เลือกทางไหนดี ระหว่าง งาน กับ ดูแล พ่อป่วย

พ่อเราเป็นมะเร็งสมอง ระยะสุดท้ายทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากในช่วงเวลาแค่ 2 เดือนที่ตาพ่อเริ่มมองไม่เห็น พ่อเราเข้ารับการรักษาจากรพ.รัฐแห่งหนึ่งในกทม. ด้วยอาการตาขวามองไม่เห็น ตาซ้ายมัว รพ.แห่งนี้เช็คร่างกายพ่อ พบก้อนเนื้อที่สมอง ทางรพ.สงสัยว่าพ่ออาจเป็นมะเร็งที่ลุกลามมาจากที่อื่น ก็ใช้เวลาเช็คร่างกาย 1 เดือนเต็มๆ หลังจากนั้นส่งตัวพ่อไปสถาบันประสาทวิทยา พบหมอระบบประสาทโดยตรง เราหวังว่าพาพ่อมาถูกทาง แต่ต้องผิดหวังอย่างมาก ด้วยคำถามของหมอว่า รพ.แรกส่งตัวมาที่นี่ทำไม หมองง รพ.นั้นออกจะใหญ่โต น่าจะรักษาได้ หลังจากคุยรายละเอียดเสร็จ นัดทำ mri และกว่าจะพบหมออีกเกือบเดือน ช่วงเวลาที่รอ ตาซ้ายเริ่มมองไม่เห็น เริ่มหลงลืม เราเลยตัดสินใจพาพ่อมารักษาที่รพ.เอกชนแห่งหนึ่ง หมอนัดผ่าตัดเพื่อตัดชิ้นเนื้อไปตรวจ หลังผ่าตัดพ่อหลงลืมมากขึ้น ซีกซ้ายอ่อนแรง พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง ผ่านไป4-5 วันผลชิ้นเนื้อออก หมอบอกพ่อเราเป็นมะเร็งสมองชนิดรุนแรง ถ้าไม่รักษาจะมีชีวิตอยู่ได้ประมาณ 1-3 เดือน หากทำการรักษาอาจมีชีวิตประมาณ 1 ปี เราและน้องตัดสินใจเดินหน้ารักษาพ่อ ด้วยการฉายรังสี และ กินยาคีโม ซึ่งใจเงินมากมาย สงสารพ่อมากเวลารู้สึกตัวจะพูดว่าพ่อสู้ พ่ออยากหาย อยากอยู่กับลูกกับหลาน พ่อยังไม่อยากตาย พ่อทำงานลำบากตรากตรำมาทั้งชีวิตตั้งแต่เราจำความด้วย ปั่นจักรยายไปนาสองคนกับแม่ระยะทางเกือบ 10 โลเก็บหอมรอมริบ ประหยัดไม่กิน ไม่เที่ยว ไม่ดื่ม พ่อเป็นคนดีไม่เคยคิดร้ายกับใคร ช่วยเหลือแบ่งปันผู้อื่นอยู่เสมอ พ่อเคยบอก
กว่าพ่ออยากพัก จะหันหน้าเข้าวัดในบั้นปลายของชีวิต แต่สุดท้ายพ่อต้องมาป่วยกับโรคที่ไม่มีทางรักษาได้ ลูกช่วยพ่อได้เพียงบรรเทาและประทังให้พ่อไม่ทรมาณ ปลอบใจให้กำลังใจว่าเดียวพ่อก็หายออกจากรพ. กลับไปอยู่บ้านเรานะ

ใจเราตอนนี้จะลาออกจากงานกลับไปอยู่กับพ่อดูแลเขาให้ถึงวาระสุดท้ายของชีวิตแต่ก็มีหลายคนที่คัดค้านโดยเฉพาะสามี เราจะเลือกทางไหนดี

ขอบคุณพันทิป ที่ให้พื้นที่เราได้ระบาย เรากับน้องตอนนี้น้ำท่วมปาก บอกใครไม่ได้แม้แต่แม่เพราะกลัวแม่รับไม่ได้ ญาติๆหากรู้ก็ต้องคัดค้านว่าไม่ต้องรักษาต่อเพราะการฉายรังสีและให้ยาคีโมมันต้องทรมาณแน่นอน

เราหวังว่าทางที่เราและน้องเลือกจะช่วยให้พ่อเจ็บปวดทรมาณน้อยที่สุด