สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคนค่ะ เราอยากจะแชร์เรื่องราวการแอบรักของเราให้ทุกๆคนฟังค่ะ เริ่มเลยและกันเนอะ
เรารู้จักกับผู้ชายคนนึง สมมุติว่า ชื่อ ขิง และกัน ตอนที่เจอกันครั้งแรก เรารู้สึกว่าผู้ชายไรเนี่ย ตัวอ้วน เสียงดัง ขี้โวยวาย เราเจอกันที่ร้านเน็ต เค้าไปช่วยคนรู้จักคุมร้าน เค้าเข้ามาขอเบอเราเราให้เข้าไปแบบไม่คิดอะไร ซักพักเค้าก็โทรมา หลังจากนั้นเรากับเค้าก็โทรคุยกันทุกวัน เราเริ่มรู้สึกว่าเราชอบเค้าแล้วและ เราพยายามทำทุกอย่างให้เค้ารู้สึกดี เราทำข้าวกล่องไปส่งเค้าทุกวัน ซื้อของที่เค้าชอบไปให้ คุยโทรศัพท์กับเค้าเวลาที่เค้าไม่สบายใจถึงแม้ว่าจะโคตรง่วงเลย ไปกินข้าว ดูหนังกันบ้าง เรามีความสุขมากเลยเวลาอยู่กับเค้าแต่เราไม่ได้เป็นแฟนกันนะ เค้าบอกกับเราว่าเป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว แต่เรารักเค้าแล้วล่ะ แล้วซักวันเราจะบอกเค้าให้ได้ ผ่านไป 4 เดือน เค้าเริ่มเปลี่ยนไป ไม่โทรมา โทรไปก็ไม่รับ ไม่มาที่ร้าน เราก็ถามเพื่อนๆเค้านะว่าเห็นเค้าบ้างไหม ไม่มีใครรู้ เราก็ไม่รู้จะติดต่อเค้ายังไง ในที่สุดเราก็ห่างกันไป เราเสียใจมาก ร้องไห้เป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ผ่านไป 3 ปี เราไม่เคยลืมเค้าได้เลย เราจำวันเกิดเค้าได้แล้วเราก็โทรหาเค้าในวันเกิด วินาทีเเรกที่เราได้ยินเสียงเค้า เราตื่นเต้นมาก ดีใจมาก เค้าจำเราไม่ได้ เราเลยบอกชื่อเราไป เค้าก็เลยจำได้ เราคุยกันซักพักแล้วก็วาง พอวันรุ่งขึ้นเค้าก็โทรมา และเรากับเค้าก็ติดต่อกันเรื่อยๆคุยไลน์บ้าง โทรคุยบ้าง เรากลับมามีความสุขอีกครั้ง และครั้งนี้เรารู้สึกว่าเค้าสนใจเรามากขึ้นและเค้าก็ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นด้วย เราตั้งใจว่าจะรักษาระยะห่างไว้เค้าจะได้ไม่เบื่อเรา ความรู้สึกเรากับเค้ายังเหมือนเดิมและซักวันเราจะต้องบอกรักเค้าให้ได้ เราชอบแอบดูเฟสบุคเค้านะ ชอบเห็นเค้าโพสว่าทำอะไร ไปไหนบ้าง เห็นเค้าถ่ายรูปตัวเอง ถ่ายสถานที่ต่างๆเวลาเค้าไปเที่ยว แล้ววันนึงเราเห็นเค้าโพสภาพเค้ากับผู้หญิงคนนึง และเปลี่ยนสถานะว่ามีแฟนแล้ว เราเสียใจมาก คิดว่าจะไม่คุยกับเค้าอีก เราเปลี่ยนเบอ แล้วหายไปจากชีวิตเค้า แต่เราก็ยังแอบดูเฟสบุตเค้าตลอดนะ เค้าก็ยังมีความสุขกับแฟนเค้าอยู่ดี แล้วเราก็ไม่คุยไม่ติดต่อเค้าอีก ผ่านไป 2ปี วันเกิดเค้าอีกครั้งเราอยากโทรหาเค้ามาก แล้วเราก็ตัดสินใจไม่โทรแต่ผ่านวันเกิดเค้าไป 3 วันเราก็โทรหาเค้าจนได้ เค้าจำเสียงเราได้ เราดีใจมากเลย เราคุยกับเค้านานมาก แล้วเราก็ตกลงกันว่าจะเจอกัน และไปกินข้าวกัน เราตั้งใจอีกครั้งว่าเราจะไม่หายไปไหนเราจะบอกรักเค้าให้ได้จิงๆซักทีผ่านไป4วัน เราโทรหาเค้าแต่ว่าไม่ติด ไม่มีคนรับ เช็คเฟสบุคเค้าก็ไม่ได้อัพอะไรเพิ่ม เราเป็นห่วงเค้ามาก คืนนั้นเราเข้าเฟสบุคเค้า หน้าเพจขึ้นว่า " ตอนนี้อาการพี่ขิงหนักมากคับ คงต้องอยู่โรงพยาบาลหลายวัน มีไรติดต่อเบอน้องชาย ×××-×××××××" เราตกใจมากเรารีบโทรหาน้องชายเค้าทันที สรุปว่าเค้าวูบที่ทำงาน และกระทบกระเทือนที่สมองยังไม่รู้สึกตัว เราร้องไห้ทั้งคืนสงสารเค้ามาก กลัวว่าเค้าจะเป็นไรไป ผ่านไป 3 วัน เราจำได้ดีเป็นคืนวันที่ 19 มิ.ย.58 เราเข้าไปดูเฟสบุคเค้าและเห็นโพส"พี่ขิงไปสบายแล้วนะคับ ตั้งสวดศพที่วัด..." น้ำตาไหลแบบหยุดไม่อยู่ ในหัวเราตอนนั้นมีอต่ภาพเค้าวนไปวนมา เราร้องไห้ทุกวัน แต่เราไม่ได้ไปงานศพเค้าหรอกนะ เรากลัวทำใจไม่ได้ และอีกอย่างเรากลัวจะเจอแฟนเค้า เราได้แต่นั่งมองรูปถ่ายงานศพเค้าผ่านเฟสบุคเพื่อนเค้า ตอนนี้เเม้ว่ามันจะผ่านไปเกือบ 2 เดือนแล้วเราก็ยังทำใจไม่ได้ เวลาที่เราเหนื่อย ท้อ เราก็จะเข้าไปดูเฟสบุคเค้า แค่นี้ก็มีความสุขแล้วและ 😭😭😭
เราอยากให้เรื่องราวของเราเป็นเหตุผลในการตัดสินใจบอกรักคนที่เรารัก ไม่อย่างนั้นมันอาจจะสายไปตลอดกาลเลยก็ได้
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องของเรานะค่ะ
เหตุผลของคนแอบรัก....ต้องบอกรัก??
เรารู้จักกับผู้ชายคนนึง สมมุติว่า ชื่อ ขิง และกัน ตอนที่เจอกันครั้งแรก เรารู้สึกว่าผู้ชายไรเนี่ย ตัวอ้วน เสียงดัง ขี้โวยวาย เราเจอกันที่ร้านเน็ต เค้าไปช่วยคนรู้จักคุมร้าน เค้าเข้ามาขอเบอเราเราให้เข้าไปแบบไม่คิดอะไร ซักพักเค้าก็โทรมา หลังจากนั้นเรากับเค้าก็โทรคุยกันทุกวัน เราเริ่มรู้สึกว่าเราชอบเค้าแล้วและ เราพยายามทำทุกอย่างให้เค้ารู้สึกดี เราทำข้าวกล่องไปส่งเค้าทุกวัน ซื้อของที่เค้าชอบไปให้ คุยโทรศัพท์กับเค้าเวลาที่เค้าไม่สบายใจถึงแม้ว่าจะโคตรง่วงเลย ไปกินข้าว ดูหนังกันบ้าง เรามีความสุขมากเลยเวลาอยู่กับเค้าแต่เราไม่ได้เป็นแฟนกันนะ เค้าบอกกับเราว่าเป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว แต่เรารักเค้าแล้วล่ะ แล้วซักวันเราจะบอกเค้าให้ได้ ผ่านไป 4 เดือน เค้าเริ่มเปลี่ยนไป ไม่โทรมา โทรไปก็ไม่รับ ไม่มาที่ร้าน เราก็ถามเพื่อนๆเค้านะว่าเห็นเค้าบ้างไหม ไม่มีใครรู้ เราก็ไม่รู้จะติดต่อเค้ายังไง ในที่สุดเราก็ห่างกันไป เราเสียใจมาก ร้องไห้เป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ผ่านไป 3 ปี เราไม่เคยลืมเค้าได้เลย เราจำวันเกิดเค้าได้แล้วเราก็โทรหาเค้าในวันเกิด วินาทีเเรกที่เราได้ยินเสียงเค้า เราตื่นเต้นมาก ดีใจมาก เค้าจำเราไม่ได้ เราเลยบอกชื่อเราไป เค้าก็เลยจำได้ เราคุยกันซักพักแล้วก็วาง พอวันรุ่งขึ้นเค้าก็โทรมา และเรากับเค้าก็ติดต่อกันเรื่อยๆคุยไลน์บ้าง โทรคุยบ้าง เรากลับมามีความสุขอีกครั้ง และครั้งนี้เรารู้สึกว่าเค้าสนใจเรามากขึ้นและเค้าก็ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นด้วย เราตั้งใจว่าจะรักษาระยะห่างไว้เค้าจะได้ไม่เบื่อเรา ความรู้สึกเรากับเค้ายังเหมือนเดิมและซักวันเราจะต้องบอกรักเค้าให้ได้ เราชอบแอบดูเฟสบุคเค้านะ ชอบเห็นเค้าโพสว่าทำอะไร ไปไหนบ้าง เห็นเค้าถ่ายรูปตัวเอง ถ่ายสถานที่ต่างๆเวลาเค้าไปเที่ยว แล้ววันนึงเราเห็นเค้าโพสภาพเค้ากับผู้หญิงคนนึง และเปลี่ยนสถานะว่ามีแฟนแล้ว เราเสียใจมาก คิดว่าจะไม่คุยกับเค้าอีก เราเปลี่ยนเบอ แล้วหายไปจากชีวิตเค้า แต่เราก็ยังแอบดูเฟสบุตเค้าตลอดนะ เค้าก็ยังมีความสุขกับแฟนเค้าอยู่ดี แล้วเราก็ไม่คุยไม่ติดต่อเค้าอีก ผ่านไป 2ปี วันเกิดเค้าอีกครั้งเราอยากโทรหาเค้ามาก แล้วเราก็ตัดสินใจไม่โทรแต่ผ่านวันเกิดเค้าไป 3 วันเราก็โทรหาเค้าจนได้ เค้าจำเสียงเราได้ เราดีใจมากเลย เราคุยกับเค้านานมาก แล้วเราก็ตกลงกันว่าจะเจอกัน และไปกินข้าวกัน เราตั้งใจอีกครั้งว่าเราจะไม่หายไปไหนเราจะบอกรักเค้าให้ได้จิงๆซักทีผ่านไป4วัน เราโทรหาเค้าแต่ว่าไม่ติด ไม่มีคนรับ เช็คเฟสบุคเค้าก็ไม่ได้อัพอะไรเพิ่ม เราเป็นห่วงเค้ามาก คืนนั้นเราเข้าเฟสบุคเค้า หน้าเพจขึ้นว่า " ตอนนี้อาการพี่ขิงหนักมากคับ คงต้องอยู่โรงพยาบาลหลายวัน มีไรติดต่อเบอน้องชาย ×××-×××××××" เราตกใจมากเรารีบโทรหาน้องชายเค้าทันที สรุปว่าเค้าวูบที่ทำงาน และกระทบกระเทือนที่สมองยังไม่รู้สึกตัว เราร้องไห้ทั้งคืนสงสารเค้ามาก กลัวว่าเค้าจะเป็นไรไป ผ่านไป 3 วัน เราจำได้ดีเป็นคืนวันที่ 19 มิ.ย.58 เราเข้าไปดูเฟสบุคเค้าและเห็นโพส"พี่ขิงไปสบายแล้วนะคับ ตั้งสวดศพที่วัด..." น้ำตาไหลแบบหยุดไม่อยู่ ในหัวเราตอนนั้นมีอต่ภาพเค้าวนไปวนมา เราร้องไห้ทุกวัน แต่เราไม่ได้ไปงานศพเค้าหรอกนะ เรากลัวทำใจไม่ได้ และอีกอย่างเรากลัวจะเจอแฟนเค้า เราได้แต่นั่งมองรูปถ่ายงานศพเค้าผ่านเฟสบุคเพื่อนเค้า ตอนนี้เเม้ว่ามันจะผ่านไปเกือบ 2 เดือนแล้วเราก็ยังทำใจไม่ได้ เวลาที่เราเหนื่อย ท้อ เราก็จะเข้าไปดูเฟสบุคเค้า แค่นี้ก็มีความสุขแล้วและ 😭😭😭
เราอยากให้เรื่องราวของเราเป็นเหตุผลในการตัดสินใจบอกรักคนที่เรารัก ไม่อย่างนั้นมันอาจจะสายไปตลอดกาลเลยก็ได้
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องของเรานะค่ะ