สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องที่มันคับอกคับใจ ที่อยากระบาย และ ขอคำชี้แนะสำหรับคนที่มีประสบการณ์ด้านนี้หรือมีแนวคิดที่เราพอจะนำไปใช้ในการตัดสินใจ
เราได้เจอผู้ชายคนหนึ่งผ่านโลกโซเซียล ซึ่งที่เข้าไปคุยกับคนแปลกหน้าเพราะเราอกหัก เราต้องการเพื่อนคุยแก้เหงา ก็แค่นั้น ไม่ได้คิดว่าต้องไปหาคู่ ซึ่งการเจอกันครั้งแรก ไม่ใช่เพราะมีใจหรือแอบชอบเขา แต่เรามีธุระที่ต้องช่วยเหลือกันในด้านการเรียน ยอมรับครั้งแรกที่เจอ คนนี้สเปค หน้าตาดี ขาว ตัวเล็ก ตี๋ แต่เราก็คิดแค่ว่า เราคบเขาเพราะเราอยากมีเพื่อนเท่านั้น เพราะเราเป็นคนอ้วน ไม่ได้สวย และก็ยังไม่พร้อมจะมีใคร หลังจากวันนั้นเรากับเขาก็คุยกัน เรื่องเรียนเรื่องทั่วไป ไปมาหาสู่กัน อาศัยเกื้อหนุนกันในเรื่องการเรียน อยู่ๆๆมาวันหนึ่ง ก็เป็นวันที่เกิดจุดเปลี่ยน วันที่สำหรับเราเริ่มรู้สึกดีๆกับเขา และเรามีไรกัน โดยที่เขาเป็นคนเริ่ม ในวันนั้นเราถามว่าคิดกับเราจริงๆๆใช่ไหม เขาไม่ตอบแต่กลับหอมแก้มและลงเอยในสิ่งที่เราไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น นับจากวันนั้น สถานะเราคืออะไร ตอบได้เลยไม่รู้ แต่เราก็ยังไปมาหาสู่กันปกติ เขาเลิกเรียนก็มาหาเราทุกวันก่อนกลับบ้าน มากินข้าวด้วยกัน เจอกันเกือบทุกวัน และเรื่องนั้นก็ยังคงมีอยู่เรื่อยมา ยกเว้นวันหรือช่วงที่เขามีอารมณ์เครียดจากการเรียน เขาถึงจะหายไปแบบไม่บอกกล่าว (นิสัยของเขาก็คือ ติส ติส ติส อารมณ์ร้อน ค่อนข้างแต่แต่ใจ เมื่อทำไรไม่สำเร็จจะเก็บตัว และอยากอยู่คนเดียว อ้ออีกอย่างเขาไม่ค่อยจะมีเพื่อนสนิทด้วยค่ะ คือ อารมณ์ไม่ชอบสุงสิงกับใครเลย) แปลกไหมค่ะ ว่าเราเป็นไรกัน ทำทุกอย่างเหมือนคู่อื่นๆ ที่เป็นแฟนกัน ไปมาหาสู่กัน จูลลาก่อนทุกครั้งที่แยกกลับบ้าน แต่เราไม่ได้เป็นแฟนกัน เขามีคนอื่นอยู่ไหม ตอบได้เลยว่าชีวิตเขามีแต่เรื่องเรียน และงานที่เขาจะสนใจอันดับแรก เรื่องอื่นค่อยว่าทีหลัง อันนี้เขาเคยพูด
ส่วนเรื่องดีๆที่เขาทำให้กับเรา เมื่อไหร่ที่เราท้อ เราแย่ เราหมดกำลังใจ จะมีเขาที่รับรู้ปัญหาและคอยยืนอยุ่ข้างๆ เสมอ เราอยากไปไหน อยากกินไร ตามใจเราแทบทุกอย่าง วันเกิดพาไปทำบุญหลายวัด มีคำพูดดีๆ ความรู้สึกดีๆให้ ที่ทำให้เรารู้สึกได้ว่าเขาก็รู้สึกดีกะเราเช่นกัน
เขาเคยเล่ามาว่าเคยมีสาวสวยมาชอบเขา สวยระดับดาวมหาลัย มาเอาใจเขา แต่เขากลับตอบว่า เราไม่อยากมีแฟน ไม่พร้อมมีแฟน แต่เขาไม่ได้ชอบผู้ชายนะค่ะ ถามว่าเคยถามไหมว่าเขารู้สึกไงกับเรา ก็ตอบเรามาว่ารู้สึกดี แต่เราก็ถามกลับไปว่าเราพอจะเป็นแฟนกันได้ไหม เขากลับตอบมาว่ายังไม่พร้อม อยากสนใจเรื่องงานเรื่องเรียนก่อน ขอเราเรียนจบ ได้งานดีๆๆก่อน จากนั้นเราก็เป็นปกติเหมือนเดิมทุกอย่าง ไปไหนมาไหน ทำไรก็บอกกล่าวกันและกัน
และตอนนี้เราต้องแยกจากกันเพราะเราได้งานต่างจังหวัด ส่วนเขายังอยู่ กทม แต่เราก็ยังคุยกันเช่นเดิม เพียงแค่ไม่ได้เจอกันเท่านั้น แต่เมื่อวานนี้ เขาบอกเราลดหุ่น จะได้ดีต่อสุขภาพ ดีต่อตัวเอง่เราก็พยายามลดอยู่ เราก็คิดว่าดีอยูนะ ก็ทำอยู่ เขาคุยแปลกไป แต่ที่แปลกคือตกท้ายด้วยคำว่า สักวัน เขาอาจจะไม่ได้อยู่กับเรา เราก็จะหาแฟนได้ง่ายขึ้น เรานี้จุกเลย พูดไม่ออก เราเลยเงียบ แต่เขาก็พยายามไลน์มา แต่เราอ่านแต่ไม่ตอบ คือเราไม่รู้จะตอบยังไง มันไปไม่เป็น มาเมื่อเช้าก็มาง้อ แต่เราไม่รู้จะเริ่มไงดี คือมันเสียใจกับคำพูดเหมือนเขาผลักไสเรา และวันนี้เขาก็พูดกับเราในเชิงขอโทษกับเรื่องที่ผ่านมา เขาให้ความรักเราไม่ได้ เขาแทบอยากออกบวช เขาบอกให้เราเลือกระหว่างอยู่และคบกันแบบพี่น้อง หรือจะเลิกคุยกัน จบกันไปเลย เขาก็จะทิ้งเบอร์ และเขาให้เราบล็อคไลน์ เพื่อที่เขาจะได้รู้สึกผิดให้น้อยลง อันนี้เขาพูดนะ แต่เรามันรักเขาไปเต็มๆ รักแบบไม่เคยรักใครเท่านี้มาก่อน เขาให้เราเลือกว่าจะเอาแบบไหน ในความรู้สึก เราเลือกไม่ได้เลย อยู่ก็เจ็บ ไปก็เจ็บ
ช่วยตอบเราที เราไม่รู้จะเดินทางไหน เข้าใจเราไหม ช่วยแนะเราด้วย
ใครเคย ต้องเลือก ระหว่างอยู่แบบเจ็บๆๆ หรือ เจ็บแบบจบๆ โดยการจากลา
เราได้เจอผู้ชายคนหนึ่งผ่านโลกโซเซียล ซึ่งที่เข้าไปคุยกับคนแปลกหน้าเพราะเราอกหัก เราต้องการเพื่อนคุยแก้เหงา ก็แค่นั้น ไม่ได้คิดว่าต้องไปหาคู่ ซึ่งการเจอกันครั้งแรก ไม่ใช่เพราะมีใจหรือแอบชอบเขา แต่เรามีธุระที่ต้องช่วยเหลือกันในด้านการเรียน ยอมรับครั้งแรกที่เจอ คนนี้สเปค หน้าตาดี ขาว ตัวเล็ก ตี๋ แต่เราก็คิดแค่ว่า เราคบเขาเพราะเราอยากมีเพื่อนเท่านั้น เพราะเราเป็นคนอ้วน ไม่ได้สวย และก็ยังไม่พร้อมจะมีใคร หลังจากวันนั้นเรากับเขาก็คุยกัน เรื่องเรียนเรื่องทั่วไป ไปมาหาสู่กัน อาศัยเกื้อหนุนกันในเรื่องการเรียน อยู่ๆๆมาวันหนึ่ง ก็เป็นวันที่เกิดจุดเปลี่ยน วันที่สำหรับเราเริ่มรู้สึกดีๆกับเขา และเรามีไรกัน โดยที่เขาเป็นคนเริ่ม ในวันนั้นเราถามว่าคิดกับเราจริงๆๆใช่ไหม เขาไม่ตอบแต่กลับหอมแก้มและลงเอยในสิ่งที่เราไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น นับจากวันนั้น สถานะเราคืออะไร ตอบได้เลยไม่รู้ แต่เราก็ยังไปมาหาสู่กันปกติ เขาเลิกเรียนก็มาหาเราทุกวันก่อนกลับบ้าน มากินข้าวด้วยกัน เจอกันเกือบทุกวัน และเรื่องนั้นก็ยังคงมีอยู่เรื่อยมา ยกเว้นวันหรือช่วงที่เขามีอารมณ์เครียดจากการเรียน เขาถึงจะหายไปแบบไม่บอกกล่าว (นิสัยของเขาก็คือ ติส ติส ติส อารมณ์ร้อน ค่อนข้างแต่แต่ใจ เมื่อทำไรไม่สำเร็จจะเก็บตัว และอยากอยู่คนเดียว อ้ออีกอย่างเขาไม่ค่อยจะมีเพื่อนสนิทด้วยค่ะ คือ อารมณ์ไม่ชอบสุงสิงกับใครเลย) แปลกไหมค่ะ ว่าเราเป็นไรกัน ทำทุกอย่างเหมือนคู่อื่นๆ ที่เป็นแฟนกัน ไปมาหาสู่กัน จูลลาก่อนทุกครั้งที่แยกกลับบ้าน แต่เราไม่ได้เป็นแฟนกัน เขามีคนอื่นอยู่ไหม ตอบได้เลยว่าชีวิตเขามีแต่เรื่องเรียน และงานที่เขาจะสนใจอันดับแรก เรื่องอื่นค่อยว่าทีหลัง อันนี้เขาเคยพูด
ส่วนเรื่องดีๆที่เขาทำให้กับเรา เมื่อไหร่ที่เราท้อ เราแย่ เราหมดกำลังใจ จะมีเขาที่รับรู้ปัญหาและคอยยืนอยุ่ข้างๆ เสมอ เราอยากไปไหน อยากกินไร ตามใจเราแทบทุกอย่าง วันเกิดพาไปทำบุญหลายวัด มีคำพูดดีๆ ความรู้สึกดีๆให้ ที่ทำให้เรารู้สึกได้ว่าเขาก็รู้สึกดีกะเราเช่นกัน
เขาเคยเล่ามาว่าเคยมีสาวสวยมาชอบเขา สวยระดับดาวมหาลัย มาเอาใจเขา แต่เขากลับตอบว่า เราไม่อยากมีแฟน ไม่พร้อมมีแฟน แต่เขาไม่ได้ชอบผู้ชายนะค่ะ ถามว่าเคยถามไหมว่าเขารู้สึกไงกับเรา ก็ตอบเรามาว่ารู้สึกดี แต่เราก็ถามกลับไปว่าเราพอจะเป็นแฟนกันได้ไหม เขากลับตอบมาว่ายังไม่พร้อม อยากสนใจเรื่องงานเรื่องเรียนก่อน ขอเราเรียนจบ ได้งานดีๆๆก่อน จากนั้นเราก็เป็นปกติเหมือนเดิมทุกอย่าง ไปไหนมาไหน ทำไรก็บอกกล่าวกันและกัน
และตอนนี้เราต้องแยกจากกันเพราะเราได้งานต่างจังหวัด ส่วนเขายังอยู่ กทม แต่เราก็ยังคุยกันเช่นเดิม เพียงแค่ไม่ได้เจอกันเท่านั้น แต่เมื่อวานนี้ เขาบอกเราลดหุ่น จะได้ดีต่อสุขภาพ ดีต่อตัวเอง่เราก็พยายามลดอยู่ เราก็คิดว่าดีอยูนะ ก็ทำอยู่ เขาคุยแปลกไป แต่ที่แปลกคือตกท้ายด้วยคำว่า สักวัน เขาอาจจะไม่ได้อยู่กับเรา เราก็จะหาแฟนได้ง่ายขึ้น เรานี้จุกเลย พูดไม่ออก เราเลยเงียบ แต่เขาก็พยายามไลน์มา แต่เราอ่านแต่ไม่ตอบ คือเราไม่รู้จะตอบยังไง มันไปไม่เป็น มาเมื่อเช้าก็มาง้อ แต่เราไม่รู้จะเริ่มไงดี คือมันเสียใจกับคำพูดเหมือนเขาผลักไสเรา และวันนี้เขาก็พูดกับเราในเชิงขอโทษกับเรื่องที่ผ่านมา เขาให้ความรักเราไม่ได้ เขาแทบอยากออกบวช เขาบอกให้เราเลือกระหว่างอยู่และคบกันแบบพี่น้อง หรือจะเลิกคุยกัน จบกันไปเลย เขาก็จะทิ้งเบอร์ และเขาให้เราบล็อคไลน์ เพื่อที่เขาจะได้รู้สึกผิดให้น้อยลง อันนี้เขาพูดนะ แต่เรามันรักเขาไปเต็มๆ รักแบบไม่เคยรักใครเท่านี้มาก่อน เขาให้เราเลือกว่าจะเอาแบบไหน ในความรู้สึก เราเลือกไม่ได้เลย อยู่ก็เจ็บ ไปก็เจ็บ
ช่วยตอบเราที เราไม่รู้จะเดินทางไหน เข้าใจเราไหม ช่วยแนะเราด้วย