ตอนเราอยู่ ม.ปลาย มีอาจารย์ชอบแล้วจีบเรา และจีบติดด้วย เราคุยกันกันและไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย เขาใจดีและอบอุ่น เขาตรงสเป็กเราทุกอย่าง (สูง185 จมูกโด่ง ผิวสีแทนเข้มๆ อายุมากกว่า10กว่าปี ฐานะก็ดีไม่ถึงกับรวยมาก) แต่ก็เท่านั้นแหละคะ เราสองคนทำอะไรไม่ได้ เพราะเขามีแฟนแล้ว แต่งงานแล้วด้วย (แต่เท่าที่เราดูเหมือนเขาไม่ค่อยจะรักแฟนเขาเลย) เราทราบดีคะว่ามันผิด แต่เราก็ไม่ได้ทำอะไรเลยเถิด แค่เราสองคนมีความรู้สึกดีต่อกัน ตอนนี้เราอยู่มหาลัยแล้วเราก็อยู่ไกลกันมากแต่ยังติดต่อกันบ้าง

(เคยตั้งกระทู้แล้ว)
เข้าเรื่องปัจจุบันเลยนะคะ ตอนนี้เราอยู่มหาลัย เรียนมาได้สักพักล้ะ และเราก็มีความรู้สึกเหมือนว่าจะมีอาจารย์ชอบเรา แรกๆเราก็ไม่อะไรหรอกคิดว่าเป็นปกติของเขาในขณะที่สอน แต่เราว่ามันบ่อยไปอ่ะ ฮ่าๆ คือพอถึงเวลาที่เขาสั่งให้ทำแบบฝึกในคลาส เขาก็จะนั่งตรงโต๊ะอาจารย์ แล้วเราเป็นคนนั่งข้างหน้าเสมอและตรงข้ามกับเขาพอดี มีบ้างที่เขาจะอธิบายนิดๆหน่อยๆพอเราเงยหน้าขึ้นตาเราก็ประสานกับตาเขาพอดี แล้วเขาก็จ้องน่ะเราจ้องกลับแต่สู้เขาไม่ไหว เราเลยเบนมองทางอื่นแล้วเขาก็จะอมยิ้ม และมีบ้างที่เราต้องใช้ความคิดเราก็ละหน้าออกจากแบบฝึก ทุกครั้งอ่ะตาเราเป็นต้องประสานกับเขา และเขาก็จ้องอย่างนั้นพร้อมอมยิ้ม เราต้องเป็นฝ่ายหลบตาก่อนตลอดเลย แล้วเวลาให้ออกพูดเกี่ยวกับแบบฝึกที่ทำอ่ะ เขาก็เรียกชื่อเราเป็นคนแรกเสมอๆ ขณะเขาสอนเขามีคำถามเงี้ยเขาจะเรียกชื่อและถามว่า ใช่มั้ย? ตอบว่าไง? บลาๆๆๆๆ คือเขาน่าจะถามคนอื่นมากกว่าเพราะยังไงเขาก็รู้ว่าตอบได้อยู่แล้ว (ปกติเราเป็นคนที่ชอบตอบ ชอบถาม จนเพื่อนบอกว่า

รู้ทุกเรื่องไปเป็นอาจารย์เองเหอะ)
หลังเลิกเรียนล้ะเรากำลังจะเดินกลับแล้วเดินผ่านห้องพักอาจารย์ แล้วเขาก็เรียกชื่อเราดังอยู่น่ะ เราก็ตอบว่า ค๊าาาา เขาก็บอกว่า ไม่มีอะไรเรียกเฉยๆ
เออ..เราก็งงจะเรียกทำไมทั้งที่ห้องเขามีอาจารย์คนอื่นๆอยู่ด้วยแถมนักศึกษาชายก็อยู่ตรงหน้าเขา
ช่วงพักเบรกระหว่างเรียน เราก็นั่งคุยกับเพื่อน จู่ๆเขาก็ถามถึงชื่อพ่อเราขึ้นมา เหมือนเขารู้อยู่แล้ว พอเราบอกไป ชัดเลยๆ! เขารู้จักพ่อเราด้วย และยังบอกอีกว่าเคยร่วมงานกัน ไอ้เราก็คิดไปต่างๆนานๆล้ะ แบบคิดมากคิดเยอะ ฮ่าๆ ก็การใช้สำนวนของเขาชวนให้คิดนี่นาาาา แต่ถ้าเขาชอบเราขึ้นมาจริงๆ มันก็ดีกว่าคนก่อนอ่ะ่ เพราะเขาโสดไม่มีแฟน และก็ยังไม่แต่งงาน

แห่ะๆก็แค่คิดว่าดีกว่าน่ะ
คนนี้ไม่แน่ใจว่าตรงเสป็กแค่ไหนแต่ไม่รู้สึกเหมือนคนก่อน อืม...เราก็แอบงงกับชีวิตตัวเองอยู่น่ะมีแต่อาจารย์เข้ามา
ถามว่าแล้วไม่ดีหรอที่มีคนมาชอบ? ตอบเลยว่าดีและก็ชอบด้วยมันทำให้ชีวิตกะปรี้กะเปร่า >////< ก็จริงอยู่ว่าเราชอบคนที่มีอายุมากกว่า แต่ไม่ใช่อาจารย์ที่สอนตัวเองได้มั้ยเนี่ยยยย
เวลาเรียนวางตัวไม่ถูกเลย ภายนอกดูนิ่งๆน่ะแต่ในใจนี่แบบกระวนกระวาย
แชร์ความรู้สึก ประสบการณ์กัน ^^
ใช้คำผิดหรือแท็กผิดห้องขอโทษด้วยนะคะ
จะรู้สึกยังไงถ้ามีอาจารย์จีบนักศึกษา มาแชร์กัน
เข้าเรื่องปัจจุบันเลยนะคะ ตอนนี้เราอยู่มหาลัย เรียนมาได้สักพักล้ะ และเราก็มีความรู้สึกเหมือนว่าจะมีอาจารย์ชอบเรา แรกๆเราก็ไม่อะไรหรอกคิดว่าเป็นปกติของเขาในขณะที่สอน แต่เราว่ามันบ่อยไปอ่ะ ฮ่าๆ คือพอถึงเวลาที่เขาสั่งให้ทำแบบฝึกในคลาส เขาก็จะนั่งตรงโต๊ะอาจารย์ แล้วเราเป็นคนนั่งข้างหน้าเสมอและตรงข้ามกับเขาพอดี มีบ้างที่เขาจะอธิบายนิดๆหน่อยๆพอเราเงยหน้าขึ้นตาเราก็ประสานกับตาเขาพอดี แล้วเขาก็จ้องน่ะเราจ้องกลับแต่สู้เขาไม่ไหว เราเลยเบนมองทางอื่นแล้วเขาก็จะอมยิ้ม และมีบ้างที่เราต้องใช้ความคิดเราก็ละหน้าออกจากแบบฝึก ทุกครั้งอ่ะตาเราเป็นต้องประสานกับเขา และเขาก็จ้องอย่างนั้นพร้อมอมยิ้ม เราต้องเป็นฝ่ายหลบตาก่อนตลอดเลย แล้วเวลาให้ออกพูดเกี่ยวกับแบบฝึกที่ทำอ่ะ เขาก็เรียกชื่อเราเป็นคนแรกเสมอๆ ขณะเขาสอนเขามีคำถามเงี้ยเขาจะเรียกชื่อและถามว่า ใช่มั้ย? ตอบว่าไง? บลาๆๆๆๆ คือเขาน่าจะถามคนอื่นมากกว่าเพราะยังไงเขาก็รู้ว่าตอบได้อยู่แล้ว (ปกติเราเป็นคนที่ชอบตอบ ชอบถาม จนเพื่อนบอกว่า
หลังเลิกเรียนล้ะเรากำลังจะเดินกลับแล้วเดินผ่านห้องพักอาจารย์ แล้วเขาก็เรียกชื่อเราดังอยู่น่ะ เราก็ตอบว่า ค๊าาาา เขาก็บอกว่า ไม่มีอะไรเรียกเฉยๆ
เออ..เราก็งงจะเรียกทำไมทั้งที่ห้องเขามีอาจารย์คนอื่นๆอยู่ด้วยแถมนักศึกษาชายก็อยู่ตรงหน้าเขา
ช่วงพักเบรกระหว่างเรียน เราก็นั่งคุยกับเพื่อน จู่ๆเขาก็ถามถึงชื่อพ่อเราขึ้นมา เหมือนเขารู้อยู่แล้ว พอเราบอกไป ชัดเลยๆ! เขารู้จักพ่อเราด้วย และยังบอกอีกว่าเคยร่วมงานกัน ไอ้เราก็คิดไปต่างๆนานๆล้ะ แบบคิดมากคิดเยอะ ฮ่าๆ ก็การใช้สำนวนของเขาชวนให้คิดนี่นาาาา แต่ถ้าเขาชอบเราขึ้นมาจริงๆ มันก็ดีกว่าคนก่อนอ่ะ่ เพราะเขาโสดไม่มีแฟน และก็ยังไม่แต่งงาน
คนนี้ไม่แน่ใจว่าตรงเสป็กแค่ไหนแต่ไม่รู้สึกเหมือนคนก่อน อืม...เราก็แอบงงกับชีวิตตัวเองอยู่น่ะมีแต่อาจารย์เข้ามา
ถามว่าแล้วไม่ดีหรอที่มีคนมาชอบ? ตอบเลยว่าดีและก็ชอบด้วยมันทำให้ชีวิตกะปรี้กะเปร่า >////< ก็จริงอยู่ว่าเราชอบคนที่มีอายุมากกว่า แต่ไม่ใช่อาจารย์ที่สอนตัวเองได้มั้ยเนี่ยยยย
เวลาเรียนวางตัวไม่ถูกเลย ภายนอกดูนิ่งๆน่ะแต่ในใจนี่แบบกระวนกระวาย
แชร์ความรู้สึก ประสบการณ์กัน ^^
ใช้คำผิดหรือแท็กผิดห้องขอโทษด้วยนะคะ