ตอนนี้ผมกำลังสับสนอย่างมากครับ ว่าเกิดอะไรขึ้น
กับความรู้สึกข้างในใจของผม ความรักของผมเป็นแบบ ชช นะครับ
ในตอนแรกผมกับเขาก็รู้จักกันผ่านโซเซียล เราคุยกันมาสักพักหนึ่งก็ตัดสินใจเจอกัน พอตั้งแต่เจอกันครั้งนั่น เราก็ตัดสินใจคบกันครับ เราเข้ากันได้ดีในตอนแรก ผมเองเป็นคนงี่เง่า รู้ตัวเอง ผมก็เปลี่ยนไปตั้งแต่วันที่เราบอกคบกัน ผมเยอะขึ้น จูจี้ขึ้น ตามเขามากเกินไป (เขาว่างั่น) ก็จริง
จนแล้วจนเล่าเราก็ต้องห่างกันครับ ลดสถานะลง เขาให้เหตุผลกับผมว่า เรามีบางอย่างที่เข้ากันไม่ได้ แล้วเอาจริงๆเขาชอบที่จะอยู่คนเดียวแบบเดิมมากกว่า
ผมก็เสียใจสิครับ ร้องไห้หนักมาก งานไม่เป็นอันทำ
เข้าใจความรู้สึกของคนที่เพิ่มมากขึ้นมั้ยครับ แล้วต้องมารับรู้ว่าอีกคนกำลังลดลง ในตอนแรกผมตั้งใจจะห่างออกมา เลิกก็คือจบกันไป แต่มันไม่ใช่แบบนั่น
เราก็ยังมีพูดคุยกันบ้างส่วนใหญ่ แล้วจะติดคุยเรื่องทะลึ่ง18+ เพราะเราคุยกันได้ดีในเรื่องนี้มากๆ คือ เราทั้งสองคน โอเคกับsexครับเราสองคนsexจัดพอๆกัน เขาบอกว่าเขาติดใจผม ผมเองก็ติดใจ เขาเลยให้ข้อเสนอว่า งั่นเราแค่มีอะไรกันเฉยๆได้มั้ย เรื่องของความรู้สึกเขายังตอบผมตอนนี้ไม่ได้ เพราะเขารู้สึกน้อยลง ไม่รู้เมือไหร่จะกลับมาคบกับผมเหมือนเดิมได้อีก ตัวผมเองก็ยังรักครับ รู้สึกคาดหวัง ว่าอย่างน้อยๆ เราก็ยังได้เจอกัน วันนึงเราคงอาจจะได้กลับมาคบกัน ทุกครั้งที่เราเจอกันหลังจากนี้ก็จะมีแต่ sex ครับ เขามาหาผมบ้าง ผมไปหาเขาบ้าง ซึ่งบ้านไกลกันมากครับ แต่ก็ยังอุตส่ากัน
เราคุยกันน้อยลงครับ จะคุยกันก็ต่อเมือจะนัดไปมีอะไรกัน ผมเคยถามว่า ให้โอกาสไม่ได้เลยหรอ ลองกลับมาเริ่มใหม่ได้มั้ย ก็เป็นเรื่องครับ เขาบอกว่าผมไม่เข้าใจ เขารู้ว่าแบบนี้ผมไม่โอเคหลอก แต่จะให้เขาทำยังไงก็เขาไม่เหมือนเดิม ผมก็ยอมครับ เพราะก็ยังหวังว่าวันนึงเราจะได้กลับมาคบกัน ผมไม่คุยกับใครเลยฮ่ะ มีคนเข้ามาเยอะแยะมากมาย แต่ผมก็เลี่ยงที่จะไม่คุย
มาถึงตรงนี้พวกคุณว่าผมโง่มั้ยครับ ผมรออะไรลมแล้งๆอยู่รึป่าวบางทีผมก็โอเคกับสถานะแบบนี้นะครับต้องบอกก่อนแบบ "โอเค เธอฉันแค่แบบนี้โอเค" แต่ก็มีบ้างบางครั้งที่วูบอย่างตอนที่เขียนกระทู้อยู่นี้ ผมเกิดสับสนว่าสิ่งที่เรากำลังทำอยู่นี่ มันคืออะไร เราพยายามฝังตัวเองรึป่าวหรือจริงๆเราควรจะปล่อยใจให้มันเป็นไปตามความรู้สึก หรือว่าเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติ คนเราคบกันจำเป็นต้องมีสถานะมั้ยครับ จำเป็นมั้ยที่ต้องเป็นเจ้าเข้าเจ้าของกัน.
กท.ยาวหน่อยขอโทษด้วยนะครับ ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ
เคยอยากพาตัวเองออกจากจุดที่ไม่มี สถานะ กันบ้างมั้ยครับ 18+
กับความรู้สึกข้างในใจของผม ความรักของผมเป็นแบบ ชช นะครับ
ในตอนแรกผมกับเขาก็รู้จักกันผ่านโซเซียล เราคุยกันมาสักพักหนึ่งก็ตัดสินใจเจอกัน พอตั้งแต่เจอกันครั้งนั่น เราก็ตัดสินใจคบกันครับ เราเข้ากันได้ดีในตอนแรก ผมเองเป็นคนงี่เง่า รู้ตัวเอง ผมก็เปลี่ยนไปตั้งแต่วันที่เราบอกคบกัน ผมเยอะขึ้น จูจี้ขึ้น ตามเขามากเกินไป (เขาว่างั่น) ก็จริง
จนแล้วจนเล่าเราก็ต้องห่างกันครับ ลดสถานะลง เขาให้เหตุผลกับผมว่า เรามีบางอย่างที่เข้ากันไม่ได้ แล้วเอาจริงๆเขาชอบที่จะอยู่คนเดียวแบบเดิมมากกว่า
ผมก็เสียใจสิครับ ร้องไห้หนักมาก งานไม่เป็นอันทำ
เข้าใจความรู้สึกของคนที่เพิ่มมากขึ้นมั้ยครับ แล้วต้องมารับรู้ว่าอีกคนกำลังลดลง ในตอนแรกผมตั้งใจจะห่างออกมา เลิกก็คือจบกันไป แต่มันไม่ใช่แบบนั่น
เราก็ยังมีพูดคุยกันบ้างส่วนใหญ่ แล้วจะติดคุยเรื่องทะลึ่ง18+ เพราะเราคุยกันได้ดีในเรื่องนี้มากๆ คือ เราทั้งสองคน โอเคกับsexครับเราสองคนsexจัดพอๆกัน เขาบอกว่าเขาติดใจผม ผมเองก็ติดใจ เขาเลยให้ข้อเสนอว่า งั่นเราแค่มีอะไรกันเฉยๆได้มั้ย เรื่องของความรู้สึกเขายังตอบผมตอนนี้ไม่ได้ เพราะเขารู้สึกน้อยลง ไม่รู้เมือไหร่จะกลับมาคบกับผมเหมือนเดิมได้อีก ตัวผมเองก็ยังรักครับ รู้สึกคาดหวัง ว่าอย่างน้อยๆ เราก็ยังได้เจอกัน วันนึงเราคงอาจจะได้กลับมาคบกัน ทุกครั้งที่เราเจอกันหลังจากนี้ก็จะมีแต่ sex ครับ เขามาหาผมบ้าง ผมไปหาเขาบ้าง ซึ่งบ้านไกลกันมากครับ แต่ก็ยังอุตส่ากัน
เราคุยกันน้อยลงครับ จะคุยกันก็ต่อเมือจะนัดไปมีอะไรกัน ผมเคยถามว่า ให้โอกาสไม่ได้เลยหรอ ลองกลับมาเริ่มใหม่ได้มั้ย ก็เป็นเรื่องครับ เขาบอกว่าผมไม่เข้าใจ เขารู้ว่าแบบนี้ผมไม่โอเคหลอก แต่จะให้เขาทำยังไงก็เขาไม่เหมือนเดิม ผมก็ยอมครับ เพราะก็ยังหวังว่าวันนึงเราจะได้กลับมาคบกัน ผมไม่คุยกับใครเลยฮ่ะ มีคนเข้ามาเยอะแยะมากมาย แต่ผมก็เลี่ยงที่จะไม่คุย
มาถึงตรงนี้พวกคุณว่าผมโง่มั้ยครับ ผมรออะไรลมแล้งๆอยู่รึป่าวบางทีผมก็โอเคกับสถานะแบบนี้นะครับต้องบอกก่อนแบบ "โอเค เธอฉันแค่แบบนี้โอเค" แต่ก็มีบ้างบางครั้งที่วูบอย่างตอนที่เขียนกระทู้อยู่นี้ ผมเกิดสับสนว่าสิ่งที่เรากำลังทำอยู่นี่ มันคืออะไร เราพยายามฝังตัวเองรึป่าวหรือจริงๆเราควรจะปล่อยใจให้มันเป็นไปตามความรู้สึก หรือว่าเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติ คนเราคบกันจำเป็นต้องมีสถานะมั้ยครับ จำเป็นมั้ยที่ต้องเป็นเจ้าเข้าเจ้าของกัน.
กท.ยาวหน่อยขอโทษด้วยนะครับ ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ