ไม่ใช่แกที่เป็นดาวพลูโต เราต่างหากที่เป็น

ทุกคน น่าจะมีเรื่องราวในอดีตที่สลัดไม่พ้น เคยไหมคะที่อยากหนีออกจากอดีตพวกนี้สักที
เคยจำอะไรที่มันย้อนกลับไปได้อย่างกับระลึกชาติ เพียงเพราะมองตาคคนๆนึงไหม?
มาร่วมแชร์ ปสก กันดีกว่า

ของเราอ่านแล้วอาจจะดูงงๆ แต่นี่ก็คล้ายกับไดอารี่บันทึกปมของเราเลย 5555555

เรื่องมันก็นับตั้งแต่ก่อนเที่ยง วันที่ 31 ธันวา ปี 55
มีคนคนนึงมาโผล่อยู่ตรงหน้า

พาเอาความทรงจำที่พยายามลืมไปเป็น
ปีกลับมา พร้อมกับหน้าที่ปั้นไม่ถูก......

ทำไมเราจะจำไม่ได้ว่าแกไม่ชอบกินเผ็ด
ที่เราทำเย็นตาโฟให้เผ็ด เพราะเราแกล้งแก
ก็ใครจะคิดว่าเป็นวันสุดท้าย ที่ได้เจอกัน ไม่งั้นคงทำมากกว่าทักทาย
อาจจะเป็นฝ่ายพูดเองว่า ถ้ายังรู้สึกเหมือนกัน มาเริ่มกันใหม่อีกครั้งไหม
555555555555555555555555555555555555555555555555
เราฝึกทำไข่เจียวจนพออร่อยละด้วยตอนนั้น

ตอนนั้นก็คิดแค่ว่า ไม่เป็นไร นับหนึ่งใหม่ก็ได้
แค่ลืม ยากอะไร เดี๋ยวก็ชิน ก่อนนี้ยังทำได้เลย

แล้วก็มีกล่องเล็กๆกล่องหนึ่งยัดมาในมือ ยังกับกล่องคำสาป
ลืมความคิดข้างบนไปเถอะ แค่ลืมหรอ!!

มันไม่ใช่ละ วันที่ 31ธันวาปี55
วันที่เราจำมาตลอดสามปี ไม่ใช่แค่วันนั้น
แต่มันพาเรากลับอีก เจ็ดแปดปี
ข้างตึกสารภี ตอนเข้าแถว ตอนเดินเรียน
ตอนเจอหน้าโรงเรียน ตอนคุยMSN
ตอนดูธอร์ภาคแรก แม้กระทั่งเรื่อง
เราเป็นเพื่อนในเฟสบุ๊คคนแรกของแก
555555555555555555555555555

สักพักมันก็พาเราไปเรื่องแง่ลบ
ผู้หญิงหลายคนเดินเข้ามา เรารับรู้มาตลอด
เพราะแกบอกเราเองด้วย แกว่า เราน่าจะสบายใจ และเชื่อว่ามันไม่มีอะไร
เราก็เชื่อใจแกไง แต่เราไม่เชื่อผู้หญิงพวกนั้น ระหว่างที่แกเรียนห้าวัน
คำถามเป็นร้อยเป็นพันผุดขึ้นมา ผู้หญิงแปลกๆพวกนั้น
แอดเฟสบุ๊คมาหาเรา เพื่ออะไร ไม่มีใครตอบได้ เราไม่ได้ถาม
แต่มันก็หงุดหงิดในใจมาตลอด

เราเคยบอกแล้ว เราไม่ชอบกาารแข่งขัน ไม่ว่าเราจะอยู่ในเกมส์ก่อนหรือหลัง
ไม่ชอบการแย่งชิง ความรักในมุมของเรา ไม่อยากมีฝ่ายแพ้ชนะ

สุดท้ายเรื่องพวกนั้น เราปล่อยผ่าน โอเคทั้งหมด แค่เธอยืนยันว่า ไม่มีอะไรในกอไผ่
การจากลาของเรา ไม่เคยทะเลาะกัน สักคำ ไม่มีความรุนแรง ไม่มีอะไรเลย
มีแต่ความเหนื่อย และความเงียบของคนทั้งคู่ เลือกได้ อยากทะเลาะกันมากกว่าเนอะ
ตอนนี้อาจจะยัง อยู่ด้วยกันก็ได้ ความทรงจำทั้งหมดระหว่างเรากับเธอ มันดีหว่ะ

ถ้าตอนนั้นได้ทะเลาะกันก็คงเพราะเรื่องเดียว
"ก็แกไม่ใส่ใจเราไง"
หายไปไหนมาตั้งหลายเดือน หายไปไหน
เรารอทุกวัน สามเดือนได้มั้ง แกหายไปไหน
พอกลับมา แกบอกเราไม่เหมือนเดิม
เราหรอวะ เราอีกแล้วหรอวะ ทำไมต้องเป็นเราวะ

ไม่มีแม้แต่คำว่าคิดถึง แกโทรมาเพื่อพูดว่าอยากกิน ร้านปิ้งย่างร้านนั้น
เราก็บอกมาสิ ไม่ได้กินนานแล้วหนิ (ในใจคือ ดีใจจัง มาหาสักที)
แต่แกพูดว่า "แกแค่นี้ก่อนนะ ไว้คุยกันใหม่"

ไม่เกินสามนาที แกตั้งสเตตัสเฟสของแกว่า "คนที่เราอยากคุย เขาไม่อยากคุยกับเรา"
เรา เองหรอ  เราอีกแล้วใช่ไหมที่เป็นฝ่ายไม่ดีซ้ำแล้วซ้ำเล่า

แกโพสเฟสว่าแกเสียใจ ต่างๆนานา ไปกินเหล้า เมา แกคิดว่าเราโอเคหรอ เราก็เสียใจ

เราซึ่งไม่เป็นที่ถูกใจของเพื่อนๆแกอยู่แล้ว คิดภาพออกเลย ว่าเรา ตกที่นั่งลำบากละ
ความรัก มันเลยไม่ใช่เรื่องของคนสองคน เพื่อนแกไม่ชอบเค้า
กี่ครั้งที่แกให้เราเล่นโทรศัพท์ของแก แล้วเราต้องเจอข้อความว่าเพื่อนแกส่งมาพูดถึงเรา แบบแย่ๆ
555555555555555555555555555555555555555
แก ไม่เคยรู้สึกอะไรเลยหรอ?


ทุกวันนี้คนฝั่งเรา ไม่มีใครรู้ว่าทำไม เกิดอะไรขึ้น
ทุกคำถามถูกตอบด้วยความเงียบ ไม่อยากให้ใครรู้สึกแย่กับแก

เรื่องที่ไม่เข้าใจกันมากมาย นึกว่าจะได้เคลียร์
แต่ก็นะ ทิฐิคำเดียว

วันนั้นนึกว่าจะได้เริ่มใหม่
กลายเป็นไม่กี่วันถัดไป แกเริ่มใหม่เสียเอง
55555555555555555555555555

เคยมีคนพูดถึงดาวพลูโตของเขา  มันห่างไกลเหลือเกิน แต่การที่เขาเป็นดาวพูลโต มันก็ดีกว่านะ
เพราะตอนนี้ เรารู้สึกเหมือนว่า เราเป็นดาวพูลโตเสียเอง จะมองการโคจรของแกยังไม่เห็นเลย

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เงียบไม่ใช่ทางออกที่ดี เพราะการกระทำของคนอื่น ดังกว่า

ถ้าแกบังเอิญผ่านมาเห้นข้อความพวกนี้ เราอยากบอกแกว่า
จริงๆแล้ว มีอีกหลายอย่างที่เรา อยากคุยด้วย มันแย่ที่เราไม่สามารถสลัดอดีตออกไปได้
เดือนก่อน เรากำลังจะเริ่มใหม่  แต่ยังไม่ทันก้าวไปเรานั่งมอง ของในกล่องจิ๋วนั่น
ไม่มีเสียงเรียก ไม่มีคำบังคับ ไม่มีคำขอร้อง เรากลับมานั่งที่เดิมแทบจะทันที 5555555
เจ็บกว่าการไม่มีความหวัง ก็คือการไม่ลืมความหลังของจริง
โชคร้าย หรือโชคดีของเราก็ไม่รู้ ที่คำตอบในใจของเรา คือเราตัดใจจากแกไม่ได้ 555

ตอนนี้ เราทำไข่เจียวได้อร่อยมากมากมากมากแล้ว 555
ถ้ายังพอมีโอกาส มาลองชิมนะ