สวัสดีค่ะ นี่คือการเขียนกระทู้ครั้งแรกของเรา อาจจะเขียนไม่ดีนักยังไงก็อย่าว่ากันน้าา
เรื่องมีอยู่ว่า มีประมาณปีที่แล้วค่ะ เราได้มีโอกาสเจอเพื่อนผู้ชายคนนึง ซึ่งจริงๆแล้วก็ไม่ได้เจอกันมาเกือบสิบกว่าปี สมัยที่รู้จักกันตอนนั้นเราเด็กกันมาก และเราสองคนก็ไม่ได้สนิทเรย ด้วยอะไรหลายๆอย่าง ทำให้เรามาเจอกัน หลังจากวันนั้นเราสองคนก็ได้มีการติดต่อกันมาตลอด เวลาผ่านไปความคุ้นเคยทำให้เราผูกพันใกล้ชิดกันมากขึ้น บวกกับเพื่อนๆที่อยู่ใกล้ตัวเราทุกคนก็แซวตลอดเวลาแอบเกินเพื่อนกันหรือเปล่า จนวันนึงเรารู้สึกว่าเราชอบเค้า ทั้งๆที่ตอนนั้นเราเองก็มีคนคุยอยู่แล้ว(แค่คุยกันแบบไม่มีสถานะอะไรค่ะ) ด้วยอะไรหลายๆอย่างเราเลือกที่จะตัดความสัมพันธ์กับคนที่คุยอยู่ โดยที่ไม่รู้ว่าเพื่อนเราคนนี้จะมีใจกับเราหรือเปล่า พอความรู้สึกมันชัดเจนขึ้นทุกวันเราจึงตัดสินใจเป็นฝ่ายรุกเรยค่ะ เราเลือกที่จะเดินเข้าไปสารภาพบอกความในใจกับเพื่อนคนนั้น คำตอบที่ได้ตอนนั้นคือมันคลุมเคลือมากแบบเหมือนจะคิดแต่ก็ไม่คิดอะไร และคือตอนนั้นเค้าเพิ่งเลิกกับแฟนเก่าเค้าด้วย ในใจเราก็บอกว่า เป็นไงเป็นกันว่ะ มาถึงขนาดนี้แล้ว จีบติดก็ดี ไม่ติดก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม เวลาผ่านไป4-5เดือนค่ะ เราทำแบบเดิมทุกๆวัน มีกินข้าว ดูหนังกันสองคน ไอ้เราก็มีหยอด มีอ่อย มีแต๊ะอั้งบ้างบางโอกาสที่จะทำได้ 555 เราก็ใช้มุกผู้หญิงตลกโปกฮา ใช้ความเป็นกันเองเพื่อไม่ให้เค้ารู้สึกอึดอัด และก็มีแอบเทคแคร์ดูแลกันตลอด ซึ่งเขาก็รู้ตลอดว่าเราคิดยังไง แต่ก็เหมือนเดิมค่ะ ไม่มีความชัดเจนอะไรสักอย่าง และก็เหมือนสวรรค์จะเป็นใจค่ะ พอเข้าเดือนที่6 จู่วันนึงขณะที่เราสองคนกำลังจะแยกกันกลับบ้าน อยู่ดีๆเค้าก็บอกว่า "ลองคบกันดูมั้ย" เห้ยแก!!! สิ่งที่รอคอยมาตลอด6เดือนมันเป็นจริงแล้วค่าา เราสองคนเป็นแฟนกัน เรื่องมันไม่จบที่ความรักหน่ะสิ่ คือถึงแม้ว่าตอนนี้เราได้พัฒนาจากเพื่อนมาเป็นแฟนสาสมใจเราแล้ว แต่ทำไมเรากลับไม่มีความสุขเลย เราอยากอ้อนเค้าก็ไม่ได้ โทรศัพท์ก็ไม่คุยกัน ไลน์หากันวันละ2-3ประโยค เห็นคนอื่นๆที่เพิ่งเริ่มคบกันใหม่ๆ ทำไมเค้ามีความสุขจัง หวานจัง แต่เรานี่สิ่ ไม่มีโมเมนต์แบบนั้นเลย เรารู้สึกเหงากว่าตอนที่ตามจีบกันอีก เวลาอยู่ด้วยกันเค้าจับแต่มือถือ เล่นแต่เกม แทบจะไม่ได้คุยอะไรกันสักคำ ช่วงหลังมานี้ก็มีปากเสียงกันบ่อยเกิดจากเรื่องไม่เป็นเรื่อง เราเริ่มน้อยใจ ทำไมเราถึงมีความรู้สึกว่าเค้าไม่ได้รักเรา เค้าอาจแค่สงสารเราเฉยๆ เราจะผ่านความรู้สึกแย่ๆแบบนี้ไปได้ยังไง เพราะเราชอบเค้าก่อนใช่มั้ย เราถึงต้องยอมตลอด หรือเพราะความที่เป็นเพื่อนกันมาก่อน เลยไม่จำเป็นต้องหวานก็ได้ ไม่อยากให้ความรักครั้งนี้มันพังเลย แต่ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปทุกวันก็ไม่รู้จะทนได้อีกนานแค่ไหน
เพื่อนๆคนไหนเค้าประสบปัญหาแบบเราบ้าง เข้ามาแนะนำหน่อยค่ะ คุณผ่านจุดความรู้สึกแย่ๆแบบนี้ไปได้ยังไง
จากเพื่อนเลื่อนมาเป็นแฟน รักมากกว่า ก็ต้องเจ็บมากกว่า อดทนต่อไป...หรือจะยอมปล่อยมือ
เรื่องมีอยู่ว่า มีประมาณปีที่แล้วค่ะ เราได้มีโอกาสเจอเพื่อนผู้ชายคนนึง ซึ่งจริงๆแล้วก็ไม่ได้เจอกันมาเกือบสิบกว่าปี สมัยที่รู้จักกันตอนนั้นเราเด็กกันมาก และเราสองคนก็ไม่ได้สนิทเรย ด้วยอะไรหลายๆอย่าง ทำให้เรามาเจอกัน หลังจากวันนั้นเราสองคนก็ได้มีการติดต่อกันมาตลอด เวลาผ่านไปความคุ้นเคยทำให้เราผูกพันใกล้ชิดกันมากขึ้น บวกกับเพื่อนๆที่อยู่ใกล้ตัวเราทุกคนก็แซวตลอดเวลาแอบเกินเพื่อนกันหรือเปล่า จนวันนึงเรารู้สึกว่าเราชอบเค้า ทั้งๆที่ตอนนั้นเราเองก็มีคนคุยอยู่แล้ว(แค่คุยกันแบบไม่มีสถานะอะไรค่ะ) ด้วยอะไรหลายๆอย่างเราเลือกที่จะตัดความสัมพันธ์กับคนที่คุยอยู่ โดยที่ไม่รู้ว่าเพื่อนเราคนนี้จะมีใจกับเราหรือเปล่า พอความรู้สึกมันชัดเจนขึ้นทุกวันเราจึงตัดสินใจเป็นฝ่ายรุกเรยค่ะ เราเลือกที่จะเดินเข้าไปสารภาพบอกความในใจกับเพื่อนคนนั้น คำตอบที่ได้ตอนนั้นคือมันคลุมเคลือมากแบบเหมือนจะคิดแต่ก็ไม่คิดอะไร และคือตอนนั้นเค้าเพิ่งเลิกกับแฟนเก่าเค้าด้วย ในใจเราก็บอกว่า เป็นไงเป็นกันว่ะ มาถึงขนาดนี้แล้ว จีบติดก็ดี ไม่ติดก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม เวลาผ่านไป4-5เดือนค่ะ เราทำแบบเดิมทุกๆวัน มีกินข้าว ดูหนังกันสองคน ไอ้เราก็มีหยอด มีอ่อย มีแต๊ะอั้งบ้างบางโอกาสที่จะทำได้ 555 เราก็ใช้มุกผู้หญิงตลกโปกฮา ใช้ความเป็นกันเองเพื่อไม่ให้เค้ารู้สึกอึดอัด และก็มีแอบเทคแคร์ดูแลกันตลอด ซึ่งเขาก็รู้ตลอดว่าเราคิดยังไง แต่ก็เหมือนเดิมค่ะ ไม่มีความชัดเจนอะไรสักอย่าง และก็เหมือนสวรรค์จะเป็นใจค่ะ พอเข้าเดือนที่6 จู่วันนึงขณะที่เราสองคนกำลังจะแยกกันกลับบ้าน อยู่ดีๆเค้าก็บอกว่า "ลองคบกันดูมั้ย" เห้ยแก!!! สิ่งที่รอคอยมาตลอด6เดือนมันเป็นจริงแล้วค่าา เราสองคนเป็นแฟนกัน เรื่องมันไม่จบที่ความรักหน่ะสิ่ คือถึงแม้ว่าตอนนี้เราได้พัฒนาจากเพื่อนมาเป็นแฟนสาสมใจเราแล้ว แต่ทำไมเรากลับไม่มีความสุขเลย เราอยากอ้อนเค้าก็ไม่ได้ โทรศัพท์ก็ไม่คุยกัน ไลน์หากันวันละ2-3ประโยค เห็นคนอื่นๆที่เพิ่งเริ่มคบกันใหม่ๆ ทำไมเค้ามีความสุขจัง หวานจัง แต่เรานี่สิ่ ไม่มีโมเมนต์แบบนั้นเลย เรารู้สึกเหงากว่าตอนที่ตามจีบกันอีก เวลาอยู่ด้วยกันเค้าจับแต่มือถือ เล่นแต่เกม แทบจะไม่ได้คุยอะไรกันสักคำ ช่วงหลังมานี้ก็มีปากเสียงกันบ่อยเกิดจากเรื่องไม่เป็นเรื่อง เราเริ่มน้อยใจ ทำไมเราถึงมีความรู้สึกว่าเค้าไม่ได้รักเรา เค้าอาจแค่สงสารเราเฉยๆ เราจะผ่านความรู้สึกแย่ๆแบบนี้ไปได้ยังไง เพราะเราชอบเค้าก่อนใช่มั้ย เราถึงต้องยอมตลอด หรือเพราะความที่เป็นเพื่อนกันมาก่อน เลยไม่จำเป็นต้องหวานก็ได้ ไม่อยากให้ความรักครั้งนี้มันพังเลย แต่ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปทุกวันก็ไม่รู้จะทนได้อีกนานแค่ไหน
เพื่อนๆคนไหนเค้าประสบปัญหาแบบเราบ้าง เข้ามาแนะนำหน่อยค่ะ คุณผ่านจุดความรู้สึกแย่ๆแบบนี้ไปได้ยังไง