ชีวิตพนักงานบริษัทฯ ทำงานไกลบ้าน ไม่สามารถกลับไปหาแม่ได้ทุกๆวัน จะมีก็เพียงโทรศัพท์ ที่ทำให้เราได้คุยกัน วันละ 3 เวลา พอให้แม่หายคิดถึง
ทุกๆวันชีวิตผมก็ดำเนินตามปกติ โทรหาแม่ปกติเช่นทุกวัน แต่วันนี้ แม่พูดบางประโยคกับผม
แม่ : "ลูก แม่อยากเล่นไลน์"
ผม : "ห๊ะ แม่รู้จักด้วยเหรอ"
แม่ : "ไม่รู้จักหรอกลูก แต่ป้าที่ขายของข้างๆ เขาบอกคุยไลน์กับลูกได้ตลอด แม่ก็อยากคุยกับหนู"
และนี่ก็คือจุดเริ่มต้น ....
เมื่อถึงวันหยุดสัปดาห์ละ 1 วันของผม ผมรีบขับรถกลับบ้านแต่เช้าตรู่ เบาะข้างซ้ายเตรียมแท็บเล็ตไว้ให้แม่ ยิ้มในใจว่าแม่คงชอบ
พอถึงบ้านผมย่องไปด้านหลังแม่ กอดแม่จากด้านหลัง ทุกครั้งที่ได้กอดแม่ รู้สึกอุ่นใจเหมือนเดิม กอดแล้วรู้สึกปลอดภัย ผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก ^^
ผมยื่นแท็บเล็ตให้ แม่ทำหน้าแปลกใจนิดหน่อย
ผมแกะกล่องเตรียมสอน แม่หยิบแว่นมาสวม นั่งมองผมสอนอย่างตั้งใจ
10 นาที ผ่านไป ...
ผม " ก็ประมาณนี้ คราวนี้แม่ลองบ้าง จะได้ใช้เป็น"
แม่หยิบไป หันมามองหน้าผม "มันเปิดยังไงนะลูก"
ผมยิ้ม... อีกรอบ 15 นาที ผ่านไป สอนเปิด, เข้าแอป, พิมพ์, ส่ง .... "อ่ะ คราวนี้แม่ลองอีกที พอเข้าใจละน้า" แม่พยักหน้า หงึกๆ หยิบไป เปิดหน้าจอได้ตามที่สอน เลื่อนปลดล็อกเป็น แล้วก็.... ชะงักนิ้ว หันมามองหน้าผม "ไลน์นี่มันอันไหนนะลูก "
ผมยิ้ม...อีกรอบ .... 30 นาที ผ่านไป คราวนี้สอนให้แม่กดๆจิ้มๆเอง ก็พอได้แฮะ แม่จับอีกสักพักบอกไม่ไหวแล้ว ดูนานๆมันมึน บทเรียนเลยจบแค่นี้
ผมกลับมาทำงาน ทักไลน์แม่ไป ... เงียบ ...
ตัดสินใจโทรหา
ผม " แม่เล่นไลน์กันมั้ย หนูทักแม่ไป ตอบหน่อยยย "
แม่ " จ้า เดี๋ยวแม่ไปตอบน้า"
แต่แม่เงียบหายไป ผมก็นึกว่าแม่ทำไม่เป็นซะแล้ว จู่ๅ เกือบสี่ทุ่ม ก็มีไลน์เด้งขึ้นมา
ผมอ่านแล้วก็อมยิ้ม กับความพยายามของแม่ รู้สึกว่าวันนี้ผมได้เห็นความน่ารักของแม่ผมอีกเรื่องนึง ^^
"ลูกแม่อยากเล่นไลน์" !!!
ทุกๆวันชีวิตผมก็ดำเนินตามปกติ โทรหาแม่ปกติเช่นทุกวัน แต่วันนี้ แม่พูดบางประโยคกับผม
แม่ : "ลูก แม่อยากเล่นไลน์"
ผม : "ห๊ะ แม่รู้จักด้วยเหรอ"
แม่ : "ไม่รู้จักหรอกลูก แต่ป้าที่ขายของข้างๆ เขาบอกคุยไลน์กับลูกได้ตลอด แม่ก็อยากคุยกับหนู"
และนี่ก็คือจุดเริ่มต้น ....
เมื่อถึงวันหยุดสัปดาห์ละ 1 วันของผม ผมรีบขับรถกลับบ้านแต่เช้าตรู่ เบาะข้างซ้ายเตรียมแท็บเล็ตไว้ให้แม่ ยิ้มในใจว่าแม่คงชอบ
พอถึงบ้านผมย่องไปด้านหลังแม่ กอดแม่จากด้านหลัง ทุกครั้งที่ได้กอดแม่ รู้สึกอุ่นใจเหมือนเดิม กอดแล้วรู้สึกปลอดภัย ผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก ^^
ผมยื่นแท็บเล็ตให้ แม่ทำหน้าแปลกใจนิดหน่อย
ผมแกะกล่องเตรียมสอน แม่หยิบแว่นมาสวม นั่งมองผมสอนอย่างตั้งใจ
10 นาที ผ่านไป ...
ผม " ก็ประมาณนี้ คราวนี้แม่ลองบ้าง จะได้ใช้เป็น"
แม่หยิบไป หันมามองหน้าผม "มันเปิดยังไงนะลูก"
ผมยิ้ม... อีกรอบ 15 นาที ผ่านไป สอนเปิด, เข้าแอป, พิมพ์, ส่ง .... "อ่ะ คราวนี้แม่ลองอีกที พอเข้าใจละน้า" แม่พยักหน้า หงึกๆ หยิบไป เปิดหน้าจอได้ตามที่สอน เลื่อนปลดล็อกเป็น แล้วก็.... ชะงักนิ้ว หันมามองหน้าผม "ไลน์นี่มันอันไหนนะลูก "
ผมยิ้ม...อีกรอบ .... 30 นาที ผ่านไป คราวนี้สอนให้แม่กดๆจิ้มๆเอง ก็พอได้แฮะ แม่จับอีกสักพักบอกไม่ไหวแล้ว ดูนานๆมันมึน บทเรียนเลยจบแค่นี้
ผมกลับมาทำงาน ทักไลน์แม่ไป ... เงียบ ...
ตัดสินใจโทรหา
ผม " แม่เล่นไลน์กันมั้ย หนูทักแม่ไป ตอบหน่อยยย "
แม่ " จ้า เดี๋ยวแม่ไปตอบน้า"
แต่แม่เงียบหายไป ผมก็นึกว่าแม่ทำไม่เป็นซะแล้ว จู่ๅ เกือบสี่ทุ่ม ก็มีไลน์เด้งขึ้นมา
ผมอ่านแล้วก็อมยิ้ม กับความพยายามของแม่ รู้สึกว่าวันนี้ผมได้เห็นความน่ารักของแม่ผมอีกเรื่องนึง ^^