เรื่องราวของคนสองเมืองระหว่าง ‘ตรรกะนคร’ ที่พร่ำสอนให้ประชากรดำรงตนอยู่ภายใต้หลักการและเหตุผล ทุกการกระทำของผู้คน ล้วนต้องเกิดขึ้นบนทฤษฎีที่สามารถอธิบายได้ตามหลักตรรกศาสตร์ ในขณะที่เมือง “เอกเขนก” พลเมืองที่นี่ ดำเนินชีวิตด้วยจินตนาการ ความฝัน และความศรัทธา...พวกเขา ‘เชื่อ’ ในสิ่งที่ฝัน... ‘ทำ’ โดยไม่ทนฝืนอารมณ์และความรู้สึกของตน
ผู้คนแห่งเมือง ‘ตรรกะนคร’ ใบหน้าบูดบึ้ง ขตึง ดูคล้ายหุ่นยนต์ เหมือนคนไร้ชีวิตจิตใจ ในขณะที่เมือง ‘เอกเขนก’ ใบหน้าของผู้คนกลับเปื้อนด้วยรอยยิ้ม เปี่ยมด้วยชีวิตชีวา เต็มไปด้วยความสุขสนุกสนานร่าเริง
................................................
ชาวดาวพลูโตเหมือนชาวเมืองตรรกะนคร
ส่วนชาวโลกเหมือนชาวเมืองเอกเขนก
เฮ้อ พูดแล้วก็คิดถึงมิวสิคัลเรื่องนี้จริงๆ เป็น masterpiece ของโต๊ะกลมและเด็ก AF เลย
พลูโตที่รัก ทำให้นึกถึง เร่ขายฝันเดอะมิวสิคัล
ผู้คนแห่งเมือง ‘ตรรกะนคร’ ใบหน้าบูดบึ้ง ขตึง ดูคล้ายหุ่นยนต์ เหมือนคนไร้ชีวิตจิตใจ ในขณะที่เมือง ‘เอกเขนก’ ใบหน้าของผู้คนกลับเปื้อนด้วยรอยยิ้ม เปี่ยมด้วยชีวิตชีวา เต็มไปด้วยความสุขสนุกสนานร่าเริง
................................................
ชาวดาวพลูโตเหมือนชาวเมืองตรรกะนคร
ส่วนชาวโลกเหมือนชาวเมืองเอกเขนก
เฮ้อ พูดแล้วก็คิดถึงมิวสิคัลเรื่องนี้จริงๆ เป็น masterpiece ของโต๊ะกลมและเด็ก AF เลย