ผมอยากได้คำปรึกษาครับ

กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของผม คือผมรู้สึกไม่โอเคมาก อยากถามความคิดเห็นเพื่อนๆ อยากได้รับความคิดเห็นหลายๆทางบ้านของผมอยู่ด้วยกัน 5 คน มีตา พ่อ แม่ ผม และน้องสาว ทุกครั้งที่ผมอยู่ที่บ้านผมรู้สึกอึดอัด โดยเฉพาะวันนี้ คือที่บ้านผม ผมจะต้องดูแลในเรื่องของงานบ้าน และงานอื่นๆที่พอจะช่วยแบ่งเบาได้บ้าง แต่ทุกครั้งถ้าพ่อเห็นผมนอนเล่นโทรศัพท์ ก็จะแสดงออกแบบไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด เช่น กระแทกของเสียงดัง แล้วถ้าบกพร่อง ผมก็จะโดนด่า หรือโดนบ่นทุกที ตอนนี้ผมก็เรียนปี 3 แล้ว เรียนครูครับ พ่อบอกผมว่าอยากให้ผมได้เกียรตินิยม ผมตั้งใจเรียน จนตอนนี้เกรดเฉลี่ย 4 เทอมก็ 3.7 กว่าๆ งานก็เยอะ เพราะต้องมีทำแผนการสอน ทำการบ้านก็เยอะ เพราะใกล้จะสังเกตการสอน แล้วก็ทดลองสอนในปีหน้า ทำให้งานส่วนนี้อาจจะมีบกพร่องไปบ้าง ตั้งแต่ตอนเด็กพ่อชอบกินเหล้าพอเมากลับมา ก็จะมาทำร้ายผม เช่น เตะ ตี ผมก็ขอให้เค้าเลิกเหล้า เค้าก็เลิก เลิกมาได้ก็ 4-5 ปี ก็กลับมากินอีก ทุกครั้งที่ผมทำผิด หรือเพียงแค่ทำของตกเสียงดังนิดนึงก็มักจะโดนด่าหรือบ่นเสมอ มีอยู่ครั้งหนึ่ง อาโทรหาพ่อไม่ติด ก็เลยโทรหาผม ตอนนี้ผมกำลังจะทำกับข้าวกิน พ่อก็เลยเอาโทรศัพท์ผมไปคุย  แต่คุยอยู่ใกล้ๆกับบริเวณที่ผมกำลังจะทำกับข้าว พ่อก็คุยไปเรื่อยๆ ผมก็ลงมือทำกับข้าว มันก็มีเสียงกระทบของกระทะมั่ง เสียงทอดไข่มั่ง พอพ่อคุยโทรศัพท์เสร็จ ก็หันมาตวาดผม ว่าถ้าไม่เคารพกู ก็อย่ามาทำแบบนี้ วินาทีนั้นผมนิ่งไปเลย คือเราก็ไม่รู้จะบอกยังไง เพราะทุกครั้งที่บอก ก็มักจะโดนหาว่าแถบ้าง เป็นข้ออ้างมั่ง เถียงมั่ง ทุกครั้ง ผมจะโดนแบบนี้ตลอด จนมาถึงวันนี้ มีข้าวผัดที่ผัดไว้เมื่อคืน แต่ผมไม่ได้กิน หลังจากที่ส่งน้องไปเรียนกลับมาผมก็มาเตรียมข้าวให้ตากิน เสร็จแล้วผมก็มาอุ่นข้าวผัด ผมเห็นว่าสำรับกับข้าวไม่มีกับข้าวมีแต่ข้าวผัด ผมก็เลยไปซื้อเกาเหลามา กะว่าจะเอามากินกับข้าวผัด พอกลับมาถึงผมก็จัดการเอาเกาเหลาใส่ชาม แต่อยู่ๆพ่อที่กำลังกินข้าวผัดอยู่ ก็ลุกมาหยิบจานข้าวผัดที่ผมกำลังจะยกไปกิน ไปเททิ้ง แล้วโยนจานใส่อ่างล้างจาน พร้อมกับแสดงอาการไม่พอใจใส่ คือผมไม่รู้ว่าผิดอะไร ทำไมพ่อถึงทำแบบนี้ คือผมก็จะยกไปกินกับเกาเหลา ไม่ได้จะปล่อยทิ้งไว้ให้เสีย พ่อไม่ถามเลยครับ หยิบจานเอาไปสาดทิ้งเลย แถมโยนจานอีกด้วย ผมเคยโดน คือพาน้องไปเดินเล่น แล้วน้องโดนมดกัด ผมโดนพ่อเตะ แล้วก็ตบอีก 1 ที แล้วก็เคยเถียงแม่ พอพ่อรู้ เอาขวดเบียร์มาเขวี้ยงใส่ผม ผมก็โดนขวดบาดที่เท้า ตอนเด็กๆผมโดนตีแบบ เจ็บจนลงไปนอนดิ้น ผมไม่กล้าที่จะคิดต่าง หรือคิดนอกกรอบเลย  กลัวว่าถ้าผิดพลาดมาก็จะโดนอีก ถ้าโดนด่าแล้วผมบอกเหตุผลนะ กลายเป็นการแถ หรือข้ออ้าง ผมอึดอัด ผมโดนจนบางครั้งผมคิดมาผมเป็นลูกเค้าจริงๆหรือเปล่า เรื่องการเรียนผมไม่เคยมีขาดตกบกพร้อง ได้ 3 กว่าตลอด แต่งานที่บ้านก็มีบ้าง วินาทีนี้ ผมเข้าใจเลย ว่าทำไมคนถึงฆ่าตัวตาย แต่ผมคงไม่ทำ เพราะผมยังห่วงน้อง ยังห่วงแม่ ผมเคยสัญญากับตัวเองนะ ว่าจะทำให้แม่กับน้องสบายให้ได้ ผมเห็นแม่ลำบากตั้งแต่ผมยังเล็ก ผมเริ่มทำงานตั้งแต่ ม.3 หารายได้เอง เพราะอยากแบ่งเบาภาระแม่ ไม่อยากให้แม่ด้วย แต่ลูกผู้ชายจะให้บอกแบบนั้นก็อายๆเขินๆ  วันแม่ที่ผ่านมา ผมเอาพวงมาลัยดอกมะลิไหว้แม่ ยังไม่ทันพูดเลย ผมร้องไห้โฮตรงนั้นเลย ผมอยากรู้ว่าพ่อคิดอะไร ทำไรถึงทำแบบนี้ แถมยังมีอยู่ครั้งนึง พ่อบ่นผม แล้วก็บอกว่าผมไม่เคยทำให้พ่อภูมิใจเลย ไม่ใช่แค่ผมที่โดนนะครับ น้องสาวผมก็โดนด้วย ผมอยากหาทางออก ผมไม่รู้จะแก้ปัญหายังไง ผมหมดหนทางแล้วจริงๆ ขอบคุณที่รับฟังสิ่งที่ผมระบายมานะครับ ขอบคุณครับ