++++ครั้งเเรกในการตั้งกระทู้สนทนาผิดถูกยังไงอย่าว่ากันเนาะ555..+++
หลายคนคงจะมีเคยมีแฟนคนเเรก..กันทั้งนั้นใช่มั๊ยครับ..ถ้าไม่ลืมก่อน..ผมก็มีคนนึงเพิ่งจะมีแฟนคนเเรกตอนเรียน ปวส.เช่าห้องอยู่ด้วยกันโดยที่ทางบ้านแฟนไม่รู้ (บอกก่อนโครงการแฟนคนเเรกนี่ไม่ใช่ของรัฐบาลนะครับทุกคนสามารถมีได้เลย555) เจอกันตอนเรียน ปวส.หลังจากเรียนจบเธอก็ไปเรียนต่อที่ กทม.เเล้วเธอก็เปลี่ยนไป ตอนนั้นผมทำให้เธอเจ็บช้ำใจมากไม่ขอบอกนะ..ถึงขั้นเลวเลยละ..เต่ไม่ได้ตบตีผู้หญิงนะ เป็นเรื่องทางด้านจิตใจสะมากกว่าเธอจึงหนีไปเรียน กทม.
..ผมพยายามตามหาเธอจนรู้ว่าเธอมีคนใหม่ แฟนคนเเรกใครก็รัก ก็อ่ะนะคนนี้รักมากครับ โอ้โหตอนนั้นใจเเทบขาดเหมารถไปตามหาเธอถึงที่มหาลัยค้นหาจนเจอเพื่อจะได้เคลียกันเเต่เธอก็หนีๆๆๆๆๆลูกเดียวเลย..ไม่คุยด้วย ..เลยตัดสินใจกลับบ้านนอกไปเรียนต่อ
หลังจากผมเรียนจบได้ทำงาน ยังเจอกันบ้างบังเอิญเจอกัน(หลังจากเรียนจบ3-4ปี)..แล้วก็กลับมาคบกันอีก พอทางบ้านเค้าจับได้เราก็เลยต้องเเยกทางกันอีก ผมมันก็เเค่เด็กบ้านนอกจนๆคนนึงที่หาเลี้ยงตัวเองมาโดยตลอด เมื่อก่อนมีเเต่โทสับไม่มีเฟส..ไม่ไลน์..หลังจากนั้นมาก็ไม่เคยเจอกันเลยเป็นเวลา10ปี....เเต่ก็ยังนึกถึงอยู่ตลอดเพราะมีวีรกรรมร่วมกันเยอะ555
..จากวันนั้นจนวันนี้13ปี..ด้วยความเชื่อมั่นในเทคโนโลยีของโลกโซเชียลและอากู๋ Google จึงลองค้นหาเธอในgoogleดู เเม่เจ้า.!..มันหาเจอจิงๆพิมพ์ชื่อนามสกุลเข้าไป เธอเป็นกรรมการผู้จัดการบริษัทรับเหมาแห่งหนึ่งจำชื่อไม่ได้ ได้มาทั้งที่อยู่เบอร์โทร อีเมล..เเบบครบๆ รู้สึกอึ้งไปชั่วขณะหนึ่งผู้หญิงที่เราตามหามาหลายปีดันมาเจอในกูเกิ้ล #รู้สึกสตั้นไป5นาที..จากนั้นเราก็ลองเเย๊บซ้ายด้วยการส่งเมลไปทักทายก่อนด้วยการส่งเมล..
mail in box..เปนไงบ้างสบายดีมั๊ย...
....เงียบกริ๊บ...
...ไม่มีสัญาญตอบกลับ..ใครจะนั่งว่างตอบเมลตลอดเวลาละเนาะ555..
..จากนั้นเราก็เลยเเย๊บขวาโดยการบันทึกเบอร์โทรที่ค้นเจอในกูเกิ้ล เเม่เจ้า!!.ด้วยอานุภาพของLINE มันมหัศจรรย์มากเลยซาร่า..มันเด้งขึ้นมาปั๊บเลยว่าเราเพื่อนกันในไลน์เเล้ว..หลังจากนั้นไม่เกิน10วิ..ก็มีข้อความเด้งมาจากเธอคนนั้น....ตุ๊งดุ่งๆ
ตัวเธอ : ไปเอาเบอร์มาจากไหน
ตัวเธอ : ไม่ตอบบล๊อค!
ตัวเรา : เอ้า..
ต้วเธอ : ก็ถามว่าเอาเบอร์มาจากไหน..
...............(คิดในใจไม่เว้นช่องให้กุตอบเลยไม่เจอกันเป็นสิบปียังไม่หายโกรธตูอีกหรอว่ะ)..............
ตัวเรา : เอามาจากกูเกิ้ล..
หลังจากนั้นก็สนทนากันไปบลาๆๆๆๆๆๆ..ถามสารสุขทุกข์ดิบ..การงานครอบครัวไปเรื่อย จึงได้ทราบว่าเธอได้มีลูกเเล้วเป็นลูกชายวัยกำลังน่ารัก ที่สำคัญเธอยังนึกถึงเราเช่นกัน(เธอบอก)..เธอจึงตั้งชื่อเล่นของลูกเธอให้เป็นชื่อเดียวกับเรา...อันนี้โคตรซอร์ไพส์เลย..ผมนี่หัวเราะทั้งน้ำตาเลย ดีใจที่ได้เจอกันอีกครั้งถึงเเม้เปนเเค่โลกออนไลน์ก็เถอะ..ผมอยากขอโทษเธอในวันนั้นที่เคยสร้างวีรกรรมทำบาปทำกรรมร่วมกันมา..ตอนนี้ชีวิตของเธอปกติสุขดีเเล้วผมก็ยินดีด้วยมีครอบครัวที่มีความสุขมีลูกวัยกำลังซนและมีหน้าที่การงานดี...รู้สึกขอบคุณโลกออนไลน์เเละอากู๋Googleที่ทำให้เจอเธออีกครั้ง
....ส่วนตัวผมตัวคนเดียวเหมือนเดิมเหมือนสวรรค์สาปแช่งว่าห้ามใครเข้ามา! ห้ามมีใคร! กำกูก้มหน้ารับเวรกรรมที่เคยก่อไว้กับผู้หญิงหลายต่อหลายคน ชาตินี้คงชดใช้ไม่หมด5555 หัวเราะทั้งน้ำตาซะงั้น..แต่สิ่งนึงที่ผมอยากจะบอกกับเธอในขณะที่กุมมือเธอเเน่นๆคืออยากจะบอกว่า"พี่ขอโทษนะ"
ไม่เจอแฟนเก่ามา13ปี..มาเจออีกทีในโลกออนไลน์?
หลายคนคงจะมีเคยมีแฟนคนเเรก..กันทั้งนั้นใช่มั๊ยครับ..ถ้าไม่ลืมก่อน..ผมก็มีคนนึงเพิ่งจะมีแฟนคนเเรกตอนเรียน ปวส.เช่าห้องอยู่ด้วยกันโดยที่ทางบ้านแฟนไม่รู้ (บอกก่อนโครงการแฟนคนเเรกนี่ไม่ใช่ของรัฐบาลนะครับทุกคนสามารถมีได้เลย555) เจอกันตอนเรียน ปวส.หลังจากเรียนจบเธอก็ไปเรียนต่อที่ กทม.เเล้วเธอก็เปลี่ยนไป ตอนนั้นผมทำให้เธอเจ็บช้ำใจมากไม่ขอบอกนะ..ถึงขั้นเลวเลยละ..เต่ไม่ได้ตบตีผู้หญิงนะ เป็นเรื่องทางด้านจิตใจสะมากกว่าเธอจึงหนีไปเรียน กทม.
..ผมพยายามตามหาเธอจนรู้ว่าเธอมีคนใหม่ แฟนคนเเรกใครก็รัก ก็อ่ะนะคนนี้รักมากครับ โอ้โหตอนนั้นใจเเทบขาดเหมารถไปตามหาเธอถึงที่มหาลัยค้นหาจนเจอเพื่อจะได้เคลียกันเเต่เธอก็หนีๆๆๆๆๆลูกเดียวเลย..ไม่คุยด้วย ..เลยตัดสินใจกลับบ้านนอกไปเรียนต่อ
หลังจากผมเรียนจบได้ทำงาน ยังเจอกันบ้างบังเอิญเจอกัน(หลังจากเรียนจบ3-4ปี)..แล้วก็กลับมาคบกันอีก พอทางบ้านเค้าจับได้เราก็เลยต้องเเยกทางกันอีก ผมมันก็เเค่เด็กบ้านนอกจนๆคนนึงที่หาเลี้ยงตัวเองมาโดยตลอด เมื่อก่อนมีเเต่โทสับไม่มีเฟส..ไม่ไลน์..หลังจากนั้นมาก็ไม่เคยเจอกันเลยเป็นเวลา10ปี....เเต่ก็ยังนึกถึงอยู่ตลอดเพราะมีวีรกรรมร่วมกันเยอะ555
..จากวันนั้นจนวันนี้13ปี..ด้วยความเชื่อมั่นในเทคโนโลยีของโลกโซเชียลและอากู๋ Google จึงลองค้นหาเธอในgoogleดู เเม่เจ้า.!..มันหาเจอจิงๆพิมพ์ชื่อนามสกุลเข้าไป เธอเป็นกรรมการผู้จัดการบริษัทรับเหมาแห่งหนึ่งจำชื่อไม่ได้ ได้มาทั้งที่อยู่เบอร์โทร อีเมล..เเบบครบๆ รู้สึกอึ้งไปชั่วขณะหนึ่งผู้หญิงที่เราตามหามาหลายปีดันมาเจอในกูเกิ้ล #รู้สึกสตั้นไป5นาที..จากนั้นเราก็ลองเเย๊บซ้ายด้วยการส่งเมลไปทักทายก่อนด้วยการส่งเมล..
mail in box..เปนไงบ้างสบายดีมั๊ย...
....เงียบกริ๊บ...
...ไม่มีสัญาญตอบกลับ..ใครจะนั่งว่างตอบเมลตลอดเวลาละเนาะ555..
..จากนั้นเราก็เลยเเย๊บขวาโดยการบันทึกเบอร์โทรที่ค้นเจอในกูเกิ้ล เเม่เจ้า!!.ด้วยอานุภาพของLINE มันมหัศจรรย์มากเลยซาร่า..มันเด้งขึ้นมาปั๊บเลยว่าเราเพื่อนกันในไลน์เเล้ว..หลังจากนั้นไม่เกิน10วิ..ก็มีข้อความเด้งมาจากเธอคนนั้น....ตุ๊งดุ่งๆ
ตัวเธอ : ไปเอาเบอร์มาจากไหน
ตัวเธอ : ไม่ตอบบล๊อค!
ตัวเรา : เอ้า..
ต้วเธอ : ก็ถามว่าเอาเบอร์มาจากไหน..
...............(คิดในใจไม่เว้นช่องให้กุตอบเลยไม่เจอกันเป็นสิบปียังไม่หายโกรธตูอีกหรอว่ะ)..............
ตัวเรา : เอามาจากกูเกิ้ล..
หลังจากนั้นก็สนทนากันไปบลาๆๆๆๆๆๆ..ถามสารสุขทุกข์ดิบ..การงานครอบครัวไปเรื่อย จึงได้ทราบว่าเธอได้มีลูกเเล้วเป็นลูกชายวัยกำลังน่ารัก ที่สำคัญเธอยังนึกถึงเราเช่นกัน(เธอบอก)..เธอจึงตั้งชื่อเล่นของลูกเธอให้เป็นชื่อเดียวกับเรา...อันนี้โคตรซอร์ไพส์เลย..ผมนี่หัวเราะทั้งน้ำตาเลย ดีใจที่ได้เจอกันอีกครั้งถึงเเม้เปนเเค่โลกออนไลน์ก็เถอะ..ผมอยากขอโทษเธอในวันนั้นที่เคยสร้างวีรกรรมทำบาปทำกรรมร่วมกันมา..ตอนนี้ชีวิตของเธอปกติสุขดีเเล้วผมก็ยินดีด้วยมีครอบครัวที่มีความสุขมีลูกวัยกำลังซนและมีหน้าที่การงานดี...รู้สึกขอบคุณโลกออนไลน์เเละอากู๋Googleที่ทำให้เจอเธออีกครั้ง
....ส่วนตัวผมตัวคนเดียวเหมือนเดิมเหมือนสวรรค์สาปแช่งว่าห้ามใครเข้ามา! ห้ามมีใคร! กำกูก้มหน้ารับเวรกรรมที่เคยก่อไว้กับผู้หญิงหลายต่อหลายคน ชาตินี้คงชดใช้ไม่หมด5555 หัวเราะทั้งน้ำตาซะงั้น..แต่สิ่งนึงที่ผมอยากจะบอกกับเธอในขณะที่กุมมือเธอเเน่นๆคืออยากจะบอกว่า"พี่ขอโทษนะ"