ทำให้แฟนเก่าเลิกกับคนที่คุยผิดไหม??
สวัสดีครับตอนนี้ผมมีปัญหาหนักใจมากเลย คือผมคบกับแฟนเก่ามา7ปีครับ
สาเหตุที่เลิกแฟนผมเป็นคนบอกเลิกเธอบอกว่าตอนนี้เราเหมือนเพื่อนกันมากว่า เรามาเป็นเพื่อนกันไหม
ซึ่งผมก็เสียใจมากและไม่เข้าใจอะไรหลายๆอย่างเพียงเพราะเหตุผลแค่นี้หรอ คำถามในหัวผม บลาๆ
แต่เราก็คุยกันปกตินะครับแต่ในใจผมก็ยังทำใจยอมรับไม่ได้ แต่แล้ววันนึงความจริงมันก็ปรากกฏ
ผมได้รู้ว่าแฟนเก่าของผมเธอมีคนคุยก่อนที่จะเลิกกับผมเสียอีก วินาทีนั้นผมรู้สึกจุกๆ ไม่รู้จะทำอย่างไรเลย
ผมต้องบอกก่อนนะครับตอนแรกที่เราเลิกกันแฟนผมบอกอยากจบแบบด้วยดีซึ่งมันก็ทำให้ผมมีความหวังมาก
บางทีมันอาจจะเริ่มต้นกันใหม่ได้ แต่พอมันวันนั้นทุกอย่างของผมหยุดไปหมดมันเจ็บจบผมไม่สามารถบรรยายได้
ผมถามแฟนเก่าของผม เธอก็ได้แต่ปัดๆว่าเป็นแค่เพื่อนกัน ไม่ได้มีอะไรอะไรเกินเลย แต่สิ่งที่ผมเห็นมันมากกว่านั้น
เรียกกันที่รัก คิดถึงอย่างนู้นนี้ ซึ้งผมรู้สึกว่ามันไม่ตรงกับที่ผมเห็นเลยแต่เธอก็บอกว่าเธอก็ไม่ได้คุยแล้ว
หลังจากเหตุกาลนั้นก็เวลาผ่านไป1เดือนแล้วครับที่ผมกับแฟนเลิกกันแต่ก็ยังมีการไปมาหาสู่กันและมีอะไรกันปกติ
แต่แค่สถานะเปลี่ยนไปแต่ตัวผมเองคิดว่าความรู้สึกผมมันเหมือนเดิมทุกอย่างเลย
เพราะแฟนผมชอบพูดว่าเธอไม่ได้คุยกับใครเลย หรืออาจจะพูดให้ผมสบายใจมากกว่า
ตอนนี้เธอไม่อยากมีใคร ผมก็คิดว่าถ้าเราเป็นเพื่อนกันไปเรื่อยๆ มันอาจจะทำให้ผมลืมเรื่องของเราไปเลย
แต่แล้วสิ่งที่ผมกลัวก็เกิดขึ้นผมได้รู้ว่าเธอยังคุยกับคนนั้นอยู่ ผมเสียใจมากนะ และทำใจยอมรับไม่ได้จริงๆ
ผมรู้สึกเจ็บจี๊ดมาก ผมถามเธอว่าทำไมยังคุยอยู่เธอก็ตอบกับมาว่าก็แค่คุยกันเป็นเพื่อน
เธอรู้สึกดีกับคนนั้นแต่ไม่ได้คิดจะอยากเป็นแฟน
แต่ด้วยความเห็นแก่ตัวของ ผมขอร้องแฟนเก่าผมว่า ถ้าจะมีใครผมไม่ว่าเลยแต่ผมของไม่ใช่คนนี้ได้ไหม
เพราะคนนี้เป็นคนที่ทำให้ผมเจ็บแล้วทำใจไม่ได้จริงๆ แฟนผมก็ด่าผมบอกว่าทำไมต้องบงการจริงชีวิตเธอด้วย
ทำไมต้องสั่งนู้นนี่ อย่าทำตัวเป็นเจ้าชีวิต เราไม่ได้เป็นไรกันแล้วอย่ามาสั่งได้ไหม ผมยอมรับนะว่ารู้สึกเจ็บมาก
แต่มันก็ไม่มากเท่ากับครั้งแรกที่ผมเจอ แต่เธอก็รับปากว่าจะห่างๆไปเองผมไม่ต้องเข้ามายุ้ง
แต่พอวันนั่นที่เธอพูดมันก็ทำให้ผมคิดอะไรได้หลายอย่าง ผมคิดว่าผมไม่น่าไปสั่งห้ามเธอเลย
การจริงถ้าเธอมีความสุขผมก็น่าจะยินดี ผมเลยเอาเฟสของผมทักไปหาคนที่เธอคุยและถามเขาไปตรงๆ
ว่าคุณจริงจังกับเธอจริงๆไหมผมไม่อยากให้แฟนเก่าผมต้องเสียใจ
ผมอยากให้เธอเจอคนที่ดีกว่าผม แต่สิ่งที่เขาตอบกับมา เขาบอกว่าไม่ได้คุยกันจริงๆ คุยกันแบบเพื่อนน่ะ
แล้วเขาก็บอกว่าเขามีแฟนแล้วผมไม่ได้รู้สึกดีใจหรืออะไรเลยนะเมื่อได้ยินคำตามนั้น
แต่ผมก็ไม่ได้พูดต่ออะไรแต่เรื่องมันไม่จบแค่นั้นครับ
แฟนของผมมาโวยวายว่าผมไปต่อว่าอะไรเขา ทั้งๆที่ผมยังไม่ได้อะไรเลย และเธอก็บอกว่าสะใจ...ึง รึยัง
คนนั้นเขาตัดความสัมพันเธอไปแล้ว เธอเสียใจมากครับขนาดเลิกกับผมเธอยังไม่เสียใจร้องไห้ขนาดนนี้เลย
และก็ด่าผม บอกเกลียดผม ไม่อยากเจออีกแล้ว
ผมไปทำลายชีวิตเธอทุกอย่าง ซึ่งความจริงผมแย่กว่าเธอด้วยซ้ำชีวิตที่พังคือผม แต่ผมก็ได้แต่ขอโทษผมผิดเอง
ที่ผมไปวุ่นวายกับคนของคุณ แต่ผมหวังดีจริงๆผมแค่อยากให้เธอเจอคนที่ดีๆผมก็หายห่วงแล้ว แต่สิ่งที่เธอคิดมันไม่ใช่อย่างนั้นเลย
เธอคิดว่าผมจะแก้แค้นเธอคิดว่าผมคงสะใจแล้วที่ทำให้เธอไม่ใคร ผมเสียใจครับ การที่เห็นคนที่ผมรักเสียใจร้องไห้ให้คนนั้น
มันยิ่งกว่าตายทั้งเป็นเสียอีก มันแสดงให้เห็นชัดเจนเลยว่า7ปีของผมไม่มีค่าสำหรับเธอเลย ผมโง่เองครับที่ยอมเธอตลอด
จนตอนนี้เธอบล๊อคผมเกือบทุกอย่างเลยผมไม่รู้จะทำอย่างไรแล้วคับตอนนี้ความรู้สึกผมมันกลับมาเริ่ม1อีกแล้ว
ผมคุยกับเธอ เธอก็ได้แต่บอกว่ามันเป็นเพื่อนต่อไปกันไม่ได้ล่ะ เธอเสียความรู้สึกกับผมไปแล้ว ไม่คิดว่าผมจะเป็นคนอย่างนี้
ไม่คิดว่าผมจะไปแทงข้างหลังเธอ ผมรู้สึกผิดมากที่ผมไปคุยกับคนนั้นแต่ผมไม่ได้ด่าหรืออะไรเลย ผมจริงใจจริงๆ
ผมเลยอยากรู้ว่าสิ่งที่ผมทำมันผิดขนาดนั้นเลยหรอครับ แล้วผมควรทำอย่างไรดี
ผมยังเธอมากครับ
ทำให้แฟนเก่าเลิกกับคนที่คุยผิดไหม??
สาเหตุที่เลิกแฟนผมเป็นคนบอกเลิกเธอบอกว่าตอนนี้เราเหมือนเพื่อนกันมากว่า เรามาเป็นเพื่อนกันไหม
ซึ่งผมก็เสียใจมากและไม่เข้าใจอะไรหลายๆอย่างเพียงเพราะเหตุผลแค่นี้หรอ คำถามในหัวผม บลาๆ
แต่เราก็คุยกันปกตินะครับแต่ในใจผมก็ยังทำใจยอมรับไม่ได้ แต่แล้ววันนึงความจริงมันก็ปรากกฏ
ผมได้รู้ว่าแฟนเก่าของผมเธอมีคนคุยก่อนที่จะเลิกกับผมเสียอีก วินาทีนั้นผมรู้สึกจุกๆ ไม่รู้จะทำอย่างไรเลย
ผมต้องบอกก่อนนะครับตอนแรกที่เราเลิกกันแฟนผมบอกอยากจบแบบด้วยดีซึ่งมันก็ทำให้ผมมีความหวังมาก
บางทีมันอาจจะเริ่มต้นกันใหม่ได้ แต่พอมันวันนั้นทุกอย่างของผมหยุดไปหมดมันเจ็บจบผมไม่สามารถบรรยายได้
ผมถามแฟนเก่าของผม เธอก็ได้แต่ปัดๆว่าเป็นแค่เพื่อนกัน ไม่ได้มีอะไรอะไรเกินเลย แต่สิ่งที่ผมเห็นมันมากกว่านั้น
เรียกกันที่รัก คิดถึงอย่างนู้นนี้ ซึ้งผมรู้สึกว่ามันไม่ตรงกับที่ผมเห็นเลยแต่เธอก็บอกว่าเธอก็ไม่ได้คุยแล้ว
หลังจากเหตุกาลนั้นก็เวลาผ่านไป1เดือนแล้วครับที่ผมกับแฟนเลิกกันแต่ก็ยังมีการไปมาหาสู่กันและมีอะไรกันปกติ
แต่แค่สถานะเปลี่ยนไปแต่ตัวผมเองคิดว่าความรู้สึกผมมันเหมือนเดิมทุกอย่างเลย
เพราะแฟนผมชอบพูดว่าเธอไม่ได้คุยกับใครเลย หรืออาจจะพูดให้ผมสบายใจมากกว่า
ตอนนี้เธอไม่อยากมีใคร ผมก็คิดว่าถ้าเราเป็นเพื่อนกันไปเรื่อยๆ มันอาจจะทำให้ผมลืมเรื่องของเราไปเลย
แต่แล้วสิ่งที่ผมกลัวก็เกิดขึ้นผมได้รู้ว่าเธอยังคุยกับคนนั้นอยู่ ผมเสียใจมากนะ และทำใจยอมรับไม่ได้จริงๆ
ผมรู้สึกเจ็บจี๊ดมาก ผมถามเธอว่าทำไมยังคุยอยู่เธอก็ตอบกับมาว่าก็แค่คุยกันเป็นเพื่อน
เธอรู้สึกดีกับคนนั้นแต่ไม่ได้คิดจะอยากเป็นแฟน
แต่ด้วยความเห็นแก่ตัวของ ผมขอร้องแฟนเก่าผมว่า ถ้าจะมีใครผมไม่ว่าเลยแต่ผมของไม่ใช่คนนี้ได้ไหม
เพราะคนนี้เป็นคนที่ทำให้ผมเจ็บแล้วทำใจไม่ได้จริงๆ แฟนผมก็ด่าผมบอกว่าทำไมต้องบงการจริงชีวิตเธอด้วย
ทำไมต้องสั่งนู้นนี่ อย่าทำตัวเป็นเจ้าชีวิต เราไม่ได้เป็นไรกันแล้วอย่ามาสั่งได้ไหม ผมยอมรับนะว่ารู้สึกเจ็บมาก
แต่มันก็ไม่มากเท่ากับครั้งแรกที่ผมเจอ แต่เธอก็รับปากว่าจะห่างๆไปเองผมไม่ต้องเข้ามายุ้ง
แต่พอวันนั่นที่เธอพูดมันก็ทำให้ผมคิดอะไรได้หลายอย่าง ผมคิดว่าผมไม่น่าไปสั่งห้ามเธอเลย
การจริงถ้าเธอมีความสุขผมก็น่าจะยินดี ผมเลยเอาเฟสของผมทักไปหาคนที่เธอคุยและถามเขาไปตรงๆ
ว่าคุณจริงจังกับเธอจริงๆไหมผมไม่อยากให้แฟนเก่าผมต้องเสียใจ
ผมอยากให้เธอเจอคนที่ดีกว่าผม แต่สิ่งที่เขาตอบกับมา เขาบอกว่าไม่ได้คุยกันจริงๆ คุยกันแบบเพื่อนน่ะ
แล้วเขาก็บอกว่าเขามีแฟนแล้วผมไม่ได้รู้สึกดีใจหรืออะไรเลยนะเมื่อได้ยินคำตามนั้น
แต่ผมก็ไม่ได้พูดต่ออะไรแต่เรื่องมันไม่จบแค่นั้นครับ
แฟนของผมมาโวยวายว่าผมไปต่อว่าอะไรเขา ทั้งๆที่ผมยังไม่ได้อะไรเลย และเธอก็บอกว่าสะใจ...ึง รึยัง
คนนั้นเขาตัดความสัมพันเธอไปแล้ว เธอเสียใจมากครับขนาดเลิกกับผมเธอยังไม่เสียใจร้องไห้ขนาดนนี้เลย
และก็ด่าผม บอกเกลียดผม ไม่อยากเจออีกแล้ว
ผมไปทำลายชีวิตเธอทุกอย่าง ซึ่งความจริงผมแย่กว่าเธอด้วยซ้ำชีวิตที่พังคือผม แต่ผมก็ได้แต่ขอโทษผมผิดเอง
ที่ผมไปวุ่นวายกับคนของคุณ แต่ผมหวังดีจริงๆผมแค่อยากให้เธอเจอคนที่ดีๆผมก็หายห่วงแล้ว แต่สิ่งที่เธอคิดมันไม่ใช่อย่างนั้นเลย
เธอคิดว่าผมจะแก้แค้นเธอคิดว่าผมคงสะใจแล้วที่ทำให้เธอไม่ใคร ผมเสียใจครับ การที่เห็นคนที่ผมรักเสียใจร้องไห้ให้คนนั้น
มันยิ่งกว่าตายทั้งเป็นเสียอีก มันแสดงให้เห็นชัดเจนเลยว่า7ปีของผมไม่มีค่าสำหรับเธอเลย ผมโง่เองครับที่ยอมเธอตลอด
จนตอนนี้เธอบล๊อคผมเกือบทุกอย่างเลยผมไม่รู้จะทำอย่างไรแล้วคับตอนนี้ความรู้สึกผมมันกลับมาเริ่ม1อีกแล้ว
ผมคุยกับเธอ เธอก็ได้แต่บอกว่ามันเป็นเพื่อนต่อไปกันไม่ได้ล่ะ เธอเสียความรู้สึกกับผมไปแล้ว ไม่คิดว่าผมจะเป็นคนอย่างนี้
ไม่คิดว่าผมจะไปแทงข้างหลังเธอ ผมรู้สึกผิดมากที่ผมไปคุยกับคนนั้นแต่ผมไม่ได้ด่าหรืออะไรเลย ผมจริงใจจริงๆ
ผมเลยอยากรู้ว่าสิ่งที่ผมทำมันผิดขนาดนั้นเลยหรอครับ แล้วผมควรทำอย่างไรดี
ผมยังเธอมากครับ