คือเราแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งเป็นเวลา3ปีค่ะ เราชอบเค้าตั้งแต่เค้ามารายงานตัวเข้าม.4 เราก็แอบมองเค้า ไม่กล้าบอกใคร จนเค้ามีแฟน เราก็ยังชอบเค้าอยู่นะค่ะ แอบมองเค้าอยู่ไกลๆ จนเพื่อนเรารู้ว่าเราชอบเค้ามันก็บอกว่ามันกับเขาเป็นเพื่อนเก่ากัน มันก็เล่าให้ฟังนะค่ะว่าเค้าเป็นไง นิสัยเป็นไง นั้นทำให้เราชอบเค้า จนปีที่แล้ว(ตอนม.5) เขากับแฟนเลิกกัน เราเห็นเค้าโพสสเตตัสแต่ละอัน เราอยากจะเข้าไปปลอบเขาและก็อยากถามว่าเค้าไหวไม เราก็ทำได้แค่ไลค์ให้กำลังใจเขา เวลาเราเจอหน้าเขาเราชอยหลบหน้าหรืออันหน้าหนีเค้าตลอด เพื่อนเรามันก็แกล้งเราคือ ทักเขาและชวนเขาคุย จนเราต้องยืนรอ เพราะเราไม่กล้า เราเขิล(เราเป็นคนที่เขิลเวลาอยู่ใกล้กับคนที่ชอบ) และพอมาวันเกิดเรา เพื่อเราดันบอกเขาว่าเราชอบและบอกให้อวยพรวันเกิดให้ ตอนนั้น เราเขิลมาก และพอมาวันเกิดเขา(เรากับเขาเกิดเดือนเดียวกัน)เราก็ซื้อของขวัญให้เขาคือสมุดสเก็ตภาพ(พอดรเขาชอบวาดรูปและเขาอยากจะเข้าสถาปัต)เราก็เอาไปให้เขา แบบรีบๆให้และรีบวิ่งหนี้ทันที5555(เพราะเราเขิล) และพอตอนเย็นเค้าทักมาบอกว่าขอบคุณมากๆ ที่ให้ของขวัญและเขาก็ถามว่ารู้ได้ไงว่าอยาได้สมุดสเก็ตภาพ เราก็บอกว่า ก็นายชอบวาดรูปและเราก็อยากให้ของที่ใช้ประโยชน์แบบ ไม่ใช่ให้เราเอาเก็บไว้ พอหลังจากนั้นเราก็เขาก็คุยกันโดยที่เราช่วนเขาคุยตลอด หาเรื่องคุย จนบางทีเราก็แอบนอยบางที่เขาตอบอย่างเดียว จนเขาอ่านและไม่ตอบ เราก็พอรู้แล้วแหละว่าเขาไม่อยากคุยกับเรา
และพอมาม.6 เพื่อเราในกลุ่มดันมีเพื่อนอยู่ห้องเดียวกับเขาและเขาก็อยู่กลุ่มเดียวกัน เพื่อนต่างห้องตนนั้นก็รู้นะว่าเราชอบ เขาก็ช่วยเรานะ พยามเอาเรื่องของคนที่เราชอบมาบอกตลอดเลย และเพื่อนคนนั้นก็บอกตลอดนะว่าคนที่เราชอบยังไม่มีแฟน แบบยังไม่มีใคร เราก้ดีใจนะและเพื่อนเราก็ให้เราบอกชอบไปเลยในงานลองดีลองดู(พอดีร.ร.มีกิจกรรมของโรงเรียนคือต้านภัยยาเสพติดทุกปี)และเขาก็เป็นนักร้องของร.ร.และเป็นคนที่มีเอฟซีเยอะม๊ากกก เขาเป็นคนที่มีแต่คนชอบ เราเลยไม่กล้าแต่เพื่อนเราบอกว่า อย่างน้อยเราจะได้ไม่อึดอัด เพราะเราได้พูดในสิ่งที่เราพูดไปแล้ว เราก็เลยตัดสินใจจะพูดในวันนั้น และเราได้ทำของให้เขาคือ เราวาดรูปเขาที่แอบถ่ายและรูปเขา สร้อยคอและสร้อยข้อมือที่สลักเป็นชื่อเขา กระดาษความรู้สึกและก็ทำกล่องscrapbook ที่ข้างในกล่องเราแอบถ่ายเขาทั้งหมดและข้อความความรู้สึกทั้งหมดของเรา และพอวันนั้นมาถึง เพื่อเรามันลากเราไปหน้าเวที ที่เขากำลังร้องเพลงอยู่(เราต้องฝาดงน้องๆเขาไป ดีนะที่ไม่โดนด่ามา555)และเราก็ให้ของเขา เพื่ออเราและเพื่อนเขาต่างกรี๊ด(พอดีเพื่อนเราในห้องรู้นะว่าเราชอบเขารวมไปถึงเพื่อนของเขาด้วย)เราก็เขิล เขาก็เขิล และเรากลับก่อน เพราะมันร้อนและเราก็มีธุระด้วยเลยกับก่อน และตอนเย็นเพื่อนเขาทักเรามาว่า ของที่เราทำให้น่ารักมาก เขาคนนั้นก็ชอบไม่คิดว่าเราจะทำให้ขนาดนั้น และเขาก็มาโพสหน้าเฟสและถ่ายของมาให้เราว่าเขาได้เปิดอ่านหมดเเล้ว ไม่คิดว่าจะมีใครทำให้เขาขนาดนี้ และพอมาสักพักเขาทักเฟสมาคุยกับเราว่าเราชอบเขามานานขนาดนั้นเลยหรอ เราก็บอกว่า ใช่ เราชอบนายมาตั้งแต่ตอนที่นายเข้ามารายงานตัวแล้ว เขาก็บอกว่าสุดยอดมากที่ชอบเขานานขนาดนั้นและสร้อยที่เราให้เขาก็บอกว่าจะเอามาใช้นะ เราก็ดีใจมากๆเลย และเราก็ชวนเขาคุย พอสักพักเขาอ่านข้อความเราแต่ไม่ตอบ เราเสียใจนะ แต่เราก็เห็นเขาไปโพสเตตัสและตอบรูปที่มีคนแท็กเขามา แต่ไม่ตอบเฟสเรา เราโคตรเสียใจมากก และเราอยากจะถามเขามากเลยว่า เขามีคนที่ชอบหรือคนคุยยังและเราพอจะมีสิทธิที่จะคุยกับนายได้ไหม แต่เราก็ไม่กล้า จนเพื่อนเรามันบอกว่า อย่างนอยถ้าเรารู้เราจะได้รู้จุดยืนและเราก็ได้ไม่เสียใจที่หลัง เพราะเรายังไม่ได้พูดตรงๆว่าชอบเขา เพื่อนเราบอกว่า พูดออกไปให้หมด เพราะตอนนี้เรามีโอกาส ถึงมันจะมีน้อยแต่เราก็ไม่ต้องทนอึดอัดเว้ย เราก็ยังไม่กล้า เราไม่รู้เพราะอะไร จะว่ากลัวก็ไม่เชิง ตอนนี้เราโคตรอยากถามเขามาก แต่เราก็ทำได้แค่ถามในใจ ที่เรามาโพสนี้ เพราะมาระบายเฉยๆ เราหวังว่าเขาคงจะเห็นกระทู้นี้นะว่า เรารู้สึกยังไง...
ปล.ขอบคุณนะค่ะที่มีคนอ่านที่เราบ่นๆจบ #ขอบคุณคะ
แอบชอบเขามา3 ปี
และพอมาม.6 เพื่อเราในกลุ่มดันมีเพื่อนอยู่ห้องเดียวกับเขาและเขาก็อยู่กลุ่มเดียวกัน เพื่อนต่างห้องตนนั้นก็รู้นะว่าเราชอบ เขาก็ช่วยเรานะ พยามเอาเรื่องของคนที่เราชอบมาบอกตลอดเลย และเพื่อนคนนั้นก็บอกตลอดนะว่าคนที่เราชอบยังไม่มีแฟน แบบยังไม่มีใคร เราก้ดีใจนะและเพื่อนเราก็ให้เราบอกชอบไปเลยในงานลองดีลองดู(พอดีร.ร.มีกิจกรรมของโรงเรียนคือต้านภัยยาเสพติดทุกปี)และเขาก็เป็นนักร้องของร.ร.และเป็นคนที่มีเอฟซีเยอะม๊ากกก เขาเป็นคนที่มีแต่คนชอบ เราเลยไม่กล้าแต่เพื่อนเราบอกว่า อย่างน้อยเราจะได้ไม่อึดอัด เพราะเราได้พูดในสิ่งที่เราพูดไปแล้ว เราก็เลยตัดสินใจจะพูดในวันนั้น และเราได้ทำของให้เขาคือ เราวาดรูปเขาที่แอบถ่ายและรูปเขา สร้อยคอและสร้อยข้อมือที่สลักเป็นชื่อเขา กระดาษความรู้สึกและก็ทำกล่องscrapbook ที่ข้างในกล่องเราแอบถ่ายเขาทั้งหมดและข้อความความรู้สึกทั้งหมดของเรา และพอวันนั้นมาถึง เพื่อเรามันลากเราไปหน้าเวที ที่เขากำลังร้องเพลงอยู่(เราต้องฝาดงน้องๆเขาไป ดีนะที่ไม่โดนด่ามา555)และเราก็ให้ของเขา เพื่ออเราและเพื่อนเขาต่างกรี๊ด(พอดีเพื่อนเราในห้องรู้นะว่าเราชอบเขารวมไปถึงเพื่อนของเขาด้วย)เราก็เขิล เขาก็เขิล และเรากลับก่อน เพราะมันร้อนและเราก็มีธุระด้วยเลยกับก่อน และตอนเย็นเพื่อนเขาทักเรามาว่า ของที่เราทำให้น่ารักมาก เขาคนนั้นก็ชอบไม่คิดว่าเราจะทำให้ขนาดนั้น และเขาก็มาโพสหน้าเฟสและถ่ายของมาให้เราว่าเขาได้เปิดอ่านหมดเเล้ว ไม่คิดว่าจะมีใครทำให้เขาขนาดนี้ และพอมาสักพักเขาทักเฟสมาคุยกับเราว่าเราชอบเขามานานขนาดนั้นเลยหรอ เราก็บอกว่า ใช่ เราชอบนายมาตั้งแต่ตอนที่นายเข้ามารายงานตัวแล้ว เขาก็บอกว่าสุดยอดมากที่ชอบเขานานขนาดนั้นและสร้อยที่เราให้เขาก็บอกว่าจะเอามาใช้นะ เราก็ดีใจมากๆเลย และเราก็ชวนเขาคุย พอสักพักเขาอ่านข้อความเราแต่ไม่ตอบ เราเสียใจนะ แต่เราก็เห็นเขาไปโพสเตตัสและตอบรูปที่มีคนแท็กเขามา แต่ไม่ตอบเฟสเรา เราโคตรเสียใจมากก และเราอยากจะถามเขามากเลยว่า เขามีคนที่ชอบหรือคนคุยยังและเราพอจะมีสิทธิที่จะคุยกับนายได้ไหม แต่เราก็ไม่กล้า จนเพื่อนเรามันบอกว่า อย่างนอยถ้าเรารู้เราจะได้รู้จุดยืนและเราก็ได้ไม่เสียใจที่หลัง เพราะเรายังไม่ได้พูดตรงๆว่าชอบเขา เพื่อนเราบอกว่า พูดออกไปให้หมด เพราะตอนนี้เรามีโอกาส ถึงมันจะมีน้อยแต่เราก็ไม่ต้องทนอึดอัดเว้ย เราก็ยังไม่กล้า เราไม่รู้เพราะอะไร จะว่ากลัวก็ไม่เชิง ตอนนี้เราโคตรอยากถามเขามาก แต่เราก็ทำได้แค่ถามในใจ ที่เรามาโพสนี้ เพราะมาระบายเฉยๆ เราหวังว่าเขาคงจะเห็นกระทู้นี้นะว่า เรารู้สึกยังไง...
ปล.ขอบคุณนะค่ะที่มีคนอ่านที่เราบ่นๆจบ #ขอบคุณคะ