ภรรยาทำถูกแล้วใช่ไหมที่ตัดผมออกจากครอบครัวเธอ

ภรรยาอายุ 34 ผมอายุ 27 ผมแต่งงานกับเธอมา 2 ปี เรามีลูกด้วยกัน คนแรกลูกสาวติดภรรยาอายุ 8 ปี คนที่สองลูกชายอายุ 1.10 ปี

ภรรยาเงินเดือน 19000
ผมเงินเดือน 15000

เมื่อ 2 ปีก่อน
ผมได้เข้ามาใช้ชีวิตบ้านภรรยาเนื่องจากตั้งครรภ์ลูกชายโดยไม่ตั้งใจ เธออยู่กับพ่อ แม่ และลูกสาว
นั้นคือจุดเริ่มต้น
เราอยู่กินกันมาเรื่อยๆจนวันนึงภรรยาบอกอยากสร้างบ้านใหม่ในที่ดินตนเอง ผมก็ถามไปว่าหนี้สินเรายังเยอะทั้งคู่จะรับผิดชอบไหวเหรอ? ไหนจะลูกอีก?

เธอบอกว่าถ้ากู้สร้างบ้านก็จะเผื่อเงินส่วนต่างไป เราเอาหนี้มารวมไว้ในบ้าน
แล้วช่วยกันผ่อนที่เดียวไหม? ผมก็ลังเลอยู่นานเพราะมันหนี้ก้อนใหญ่
แต่เพื่ออนาคตลูก เพราะบ้านหลังเก่ามันผุแล้วเนื่องจากเป็นบ้านไม้ อายุก็มาก
กว่าเธอแน่นอน 40 ปีขึ้นไป ผมก็เลยตอบตกลง

เธอทำเรื่องกู้ 2.1 ล้าน แต่สร้างบ้านจริง 1.3-1.5 ล้าน (เธอกู้คนเดียวผ่านเพราะเธอเป็นพนักงานราชการ)
ทำไมถึงไม่กู้ร่วม เพราะเพียงภรรยาก็ผ่านแล้ว และไม่เคยหวังทรัพย์สมบัติใดๆจากเธอ

เราเริ่มสร้างบ้าน1 มี.ค.58 ทำงานประจำหาเงินจนถึง 30 พ.ค.58 เป็นวันที่ผมทำงานวันสุดท้ายเนื่องจากถึงจุดอิ่มตัว และปัญหาสะสม
และอยากมีเวลาอยู่กับลูก และอยากเปลี่ยนงาน งานเดิมเข้างาน 08.30-19.30 หยุดได้อาทิตย์ละวัน แต่ไม่ใช่หยุดทุกวันอาทิตย์
เนื่องจากเป็นงานบริการ สงกรานต์ต้องแบ่งกันหยุด แต่ก็ไม่ค่อยได้หยุด สิ้นปี-ปีใหม่ ไม่ได้หยุด ทำงานมา 4 ปี
ภรรยาเป็นพนักงานราชการ ซึ่งแน่นอนหยุดทุก ส-อา,นักขัติต่างๆ

ผมออกงานภรรยาก็ไม่สนับสนุน แต่ผมอธิบายเหตุผลและบอกอยากค้าขาย หลังจากผมออกงานแล้ว เรานั่งคุยกันว่าจะขายอะไรดี? ภรรยาเสนอน้ำ
ผมบอกเธอว่าทำไม่เป็นนะ ภรรยาบอกหาสูตรในกูเกิ้ลสิ ผมถามจะไปขายที่ไหนหล่ะ? ซึ่งตอนนั้นผมไม่มีข้อมูลพวกนี้เลย มานั่งปรึกษากันสุดท้าย
ผมเลือกขายกางเกงในชายเนื่องจากน้าขายอยู่ที่จังหวัดตาก จึงมีที่ปรึกษาซึ่งภรรยาก็ไม่สนับสนุนมากนัก แต่ในเมื่อผมเลือกแล้วก็ช่วยๆกันไป
เราช่วยกันซื้อเต้นพับได้ อุกปรณ์ต่างๆสำหรับการขาย สินค้าคือ บอคเซอร์ กางเกงในชาย จากเงินสำรองที่เหลือไปประมาณ 30000

ผมเริ่มขายของ 12 ก.ค.58 ซึ่งกินเวลาไปเป็นเดือนเนื่องจากรอบ๊อคเซอร์ที่เครดิตเซลล์มาก่อนแต่ของได้ช้ามาก
12 ส.ค.58 ผ่านไปหนึ่งเดือนได้แค่ 7306 บาท จากเดิมได้เดือน 15000 ผมก็ทะเลาะเรื่องเงินกับภรรยา ผมขอโอกาสเธอ และออกสมัครงาน
เนื่องจากดู ศก. แล้วไม่รอดแน่นอน
12 ก.ย.58 ที่จะถึงนี้คือเดือนที่ 2 ได้เงิน 12470 บาท ก่อนหน้าที่เธอจะไล่ผมออกจากบ้าน เรานั่งปรึกษากันว่าจะหาวิธีไหนให้ได้เงินเพิ่ม ซึ่งพี่สะใภ้จะเซ้งร้านขายของชำใต้หอพัก เหตุผลคือแม่จะไปเก็บลำใยซึ่งมีสวนอยู่ไม่มีใครเฝ้าร้าน จ้างคนเฝ้าก็ไม่คุ้ม ผมก็ไปดูสถานที่แล้ว
มานั่งคุยกับภรรยาว่าผมไม่เอาเหตุผลคือร้านไม่ได้ติดถนนใหญ่ หอพักมี 20 กว่าห้อง ลูกค้าจรน้อยมาก กำไรมาจากพวกเหล้าเบียร์ ซึ่งคงขายให้
ลูกค้าประจำ เครื่องซักผ้าหยอดเหรียญ 2 เครื่องต้อง เฝ้าตั้งแต่ 05.00 ถึง 22.00 ซึ่งผมไม่อยากเอาเวลาไปอยู่ร้านทั้งวันภรรยาผมเค้าไปนั่งดูพี่
สะใภ้ขายแล้วบอกว่าคนเยอะดีนะ ผมก็ตอบไปว่าถ้าเราเกิดขายไม่ดีหล่ะ?ทำไง?ค่าเช่า+ค่าไฟ 5000/เดือน ค่าเซ้ง 50000 เก็บเงินไว้ดีกว่า เพราะผมกำลังหางาน แต่ดูเธอแล้วเธอไม่พอใจผมเอามากๆ ไม่คุยกับผมเป็นอาทิตย์ ซึ่งเข้าใจว่าคงหักหน้าเธอที่คุยกับพี่สะใภ้ไว้

ที่ผมปฏิเสษเพราะมันต้องเอาเงินมาลงทุนอีกก้อนซึ่งมันก็ไม่น้อย เราทะเลาะกันเรื่องเงินอยู่ และมีความเสี่ยงที่จะขายไม่ได้เหมือนพี่สะใภ้ เนื่องจาก
กำไรมาจากเหล้า เบียร์ซึ่งพี่สะใภ้แต่งตัวเห็นร่องนมขาย เราคิดว่าถ้าเรารับช่วงต่อลูกค้าคงหาย เพราะคนเฝ้าร้านคือเราซึ่งเป็นผู้ชาย

สุดท้ายเราก็ง่อนแง่น อยู่ด้วยกันก็เหมือนไม่อยู่ ไม่คุยกัน จนเธอเอ่ยปากว่าให้เราไปอยู่กับแม่ ผมก็ถามย้ำเธอแล้วว่าคิดดีแล้วใช่ไหม? เธอบอกดีแล้ว
ผมจึงออกจากบ้านเธอวันที่ 3 ก.ย.58 เก็บของทั้งหมดมาอยู่กับแม่ ซึ่งผมก็มารู้ทีหลังว่าเธอพูดกับแม่ผมไว้ก่อนหน้าแล้วแต่แม่ไม่บอกผม
เธอพูดกับแม่ว่า ถ้าผมยังอยู่เงินเธอก็จะหมด แต่ถ้าผมไม่อยู่เงินก้อนที่เหลือก็สามารถเลี้ยงครอบครัวเธอได้ ซึ่งพอผมได้ยินแม่บอกก็สะอึก
จริงๆถ้าเธอคุยกับผมแล้วบอกว่าให้ผมกลับมาหาลู่ทางขายของทางนี้กับแม่มันจะดีกว่าไหม? แต่เธอไม่เคยพูดกับผมเลย แต่กลับตัดสินใจตัดผมออก
คนที่รับกรรมก็คือลูก

ซึ่งผมมานั่งทบทวนตัวเองว่าเราคงทำดีไม่พอ ไม่ทำตามที่ภรรยาอยากให้เป็น ในเมื่อความเห็นไม่ตรงกัน มันก็ไม่มีความสุข