สวัสดีครับ เรื่องที่เล่าต่อไปนี้ก็ผ่านมาแล้ว 2 เดือน เป็นความรักระหว่าง ช-ช นะครับ
ในช่วงก่อนหน้านี้ 2 เดือน ผมได้คบกับคน ๆ หนึ่ง ชื่อ B (เป็นชื่อสมมตินะครับ) เราเป็นคนจังหวัดเดียวกัน แต่เค้าได้ย้ายโรงเรียนไปอีกจังหวัดหนึ่งในช่วง ม. ปลาย เราก็ได้คุยกันมาสักพักหนึ่ง จนตัดสินใจคบกัน สิ่งที่ทำก็เหมือนแฟนทั่ว ๆ ไป ไม่ได้แตกต่างจาก ช กับ ญ เวลาคบกันเท่าไหร่ มีโทรหากัน วีดิโอคอลกัน บลา ๆ เราทั้งคู่ คุยกันนานสุดก็ 6 ชม ผมก็แคปหน้าจอที่คุยกันนานถึง 6 ชม เนี่ย ลง IG
และเพราะลง IG นี่แหละ อุปสรรคแรกเลยเกิดขึ้น แฟนเก่าของ B ที่เป็นเพื่อนของผม เค้าเอาไปบอกแฟนเก่าผม ที่เป็นเพื่อนสนิทของ B (งงมั้ยครับ ไม่งงเนอะ) ซึ่งผมก็พึ่งรู้ว่าสองคนนี้เป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกันในช่วง ม ต้น สิ่งที่ตามมาคือ พวกเค้าทะเลาะกัน ถึงขั้นตัดเพื่อนกันเลย ด้วยความที่ผมเป็นต้นเหตุ ผมก็เลยบอกไปทำนองว่า ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราไปเอง เราไม่อยากให้ B กับเพื่อนต้องมาทะเลาะกันเพราะเรา
แต่ !!!! เค้าบอกว่าไม่ต้องไป เพราะเราทั้งคู่ก็มีแฟนเป็นเพื่อนของกันและกันมาแล้ว ถ้าจะผิดที่รักแฟนเก่าเพื่อน ก็ผิดด้วยกันทั้งคู่
หลังจากผ่านเหตุการณ์นั้นมาได้ ทำให้เราทั้งคู่รักกันมากขึ้น เราเข้าใจกันและกันในทุกเรื่อง ๆ เวลา B มีปัญหาอะไร ผมก็จะคอยพูดปลอบใจเค้าอยู่เสมอ อธิบายถึงเรื่องต่าง ๆ ที่เค้ากังวลให้เค้าได้เข้าใจ สุดท้ายเราทั้งคู่ก็ผ่านปัญหาได้เกือบทุกปัญหามาด้วยกัน ถึงแม้ระยะทางเราจะไกลกัน แต่เราก็ไม่เคยคิดว่านั่นคืออุปสรรคของความรักแต่อย่างใด เพราะอุปสรรคของความรักไม่ใช่ระยะทาง หรืออะไรก็ตามที่หลาย ๆ คนนิยามเอาไว้ แต่ผมคิดว่า อุปสรรคของความรัก คือหัวใจเราต่างหาก หากเรารักกันมากพอ ต่อให้อยู่ไกลกันคนละซีกโลก เราก็จะยังรักกันเหมือนเดิม
ผมกับ B เราแลกรหัสเฟสกัน เพื่อซื้อความเชือใจของกันและกันไว้ก่อน ผมไม่มีความลับต้องปิด และเค้าก็ไม่มี เราทั้งคู่ ้เลยแลกรหัสได้ ไม่มีปัญหา แต่ด้วยความที่ B เป็นคนที่ค่อนข้างขี้หึงไปหน่อย เค้าก็จะถามเสมอว่าคนนี้ใคร คนนั้นใคร ผมก็ตอบเค้าไปเสมอ นั่นรุ่นน้อง นั่นเพื่อน
แต่ !!!! ก็ดันมาเจออุปสรรคอีกครั้ง ตลอดเวลาที่เราคบกัน ก็จะมีคนมาแวะเวียนมาจีบผมเรื่อย ๆ (ผมหน้าตาธรรมดา พอไปวัดไปวาได้) ทั้ง ๆ ที่ผมและ B เราก็ขึ้นสถานะกันในเฟส ผมก็ตอบกลับได้อย่าเต็มปากเต็มคำว่าผมมีแฟนแล้ว จนมาถึงคนหนึ่งชื่อ K (นามสมมติ) เค้าทักแชทผมมา แล้วบอกว่าชอบผม ผมก็ทำเหมือนที่เคย ๆ ทำมาคือบอกไปว่ามีแฟนแล้วนะ แต่คนนี้แปลกออกไป เค้ากลับบอกว่า ไม่เป็นไร มีแฟนแล้วก็ชอบได้
คน ๆ นี้ก็ทักแชทผมมาเรื่อย ๆ ทุกวัน ๆ ผมก็คุยก็ตอบตามปกติ แต่ก็ยังคุยกับ B ปกติ แต่อาจจะคุยกันน้อยลง เพราะว่า K เค้าคุยสนุก ผมก็คุยเหมือนคุยกับเพื่อนใหม่ แต่ผมก็ไม่ลบแชทในเฟส เพราะไม่มีอะไรต้องปิดบัง ถ้า B จะถาม ผมก็พร้อมจะตอบ
และนั่นแหละครับ B เข้าไปอ่านแชท และโกรธผมมาก เค้าบอกให้ผมเลิกคุยกับ K แต่ผมไม่เลิก เพราะผมคิดว่า ก็แค่เพื่อน มันไม่ใช่เรื่องที่จะเลิกคุยเลย เราทะเลาะกัน ผมทำให้ B ต้องร้องไห้ แต่กลายเป็นว่า ผมกลับไม่แคร์เค้าเลย จน B หายเงียบไป ผมก็คุยกับ K ปกติ แต่ก็ใช่ว่าผมจะรัก B น้อยลง จากวันแรกที่เราคุยกัน จนถึงวันนี้ขณะที่พิมพ์อยู่ ผมยังรักเค้าเหมือนเดิม ไม่ลดลงเลย แต่กลับมากขึ้น ๆ ผมยอม B ทุกอย่าง ผมยอมโอนเงินใหม่ เลือกลงมหาลัยที่เค้าอยากให้ผมเรียน ผมก็ยอม แต่กลายเป็นว่าเค้าไม่ติด เค้าไปติดมหาลัยในกรุงเทพ และด้วยความที่เราต่างแยกย้ายกัน ผมกับ B ก็ยิ่งคุยกันน้อยลง แต่เราทั้งคู่ ก็ไม่เคยพูดคำว่า เลิกกันเหอะ ออกมาเลยสักครั้งเดียว
ผมก็พยายามติดตาม B ทุกอย่าง ถึง B จะไม่เคยทักแชทผมมาอีกเลย ทั้ง IG หรือ เฟส ผมก็พยามยามกดไลค์ ไปคอมเม้นบ้างต่าง ๆ นานา แต่ B ก็ทำเฉยใส่ผม ผมพยายามมา 2 เดือนเกือบ 3 เดือน และสิ่งที่ B ทำกับผม ทำให้ผมคิดว่า ถ้าวันนั้น เราทำตามที่ B ขอ เลิกคุยกับ K ที่ผมก็ดันมาคิดได้ในตอนนี้ ว่าเราไม่ควรจะคุยกับ K เลย ในตอนนั้นผมไม่ได้คิดเลย ว่าคนที่รักผม เค้าจะรู้สึกยังไง จนตอนนี้ ผมรู้แล้ว ผมรู้ว่ามันเป็นยังไง ผมยอมเค้าทุกอย่าง แต่ทำไมในตอนนั้นผมถึงไม่ยอม ถ้าผมยอม เรื่องทั้งหมดพวกนี้คงไม่เกิดขึ้น
จนไม่กี่วันที่ผ่านมา ผมทักแชทเค้าไป คุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ เค้าก็มีตอบช้าบ้าง ไม่ตอบบ้าง ไม่อ่านบ้าง ผมก็คิดว่ามันก็สมควรแล้วที่ผมต้องเจอแบบนี้ แต่ผมก็ด้านถามเค้าไปว่า ผมขอโอกาศแก้ตัวได้มั้ย จะไม่ทำอะไรแบบนั้นอีกแล้ว แต่ก็นะครับ อะไร ๆ ก็ไม่ได้สวยงามเสมอไป เค้าบอกเค้ามีคนที่ชอบอยู่แล้ว หัวใจของเค้ามีอีกคนแล้ว แค่ประโยคเดียว น้ำตาผมไหลออกมาโดยที่ไม่มีเสียงร้องแต่อย่างใด หน้าอกข้างซ้ายมันรู้สึกชา ๆ อย่างบอกไม่ถูก ทุกสิ่งที่อย่างที่ผมเคยทำไม่ดีกับเค้ามันวนเวียนอยู่ไหนหัว ผมได้แต่โทษตัวเองว่าเป็นความผิดของผม
สิ่งที่ทำได้ ก็มีเพียงบอกเค้าว่า ขอให้โชคดี เป็นครั้งแรก ที่ผมยิ้มทั้งน้ำตา ยิ้มเพราะว่าผมจะได้เห็นเค้ามีความสุข แต่ผมก็คงลืมเค้าไม่ได้ ไม่ว่าจะเวลาเรียน ทำการบ้าน อ่านหนังสือ ภาพความทรงจำที่เคยมีให้กันมันยังวนเวียนซ้ำไปซ้ำมาเหมือนเปิดแผ่นหนังซ้ำ ๆ ฉายภาพเก่า ๆ ย้ำเตือนความผิดที่เราได้ทำไว้กับเค้า
จบแล้วววว ^ ^ ขอบคุณทุกคนนะครับที่เข้ามาอ่านจนจบ อาจจะยาวไปนิดนะครับ อิอิ
เหลือเพียงความรัก ที่ไม่มีเธอแล้ว
ในช่วงก่อนหน้านี้ 2 เดือน ผมได้คบกับคน ๆ หนึ่ง ชื่อ B (เป็นชื่อสมมตินะครับ) เราเป็นคนจังหวัดเดียวกัน แต่เค้าได้ย้ายโรงเรียนไปอีกจังหวัดหนึ่งในช่วง ม. ปลาย เราก็ได้คุยกันมาสักพักหนึ่ง จนตัดสินใจคบกัน สิ่งที่ทำก็เหมือนแฟนทั่ว ๆ ไป ไม่ได้แตกต่างจาก ช กับ ญ เวลาคบกันเท่าไหร่ มีโทรหากัน วีดิโอคอลกัน บลา ๆ เราทั้งคู่ คุยกันนานสุดก็ 6 ชม ผมก็แคปหน้าจอที่คุยกันนานถึง 6 ชม เนี่ย ลง IG
และเพราะลง IG นี่แหละ อุปสรรคแรกเลยเกิดขึ้น แฟนเก่าของ B ที่เป็นเพื่อนของผม เค้าเอาไปบอกแฟนเก่าผม ที่เป็นเพื่อนสนิทของ B (งงมั้ยครับ ไม่งงเนอะ) ซึ่งผมก็พึ่งรู้ว่าสองคนนี้เป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกันในช่วง ม ต้น สิ่งที่ตามมาคือ พวกเค้าทะเลาะกัน ถึงขั้นตัดเพื่อนกันเลย ด้วยความที่ผมเป็นต้นเหตุ ผมก็เลยบอกไปทำนองว่า ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราไปเอง เราไม่อยากให้ B กับเพื่อนต้องมาทะเลาะกันเพราะเรา
แต่ !!!! เค้าบอกว่าไม่ต้องไป เพราะเราทั้งคู่ก็มีแฟนเป็นเพื่อนของกันและกันมาแล้ว ถ้าจะผิดที่รักแฟนเก่าเพื่อน ก็ผิดด้วยกันทั้งคู่
หลังจากผ่านเหตุการณ์นั้นมาได้ ทำให้เราทั้งคู่รักกันมากขึ้น เราเข้าใจกันและกันในทุกเรื่อง ๆ เวลา B มีปัญหาอะไร ผมก็จะคอยพูดปลอบใจเค้าอยู่เสมอ อธิบายถึงเรื่องต่าง ๆ ที่เค้ากังวลให้เค้าได้เข้าใจ สุดท้ายเราทั้งคู่ก็ผ่านปัญหาได้เกือบทุกปัญหามาด้วยกัน ถึงแม้ระยะทางเราจะไกลกัน แต่เราก็ไม่เคยคิดว่านั่นคืออุปสรรคของความรักแต่อย่างใด เพราะอุปสรรคของความรักไม่ใช่ระยะทาง หรืออะไรก็ตามที่หลาย ๆ คนนิยามเอาไว้ แต่ผมคิดว่า อุปสรรคของความรัก คือหัวใจเราต่างหาก หากเรารักกันมากพอ ต่อให้อยู่ไกลกันคนละซีกโลก เราก็จะยังรักกันเหมือนเดิม
ผมกับ B เราแลกรหัสเฟสกัน เพื่อซื้อความเชือใจของกันและกันไว้ก่อน ผมไม่มีความลับต้องปิด และเค้าก็ไม่มี เราทั้งคู่ ้เลยแลกรหัสได้ ไม่มีปัญหา แต่ด้วยความที่ B เป็นคนที่ค่อนข้างขี้หึงไปหน่อย เค้าก็จะถามเสมอว่าคนนี้ใคร คนนั้นใคร ผมก็ตอบเค้าไปเสมอ นั่นรุ่นน้อง นั่นเพื่อน
แต่ !!!! ก็ดันมาเจออุปสรรคอีกครั้ง ตลอดเวลาที่เราคบกัน ก็จะมีคนมาแวะเวียนมาจีบผมเรื่อย ๆ (ผมหน้าตาธรรมดา พอไปวัดไปวาได้) ทั้ง ๆ ที่ผมและ B เราก็ขึ้นสถานะกันในเฟส ผมก็ตอบกลับได้อย่าเต็มปากเต็มคำว่าผมมีแฟนแล้ว จนมาถึงคนหนึ่งชื่อ K (นามสมมติ) เค้าทักแชทผมมา แล้วบอกว่าชอบผม ผมก็ทำเหมือนที่เคย ๆ ทำมาคือบอกไปว่ามีแฟนแล้วนะ แต่คนนี้แปลกออกไป เค้ากลับบอกว่า ไม่เป็นไร มีแฟนแล้วก็ชอบได้
คน ๆ นี้ก็ทักแชทผมมาเรื่อย ๆ ทุกวัน ๆ ผมก็คุยก็ตอบตามปกติ แต่ก็ยังคุยกับ B ปกติ แต่อาจจะคุยกันน้อยลง เพราะว่า K เค้าคุยสนุก ผมก็คุยเหมือนคุยกับเพื่อนใหม่ แต่ผมก็ไม่ลบแชทในเฟส เพราะไม่มีอะไรต้องปิดบัง ถ้า B จะถาม ผมก็พร้อมจะตอบ
และนั่นแหละครับ B เข้าไปอ่านแชท และโกรธผมมาก เค้าบอกให้ผมเลิกคุยกับ K แต่ผมไม่เลิก เพราะผมคิดว่า ก็แค่เพื่อน มันไม่ใช่เรื่องที่จะเลิกคุยเลย เราทะเลาะกัน ผมทำให้ B ต้องร้องไห้ แต่กลายเป็นว่า ผมกลับไม่แคร์เค้าเลย จน B หายเงียบไป ผมก็คุยกับ K ปกติ แต่ก็ใช่ว่าผมจะรัก B น้อยลง จากวันแรกที่เราคุยกัน จนถึงวันนี้ขณะที่พิมพ์อยู่ ผมยังรักเค้าเหมือนเดิม ไม่ลดลงเลย แต่กลับมากขึ้น ๆ ผมยอม B ทุกอย่าง ผมยอมโอนเงินใหม่ เลือกลงมหาลัยที่เค้าอยากให้ผมเรียน ผมก็ยอม แต่กลายเป็นว่าเค้าไม่ติด เค้าไปติดมหาลัยในกรุงเทพ และด้วยความที่เราต่างแยกย้ายกัน ผมกับ B ก็ยิ่งคุยกันน้อยลง แต่เราทั้งคู่ ก็ไม่เคยพูดคำว่า เลิกกันเหอะ ออกมาเลยสักครั้งเดียว
ผมก็พยายามติดตาม B ทุกอย่าง ถึง B จะไม่เคยทักแชทผมมาอีกเลย ทั้ง IG หรือ เฟส ผมก็พยามยามกดไลค์ ไปคอมเม้นบ้างต่าง ๆ นานา แต่ B ก็ทำเฉยใส่ผม ผมพยายามมา 2 เดือนเกือบ 3 เดือน และสิ่งที่ B ทำกับผม ทำให้ผมคิดว่า ถ้าวันนั้น เราทำตามที่ B ขอ เลิกคุยกับ K ที่ผมก็ดันมาคิดได้ในตอนนี้ ว่าเราไม่ควรจะคุยกับ K เลย ในตอนนั้นผมไม่ได้คิดเลย ว่าคนที่รักผม เค้าจะรู้สึกยังไง จนตอนนี้ ผมรู้แล้ว ผมรู้ว่ามันเป็นยังไง ผมยอมเค้าทุกอย่าง แต่ทำไมในตอนนั้นผมถึงไม่ยอม ถ้าผมยอม เรื่องทั้งหมดพวกนี้คงไม่เกิดขึ้น
จนไม่กี่วันที่ผ่านมา ผมทักแชทเค้าไป คุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ เค้าก็มีตอบช้าบ้าง ไม่ตอบบ้าง ไม่อ่านบ้าง ผมก็คิดว่ามันก็สมควรแล้วที่ผมต้องเจอแบบนี้ แต่ผมก็ด้านถามเค้าไปว่า ผมขอโอกาศแก้ตัวได้มั้ย จะไม่ทำอะไรแบบนั้นอีกแล้ว แต่ก็นะครับ อะไร ๆ ก็ไม่ได้สวยงามเสมอไป เค้าบอกเค้ามีคนที่ชอบอยู่แล้ว หัวใจของเค้ามีอีกคนแล้ว แค่ประโยคเดียว น้ำตาผมไหลออกมาโดยที่ไม่มีเสียงร้องแต่อย่างใด หน้าอกข้างซ้ายมันรู้สึกชา ๆ อย่างบอกไม่ถูก ทุกสิ่งที่อย่างที่ผมเคยทำไม่ดีกับเค้ามันวนเวียนอยู่ไหนหัว ผมได้แต่โทษตัวเองว่าเป็นความผิดของผม
สิ่งที่ทำได้ ก็มีเพียงบอกเค้าว่า ขอให้โชคดี เป็นครั้งแรก ที่ผมยิ้มทั้งน้ำตา ยิ้มเพราะว่าผมจะได้เห็นเค้ามีความสุข แต่ผมก็คงลืมเค้าไม่ได้ ไม่ว่าจะเวลาเรียน ทำการบ้าน อ่านหนังสือ ภาพความทรงจำที่เคยมีให้กันมันยังวนเวียนซ้ำไปซ้ำมาเหมือนเปิดแผ่นหนังซ้ำ ๆ ฉายภาพเก่า ๆ ย้ำเตือนความผิดที่เราได้ทำไว้กับเค้า
จบแล้วววว ^ ^ ขอบคุณทุกคนนะครับที่เข้ามาอ่านจนจบ อาจจะยาวไปนิดนะครับ อิอิ