สวัสดีครับ ทุกคน
ก่อนอื่นผมต้องขอบอกก่อนนะครับว่ากระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของผมถ้ามีบางอย่างที่พูดผิดไปก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ
ขอเกิ่นก่อนนิสนึงนะครับ ....เรื่องมีอยู่ว่าผมเคยมีแฟนมาแล้วคนนึงซึ่งคนนั้นเป็นแฟนคนแรกของผมเราคบกันมา5ปี
แน่นอนครับว่าตอนที่คบกันผมรักเธอมากและระยะเวลาที่ผ่านมาทำให้ผมรู้อะไรหลายๆอย่างรวมถึงกับเข้าใจเรื่องความรัก
ในทุกๆเรื่องมากพอสมควรเลยทีเดียวเรียกได้ว่า แค่คนเดียวก็สามารถทำให้รู้อะไรได้หลายอย่างหลายรูปแบบเลยครับ
จนวันหนึ่งเธอมาบอกเลิกผมทั้งๆที่ผมยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยโดยเธอใช้คำว่า กำลังคิดอยู่ว่าจะบอกเลิกผมยังไงดี! เจ็บมั้ยล่ะครับ
ที่ผ่านมาตลอดเวลาผมเป็นคนที่ซื่อสัตย์ต่อความรักมากไม่เคยคิดจะมีใครหรือดูคนอื่นเลยทั้งๆเธอก็เคยทำให้ผมเสียความรุ้สึกหลายครั้ง
จนนับไม่ถ้วนและยังเคยบอกให้ผมลองดูคนอื่นก็ได้ "แต่ผมก็ไม่เคยทำแบบที่เธอพูด" จนเธอไปมีคนใหม่และผมคิดว่าคงยื้อหรือทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว เพราะเธอบอกกับผมว่าหลังๆมาเธอไม่ได้รักผมอีกแล้ว""
ผมใช้เวลาทำใจมาเดือนกว่าแล้วครับ จนครั้งนี้และแล้ววันหนึ่งผมก็ได้ลองถามใจตัวเองดูอีกครั้งจึงเลิกปิดกั้นตัวเองจากครั้งที่ผ่านๆมา
นั้นหมายถึงการลองเปิดใจดูสักครั้ง ****มาเข้าเรื่องกันเลยนะครับเกิ่นมาอาจจะยาวไปสักหน่อย^^ ผมได้ลองคุยและพยายามคุยกับผู้หญิงคนๆหนึ่ง
ซึ่งผมเห็นเธอทางเฟสบุ๊คแต่คือผมแอบส่องเฟสเทอมานานพอสมควรอยู่เหมือนกันครับ(ตอนคบกับคนแรกก็เคยส่องแต่ไม่ได้อะไรน่ะครับเพราะรู้ว่าอะไรผิดอะไรถูก) และเธอคนนี้เป็นคนที่น่ารักมากครับอาจจะไม่ใช่ถึงที่สุดแต่เธอก็น่ารักในแบบฉบับตัวของเธอเองผมจึงตัดสินใจที่จะลองพิมไปทักคุยกับเธอ
แต่รู้มั้ยครับว่าผมใช้เวลาคิดเกือบ1ชม.กว่าจะทักเธอไปได้คิดแล้วคิดอีกถามเพื่อนสนิทบ้างว่าจะทักดีมั้ยกลัวทักไปแล้วเธอไม่สนใจไม่ตอบกลับมา(ผมไม่เคยจีบผู้หญิงคนไหนมาก่อนแบบทางเฟสบุ๊คเลยน่ะครับหรือแบบว่าจีบผู้หญิงไม่ค่อยเก่งเพราะผมไม่ใช่พวกมาแบบหม้อๆน่ะครับ) ถ้าผมจะจีบใครหรือสนใจ
ใครนั้นคือผมคิดที่จะชอบจนกลายเป็นรักและคิดจะจริงใจด้วยจริงๆ** พอผมทักเธอไปสักพักเธอก็ตอบกลับมา ผมรู้สึกดีใจมากคิดว่าเธอจะไม่ตอบกลับมาแหงเลยจากนั้นเราก็คุยๆตอบๆกันโดยพอผมทักหรือคุยไปสักพักใหญ่ๆเธอถึงจะตอบกลับมาบ้างแต่นั้นอาจจะไม่ได้หมายความว่าเธอไม่อยากคุยกับผมก็เป็นได้ เพราะถ้าเธอไม่อยากคุยกับผม เธอคงไม่ตอบหรือคุยกันมาถึงจนวันนี้หรอกครับ ผมจึงคิดว่าเธอก็คุยกับผมได้เหมือนกัน เราคุยกันมาเกือบ1อาทิตย์แล้ว "แต่เมื่อยิ่งคุยกันความรู้สึกผมยิ่งชัดเจนๆขึ้นเรื่อยๆเพราะวันๆนึงเราคุยกับเกือบทั้งวันแม้ว่าเธออาจจะตอบกลับผมมาช้าไปบ้าง" แต่เธอก็ยังมาไลค์รูปที่ผมลงในเฟสอยุ่เกือบทุกรูปนะครับ ประเด็นคือ แต่ละรูปที่ผมลงผมตั้งใจโพสลงและมีแค็ปชั่นบ่งบอกสื่อถึงเธอโดยเฉพาะเลยว่าผมชอบและอยากจริงใจกับเธอนะ แต่ไม่รู้ว่าเธอจะคิดอย่างที่ผมต้องการให้รู้รึป่าวนะครับ """บางทีจนตอนนี้ผมอึดอัดมากแบบอยากจะบอกเธอให้เธอรู้ไปเลยว่าผมชอบเธอมากแต่ทว่าผมถ้าจะบอกชอบใครจะอยากบอกกับตัวมากกว่าแบบเจอกันน่ะครับ ไม่ค่อยอยากบอกผ่านแชททางเฟสเท่าไร เพราะผมคิดว่ามันอาจแสดงถึงความไม่จริงใจน่ะครับ แต่คือผมจริงใจแบบอยากให้เธอรู้ไว้และถ้าเป็นไปได้อยากจะคบกับเธอน่ะครับ"""" และตอนนี้สิ่งที่อยู่ในความคิดผมนั้นคืออยากจะนัดเธอไปดูหนังหรือไหว้พระก็ได้ที่เป็นการได้เจอกันครั้งแรกเพื่อที่ว่าผมอาจจะบอกความรู้สึกในใจของผมตอนเจอเธอเลยก็ได้นะครับ""แต่ที่ผมยังไม่กล้าชวนเธอหรือบอกเธอไปตรงๆเพราะกลัวว่าเธอรู้เแล้วอาจจะรับไม่ได้และไม่คุยกับผมอีกซึ่งถ้าเป็นอย่างงั้นผมคงรู้สึกผิดหวังมากๆเลย ผมควรจะทำยังไงดีครับ....ผมเข้าใจดีว่าระยะเวลาแค่นี้อาจจะเร็วเกินไปหรือป่าวสำหรับจะบอกความรู้สึกทั้งหมดในใจผมให้เธอรู้หรือชวนเธอไปดูหนัง ""แต่ผมบอกได้อย่างหนึ่งคือความรู้สึกตอนนี้ของผมมันมาจากใจของผมจริงๆล้วนๆไม่ได้อยากพื่อต้องการให้คบกับเธอเร็วๆและสักพักก็เลิกกัน นั้นคงไม่ใช่ตัวและนิสัยของผมเลย ผมอยากเจอเธอเพื่อที่อาจจะได้บอกความรู้สึกในใจของผมทั้งหมดให้เธอรู้ แต่ติดตรงที่ว่าเวลานี่แหละครับว่ามันเร็วไปไหม หรือ ผิดไหมครับ **ถ้าผมจะทำแบบนี้ให้เธอรู้ว่าผมอยากจะให้เธอลองให้โอกาสคนอย่างผมสักครั้ง ผมรู้ดีว่าผมรูปร่างไม่ค่อยฟิตหน้าตาไม่ค่อยหล่อเหมือนหนุ่มๆสมัยนี้ แต่ผมอยากให้เรามองกันที่จิตใจและนิสัยมากกว่า อยากให้เธอรู้ไว้น่ะครับ ผมควรจะบอกเธอหรือทำยังไงดีครับช่วยแนะนำที (และนี่อาจเป็นการบอกชอบเธอทางอ้อมๆของผมนะครับถ้าเธอคนนั้นที่ผมได้กล่าวถึงได้รับรู้หรือเห็นกระทู้นี้ก็ช่วยเอาไปคิดสักนิดและบอกหรือทำให้รู้ทีว่าโอเครรึป่าว) ผมควรจะทำยังไงดีครับจะชวนเธอหรือขอเบอร์เธอผมก็ยังคิดแล้วคิดอีกเลยครับกล้าๆกลัวๆเพราะผมเป็นคนรักใครรักจริงน่ะครับเลยอยากจะแสดงถึงความจริงใจให้เธอรู้
ปล.การที่ผมเปิดใจครั้งนี้ ไม่ใช่เพราะผมอกหักและอยากหาใครมาแทนที่ใครหรือแทนความเหงา แต่สำหรับผมผมคิดว่าความรักความรู้สึกไม่มีใครมาแทนกันได้ เพราะเธอคนนี้ความรู้สึกของผมเกิดขึ้นอย่างอัติโนมัติอย่างที่ตัวผมเองยังไม่ทันตั้งตัวและบอกไม่ได้เลยเกิดขึ้นได้ยังไงแต่มันเป็นความรู้สึกจริงๆของใจผม หรือนี่อาจจะเป็นความรักจริงๆของผมก็เป็นได้ครับ
แอบชอบจนคล้ายกับความรักเพราะมาความรู้สึกแท้ๆล้วนๆที่อธิบายได้ยาก
ก่อนอื่นผมต้องขอบอกก่อนนะครับว่ากระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของผมถ้ามีบางอย่างที่พูดผิดไปก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ
ขอเกิ่นก่อนนิสนึงนะครับ ....เรื่องมีอยู่ว่าผมเคยมีแฟนมาแล้วคนนึงซึ่งคนนั้นเป็นแฟนคนแรกของผมเราคบกันมา5ปี
แน่นอนครับว่าตอนที่คบกันผมรักเธอมากและระยะเวลาที่ผ่านมาทำให้ผมรู้อะไรหลายๆอย่างรวมถึงกับเข้าใจเรื่องความรัก
ในทุกๆเรื่องมากพอสมควรเลยทีเดียวเรียกได้ว่า แค่คนเดียวก็สามารถทำให้รู้อะไรได้หลายอย่างหลายรูปแบบเลยครับ
จนวันหนึ่งเธอมาบอกเลิกผมทั้งๆที่ผมยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยโดยเธอใช้คำว่า กำลังคิดอยู่ว่าจะบอกเลิกผมยังไงดี! เจ็บมั้ยล่ะครับ
ที่ผ่านมาตลอดเวลาผมเป็นคนที่ซื่อสัตย์ต่อความรักมากไม่เคยคิดจะมีใครหรือดูคนอื่นเลยทั้งๆเธอก็เคยทำให้ผมเสียความรุ้สึกหลายครั้ง
จนนับไม่ถ้วนและยังเคยบอกให้ผมลองดูคนอื่นก็ได้ "แต่ผมก็ไม่เคยทำแบบที่เธอพูด" จนเธอไปมีคนใหม่และผมคิดว่าคงยื้อหรือทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว เพราะเธอบอกกับผมว่าหลังๆมาเธอไม่ได้รักผมอีกแล้ว""
ผมใช้เวลาทำใจมาเดือนกว่าแล้วครับ จนครั้งนี้และแล้ววันหนึ่งผมก็ได้ลองถามใจตัวเองดูอีกครั้งจึงเลิกปิดกั้นตัวเองจากครั้งที่ผ่านๆมา
นั้นหมายถึงการลองเปิดใจดูสักครั้ง ****มาเข้าเรื่องกันเลยนะครับเกิ่นมาอาจจะยาวไปสักหน่อย^^ ผมได้ลองคุยและพยายามคุยกับผู้หญิงคนๆหนึ่ง
ซึ่งผมเห็นเธอทางเฟสบุ๊คแต่คือผมแอบส่องเฟสเทอมานานพอสมควรอยู่เหมือนกันครับ(ตอนคบกับคนแรกก็เคยส่องแต่ไม่ได้อะไรน่ะครับเพราะรู้ว่าอะไรผิดอะไรถูก) และเธอคนนี้เป็นคนที่น่ารักมากครับอาจจะไม่ใช่ถึงที่สุดแต่เธอก็น่ารักในแบบฉบับตัวของเธอเองผมจึงตัดสินใจที่จะลองพิมไปทักคุยกับเธอ
แต่รู้มั้ยครับว่าผมใช้เวลาคิดเกือบ1ชม.กว่าจะทักเธอไปได้คิดแล้วคิดอีกถามเพื่อนสนิทบ้างว่าจะทักดีมั้ยกลัวทักไปแล้วเธอไม่สนใจไม่ตอบกลับมา(ผมไม่เคยจีบผู้หญิงคนไหนมาก่อนแบบทางเฟสบุ๊คเลยน่ะครับหรือแบบว่าจีบผู้หญิงไม่ค่อยเก่งเพราะผมไม่ใช่พวกมาแบบหม้อๆน่ะครับ) ถ้าผมจะจีบใครหรือสนใจ
ใครนั้นคือผมคิดที่จะชอบจนกลายเป็นรักและคิดจะจริงใจด้วยจริงๆ** พอผมทักเธอไปสักพักเธอก็ตอบกลับมา ผมรู้สึกดีใจมากคิดว่าเธอจะไม่ตอบกลับมาแหงเลยจากนั้นเราก็คุยๆตอบๆกันโดยพอผมทักหรือคุยไปสักพักใหญ่ๆเธอถึงจะตอบกลับมาบ้างแต่นั้นอาจจะไม่ได้หมายความว่าเธอไม่อยากคุยกับผมก็เป็นได้ เพราะถ้าเธอไม่อยากคุยกับผม เธอคงไม่ตอบหรือคุยกันมาถึงจนวันนี้หรอกครับ ผมจึงคิดว่าเธอก็คุยกับผมได้เหมือนกัน เราคุยกันมาเกือบ1อาทิตย์แล้ว "แต่เมื่อยิ่งคุยกันความรู้สึกผมยิ่งชัดเจนๆขึ้นเรื่อยๆเพราะวันๆนึงเราคุยกับเกือบทั้งวันแม้ว่าเธออาจจะตอบกลับผมมาช้าไปบ้าง" แต่เธอก็ยังมาไลค์รูปที่ผมลงในเฟสอยุ่เกือบทุกรูปนะครับ ประเด็นคือ แต่ละรูปที่ผมลงผมตั้งใจโพสลงและมีแค็ปชั่นบ่งบอกสื่อถึงเธอโดยเฉพาะเลยว่าผมชอบและอยากจริงใจกับเธอนะ แต่ไม่รู้ว่าเธอจะคิดอย่างที่ผมต้องการให้รู้รึป่าวนะครับ """บางทีจนตอนนี้ผมอึดอัดมากแบบอยากจะบอกเธอให้เธอรู้ไปเลยว่าผมชอบเธอมากแต่ทว่าผมถ้าจะบอกชอบใครจะอยากบอกกับตัวมากกว่าแบบเจอกันน่ะครับ ไม่ค่อยอยากบอกผ่านแชททางเฟสเท่าไร เพราะผมคิดว่ามันอาจแสดงถึงความไม่จริงใจน่ะครับ แต่คือผมจริงใจแบบอยากให้เธอรู้ไว้และถ้าเป็นไปได้อยากจะคบกับเธอน่ะครับ"""" และตอนนี้สิ่งที่อยู่ในความคิดผมนั้นคืออยากจะนัดเธอไปดูหนังหรือไหว้พระก็ได้ที่เป็นการได้เจอกันครั้งแรกเพื่อที่ว่าผมอาจจะบอกความรู้สึกในใจของผมตอนเจอเธอเลยก็ได้นะครับ""แต่ที่ผมยังไม่กล้าชวนเธอหรือบอกเธอไปตรงๆเพราะกลัวว่าเธอรู้เแล้วอาจจะรับไม่ได้และไม่คุยกับผมอีกซึ่งถ้าเป็นอย่างงั้นผมคงรู้สึกผิดหวังมากๆเลย ผมควรจะทำยังไงดีครับ....ผมเข้าใจดีว่าระยะเวลาแค่นี้อาจจะเร็วเกินไปหรือป่าวสำหรับจะบอกความรู้สึกทั้งหมดในใจผมให้เธอรู้หรือชวนเธอไปดูหนัง ""แต่ผมบอกได้อย่างหนึ่งคือความรู้สึกตอนนี้ของผมมันมาจากใจของผมจริงๆล้วนๆไม่ได้อยากพื่อต้องการให้คบกับเธอเร็วๆและสักพักก็เลิกกัน นั้นคงไม่ใช่ตัวและนิสัยของผมเลย ผมอยากเจอเธอเพื่อที่อาจจะได้บอกความรู้สึกในใจของผมทั้งหมดให้เธอรู้ แต่ติดตรงที่ว่าเวลานี่แหละครับว่ามันเร็วไปไหม หรือ ผิดไหมครับ **ถ้าผมจะทำแบบนี้ให้เธอรู้ว่าผมอยากจะให้เธอลองให้โอกาสคนอย่างผมสักครั้ง ผมรู้ดีว่าผมรูปร่างไม่ค่อยฟิตหน้าตาไม่ค่อยหล่อเหมือนหนุ่มๆสมัยนี้ แต่ผมอยากให้เรามองกันที่จิตใจและนิสัยมากกว่า อยากให้เธอรู้ไว้น่ะครับ ผมควรจะบอกเธอหรือทำยังไงดีครับช่วยแนะนำที (และนี่อาจเป็นการบอกชอบเธอทางอ้อมๆของผมนะครับถ้าเธอคนนั้นที่ผมได้กล่าวถึงได้รับรู้หรือเห็นกระทู้นี้ก็ช่วยเอาไปคิดสักนิดและบอกหรือทำให้รู้ทีว่าโอเครรึป่าว) ผมควรจะทำยังไงดีครับจะชวนเธอหรือขอเบอร์เธอผมก็ยังคิดแล้วคิดอีกเลยครับกล้าๆกลัวๆเพราะผมเป็นคนรักใครรักจริงน่ะครับเลยอยากจะแสดงถึงความจริงใจให้เธอรู้
ปล.การที่ผมเปิดใจครั้งนี้ ไม่ใช่เพราะผมอกหักและอยากหาใครมาแทนที่ใครหรือแทนความเหงา แต่สำหรับผมผมคิดว่าความรักความรู้สึกไม่มีใครมาแทนกันได้ เพราะเธอคนนี้ความรู้สึกของผมเกิดขึ้นอย่างอัติโนมัติอย่างที่ตัวผมเองยังไม่ทันตั้งตัวและบอกไม่ได้เลยเกิดขึ้นได้ยังไงแต่มันเป็นความรู้สึกจริงๆของใจผม หรือนี่อาจจะเป็นความรักจริงๆของผมก็เป็นได้ครับ