ก่อนอื่นจะขอเกริ่นก่อนนะคะว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นนานมากแล้ว แต่ไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลย เพิ่งเล่าให้เพื่อนฟังเมื่อเช้านี้เอง เลยถามว่าควรลงไหม นางก็ตอบลงเลย
แต่มันไม่ได้น่ากลัวและยาวเหมือนกระทู้ของคนอื่นหรอกค่ะ เป็นประสบการณ์จริงของจขกท.โดยตรงค่ะ ใช้วิจารณญาณเอาเนอะ คิดว่าอ่านเรื่องแปลกๆจากคนแปลกอย่างจขกท.ละกัน ฮ่าาาา ^^
--------- เข้าเรื่องๆ -----------
มันมี 2 พาร์ทนะคะ เพราะเจอ 2 ครั้งแต่ต่างเวลากันออกไป แต่เป็นสถานที่เดิม และมั่นใจในเซ้นต์ตัวเองว่าเป็นวิญญาณตนเดียวกันด้วย
พาร์ท 1 ช่วงสมัยประถม ไม่แน่ใจป.5-ป.6 (นี่จำเป็นมอต้นมาตลอด แม่บอกไม่ใช่ 5555)
จขกท.ได้มีโอกาสไปไหว้พระ 9 วัดกับแม่และเพื่อนๆของแม่ เราก็ไปกันหลายวัดนะคะ(ก็ไหว้พระ 9 วัด ... ) แต่ที่จำแม่นคือวัดที่เจอวิญญาณกับวัดพนัญเชิง อันนี้ของกล่าวในส่วนของวัดพนัญเชิงก่อนนะคะ แต่ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับการเห็นวิญญาณของจขกท.ไหม
ช่วงที่กำลังจะกลับจากวัด เราเห็นคนไปยืนออตรงเต้นท์ที่ให้เช่าพระ จำได้รางๆว่าเป็นเต้นท์นะตอนนั้น ตอนนี้ไม่รู้เป็นยังไง ตัวจขกท.ด้วยความที่ชอบเผือก(หึหึ แต่เด็ก)เลยเดินลิ่วๆเข้าไปส่อง ปรากฎว่ามีผญ.ที่อยู่ในส่วนขายมองหน้าเรา แล้วจู่ๆก็ยื่นสร้อยพระให้เราแบบฟรีๆ เราก็รับมาสิคะ รับมาแบบงงๆ เลยเอาไปอวดแม่ เพื่อนแม่เห็นเลยจะให้ลูกเขาไปเอาบ้างปรากฎไม่ได้ต้องเช่าก่อนถึงจะได้ เอ้ะหรือเขาเอาเราไปเหมารวมว่ามากับใครเปล่าหว่า แต่พระองค์นี้ยังอยู่กับเรายันปัจจุบันนะคะ หายไป 2 รอบก็กลับมาเอง =___=
โอเคพอเราไหว้ครบ มันจะมีวัดริมน้ำแห่งหนึ่งที่ตั้งโดดเด่นสง่า เป็นวัดที่"ไม่มี"พระนะคะ เป็นโบราณสถานที่คนชอบไปถ่ายรูป วัดนี้ล่ะค่ะที่เป็นเรื่องราวทั้งหมด ด้วยความที่ตอนนั้นเป็นเด็กเราก็วิ่งไปวิ่งมา เดินตากลมเย็นๆริมน้ำ แต่มันมีแว่บนึงที่จขกท.เดินไปอีกฝั่งของวัด จู่ๆคนก็หายไปหมด เหลือแค่จขกท.กับความเงียบและลมเย็นๆ สุดท้ายยืนหลบตรงขอบ(?)ที่มีพระเรียงราย มีเสาใหญ่ๆที่สามารถเข้าไปหลบแดด(อธิบายไม่ถูกแหะ ใช่เสาเปล่าก็ไม่ชัวร์) ตรงนั้นแหละค่ะจขกท.ยืนหันหน้าอยู่ทางนั้น ด้วยความงงๆจึงตัดสินใจหันหน้าไปทางเจดีย์จะเดินกลับ จ้ะ .. สายตาของเราก็วืบไปเห็นบุคคลคนหนึ่ง ยืนไกลๆ ใส่โจงกระเบน ย้ำ โจงกระเบน เป็นผู้ชายค่ะยืนมองจขกท.อยู่ สตั้นสิคะรออะไร หลังจากนั้นก็นั่นแหละเผ่น!! โอ้ยตอนนั้นเด็กค่ะเห็นคนแต่งตัวแบบนี้ก็สติแตกแล้วค่า วิ่งป่าราบออกมาจากตรงนั้นเลย จำได้ว่าวิ่งออกมานิดเดียวเจอคนเยอะแยะยืนไม่ห่างจากเราเลย แต่ไม่มีใครไปตรงนั้นสักคน! ไม่กล้าเล่าให้ใครฟังเลยค่ะกลัวมาก นี่จำได้ว่าวิ่งขึ้นรถเลย
นี่คือพาร์ท 1 นะคะที่เจอ ความจริงเราจำแทบไม่ได้แล้วด้วยซ้ำค่ะว่าเจอ มันลางๆ รู้แต่ว่าสิ่งที่เจอคงไม่ใช่คนแน่ๆ จำได้แค่นั้นกับเรื่องพระที่ได้มาคือเรื่องพระจำแม่นมาก เพราะยังสงสัยถึงทุกวันนี้
แต่เพราะพาร์ทที่ 2 นี่แหละค่ะทำให้เราจำเหตุการณ์นี้ได้อีกแบบแม่นยำเลย ไปต่อที่ความเห็นละกันเนอะเพราะเดี๋ยวตาลาย
เมื่อฉันเจอวิญญาณที่กรุงเก่า
แต่มันไม่ได้น่ากลัวและยาวเหมือนกระทู้ของคนอื่นหรอกค่ะ เป็นประสบการณ์จริงของจขกท.โดยตรงค่ะ ใช้วิจารณญาณเอาเนอะ คิดว่าอ่านเรื่องแปลกๆจากคนแปลกอย่างจขกท.ละกัน ฮ่าาาา ^^
--------- เข้าเรื่องๆ -----------
มันมี 2 พาร์ทนะคะ เพราะเจอ 2 ครั้งแต่ต่างเวลากันออกไป แต่เป็นสถานที่เดิม และมั่นใจในเซ้นต์ตัวเองว่าเป็นวิญญาณตนเดียวกันด้วย
พาร์ท 1 ช่วงสมัยประถม ไม่แน่ใจป.5-ป.6 (นี่จำเป็นมอต้นมาตลอด แม่บอกไม่ใช่ 5555)
จขกท.ได้มีโอกาสไปไหว้พระ 9 วัดกับแม่และเพื่อนๆของแม่ เราก็ไปกันหลายวัดนะคะ(ก็ไหว้พระ 9 วัด ... ) แต่ที่จำแม่นคือวัดที่เจอวิญญาณกับวัดพนัญเชิง อันนี้ของกล่าวในส่วนของวัดพนัญเชิงก่อนนะคะ แต่ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับการเห็นวิญญาณของจขกท.ไหม
ช่วงที่กำลังจะกลับจากวัด เราเห็นคนไปยืนออตรงเต้นท์ที่ให้เช่าพระ จำได้รางๆว่าเป็นเต้นท์นะตอนนั้น ตอนนี้ไม่รู้เป็นยังไง ตัวจขกท.ด้วยความที่ชอบเผือก(หึหึ แต่เด็ก)เลยเดินลิ่วๆเข้าไปส่อง ปรากฎว่ามีผญ.ที่อยู่ในส่วนขายมองหน้าเรา แล้วจู่ๆก็ยื่นสร้อยพระให้เราแบบฟรีๆ เราก็รับมาสิคะ รับมาแบบงงๆ เลยเอาไปอวดแม่ เพื่อนแม่เห็นเลยจะให้ลูกเขาไปเอาบ้างปรากฎไม่ได้ต้องเช่าก่อนถึงจะได้ เอ้ะหรือเขาเอาเราไปเหมารวมว่ามากับใครเปล่าหว่า แต่พระองค์นี้ยังอยู่กับเรายันปัจจุบันนะคะ หายไป 2 รอบก็กลับมาเอง =___=
โอเคพอเราไหว้ครบ มันจะมีวัดริมน้ำแห่งหนึ่งที่ตั้งโดดเด่นสง่า เป็นวัดที่"ไม่มี"พระนะคะ เป็นโบราณสถานที่คนชอบไปถ่ายรูป วัดนี้ล่ะค่ะที่เป็นเรื่องราวทั้งหมด ด้วยความที่ตอนนั้นเป็นเด็กเราก็วิ่งไปวิ่งมา เดินตากลมเย็นๆริมน้ำ แต่มันมีแว่บนึงที่จขกท.เดินไปอีกฝั่งของวัด จู่ๆคนก็หายไปหมด เหลือแค่จขกท.กับความเงียบและลมเย็นๆ สุดท้ายยืนหลบตรงขอบ(?)ที่มีพระเรียงราย มีเสาใหญ่ๆที่สามารถเข้าไปหลบแดด(อธิบายไม่ถูกแหะ ใช่เสาเปล่าก็ไม่ชัวร์) ตรงนั้นแหละค่ะจขกท.ยืนหันหน้าอยู่ทางนั้น ด้วยความงงๆจึงตัดสินใจหันหน้าไปทางเจดีย์จะเดินกลับ จ้ะ .. สายตาของเราก็วืบไปเห็นบุคคลคนหนึ่ง ยืนไกลๆ ใส่โจงกระเบน ย้ำ โจงกระเบน เป็นผู้ชายค่ะยืนมองจขกท.อยู่ สตั้นสิคะรออะไร หลังจากนั้นก็นั่นแหละเผ่น!! โอ้ยตอนนั้นเด็กค่ะเห็นคนแต่งตัวแบบนี้ก็สติแตกแล้วค่า วิ่งป่าราบออกมาจากตรงนั้นเลย จำได้ว่าวิ่งออกมานิดเดียวเจอคนเยอะแยะยืนไม่ห่างจากเราเลย แต่ไม่มีใครไปตรงนั้นสักคน! ไม่กล้าเล่าให้ใครฟังเลยค่ะกลัวมาก นี่จำได้ว่าวิ่งขึ้นรถเลย
นี่คือพาร์ท 1 นะคะที่เจอ ความจริงเราจำแทบไม่ได้แล้วด้วยซ้ำค่ะว่าเจอ มันลางๆ รู้แต่ว่าสิ่งที่เจอคงไม่ใช่คนแน่ๆ จำได้แค่นั้นกับเรื่องพระที่ได้มาคือเรื่องพระจำแม่นมาก เพราะยังสงสัยถึงทุกวันนี้
แต่เพราะพาร์ทที่ 2 นี่แหละค่ะทำให้เราจำเหตุการณ์นี้ได้อีกแบบแม่นยำเลย ไปต่อที่ความเห็นละกันเนอะเพราะเดี๋ยวตาลาย