ผมเป็น คนๆนึงที่เคยตามหารักแท้ แต่โชคชะตาก็ทำให้ผมติดเชื้อ Hiv จากแฟนของผมซึ่งผมเองก็พลาดที่เวลามีความสัมพันธ์กันป้องกันบ้างไม่ป้องกันบ้าง(ส่วนมากไม่ได้ป้องกัน) ครั้งแรกที่ผมรู้ว่าตัวเองชิดเชื้อ ผมพยายามยอมรับความจริงและดำเนินชีวิตปกติ ทั้งที่จริงแล้วมันไม่ปกติ ผมมนึกถึงครอบครัวของผมถ้าเค้ารู้เค้าจะคิดยังไง จะรังเกียจผมมั้ย แถมยังจะเพื่อน คนรอบข้างอีกละ คำถามประทุขึ้นมาในใจของผมมากมาย ผมควรยอมแพ้ หรือจะสู้ต่อ และแล้วผมก็เลือกที่จะสู้ต่อ โดยรับคำปรึกษาจากแพทย์ และทำการรักษาโดยการรับยาต้านมากินทุกวัน และคิดว่าต่อจากนี้ไม่คิดที่จะมีความรักอีกต่อไปแล้ว
แต่โชคชะตา ก็นำพาคนนึงเข้ามาในชีวิตผม ผมคุยกับเค้าแล้วผมมีความสุข และดูเหมือนเค้าก็มีความสุขไม่น้อยที่ได้คุยกับผม ผมบอกทุกอย่างที่เป็นตัวผม แต่มีสิ่งเดียวที่ผมไม่กล้าบอกเค้าคือผมมีเชื้อ Hiv ผมคิดหนักว่าควรจะคบเค้าต่อไปโดยที่ไม่บอกให้เค้ารู้ หรือผมควรปล่อยเค้าไปเจอคนที่ดีกว่าผม คนที่ไม่มีเชื้อแบบผม (ผมรู้ดีว่าไม่ควรดูถูกตัวเอง)และเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ผมตัดสินใจไม่ได้สักที
ผมมีเชื้อ hiv อยู่ในร่างกาย ผมมีความรักกับคนปกติได้ไหม ผมควรจะบอกเค้าดีมั้ย
แต่โชคชะตา ก็นำพาคนนึงเข้ามาในชีวิตผม ผมคุยกับเค้าแล้วผมมีความสุข และดูเหมือนเค้าก็มีความสุขไม่น้อยที่ได้คุยกับผม ผมบอกทุกอย่างที่เป็นตัวผม แต่มีสิ่งเดียวที่ผมไม่กล้าบอกเค้าคือผมมีเชื้อ Hiv ผมคิดหนักว่าควรจะคบเค้าต่อไปโดยที่ไม่บอกให้เค้ารู้ หรือผมควรปล่อยเค้าไปเจอคนที่ดีกว่าผม คนที่ไม่มีเชื้อแบบผม (ผมรู้ดีว่าไม่ควรดูถูกตัวเอง)และเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ผมตัดสินใจไม่ได้สักที