ที่เขาบอกว่าประเทศเพื่อนบ้านรอบๆไทยนี่พัฒนาแซงไทยไปแล้ว แต่ไทยยังด้อยพัฒนาอยู่ อันนี้จริงมั้ยครับ?

ความเห็นส่วนตัว    ในแถบนี้

พม่า - พม่าสามารถจะเจริญไปได้ระดับหนึ่ง   แต่ไม่มีทางเกินไทยแน่นอน   จากสาเหตุเรื่องการปกครอง      พม่าไม่สามารถเปลี่ยนแปลงเป็นประชาธิปไตยเต็มตัวได้     เพราะหากพม่าเปลี่ยนระบบการปกครองเต็มที่   ก็นับถอยหลังรอดูพม่าแตกเป็นเสี่ยงๆได้        แต่หากพม่ายังกึ่งเสรีกึ่งเผด็จการทหารอยู่อย่างทุกวันนี้     พม่าก็จะเจริญแบบให้ต่างชาติเข้าไปสูบผลประโยชน์และทรัพยากร            โดยพม่าได้ส่วนแบ่งไปจำนวนหนึ่ง     ขายทรัพยากรสมบัติเก่ากิน       ซึ่งด้วยความสามารถในการล้างผลาญ    ทรัพยากรมหาศาลในพม่าให้อย่างเก่ง 10 ปีก็ไม่ต่างไปจากไทยวันนี้ดอก      พอทรัพยากรเริ่มร่อยหรอลงเศรษฐกิจเริ่มลง   พม่าก็จะเกิดปัญหาการเมืองอีก       


ลาว - ลาวมีทรัพยากรธรรมชาติมากก็จริง    แต่มีปัญหาสำคัญหลายอย่าง   เช่นประชากรมีน้อยมาก    ประเทศเป็น Land Lock ไม่ติดทะเล       ซึ่งหากลาวจะยกระดับตัวเองให้ได้    ก็คงต้องเลียนแบบระบบเศรษฐกิจของสวิสที่มีลักษณะประเทศคล้ายกับลาว    แต่คงยากเพราะสวิสใช้เวลาในการสร้าง-ปรับระบบเศรษฐกิจของตนมานานมาก


เขมร - จากเหตุการณ์ที่ผ่านๆมาจะเห็นได้ว่าประชากรส่วนใหญ่ของเขมรยังค่อนข้างขาดคุณภาพโดยเฉพาะด้านการศึกษา     พร้อมที่จะเฮโลไปตามกระแสที่ถูกปั่น      อีกทั้งเขมรมีทรัพยากรเยอะพอดูก็จริง     แต่พื้นที่ของเขมรเล็กกว่าไทยมาก   คือราวๆ 180,000 ตารางกิโลเมตร     ใหญ่กว่าภาคอีสานของไทยไม่มาก     และเขมรยังมีปัญหาที่แก้ไม่ตก   คือการถูกกลืนเชื้อชาติจากเวียดนาม    ที่เข้ามาตั้งถิ่นฐานในเขมรมากขึ้นเรื่อยๆ     ในอนาคตเขมรจะต้องเกิดปัญหาจากคนเชื้อสายเวียดนามแน่นอน


เวียดนาม - หากดูกันเผินๆจะเห็นเวียดนามเป็นประเทศที่เศรษฐกิจพุ่งแรง   เป็นดาวรุ่งดวงใหม่     แต่หากดูกันให้ดีๆ  มองกันลึกๆจะเห็นว่าเวียดนามมีแต่ปัญหาเต็มไปหมด    เพราะเวียดนามเปิดประเทศตามจีน    ซึ่งจีนใช้เวลาในการศึกษาเตรียมการรับมือระบบทุนนิยมมานานเป็นสิบปี    แต่เวียดนามนั้นแทบไม่มีการเตรียมตัวเลย    ทำให้เศรษฐกิจของเวียดนามเกือบทั้งหมดเป็นการพึ่งพาการลงทุนจากต่างชาติ    มีการพึ่งพาตนเองน้อย    ปัจจุบีนเงินเฟ้อของเวียดนามเฟ้อสูงขึ้นเรื่อยๆ     เศรษฐกิจมีปัญหามากมายจนต้องยกเลิกรถไฟความเร็วสูงไปแล้ว   เศรษฐกิจฟองสบู่กำลังใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ    อีกทั้งเวียดนามเองมีปัญหาใหญ่ที่แก้ไขไม่ได้อยู่     นั่นคือขนาดพื้นที่กับประชากร    เวียดนามมีพื้นที่พอๆกับมาเลเซีย   แต่มีประชากรถึง 90 ล้าน     ทำให้เวียดนามต้องหาทางขยับขยายประชากรออก    และด้วยจำนวนคนมหาศาล   ทำให้เวียดนามจำเป็นต้องใช้พื้นที่จำนวนมากในการทำการเกษตรเลี้ยงพลเมือง   ยิ่งลักษณะรูปร่างของประเทศเวียดนามเป็นรูปตัว S ยาวหัวท้ายป่อง   ตรงกลางคอด    ช่วงภาคกลางยิ่งมีเทือกเขาอีก    เป็นผลให้พื้นที่ที่เวียดนามจะใช้ในการอุตสาหกรรมยิ่งมีน้อยเข้าไปใหญ่           จากการคำนวณของสำนักเศรษฐกิจหลายๆแห่ง     เวียดนามจะเจริญมาเทียบกับไทยได้    ต้องใช้เวลาราวๆ 20 ปี    โดยมีข้อแม้ว่าเวียดนามจะต้องไม่ผิดพลาดอะไรเลย     และไทยจะต้องหยุดไม่ทำอะไรเลยตลอด 20 ปี


ฟิลิปปินส์ - ประเทศนี้อาการหนักกว่าเวียดนามซะอีก    การเติบโตทางเศรษฐกิจสู้เวียดนามไม่ได้เลย    ฟิลิปปินส์เองก็ปัญหาคล้ายๆเวียดนาม    คือพื้นที่กับประชากร    ขนาดพื้นที่และประชากรอยู่ในระดับใกล้เคียงกับเวียดนาม   แต่อาการหนักขึ้นไปอีกเพราะผลิตอาหารได้ไม่พอเลี้ยงประชากร    


อินโดนีเซีย - อินโดนีเซียก็คล้ายๆกันกับฟิลิปปินส์   ผลิตอาหารได้ไม่พอเลี้ยงประชากร   ยังดีที่อินโดนีเซียมีพื้นที่ใหญ่พอดู     แต่ด้วยจำนวนคนที่มหาศาลกว่า 250 ล้านคน    ทำให้เกิดช่องว่างคนรวยกับคนจนเยอะมาก   โดยเฉพาะคนเชื้อสายจีน    ทำให้อินโดนีเซียมักจะเกิดปัญหาเชื้อชาติกันบ่อยๆ         ปัจจุบันอาจจะมีคนยกให้อินโดนีเซียเป็นประเทศที่น่าสนใจโดยเอาชื่อไปใส่ใน BRIC กลายเป็น BRIIC      แต่ศักยภาพต่างๆของอินโดนีเซียยังตามหลัง BRIC อยู่ไกลลิบ      ทรัพยากร + พื้นที่อินโดนีเซียอาจจะเห็นว่ายังมีอยู่มาก     แต่เทียบกับจำนวนประชากรแล้ว       ก็ไม่ได้ต่างจากไทยเท่าไหร่      และยังมีโอกาสที่จะมีการแบ่งแยกประเทศอีกหลายส่วน      ตามที่คำนวณ   อินโดนีเซียยังต้องใช้เวลาอีกมากพอดูกว่าจะตามไทยทัน   นี่ล่าสุดก็เกิดปัญหาเศรษฐกิจคนจะออกมาโวยรัฐบาลวิโดโดอีกแล้ว
    

มาเลเซีย - มาเลเซียเติบโตมาได้ทุกวันนี้ต้องยอมรับว่าฝีมือมหาเธร์เกือบจะล้วนๆ     ซึ่งหลังๆมหาเธร์ใช้วิธีปล่อยโครงการออกมาเรื่อยๆ    เพื่อไม่ให้เศรษฐกิจมาเลเซียผ่อนลง      ทำให้มาเลเซียเหมือนอยู่บนหลังเสือ      ต้องเร่งเศรษฐกิจไปเรื่อยๆ        ซึ่งเท่าที่เห็นพอมหาเธร์หมดอำนาจ    มาเลเซียก็ไม่ค่อยมีการปล่อยโครงการอะไรออกมา    คาดว่ามาเลเซียคงจะค่อยๆแผ่วลงไป   ถ้าไม่มีตึกแฝดนี่มาเลเซียไม่มีอะไรเป็นสัญลักษณ์เลยด้วยซ้ำ    อีกทั้งมาเลเซียก็ยังไม่สามารถเลิกนโยบายภูมิบุตรได้     ทำให้มีสภาพเหมือนกับต้องคอยอุ้มคนเชื้อสายมลายูไปเรื่อยๆ     ถ้าไม่สามารถยกเลิกนโยบายนี้ได้    ในอนาคตจะต้องเป็นปัญหาใหญ่ของมาเลเซียแน่     นี่วันที่ 29-30 สิงหาคมนี่คนมาเลเซียนัดมาชุมนุมประท้วงขับไล่นายกรัฐมนตรีอีกต่างหาก


สิงคโปร์ / บรูไน - ยังไม่มีปัญหาอะไรมากมาย    เนื่องจากยังมีเงินสดในมือสูงมาก     แต่กับสิงคโปร์นั้น    การเติบโตทางเศรษฐกิจนั้นมีที่มาจากรัฐบาลที่ค่อนข้างเผด็จการในสภา      ในอน่คตหากประชาชนสิงคโปร์ไม่พอใจระบบเผด็จการก็อาจทำให้การเมืองสิงคโปร์เปลี่ยนแปลง    ซึ่งจะเป็นผลกระทบอันรุนแรงไปสู่เศรษฐกิจของสิงคโปร์แน่นอนหากสิงคโปร์ไม่สามารถมีรัฐบาลที่มีอำนาจเผด็จการ       ส่วนบรูไนเศรษฐกิจเกือบทั้งหมดมาจากน้ำมันในประเทศ    แต่น้ำมันของบรูไนก็ใกล้จะถึงเวลาที่หมดไป    ซึ่งสุลต่านฮัสซานาลได้เริ่มมีการวางรากฐานเอาไว้แล้ว    ในกรณีที่น้ำมันร่อยหรอลง      แต่ก็ต้องดูกันต่อไป