สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 17
ลูกสาวคนเดียวค่ะ ไม่มีญาติ ที่ไหนด้วย มีกันแค่ 3 คน พ่อแม่ลูก
ถามว่าลำบากไหม๊ อันนี้คิดว่าขึ้นอยู่กับพื้นฐานฐานะทางบ้านด้วยนะคะ
ส่วนเราปานกลางค่ะ ข้อดีเยอะแยะมากมาย
แต่ข้อเสียที่อยากจะบอกคือ พอพ่อแม่อายุมากขึ้น เวลาท่านไม่สบาย
ป่วย ต้องเข้า รพ ลูกคนเดียวนี่จะเครียดมาก ต้องคิด และทำอะไรคนเดียว ไม่มีพี่น้องแชร์ความรู้สึก
ไม่มีคนพลัดกันไปเฝ้า ในฐานที่ลางานติดๆ กันไม่ได้ ห่วงไปหมด กังวล ตอนนี้ละคิดเลย ถ้ามีพี่หรือ น้องสักคนน่าจะดีกว่านี้
จะได้ดูแลพ่อแม่ได้ดีกว่านี้
ถามว่าลำบากไหม๊ อันนี้คิดว่าขึ้นอยู่กับพื้นฐานฐานะทางบ้านด้วยนะคะ
ส่วนเราปานกลางค่ะ ข้อดีเยอะแยะมากมาย
แต่ข้อเสียที่อยากจะบอกคือ พอพ่อแม่อายุมากขึ้น เวลาท่านไม่สบาย
ป่วย ต้องเข้า รพ ลูกคนเดียวนี่จะเครียดมาก ต้องคิด และทำอะไรคนเดียว ไม่มีพี่น้องแชร์ความรู้สึก
ไม่มีคนพลัดกันไปเฝ้า ในฐานที่ลางานติดๆ กันไม่ได้ ห่วงไปหมด กังวล ตอนนี้ละคิดเลย ถ้ามีพี่หรือ น้องสักคนน่าจะดีกว่านี้
จะได้ดูแลพ่อแม่ได้ดีกว่านี้
ความคิดเห็นที่ 13
ดิฉันเป็นลูกคนเดียว แม่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวด้วยนะคะ
ก็ไม่มีปัญหาอะไรนะ ชีวิตปกติ แม้ครอบครัวไม่ครบถ้วน แต่เพื่อนและคนรู้จัก ก็บอกว่าดิฉันเป็นพวกมีทัศนคติในการมองโลกดีมาก
แม่เป็นคนร่าเริง มีอารมณ์ขันเยอะมาก เป็นหนอนหนังสือ ชอบเรียนรู้โลกกว้าง แต่บังเอิญแม่มีโรคประจำตัว เป็นโรคหัวใจ(รุนแรงพอดู และอายุไมยืนยาว) ทำให้ต้องระมัดระวังการใช้ชีวิต ทำงานหนักเลี้ยงลูก ส่งเรียนจนจบปริญญา และสอนให้เตรียมความพร้อมเวลาที่แม่จะไม่อยู่ด้วยแล้ว ทำให้บ้านเรา มองความตายเป็นเรื่องธรรมดาเป็นเรื่องธรรมชาติ และเตรียมพร้อมรับมือกับมันตลอดเวลา
อีกอย่างคือ แม่เป็นคนรักญาติพี่น้อง ทำให้ดิฉันสนิทสนมกับลูกผู้พี่พอควร จึงไม่รู้สึกว่าโดดเดี่ยว
แม่ชอบสนับสนุนให้ออกไปชมโลกกว้างด้วยค่ะ เพราะแม่ไปไม่ได้ จึงอยากให้ลูกไปเที่ยวแทน ทำให้เรากลายเป็นนักท่องเที่ยวตัวยง
ดิฉันเป็นพวก มีเพื่อนพอสมควร เข้ากับคนอื่นง่าย ใช้ชีวิตสนุก เป็นคนตลกมีอารมณ์ขัน ไม่ขี้เหงา และเป็นคนมั่นใจในตัวเองสูง
ไม่มีปัญหาเรื่องเหงา หรืออะไรทำนองนั้น แม้ว่าจะโสดสนิท และคุณแม่เสียไปตั้งแต่เมื่อ20ปีก่อน แล้วก็ตาม เพราะเป็นคนมีกิจกรรมเยอะมากค่ะ
สรุปว่า การเป็นลูกคนเดียว ไม่ใช่ปัญหาเลยค่ะ
มันอยู่ที่ว่า ลูกคนเดียวอย่างเราๆ จะมองโลกแบบไหน ใช้ชีวิตอย่างไรต่างหาก
ก็ไม่มีปัญหาอะไรนะ ชีวิตปกติ แม้ครอบครัวไม่ครบถ้วน แต่เพื่อนและคนรู้จัก ก็บอกว่าดิฉันเป็นพวกมีทัศนคติในการมองโลกดีมาก
แม่เป็นคนร่าเริง มีอารมณ์ขันเยอะมาก เป็นหนอนหนังสือ ชอบเรียนรู้โลกกว้าง แต่บังเอิญแม่มีโรคประจำตัว เป็นโรคหัวใจ(รุนแรงพอดู และอายุไมยืนยาว) ทำให้ต้องระมัดระวังการใช้ชีวิต ทำงานหนักเลี้ยงลูก ส่งเรียนจนจบปริญญา และสอนให้เตรียมความพร้อมเวลาที่แม่จะไม่อยู่ด้วยแล้ว ทำให้บ้านเรา มองความตายเป็นเรื่องธรรมดาเป็นเรื่องธรรมชาติ และเตรียมพร้อมรับมือกับมันตลอดเวลา
อีกอย่างคือ แม่เป็นคนรักญาติพี่น้อง ทำให้ดิฉันสนิทสนมกับลูกผู้พี่พอควร จึงไม่รู้สึกว่าโดดเดี่ยว
แม่ชอบสนับสนุนให้ออกไปชมโลกกว้างด้วยค่ะ เพราะแม่ไปไม่ได้ จึงอยากให้ลูกไปเที่ยวแทน ทำให้เรากลายเป็นนักท่องเที่ยวตัวยง

ดิฉันเป็นพวก มีเพื่อนพอสมควร เข้ากับคนอื่นง่าย ใช้ชีวิตสนุก เป็นคนตลกมีอารมณ์ขัน ไม่ขี้เหงา และเป็นคนมั่นใจในตัวเองสูง
ไม่มีปัญหาเรื่องเหงา หรืออะไรทำนองนั้น แม้ว่าจะโสดสนิท และคุณแม่เสียไปตั้งแต่เมื่อ20ปีก่อน แล้วก็ตาม เพราะเป็นคนมีกิจกรรมเยอะมากค่ะ
สรุปว่า การเป็นลูกคนเดียว ไม่ใช่ปัญหาเลยค่ะ
มันอยู่ที่ว่า ลูกคนเดียวอย่างเราๆ จะมองโลกแบบไหน ใช้ชีวิตอย่างไรต่างหาก
แสดงความคิดเห็น
"ลูกคนเดียว" ไม่มีพี่น้องร่วมสายเลือด ... ใช้ชีวิต ลำบากกันบ้างไหม? รู้สึกอย่างไรบ้าง?