ขอเกริ่นก่อนนะคะ จขกท.ไม่ได้คุยกับใครจริงจังก็เกือบสามปีแล้ว ซึ่งคนที่เราคุยล่าสุดก็ไม่ได้ถึงขั้นเป็นแฟนกันนะ แต่อยู่ในช่วงดูๆกันอยู่ หลังจากนั้น เขาก็ไปมีคนใหม่ ซึ่งคนใหม่ของเขาก็คบกันได้ไม่นาน แล้วก็กับมาคุยกับเรา ไม่ใช่เชิงอยากกลับมาคืนดีหรอก แต่ก็ไปกินข้าวด้วยกันบ้าง เวลาเพื่อนเขามาเจอเขาก็ชอบบอกว่าเราเป็นแฟนเก่า ซึ่งเอาตรงๆนะเราก็ยังไม่อยากเป็นแฟนเก่านะ เพราะขนาดเป็น แฟน เรายังไม่เคยเป็นเลย แต่เราก็ยอมเรียกว่าแฟนเก่าละกัน เข้าใจง่ายดี5555
ตลอดสองปีที่ผ่านมา เราคุยกับเขาตลอดค่ะ บ้างก็ปรึกษากันเรื่องความรัก เรื่องเพื่อน ชวนกันไปกินข้าว ฟังเพลง ดูหนัง ซึ่งตลอดเวลาที่ผ่านมาเราคิดว่าเรายังอยากให้เขากลับมาเป็นเหมือนเดิม ให้เขาให้ความสำคัญกับเรา แล้วก็เลิกคุยกันเรื่องความรักของเขาซักที 5555
จนมาถึงวันนี้ผ่านมาสามปี เราคงมีความคิดมากขึ้นมั้ง เราพึ่งสำนึกได้ว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมาสอง-สามปีนี้ เรากับเขาไม่ได้รู้สึกอะไรให้กันเลย นอกจากความห่วงใยและความผูกพันธ์ เพราะที่ผ่านมาอาจเป็นเพราะเราไม่คบใคร ไม่ยอมเปิดใจให้ใคร ทำให้เราเข้าใจไปเองว่าเรายังต้องการคนที่เราเรียกว่าแฟนเก่าอยู่
บางครั้งการได้คุยกันแล้วรู้สึกดี เราอาจไม่ต้องคุยกันในสถานะแฟนก็ได้
เพราะสถานะอื่นอาจคุยแล้วมีความสุขกว่าการผูกติดกับคำว่าแฟน
คิดว่ายังรักแฟนเก่าอยู่ จนกระทั่งวันนี้...
ตลอดสองปีที่ผ่านมา เราคุยกับเขาตลอดค่ะ บ้างก็ปรึกษากันเรื่องความรัก เรื่องเพื่อน ชวนกันไปกินข้าว ฟังเพลง ดูหนัง ซึ่งตลอดเวลาที่ผ่านมาเราคิดว่าเรายังอยากให้เขากลับมาเป็นเหมือนเดิม ให้เขาให้ความสำคัญกับเรา แล้วก็เลิกคุยกันเรื่องความรักของเขาซักที 5555
จนมาถึงวันนี้ผ่านมาสามปี เราคงมีความคิดมากขึ้นมั้ง เราพึ่งสำนึกได้ว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมาสอง-สามปีนี้ เรากับเขาไม่ได้รู้สึกอะไรให้กันเลย นอกจากความห่วงใยและความผูกพันธ์ เพราะที่ผ่านมาอาจเป็นเพราะเราไม่คบใคร ไม่ยอมเปิดใจให้ใคร ทำให้เราเข้าใจไปเองว่าเรายังต้องการคนที่เราเรียกว่าแฟนเก่าอยู่
บางครั้งการได้คุยกันแล้วรู้สึกดี เราอาจไม่ต้องคุยกันในสถานะแฟนก็ได้
เพราะสถานะอื่นอาจคุยแล้วมีความสุขกว่าการผูกติดกับคำว่าแฟน