ก่อนอื่นเราต้องขอขอบคุณชาวพันทิปที่ให้คำแนะนำปรึกษามาตลอดการตั้งครรภ์ของเราด้วยค่ะ ที่ผ่านมาเราตั้งกระทู้เยอะมากเกี่ยวกับการตั้งครรภ์แล้วก็ได้คำแนะนำดีดีกลับมาตลอด
เราเล่าไม่เรื่องไม่เก่งแค่อยากแชร์ประสบการณ์ของเราอยากให้รู้ว่ามันงดงามจริงๆค่ะ
เมื่อวันที่ 22 สิงหาคม เราเริ่มเจ็บท้องเตือนตอนหัวค่ำเพราะหมอกระตุ้นปากมดลูกให้ นอนเจ็บจนหลับไปตื่นมาตี 4 ก็ยังไม่หาย เลยนอนรอดูอาการอย่างใจเย็นจนถึง 7 โมงเช้า ก็ยังไม่หายอีก (คือไม่ค่อยแน่ใจด้วยเพราะคิดว่าอาการปวดน่าจะเกิดจากการกระตุ้นปากมดลูกมา). เราเลยตัดสินใจไปโรงบาล(รพ สมทรปราการ) ไปถึงเจ้าหน้าที่ก็ซักประวัติถามนั่นนี่ แล้วตรวจปากมดลูก ปรากฎว่าเปิดเซ็นครึ่งแล้ว จะบอกว่าถ้าเราไม่ฝากพิเศษเราคงโดนไล่กลับบ้านแน่นอน เพราะเราได้ยินเจ้าหน้าที่พูดว่า "คนไข้หมอวีรับไปเถอะ" อึ้งมากค่ะตอนนั้น คือแบบนี้ก็มีด้วย
หลังจากโดนโกนขน สวนปัสสาวะเสร็จก็ไปรอห้องรอคลอด ตอนนั้นยังปวดไม่ถี่เท่าไร จะบอกว่าพยาบาลก็ไม่ดุเท่าไรนะ เขาจะดุเฉพาะคนที่พูดไม่รู้เรื่องน่ะ พอถึง 10:00 โมงเช้า หมอเรามาตรวจนั่นนี่ นอนหงายฟังเสียงหัวใจลูกอยู่เกือบสองชั่วโมง อึดอัดมากกก ที่จริงมันแค่ชั่วโมงเดียวม่ายช่ายหรือออ TT พอเอาเครื่องฟังเสียงหัวใจเด็กออก หมอมาตรวจภายในแล้วเจาะน้ำคล่ำให้ โอโหเจ็บมากกกค่ะ ทำไหมหมอมือหนักจุง แล้วตามด้วยสิ่งที่เราคาดไม่ถึงว่าจะโดนกับตัวคือ โดนยาเร่งคลอด กลัวสุดๆ และปวดสุดๆสมคำล่ำลือ ร้องปวดอยู่สองชั่วโมงปากมดลูกเปิดแค่สามเซ็นแล้วไม่เปิดเพิ่มด้วย เอาแล้วไงในใจคิดว่า ฉันต้องโดนผ่าแน่ๆ ไม่นะ! แต่ๆ ไม่เป็นอย่างที่คิดค่ะ อยู่ดีดีลมเบ่งมาเฉย เห้ยนี่แค่สามเซ็นเองนะ (พูดในใจ) เราก็แอบนอนเบ่งใหญ่เลย จนรู้สึกทนไม่ไหว เลยตะโกนเรียกพยาบาลว่า พี่คะหนูไม่ไหวแล้ว พยาบาลรีบวิ่งมาตรวจทันใด สุดท้ายก็โดนเข็นไปห้องคลอดอย่างกระทันหันค่ะ หมอยังไม่เตรียมตัวอะไรเลย ความรู้สึกประมานเหมือนลูกจะไหลออกมาให้ได้อ่าค่ะ พอถึงเตียงได้ ลมเบ่งก็มาเรื่อยๆและแรงขึ้น เหมือนกำลังเบ่งอึก้อนใหญ่ๆ คืองงว่าปากมดลูกเปิดสามเซ็นคลอดได้ไง!?!? หมอแบบรีบหน้าตาตื่นมาก เบ่งอยู่สองที คลอดเลยค่ะ เวลา 13:15 นาที เจ้าชายตัวน้อยก็ออกมาลืมตาดูโลก หนัก 3420 กิโลกรัม
ความเจ็บปวดหายไปหมดเลย น้ำตาจะไหลจริงๆค่ะ คลอดเองไม่น่ากลัวอย่างที่คิดเลย
ตอนนี้เรากลับบ้านแล้วเลี้ยงลูกเหนื่อยเลยค่ะ แต่ก็มีความสุขมาก เรื่องก็มีอยู่เท่านี้ อย่างที่บอกว่าเล่าเรื่องไม่เก่งจริงๆ ขอบคุณที่อ่านค่ะ
ประสบการณ์การคลอดลูกแบบธรรมชาติ
เราเล่าไม่เรื่องไม่เก่งแค่อยากแชร์ประสบการณ์ของเราอยากให้รู้ว่ามันงดงามจริงๆค่ะ
เมื่อวันที่ 22 สิงหาคม เราเริ่มเจ็บท้องเตือนตอนหัวค่ำเพราะหมอกระตุ้นปากมดลูกให้ นอนเจ็บจนหลับไปตื่นมาตี 4 ก็ยังไม่หาย เลยนอนรอดูอาการอย่างใจเย็นจนถึง 7 โมงเช้า ก็ยังไม่หายอีก (คือไม่ค่อยแน่ใจด้วยเพราะคิดว่าอาการปวดน่าจะเกิดจากการกระตุ้นปากมดลูกมา). เราเลยตัดสินใจไปโรงบาล(รพ สมทรปราการ) ไปถึงเจ้าหน้าที่ก็ซักประวัติถามนั่นนี่ แล้วตรวจปากมดลูก ปรากฎว่าเปิดเซ็นครึ่งแล้ว จะบอกว่าถ้าเราไม่ฝากพิเศษเราคงโดนไล่กลับบ้านแน่นอน เพราะเราได้ยินเจ้าหน้าที่พูดว่า "คนไข้หมอวีรับไปเถอะ" อึ้งมากค่ะตอนนั้น คือแบบนี้ก็มีด้วย
หลังจากโดนโกนขน สวนปัสสาวะเสร็จก็ไปรอห้องรอคลอด ตอนนั้นยังปวดไม่ถี่เท่าไร จะบอกว่าพยาบาลก็ไม่ดุเท่าไรนะ เขาจะดุเฉพาะคนที่พูดไม่รู้เรื่องน่ะ พอถึง 10:00 โมงเช้า หมอเรามาตรวจนั่นนี่ นอนหงายฟังเสียงหัวใจลูกอยู่เกือบสองชั่วโมง อึดอัดมากกก ที่จริงมันแค่ชั่วโมงเดียวม่ายช่ายหรือออ TT พอเอาเครื่องฟังเสียงหัวใจเด็กออก หมอมาตรวจภายในแล้วเจาะน้ำคล่ำให้ โอโหเจ็บมากกกค่ะ ทำไหมหมอมือหนักจุง แล้วตามด้วยสิ่งที่เราคาดไม่ถึงว่าจะโดนกับตัวคือ โดนยาเร่งคลอด กลัวสุดๆ และปวดสุดๆสมคำล่ำลือ ร้องปวดอยู่สองชั่วโมงปากมดลูกเปิดแค่สามเซ็นแล้วไม่เปิดเพิ่มด้วย เอาแล้วไงในใจคิดว่า ฉันต้องโดนผ่าแน่ๆ ไม่นะ! แต่ๆ ไม่เป็นอย่างที่คิดค่ะ อยู่ดีดีลมเบ่งมาเฉย เห้ยนี่แค่สามเซ็นเองนะ (พูดในใจ) เราก็แอบนอนเบ่งใหญ่เลย จนรู้สึกทนไม่ไหว เลยตะโกนเรียกพยาบาลว่า พี่คะหนูไม่ไหวแล้ว พยาบาลรีบวิ่งมาตรวจทันใด สุดท้ายก็โดนเข็นไปห้องคลอดอย่างกระทันหันค่ะ หมอยังไม่เตรียมตัวอะไรเลย ความรู้สึกประมานเหมือนลูกจะไหลออกมาให้ได้อ่าค่ะ พอถึงเตียงได้ ลมเบ่งก็มาเรื่อยๆและแรงขึ้น เหมือนกำลังเบ่งอึก้อนใหญ่ๆ คืองงว่าปากมดลูกเปิดสามเซ็นคลอดได้ไง!?!? หมอแบบรีบหน้าตาตื่นมาก เบ่งอยู่สองที คลอดเลยค่ะ เวลา 13:15 นาที เจ้าชายตัวน้อยก็ออกมาลืมตาดูโลก หนัก 3420 กิโลกรัม
ความเจ็บปวดหายไปหมดเลย น้ำตาจะไหลจริงๆค่ะ คลอดเองไม่น่ากลัวอย่างที่คิดเลย
ตอนนี้เรากลับบ้านแล้วเลี้ยงลูกเหนื่อยเลยค่ะ แต่ก็มีความสุขมาก เรื่องก็มีอยู่เท่านี้ อย่างที่บอกว่าเล่าเรื่องไม่เก่งจริงๆ ขอบคุณที่อ่านค่ะ