ผมได้ไปชอบรุ่นพี่คนนึงที่อยู่ในสาขาเดียวกันครับ เธอไม่สวยมากแต่เธอน่ารักมากครับ
เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ นิสัยห่าวๆ หน่อย (ในความคิดผมเขาคือสาวน้อยเท่ๆคนนึงเลย) ยิ้มน่ารักมากครับ มีลักยิ้มข้างเดียวด้วย (55)
เข้าเรื่องเลยละกันครับ ก่อนที่จะได้คุยกัน ผมได้ลองทัก เฟส พี่เขาไป แล้วเขาก็ตอบแล้วก้ยอมคุยด้วยรู้สึกตื่นเต้นสุดๆไปเลยครับ แล้ววันนั้นตอนกลางคืนก็มีเวียนเทียนกัน ผมก็เลยชวนเธอไปเวียนเทียน แล้วเธอก็ยอมมาเวียนเทียนกับผมด้วย(ทั้งๆที่เขาไม่ค่อยได้เข้าวัดเลย)ตื่นเต้นมากเจอกันอาจจะไม่ใช่ครั้งแรกแต่เป็นครั้งแรกที่อยู่ด้วยกันสองคน แล้วพอเราเวียนเทียนเสร็จก็นั่งคุยกัน ในหัวผมคิดว่าเธอเป็นคนที่หัวเราะเก่ง คุยด้วยแล้วรู้สึกอบอุ่น แล้วหลังจากนั้นผมก็ได้ไปส่งเธอหน้าปากซอยทางเข้าบ้านเธอครับ แล้วเรื่องราว ก็เริ่มขึ้นตั้งแต่วันนั้น ยิ่งคุยกันทุกวันๆ ผมจะคอยไปรับเธอไป มอ ตอนเช้า ถ้าวันไหนผมมีเรียนบ่าย ไม่ก็เรียนเช้าเหมือนกัน พอเลิกเรียนก็ไม่ค่อยอยากจะกลับบ้านหรอก(555)ก็ไปนั่งเล่นคุยกันในห้างบ้าง สวนในวัดบ้าง พอถึงเวลาผมก็ไปส่งเธอที่หน้าปากซอย(เพราะทหารเขาไม่ให้เข้าไป55) แล้วทุกๆวัน เราก็ได้คุยกันบ่อยขึ้นมากขึ้น จนผมขอเธอจีบแล้วเธอก้ให้ผมจีบด้วย(555)เขินหนักมาก เธอพูดกับผมว่า ที่ทำมาขนาดนี้นี่ไม่ได้เรียกว่าจีบหรอ(ผมนี้ยิ้มปากฉีกเลย) แล้วหลังจากนั้นผมก็เริ่มชอบเธอมากขึ้นเรื่อยๆ รหัสเฟสผม ผมก็ให้เธอครับ ไม่ได้มีอะไรปิดบัง แล้วผมไม่ได้เคยคิดว่าจะไปยุ่งกับอดีตที่เคยผ่านมา แล้วหลังจากนั้นความรู้สึกผมก็เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนวันนึงเธอไปเจอแชทเข้า เรื่องที่เกี่ยวกับแฟนเก่าที่เลิกไปได้สักพักใหญ่ๆ (ส่วนเรื่องอะไรนั้นไม่ขอบอกนะครับ จุ๊ๆ) เธอเสียใจมาก แล้วบอกกับผมว่าทำไมผมไม่ยอมบอกเรื่องนี้กับเขา ซึ้งผมก็ไม่คิดที่จะพูดอยู่แล้วอะแหล่ะเพราะมันเป็นอดีตมาแล้ว แต่ถ้าเขาอยากรู้ผมก็บอกเธอจนหมด แต่อาจมีบ้างเรื่องที่มันนาน บางเหตุการณ์ที่ผมอาจจะจำไม่ได้ก็ไม่ได้เล่า จนเธอบอกขอห่างกับผม เพราะเธอไม่ชอบคนโกหก ซึ้งผมก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมจำไม่ได้หรือลืมอดีตที่ผ่านมาไปมันเป็นเรื่องโกหก แต่ผมก็ง้อเธอ จนเธอยอมให้โอกาสผมดีใจมาก แล้วหลังจากนั้นผมก็เริ่มคิดว่าเขาคนนี้แหละที่ผมคิดว่าดีจริงๆไม่ว่าอดีตผมจะเป็นยังไงเขาก็รับมันได้ทุกๆอย่าง แล้วก็ผ่านไปเรื่อยๆ ทุกๆอย่างก็ดีไปหมด มีแต่ความสุข จนวันนึงเธอได้มาขอห่างกับผมอีกครั้ง เพราะเธอไม่มั่นใจว่าสิ่งที่ เธอรู้สึกอยู่กับเป็นแค่ความผูกพันธ์หรือความรัก ผมก็ทำใจไม่ได้อะแหละ เพราะเมื่อวานเราพึงไปเที่ยวด้วยกันมีความสุขกันเดินจับมือกันคุยเล่นหัวเราะกันอยู่เลย พอเราห่างกันได้สักพักนึง ตัวผมก็ไม่ไหวอะผมรู้สึกว่าผมคิดถึงเขามากผมไม่อยากเสียเขาไป ผมก็คอยจะทักไปตื้อๆเธออยู่บ่อยๆ จนวันนึงผมได้เจอกับเขาเพราะหนังสือของเพื่อนเขาฝากไว้อยู่ในใต้รถผมผมก็เลยจะเอาไปคืนให้ พอผมเจอหน้าเธอ(หน้าผมนี้เป็นตูดเลยจะร้องไห้) (ผมเป็นคนร้องไห้ง่ายมาก) แต่เธอกลับเดินมาหาผมแล้วก็ยิ้มแล้วก็บอกว่าป่ะ เดี๋ยวเดินไปส่งหน้าตึก แล้วเรื่องทุกอย่างก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ เราก็ไปหาที่เที่ยวกันเหมือนเดิมแหละ พอกลับมาถึงหน้าซอยบ้านเธอฝนก็ตก ก็เลยหลบฝนกัน ผมก็ถามเธอว่าแล้วตกลงตอนนี้มั่นใจแล้วหรือยัง เขาสิ่งที่เขาตอบนั้นก็คือ เขาบอกว่า เขามั่นใจแล้วมั่นใจมากๆ มั่นใจ 100% เลย แล้วผมก็เขิน ก็อายอยู่พักใหญ่ๆเลย แล้วผมก็หลุดปากออกไปว่า "งั้นเราเป็นแฟนกันนะ" แล้วเขาก็แกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน ผมก็พูดซ้ำๆๆๆๆ ข้างๆหูเธอ เธอหน้าแดงมาก เธอเขินมาก แต่เธอก็ยังไม่ได้ตอบตกลงอะไรนะครับ เพราะก่อนหน้านี้ เคยคุยกันไว้ว่าเราจะไปทะเลกันกับกลุ่มเพื่อนๆของเขา ผมก็เลยบอกเขาไปว่างั้นเดี๋ยวไปขอแบบเป็นทางการที่ทะเลนะ ทีนี้แหละเขาเขินหนักกว่าเดิมอีก แล้วทุกอย่างก็ดีขึ้นดีขึ้นดีขึ้น จนผมคิดว่าเธอคงจะมั่นใจในตัวผมแล้วจริงๆอะแหละ ผมคิดจะทำเซอไพร์เธอ จะทำช่อดอกไม้ให้เธอ(เขาชอบดอกคาเนชั่นสีขาว) แล้วตอนแรกก็คิดว่าจะให้ช่อดอกไม้เขาแล้วก็คุกเข่าขอเขาเป็นแฟนอย่างเดียวแต่ผมก็คิดเพิ่มว่าจะเล่นเพลง นักประดาน้ำ ให้เธอด้วยตอนขอแต่คิดแล้วด้วยความรู้สึกที่ผมมีให้เธอมาก ผมก็แอบซุ่มแต่งเพลง เพลงนึงให้เธอ แต่สุดท้ายพอมาวันนี้ วันที่ผมมาโพส เธอได้มาขอเลิกกับผม ผมจะอ้อนวอนร้องไห้ให้ตายยังไงเธอก็ไม่สนใจ เพราะก่อนหน้านั้นตอนตี 4 เกือบ ตี 5 เธอปวดท้องหนักมาก เธอก็ไลน์มาหาผม ผมมารู้อีกทีก็ตอนเช้าประมาน เกือบๆ 8 โมงเช้า ผมก็ทักไปถามเขาว่า เป็นอะไรมากมั้ย ให้พาไปหาหมอหรือป่าว กินยาแล้วหรือยัง แต่เขาก็ไม่ตอบผมก็คิดสิว่า เธอคงค่อยยังชั่วแล้ว แล้วก็คงหลับไป ผมกะว่าอีกสักประมาณเกือบๆ 10 โมงเช้า ผมจะโทรไปเพราะผมจะออกไปมอด้วย แต่พอโทรไปเธอก็ไม่รับสายผมสะแล้วตั้งแต่เช้า ผมตามถามเธอว่าเป็นอะไรมีอะไรพูดกันตรงๆก็ได้ แต่เธอก็ไม่พูดอะไร จนมาตอนหัวค่ำเขาก็บอกว่าผมไม่ได้ลบโพสเก่าๆในอดีตออก(ผมเคยลบแล้วแต่ลบไม่หมด) มันเยอะมากครับผมก็เห็นว่าเธอก็มีความสุขอยู่กับผมทุกๆวัน เลยมองข้ามจุดนี้ไป พอผมรู้ผมก็ง้อเธอไปด้วยลบไปด้วยร้องไห้ไปด้วย ผมใช้เวลาประมาน 3 ชั่วโมง ลบตั้งแต่ ปี 2012-2015 ที่เกี่ยวกับแฟนเก่าออกให้หมด แต่เธอก็ได้พูดกับผมว่า มันสายไปแล้วไม่ต้องไปลบหรอก ถึงลบหมดไปเขาก็จะไม่กลับมาหาผมแล้ว แล้วผมก็ขอโอกาสเธอตื้อเธอ จนไม่นานเธอก็พูดว่า เมื่อคืนปวดท้องจะตาย ตอนเช้าทำไมไม่โทรหา สิ่งที่ผมคิดมันพังหมดเลย ผมก็บอกเธอไปว่ายังไงก็โทรหาอยู่แล้ว พอโทรไปเขาก็ไม่รับ แล้วเขาก็บล็อคเบอร์มือถือผม แล้วก็เบอร์บ้าน ผมไปเรียบร้อยแล้วโทรหาไม่ได้แล้ว พอผมรู้ผมก็อยากจะขอโอกาสเธออีกสักครั้ง ที่ผมมองข้ามสิ่งเล็กๆไป ซึ้งผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้นผมคิดแค่ว่าอยากให้เธอได้นอนพักผ่อนก่อนแล้วผมค่อยโทรหาเธอ แต่เธอก็บอกว่ามันสายเกินไปแล้ว เธอไม่ให้โอกาสผมอีกแล้ว ทั้งๆที่เมื่อวานเรายังไม่เที่ยวมีความสุขด้วยกันอยู่เลย ผมรักเขามาก ผมไม่ได้อยากให้เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเลย ตอนนี้ผมได้แต่หวัง ได้แต่รอให้เขากลับมาเป็นเหมือนเดิม ให้เขาให้โอกาสผมอีกสักครั้ง ผมจะได้ไม่ทำมันอีก
ปล.โพสแรกขออภัยด้วยนะครับถ้าผิดพลาดประการได้
คนที่ผมรักมากๆ มาขอเลิกกับผม ผมควรจะทำยังไงดี
เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ นิสัยห่าวๆ หน่อย (ในความคิดผมเขาคือสาวน้อยเท่ๆคนนึงเลย) ยิ้มน่ารักมากครับ มีลักยิ้มข้างเดียวด้วย (55)
เข้าเรื่องเลยละกันครับ ก่อนที่จะได้คุยกัน ผมได้ลองทัก เฟส พี่เขาไป แล้วเขาก็ตอบแล้วก้ยอมคุยด้วยรู้สึกตื่นเต้นสุดๆไปเลยครับ แล้ววันนั้นตอนกลางคืนก็มีเวียนเทียนกัน ผมก็เลยชวนเธอไปเวียนเทียน แล้วเธอก็ยอมมาเวียนเทียนกับผมด้วย(ทั้งๆที่เขาไม่ค่อยได้เข้าวัดเลย)ตื่นเต้นมากเจอกันอาจจะไม่ใช่ครั้งแรกแต่เป็นครั้งแรกที่อยู่ด้วยกันสองคน แล้วพอเราเวียนเทียนเสร็จก็นั่งคุยกัน ในหัวผมคิดว่าเธอเป็นคนที่หัวเราะเก่ง คุยด้วยแล้วรู้สึกอบอุ่น แล้วหลังจากนั้นผมก็ได้ไปส่งเธอหน้าปากซอยทางเข้าบ้านเธอครับ แล้วเรื่องราว ก็เริ่มขึ้นตั้งแต่วันนั้น ยิ่งคุยกันทุกวันๆ ผมจะคอยไปรับเธอไป มอ ตอนเช้า ถ้าวันไหนผมมีเรียนบ่าย ไม่ก็เรียนเช้าเหมือนกัน พอเลิกเรียนก็ไม่ค่อยอยากจะกลับบ้านหรอก(555)ก็ไปนั่งเล่นคุยกันในห้างบ้าง สวนในวัดบ้าง พอถึงเวลาผมก็ไปส่งเธอที่หน้าปากซอย(เพราะทหารเขาไม่ให้เข้าไป55) แล้วทุกๆวัน เราก็ได้คุยกันบ่อยขึ้นมากขึ้น จนผมขอเธอจีบแล้วเธอก้ให้ผมจีบด้วย(555)เขินหนักมาก เธอพูดกับผมว่า ที่ทำมาขนาดนี้นี่ไม่ได้เรียกว่าจีบหรอ(ผมนี้ยิ้มปากฉีกเลย) แล้วหลังจากนั้นผมก็เริ่มชอบเธอมากขึ้นเรื่อยๆ รหัสเฟสผม ผมก็ให้เธอครับ ไม่ได้มีอะไรปิดบัง แล้วผมไม่ได้เคยคิดว่าจะไปยุ่งกับอดีตที่เคยผ่านมา แล้วหลังจากนั้นความรู้สึกผมก็เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนวันนึงเธอไปเจอแชทเข้า เรื่องที่เกี่ยวกับแฟนเก่าที่เลิกไปได้สักพักใหญ่ๆ (ส่วนเรื่องอะไรนั้นไม่ขอบอกนะครับ จุ๊ๆ) เธอเสียใจมาก แล้วบอกกับผมว่าทำไมผมไม่ยอมบอกเรื่องนี้กับเขา ซึ้งผมก็ไม่คิดที่จะพูดอยู่แล้วอะแหล่ะเพราะมันเป็นอดีตมาแล้ว แต่ถ้าเขาอยากรู้ผมก็บอกเธอจนหมด แต่อาจมีบ้างเรื่องที่มันนาน บางเหตุการณ์ที่ผมอาจจะจำไม่ได้ก็ไม่ได้เล่า จนเธอบอกขอห่างกับผม เพราะเธอไม่ชอบคนโกหก ซึ้งผมก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมจำไม่ได้หรือลืมอดีตที่ผ่านมาไปมันเป็นเรื่องโกหก แต่ผมก็ง้อเธอ จนเธอยอมให้โอกาสผมดีใจมาก แล้วหลังจากนั้นผมก็เริ่มคิดว่าเขาคนนี้แหละที่ผมคิดว่าดีจริงๆไม่ว่าอดีตผมจะเป็นยังไงเขาก็รับมันได้ทุกๆอย่าง แล้วก็ผ่านไปเรื่อยๆ ทุกๆอย่างก็ดีไปหมด มีแต่ความสุข จนวันนึงเธอได้มาขอห่างกับผมอีกครั้ง เพราะเธอไม่มั่นใจว่าสิ่งที่ เธอรู้สึกอยู่กับเป็นแค่ความผูกพันธ์หรือความรัก ผมก็ทำใจไม่ได้อะแหละ เพราะเมื่อวานเราพึงไปเที่ยวด้วยกันมีความสุขกันเดินจับมือกันคุยเล่นหัวเราะกันอยู่เลย พอเราห่างกันได้สักพักนึง ตัวผมก็ไม่ไหวอะผมรู้สึกว่าผมคิดถึงเขามากผมไม่อยากเสียเขาไป ผมก็คอยจะทักไปตื้อๆเธออยู่บ่อยๆ จนวันนึงผมได้เจอกับเขาเพราะหนังสือของเพื่อนเขาฝากไว้อยู่ในใต้รถผมผมก็เลยจะเอาไปคืนให้ พอผมเจอหน้าเธอ(หน้าผมนี้เป็นตูดเลยจะร้องไห้) (ผมเป็นคนร้องไห้ง่ายมาก) แต่เธอกลับเดินมาหาผมแล้วก็ยิ้มแล้วก็บอกว่าป่ะ เดี๋ยวเดินไปส่งหน้าตึก แล้วเรื่องทุกอย่างก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ เราก็ไปหาที่เที่ยวกันเหมือนเดิมแหละ พอกลับมาถึงหน้าซอยบ้านเธอฝนก็ตก ก็เลยหลบฝนกัน ผมก็ถามเธอว่าแล้วตกลงตอนนี้มั่นใจแล้วหรือยัง เขาสิ่งที่เขาตอบนั้นก็คือ เขาบอกว่า เขามั่นใจแล้วมั่นใจมากๆ มั่นใจ 100% เลย แล้วผมก็เขิน ก็อายอยู่พักใหญ่ๆเลย แล้วผมก็หลุดปากออกไปว่า "งั้นเราเป็นแฟนกันนะ" แล้วเขาก็แกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน ผมก็พูดซ้ำๆๆๆๆ ข้างๆหูเธอ เธอหน้าแดงมาก เธอเขินมาก แต่เธอก็ยังไม่ได้ตอบตกลงอะไรนะครับ เพราะก่อนหน้านี้ เคยคุยกันไว้ว่าเราจะไปทะเลกันกับกลุ่มเพื่อนๆของเขา ผมก็เลยบอกเขาไปว่างั้นเดี๋ยวไปขอแบบเป็นทางการที่ทะเลนะ ทีนี้แหละเขาเขินหนักกว่าเดิมอีก แล้วทุกอย่างก็ดีขึ้นดีขึ้นดีขึ้น จนผมคิดว่าเธอคงจะมั่นใจในตัวผมแล้วจริงๆอะแหละ ผมคิดจะทำเซอไพร์เธอ จะทำช่อดอกไม้ให้เธอ(เขาชอบดอกคาเนชั่นสีขาว) แล้วตอนแรกก็คิดว่าจะให้ช่อดอกไม้เขาแล้วก็คุกเข่าขอเขาเป็นแฟนอย่างเดียวแต่ผมก็คิดเพิ่มว่าจะเล่นเพลง นักประดาน้ำ ให้เธอด้วยตอนขอแต่คิดแล้วด้วยความรู้สึกที่ผมมีให้เธอมาก ผมก็แอบซุ่มแต่งเพลง เพลงนึงให้เธอ แต่สุดท้ายพอมาวันนี้ วันที่ผมมาโพส เธอได้มาขอเลิกกับผม ผมจะอ้อนวอนร้องไห้ให้ตายยังไงเธอก็ไม่สนใจ เพราะก่อนหน้านั้นตอนตี 4 เกือบ ตี 5 เธอปวดท้องหนักมาก เธอก็ไลน์มาหาผม ผมมารู้อีกทีก็ตอนเช้าประมาน เกือบๆ 8 โมงเช้า ผมก็ทักไปถามเขาว่า เป็นอะไรมากมั้ย ให้พาไปหาหมอหรือป่าว กินยาแล้วหรือยัง แต่เขาก็ไม่ตอบผมก็คิดสิว่า เธอคงค่อยยังชั่วแล้ว แล้วก็คงหลับไป ผมกะว่าอีกสักประมาณเกือบๆ 10 โมงเช้า ผมจะโทรไปเพราะผมจะออกไปมอด้วย แต่พอโทรไปเธอก็ไม่รับสายผมสะแล้วตั้งแต่เช้า ผมตามถามเธอว่าเป็นอะไรมีอะไรพูดกันตรงๆก็ได้ แต่เธอก็ไม่พูดอะไร จนมาตอนหัวค่ำเขาก็บอกว่าผมไม่ได้ลบโพสเก่าๆในอดีตออก(ผมเคยลบแล้วแต่ลบไม่หมด) มันเยอะมากครับผมก็เห็นว่าเธอก็มีความสุขอยู่กับผมทุกๆวัน เลยมองข้ามจุดนี้ไป พอผมรู้ผมก็ง้อเธอไปด้วยลบไปด้วยร้องไห้ไปด้วย ผมใช้เวลาประมาน 3 ชั่วโมง ลบตั้งแต่ ปี 2012-2015 ที่เกี่ยวกับแฟนเก่าออกให้หมด แต่เธอก็ได้พูดกับผมว่า มันสายไปแล้วไม่ต้องไปลบหรอก ถึงลบหมดไปเขาก็จะไม่กลับมาหาผมแล้ว แล้วผมก็ขอโอกาสเธอตื้อเธอ จนไม่นานเธอก็พูดว่า เมื่อคืนปวดท้องจะตาย ตอนเช้าทำไมไม่โทรหา สิ่งที่ผมคิดมันพังหมดเลย ผมก็บอกเธอไปว่ายังไงก็โทรหาอยู่แล้ว พอโทรไปเขาก็ไม่รับ แล้วเขาก็บล็อคเบอร์มือถือผม แล้วก็เบอร์บ้าน ผมไปเรียบร้อยแล้วโทรหาไม่ได้แล้ว พอผมรู้ผมก็อยากจะขอโอกาสเธออีกสักครั้ง ที่ผมมองข้ามสิ่งเล็กๆไป ซึ้งผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้นผมคิดแค่ว่าอยากให้เธอได้นอนพักผ่อนก่อนแล้วผมค่อยโทรหาเธอ แต่เธอก็บอกว่ามันสายเกินไปแล้ว เธอไม่ให้โอกาสผมอีกแล้ว ทั้งๆที่เมื่อวานเรายังไม่เที่ยวมีความสุขด้วยกันอยู่เลย ผมรักเขามาก ผมไม่ได้อยากให้เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเลย ตอนนี้ผมได้แต่หวัง ได้แต่รอให้เขากลับมาเป็นเหมือนเดิม ให้เขาให้โอกาสผมอีกสักครั้ง ผมจะได้ไม่ทำมันอีก
ปล.โพสแรกขออภัยด้วยนะครับถ้าผิดพลาดประการได้