คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 21
คนปกติทั่วไปทุกคนอยากได้งานน้อย เงินเยอะ อยากมีความสุขกับงานที่ทำ อยากมีวันหยุดและเวลาหลังเลิกงานไปทำกิจกรรมที่ผ่อนคลาย เพราะสังคมทุกวันนี้มีแต่ภาพแบบนี้ในทุกที่ เฟสบุ้ค ละคร ไอจี
จขกท. ต้องรู้อย่างนึงด้วยว่าภาพที่เห็นอาจจะเป็นแค่ส่วนบนสุดของภูเขาน้ำแข็งที่โผล่เหนือน้ำ ใต้น้ำใหญ่กว่าส่วนที่เหนือน้ำขนาดไหน เราไม่มีวันรู้ แต่มันไม่ได้มีแค่ส่วนที่โผล่เหนือน้ำส่วนเดียวแน่นอนครับ
ตอนนี้ผมอายุ 29 มีงานที่ดีทำ ทำงานวันละ 10-12 ชั่วโมง แต่เป็นงานที่ผมชอบ และมีผลตอบแทนที่ทำให้อยู่ได้อย่างไม่ลำบาก แต่กว่าผมจะมาถึงจุดนี้ได้ ผมเริ่มต้นไม่ต่างจากจขกท. เลยครับ
1. เงินเดือนจบใหม่ของผม 16,000 บาท เวลางานคือ 9.00 ถึง 18.00 แต่เวลาที่ต้องทำจริงคือ 5.00 ถึง 2.00 น. ปีละประมาณ 4 เดือน อีก 8 เดือนที่เหลือผมทำงาน 9.00 ถึง 22.00 น. ทุกวัน
2. เจ้านายผมเป็นคนสิงคโปร์ ดุมาก เสียงดัง เวลาทำงานไม่ดี ด่าต่อหน้าทุกคน
3. ชีวิตผมเป็นแบบนี้อยู่ 3 ปี ก่อนผมจะเปลี่ยนงานเพื่อจะได้มีเวลาเรียนโทด้วย
4. ที่ทำงานที่สอง ผมทำงานตั้งแต่ 8.30 ถึง 16.30 เลิกงานเสร็จก็ต้องไปเรียนโท กับทำรายงานสำหรับป.โท 18.00 - 24.00 น. ทุกวัน ชีวิตผมเป็นแบบนี้อยู่สองปีครับ
นับเล่นคร่าวๆ นี่ผ่านมา 5 ปีแล้ว ยังไม่มีช่วงไหนที่ผมได้หยุดนะครับ อ้อลืมบอกไปอีกอย่างนึง ผมเรียนจบ 3 ปีครึ่ง จบในช่วงสัปดาห์ที่สามของเดือนธันวาคม และผมเริ่มงานวันที่ 3 มกราคมทันทีครับ
5. พอจบโท ผมนั่งส่งใบสมัครงานไปสามสิบกว่าที่ เรียกสัมภาษณ์ 4 ที่ และผมก็ได้งานในสายที่จบมาตอนปริญญาโท
6. ตอนนี้เข้าสู่ปีที่สามของงานที่ได้ทำหลังจากเรียนจบปริญญาโท ผมก็ยังทำงานวันละ 10-12 ชั่วโมงอยู่ดี แต่ผลตอบแทนของผมตอนนี้ เพิ่มขึ้นจาก 16,000 บาท มา 8 เท่ากว่าๆ แล้วครับ
สิ่งที่ต้องการจะบอกคือ ตอนนี้เรายังเด็กอยู่ มีแรง มีไฟ ที่จะทำงานหนัก อยากให้ทำให้เต็มที่ที่สุด อย่าเพิ่งมองถึงเงินเดือน อยากให้มองว่างานให้อะไรกับเราบ้าง เพราะสุดท้ายสิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับเราคือประสบการณ์การทำงาน และความสามารถในการทำงานของเรา เมื่อเราพยายามมากพอ ถึงจุดๆ หนึ่ง ผลตอบแทนมันจะวิ่งตามมาจนทันความสามารถเรา และในอีกเวลาไม่นานมันก็จะวิ่งแซงความสามารถเราไปเองครับ
ผมมีน้องสาวสองคน ผมไม่เคยบังคับให้เค้าทำงานหนัก แต่น้องสาวทั้งสองคนก็เลือกที่จะทำงานหนักโดยไม่สนใจเรื่องผลตอบแทน น้องสาวคนกลางทำงาน 9.00 - 24.00 น. และทำวันเสาร์ อาทิตย์เป็นบางสัปดาห์ ส่วนน้องสาวคนเล็กก็ทำงานที่เดียวกับที่ผมเคยทำที่แรกครับ เลิกงาน 22.00 น. เร็วสุด
ทุกวันนี้น้องสาวคนกลางได้เงินเดือนเยอะกว่าผม และน้องสาวคนเล็กก็จะได้เงินเดือนเท่าผมตอนอายุที่เด็กกว่าผมหลายปีครับ
ขยันตอนนี้ ตอนที่ยังมีแรง รางวัลของความสำเร็จเป็นของคนที่สู้ไม่ถอยครับ อยากเล่าให้ฟังเพราะอยากให้จขกท. มองเห็นถึงสิ่งที่สำคัญมากกว่าเงินนะครับ
สู้ ลุย ให้เต็มที่ตอนนี้ แล้วเดี๋ยวมันก็จะดีเองครับ
จขกท. ต้องรู้อย่างนึงด้วยว่าภาพที่เห็นอาจจะเป็นแค่ส่วนบนสุดของภูเขาน้ำแข็งที่โผล่เหนือน้ำ ใต้น้ำใหญ่กว่าส่วนที่เหนือน้ำขนาดไหน เราไม่มีวันรู้ แต่มันไม่ได้มีแค่ส่วนที่โผล่เหนือน้ำส่วนเดียวแน่นอนครับ
ตอนนี้ผมอายุ 29 มีงานที่ดีทำ ทำงานวันละ 10-12 ชั่วโมง แต่เป็นงานที่ผมชอบ และมีผลตอบแทนที่ทำให้อยู่ได้อย่างไม่ลำบาก แต่กว่าผมจะมาถึงจุดนี้ได้ ผมเริ่มต้นไม่ต่างจากจขกท. เลยครับ
1. เงินเดือนจบใหม่ของผม 16,000 บาท เวลางานคือ 9.00 ถึง 18.00 แต่เวลาที่ต้องทำจริงคือ 5.00 ถึง 2.00 น. ปีละประมาณ 4 เดือน อีก 8 เดือนที่เหลือผมทำงาน 9.00 ถึง 22.00 น. ทุกวัน
2. เจ้านายผมเป็นคนสิงคโปร์ ดุมาก เสียงดัง เวลาทำงานไม่ดี ด่าต่อหน้าทุกคน
3. ชีวิตผมเป็นแบบนี้อยู่ 3 ปี ก่อนผมจะเปลี่ยนงานเพื่อจะได้มีเวลาเรียนโทด้วย
4. ที่ทำงานที่สอง ผมทำงานตั้งแต่ 8.30 ถึง 16.30 เลิกงานเสร็จก็ต้องไปเรียนโท กับทำรายงานสำหรับป.โท 18.00 - 24.00 น. ทุกวัน ชีวิตผมเป็นแบบนี้อยู่สองปีครับ
นับเล่นคร่าวๆ นี่ผ่านมา 5 ปีแล้ว ยังไม่มีช่วงไหนที่ผมได้หยุดนะครับ อ้อลืมบอกไปอีกอย่างนึง ผมเรียนจบ 3 ปีครึ่ง จบในช่วงสัปดาห์ที่สามของเดือนธันวาคม และผมเริ่มงานวันที่ 3 มกราคมทันทีครับ
5. พอจบโท ผมนั่งส่งใบสมัครงานไปสามสิบกว่าที่ เรียกสัมภาษณ์ 4 ที่ และผมก็ได้งานในสายที่จบมาตอนปริญญาโท
6. ตอนนี้เข้าสู่ปีที่สามของงานที่ได้ทำหลังจากเรียนจบปริญญาโท ผมก็ยังทำงานวันละ 10-12 ชั่วโมงอยู่ดี แต่ผลตอบแทนของผมตอนนี้ เพิ่มขึ้นจาก 16,000 บาท มา 8 เท่ากว่าๆ แล้วครับ
สิ่งที่ต้องการจะบอกคือ ตอนนี้เรายังเด็กอยู่ มีแรง มีไฟ ที่จะทำงานหนัก อยากให้ทำให้เต็มที่ที่สุด อย่าเพิ่งมองถึงเงินเดือน อยากให้มองว่างานให้อะไรกับเราบ้าง เพราะสุดท้ายสิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับเราคือประสบการณ์การทำงาน และความสามารถในการทำงานของเรา เมื่อเราพยายามมากพอ ถึงจุดๆ หนึ่ง ผลตอบแทนมันจะวิ่งตามมาจนทันความสามารถเรา และในอีกเวลาไม่นานมันก็จะวิ่งแซงความสามารถเราไปเองครับ
ผมมีน้องสาวสองคน ผมไม่เคยบังคับให้เค้าทำงานหนัก แต่น้องสาวทั้งสองคนก็เลือกที่จะทำงานหนักโดยไม่สนใจเรื่องผลตอบแทน น้องสาวคนกลางทำงาน 9.00 - 24.00 น. และทำวันเสาร์ อาทิตย์เป็นบางสัปดาห์ ส่วนน้องสาวคนเล็กก็ทำงานที่เดียวกับที่ผมเคยทำที่แรกครับ เลิกงาน 22.00 น. เร็วสุด
ทุกวันนี้น้องสาวคนกลางได้เงินเดือนเยอะกว่าผม และน้องสาวคนเล็กก็จะได้เงินเดือนเท่าผมตอนอายุที่เด็กกว่าผมหลายปีครับ
ขยันตอนนี้ ตอนที่ยังมีแรง รางวัลของความสำเร็จเป็นของคนที่สู้ไม่ถอยครับ อยากเล่าให้ฟังเพราะอยากให้จขกท. มองเห็นถึงสิ่งที่สำคัญมากกว่าเงินนะครับ
สู้ ลุย ให้เต็มที่ตอนนี้ แล้วเดี๋ยวมันก็จะดีเองครับ
แสดงความคิดเห็น
เราโลภมาก หรือเงินเดือนมันน้อยไป?