มีเพื่อนบ้านที่แทบไม่สุงสิงกับข้างบ้านเลย

บางครั้งเราก็พยายามหลบหน้า เห็นหางตาแต่ไกลมาเดินผ่านทางเรา ผมจะเนียนทำเป็นก้มหน้าแล้วหันหลังแล้วยืนหลบมุม สุดท้ายมันก็ทักทาย ปนกวนๆ ใช้คำพูดข่มๆ แต่คำพูดมันก็ไม่ได้ชัดเจนนะ ไม่งั้นเราร้องเรียนHRกลับ

ตรงข้ามบ้านเป็นต่างชาติมาสอนหนังสือปาร์ตี้ดึกเกือบทุกคืน เราไปเตือนแล้วก็ยังไม่หยุด ให้เจ้าของบ้านเตือนก็เหมือนจะไม่ได้เตือนเพราะคงกลัวขาดรายได้ เราให้นิติไปเตือนหายไปก็กลับมาใหม่ รปภ ไปเตือนหยุดแล้วก

แบบว่าเวลาเราอยู่บ้านต้องการความเป็นส่วนตัว บางทีมีเพื่อนบ้านมาอยากรู้จัก เราก็ไม่ค่อยอยากคุย แต่ก็ตอบตามมารยาท ส่วนตัวที่บ้านเป็นครอบครัวใหญ่ อยู่หลายคนก็วุ่นวายพอแล้ว เลยทำให้เราไม่ค่อยอยากสุงสิงเ

เราแปลกมั้ยเราไม่ชอบสุงสิงกับเพื่อนบ้านเราอยู่ทาวน์เฮ้าส์ ไม่ชอบแม่้้กระทั้งทักทายอึดอัดมากมีบ้้านที่มาชวนคุยก็ฝืนตอบทนยิ้มทั้งๆที่ในใจโคตรอึดอัด เราไม่จอดรถยนต์หน้าบ้าน​เลย,​ไม่ปลูกต้นไม้ให้ใบหลนเพื่

มีใครเป็นโรคนี้เหมือนเราไหม อาการคือ ไม่อยากเจอหน้า ไม่อยากทำให้เพื่อนบ้านรู้ว่าเราอยู่บ้าน ระแวงที่จะทำเสียงต่างๆ เพราะกลัวเขาพูดถึงหรือเรียกหา แล้วเห็นพฤติกรรมที่ไม่ดี กลัวทะเลาะกันในบางครั้งที่เราเ

บางคนมีเงินเยอะขึ้น ยกระดับฐานะตัวเองได้ แล้วคิดว่าตัวเองจะยกระดับชนชั้นได้ ชนชั้นทางสังคม ไม่ได้วัดกันแค่เรื่องของ เงิน แต่ยังมีปัจจัยอื่นที่เป็นตัวชี้วัดด้วย ไม่ว่าจะเป็น - ความรู้ (ไม่ใช่เรื่องขอ

ถ้าเราอยู่ทาวน์เฮ้าส์ แล้วไม่สุงสิง ไม่คุย ไม่เสวนากับเพื่อนบ้านหลังใดทั้งนั้น แต่เราก็ไม่ได้ก่อความเดือดร้อนให้ใครทั้งสิ้น ผลสุดท้าย อยู่ไปๆ เราจะโดนเขม่นมั้ย?

พอดีว่าโดนเพื่อนบ้านติงและเตือนมา ซึ่งเขาพูดจาดีมาก ใจเย็นมาก เรารู้สึกผิดมาก อายมากด้วย แต่เขาไม่ได้มาพูดกับเราหรอก มาพูดกับคนจากบ้านเรานี่แหละ เดินลงไปชั้นล่างแล้วได้ยินพอดี รายละเอียดขอไม่เล่ามาก ย