คือตอนนนี้ จขทก กำลังมีความรักคบหากับแฟนที่คิดว่ารักกัน ไม่เหมือนคนอื่นๆ คือ จขกท ไม่เคยมีความรักเลยมัวแต่ไปหักอกชาวบ้านให้ความหวังเขาไปทั่ว แย่จิงๆเลยใช่ไหม แต่เอาเถอะคะ ตอนนี้ก็มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว แต่ที่แย่คือทางบ้านจะย้ายถิ่นไปอยู่ กทม ความรู้สึกคือไม่อยากให้วันสอบมาถึงเลยค่ะ มันไกล้ขึ้นมาทุกวันที่จะถึงวันต้องห่างกันไป แถมอีกอย่างแฟน จขทก เกิดเดือนนี้ด้วย แล้วก็ไม่รู้จะเซอร์ไพรส์ยังไงด้วยสิคะ กลับมาเรื่องต้องห่างกันก่อนค่ะ คืออยากรู้ว่า ระยะทางจะแพ้รักแท้รึป่าว ทุกอย่างจะเหมือนเดิมไหม จากที่มีสิทธิ์เจอแต่ต่อไปนี้จะไม่ได้เจอกันอีก จะเจออีกทีก็คงต้องหาโอกาศมา ไม่รู้ว่าจะประคองความรักยังไงให้มันไม่น้อยลง เพราะปกติไม่ค่อยจะมีความรักทั้งที่เป็นคนให้คำปรึกษาเรื่องรักๆใคร่ๆให้เพื่อนตลอด พอมาเจอด้วยตัวเองไปแทบไม่เป็นเลยค่ะ ไม่ชินซักที แต่ก่อนจะตัดสินใจคบกัน จขกท ก็บอกไปแล้วว่าจะย้าย รร ที่อยู่แล้วนะ เจ้าตัวก็ตอบตกลงยังไงก็รักเหมือนเดิม ตอนนี้ไกล้เข้ามาทุกทีเริ่มใจหวั่นๆแล้วค่ะทำตัวไม่ถูกเลย มันจะผ่านไปด้วยดีไหมนะ ... ส่วนตัวก็เตรียมใจไว้แล้วเหมือนกันแต่รู้ว่าเอาเข้าจริงๆก็ทำใจไม่ได้ค่ะ ความรักนี้เข้าใจยากดีจังเลย ยามสุขก็สุขจนยิ้มไม่หุบ ยามเศร้าก็เศร้าจบแทบจะไม่มีกำลังใจจะทำอะไร แต่หากมีทุกข์ก็ต้องมีสุขใช่ไหมคะ แต่หากความทุกข์มันมีมากจนเกินไปเราก็ควรหยุดแล้วหันมารักตัวเอง ...
เวลาไกลกัน... ทำยังไงให้ความรักไม่ลดลง