เราคิดว่า คนกรุงเทพฯ  คนตัวเมืองเชียงใหม่   คนอยู่หาดใหญ่  คนอยู่นอกตัวเมือง  ก็คนไทยเหมือนกัน  มีวัฒนธรรมเหมือนกัน     แต่ทำไม  บางคน  ขอย้ำว่า บางคน ชอบพูดว่า  อยู่ต่างจังหวัดต้องแต่งงานมีหน้ามีตา

เคสแรกนี่  ลูกชายน้าเรา    เจอเรียกสินสอด 5  แสน    ( พ่อแม่ไม่คืนให้ลูกด้วย)   พ่อแม่ฝ่ายหญิงให้จัดงานที่บ้านเกิด และต้องจัดใหญ่โต   น้าเราต้องเหมารถบัสรถตู้  ขนญาติพี่น้องเพื่อนฝูงไปกินโต๊ะจีนที่บ้านเจ้าสาว   พ่อแม่ญาติเจ้าสาวบอกว่า  ....คุณเปนคนกรุงเทพฯ   ไม่เข้าใจหรอก  สังคมต่างจังหวัดเปนยังไง  ไหนจะญาติๆ   คนในหมู่บ้าน  ต้องมาถามไถ่สินสอดเท่าไหร่   กินเลี้ยงโต๊ะจีนกี่โต๊ะ      น้าเราพูดไม่ออก ลูกชายก็รักลูกสาวเค้า เลยต้องยอม
น้าเรากลับมาจัดงานที่กรุงเทพฯ อีก    เพราะเพื่อนร่วมงานบ่าวสาว   หัวหน้างาน  อยู่กรุงเทพฯหมด    
สรุปน้าเราหมดเงิน  ล้านกว่าบาท


เคสล่าสุด  เพื่อนสนิทแม่เรา  โดนเรียกสินสอด  1 ล้านบาท  ทอง 10 บาท  พ่อแม่ฝ่ายหญิงบอกว่า  อยู่ต่างจังหวัดต้องจัดงานให้มีหน้ามีตา  ญาติพี่น้องเพื่อนฝูงเค้าก็เกทับกันเรื่องสินสอดลูกสาว     เพื่อนแม่เราไม่มีทางเลือก   ไอ้ลูกชายก็อยากแต่งงานมาก (แต่ตัวเองมีเงินเก็บแค่สองแสน)
เพื่อนแม่เรายอมจ่ายสินสอด 1 ล้านบาททอง 10บาท  โดยขอให้พ่อแม่ฝ่ายหญิงคืนให้ลูกครึ่งนึง    ทางนู้นเงียบบบ
จนเพื่อนแม่เราเครียดมาก   มาระบายให้แม่เราฟัง     ว่าที่ลูกสะใภ้ก็ไม่ได้มีคุณสมบัติดีเด่นอะไร  เปนผู้หญิงทำงานธรรมดาเงินเดือนหมื่นกว่าบาท ครอบครัวผู้หญิงก็ฐานะไม่ค่อยดีนัก      เพื่อนแม่เราเปนครู   ก็ไม่ได้ร่ำรวย   ต้องกู้เงินมาแต่งลูกสะใภ้

ใครอยู่ต่างจังหวัดช่วยบอกเราที    เวลาคนต่างจังหวัดแต่งงาน    จำเปนต้องมีหน้ามีตามากๆปะ   แล้วไอ้เรื่องสินสอดเนี่ย  เค้าเกทับกันจริงๆหรอ