ช่วงนั้นเราเรียนยุต่างจังหวัดแล้วก็อาศัยยุหอแล้วก้บ้านลุงไปๆมาๆกลับบ้านลุงแค่เสาอาทิตย์
มีเรื่องอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมาได้เกือบจะ 5 ปีแล้ว ความรักเดินทางมาด้วยความบังเอิญ เราเจอกันเพราะมีเพื่อนคนนึงชอบไปเล่นเกมส์ที่บ้านเค้า แล้วช่วงนั้นเราก็เหงาๆ ไม่มีใครคุยพอดี เราก้เป็นคนขี้เล่นก้แหย่ๆเพื่อนไปว่า คนนั้นชื่ออะไร.. แล้วในซอยบ้านลุงก้จะมีเพื่อนที่เป็นญาติกัน แล้วอิเพื่อนญาติคนนี้นี่แหละค่ะ ที่เป็นคนติดต่อ....
อืมม เราจะบอกก่อนเลยว่าเราเรียนยุที่นั่นมาแล้วประมาณ 2 ปีแล้วถึงรู้จักเค้าทั้งๆที่บ้านเค้ายุแค่หน้าปากซอยบ้านลุง เราเดินผ่านบ่อยมาก แต่ไม่มีโอกาสได้เจอ เราได้มีโอกาสได้คุยกันทางโทรศัพท์บ้าง ทาง MSN บ้างคุยกันไปคุยกันมา คิดว่าตอนนั้นมันดีมากเลยนะ แต่เรายังไม่ได้เจอกันนะค่ะแค่คุยกันทางโทรศัพท์ และMSN ช่วงนั้น เวลาผ่านไปทำให้เราได้มีโอกาสได้เจอกัน เพราะว่าเราชอบไปนั่งเล่นบ้านเพื่อนที่เปนญาติแล้ววันนั้นเค้าก้มากะเพื่อนด้วย .. เค้าโทบอกจะเข้ามาหานะ คือเราก็เขินมากอะ ทำอะไรไม่ถูก จำความรู้สึกตอนนั้นได้เลย เรานั่งยุในบ้านใส่กางเกงสีฟ้าๆ นั่งยุแล้วเค้าเดินเข้ามามองหน้าแล้วก้ยิ้ม แล้วบอกเราว่าจะเอามือปิดหน้าทำไม 555 เราเขินมาก นี่ถือเป็นคนคุยคนแรกเลยมั่ง ที่เราคุยแล้วรู้สึกดี หลังจากวันนั้นเราก้ได้คุยกันมากขึ้นคุยกันทุกวัน แล้วก้ถึงวันที่เราต้องย้ายกลับไปเรียนที่บ้าน .....เราก้ได้แต่คุยโทรศัพท์ทุกวัน เค้าโทรมาหาเราทุกวัน ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่โท แต่ถึงแม้ว่าเรายุคนละจังหวัดแล้วแต่เราก้มีโอกาสได้เจอกันยุนะค่ะ เวลาที่แม่เราไปหาญาติเราก้จะได้เจอบ้าง ก่อนอื่นบอกก่อนว่าพ่อแม่เราทั้ง 2 ฝ่ายรู้ว่าเราคบกัน เราก้ไปเที่ยวกันตามประสา ไปวัดบ้าง ไปทานข้าวบ้าง ไปเที่ยวงานถนนคนเดินตอนกลางคืนบ้าง ไปห้างบ้าง ก็แล้วแต่ว่าเราจะไปไหนตามเทศกาลอะค่ะ ตอนนั้นเราที่เราคุยกันเรารุ้สึกว่ามันไม่ได้หวือหวาอะไรมากมาย แต่มันกลับรู้สึกดีที่ได้คุยกัน รุ้ว่าทุกครั้งที่ยุด้วยกันมีค่ามาก ทุกครั้งที่ได้ไปเที่ยวมันมีความสุข ความรักของเราก้ดำเนินไปเรื่อยๆ คุยกันทุกๆวัน เค้าเป็นคนโทรมาเสมอ คุยกันนก่อนนอนทุกคืน แล้วก้เราเปนคนที่ชอบตุ๊กตามารีมากก เค้าก้จะรู้ เค้าก้จะหาให้เรา ตลอดเป็นเซตเครื่องเขียน สมุด หมอน ทุกอย่าง มีวันนึงเราอยากได้มารีตัวใหญ่ๆ เราก้เปรยๆกับเค้าว่า ป๊า อยากได้ตุ๊กตามารีตัวใหญ่ เค้าก้หาให้ ไปเดินเซนทรัลนั่นนี่ เค้าไม่เคยขัดเราเลย แล้วเรื่องผญก้ไม่มีให้ขุ่นใจเลยสักนิด เพราะเค้าเรียน กลับบ้านเรียน กลับบ้านตลอด.... แล้วเราก็ไม่ค่อยทะเลาะกันเลยค่ะ แทบจะไม่เลยด้วยซ้ำ จะมีเราเองที่บางทีก้ตะคอกใส่เค้าบ้าง แต่เค้าก้เลือกที่จะเงียบแล้วคุยด้วยเหตุผลเสมอ
จนมาวันนึงที่เค้าต้องย้ายที่เรียนไปเรียนต่างจังหวัด พอเข้าไปปีแรกเค้าแปลกๆเริ่มเปลี่ยนไป เค้ามีเพื่อน ผญ คนนึงค่ะ ที่ย้ายไปด้วยกัน แล้วเราเนี่ยก้เห็นจากรูปในเฟสบุคบ้าง ที่มีคนแทกมาให้ คือเรามีรหัสเฟสเค้านะค่ะ ช่วงนั้นเราก้ไม่ค่อยได้เล่น เราสองคนไม่ได้ตั้งขึ้นสถานะกันด้วยซ้ำไม่ค่อยโพสหากัน แต่แล้วมันก้มีวันนึงที่เราเห็นรุปเค้ากับ ผญ คนนั้น ผญ คนนั้นเค้านั่งตักแฟนเรา..... คือ เราช็อกมากเพราะที่ผ่านมาแฟนเราไม่เคยมีเรื่องผญ เลย เราก้อึ้งมากแล้วก้ไปถามเค้าว่านี่คืออะไรหรอ เค้าก้บอกเราว่าก้เพื่อนมันนั่ง ไม่มีอะไร คือเราก้อืม เชื่อใจ ไม่มีก้คือไม่มี เสร็จแล้วเวลาผ่านไปมันไม่จบแค่นั้นสิค่ะ
รุปมันมีมาเรื่อยๆ เรายอมรับเลยนะว่าเราจิตตกมาก เลยถือวิสาสะเช็คแชทเค้า ก้มีถามไปไหนมาไหนกันบ้าง จนกระทั่งวันที่เราได้เจอกันเค้ามาหาที่บ้าน มันมีรหัสอะไรสักอย่างตอนนั้นเราจำม่ค่อยได้น่าจะเป็นชื่อของเน็ตที่แชรมาจากโทรศัพท์เค้า มันเป็นชื่อของ ผญ คนนั้น คือเราก้แบบบ คนนี้อิกแล้วหรอ ไหนบอกเป็นเพื่อนกันไง (คิดในใจนะ) แล้วเราก้เรียกเค้ามาคุย เค้าก้บอกว่า ผญ คนนั้นมันเอาไปเล่นไม่มีอะไร มันตั้งชื่อ หลังจากกนั้นมาก้ทะเลาะกันบ่อยขึ้นๆ เรื่อยๆ จากที่เราไม่เคยร้องไห้เพราะเค้า เราก้ร้องมาเรื่อยๆมันต้องมีเรื่องให้ทะเลาะกันตลอด หลังจากที่เค้ากลับจากบ้านเราไปเค้าก้บอกว่ามีธุระนั้นนี่เป็นประธานนั้นนี่ตลอดๆ ต้องคอยดูแล เด่วแข่งนั่นนี่ และแล้วก้มาถึงช่วงที่แย่ที่สุด จากความรักที่เคยหวานหอม กลับกลายเปนความเศร้ามีแต่น้ำตา ช่วงนั้นเราแย่มากอะ ทะเลาะกัน หลังจากที่ทะเลาะกันมายุแล้วก้ทะเลาะขึ้นเรื่อยๆ
วันนึงเราโทไปหาเค้า เค้าไม่รับเว้ย มันเป็นวันที่
โคตเสียใจอะ
จากที่เราโทไปหลายสายแล้วเค้าไม่รับ เราเลยให้เพื่อนเราลองโทไป เราโทไปหาเค้า เราถามว่าเค้ายุไหน เค้าบอกยุร้านคาราโอแกะมาร้องเพลงกับเพื่อน เราเลยถามเค้าว่าทำไมไม่รับสาย เราถามเมื่อไหร่จะกลับ เค้าก้บอกอิกสักพัก คือเราเลยถามเค้าเว้ยว่ารุ้ไหมวันนี้วันอะไร......เค้าบอกว่า ก้ วันอังคารไงคือแบบ ถามเราว่าแล้ววันนี้วันนอะไร คือนี่หรอคำตอบที่เรารอคอย (คือวันนี้มันวันเกิดเราเว้ย) เรารออะเนอะ รอว่าคนที่เรารักจะมีเซอไพร์ไหม หรือส่งข้อความไรมาแต่แล้วมันไม่มีไงอืมหลังจากที่เค้าบอกว่าวันนี้วันอะไร เราก้บอกไปว่า วันนี้วันเกิดเค้าไง จำไม่ได้หรอ? คำตอบที่เค้าบอกว่าไรรู้ไหม อ้าววันเกิดเราไม่ใช่วันที่ 15 มีนาหรอ คือ น้ำตาไหลพรากมาก ตอนนั้นคิดว่าเราก้คบกันมาหลายปี ทุกปียังส่งข้อความมา ร้องเพลงตอนเที่ยงคืนให้เรา แล้วนี่คืออะไร มันเกิดอะไรขึ้น ตอนนนั้นร้องไห้หนักมาก คือคุยกับเพื่อนร้องไห้เป็นชั่วโมง เราบอกกับเค้าว่า ไม่ต้องการอะไรหรอก แค่คนที่เรารักอวยพรก้เป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว คือจำไม่ได้เราพอจะเข้าใจ แต่ยังแถว่าไม่ใช่วันนั้นนี่หรอ เรารับไม่ได้ เคยป่ะ เชื่อใจคนนึง แล้วยุๆมันกลับพัง ทุกอย่างที่เราคาดหวังมันพังไปด้วย จุดๆนั้น ณ ตอนนั้นมันบอกไม่ถูก เสียใจมาก เหมือนยืนดูผนังน้ำแข็งที่สวยงามอยู่ๆมันกลับพังพินาศซะงั้น ....นี่เป็นรักเเรกของเราเลยนะ เรามีเค้าเปนแฟนคนแรก แล้วเค้าพึ่งเคยคบกับกับเราคนแรกเหมือนกัน .........
แต่ทั้งนี่ทั้งนั้นเราก้ยังไม่เลิกกันนะค่ะ เราก้ยังคุยกับเค้า เค้าก้ยังโทรมาแต่ไม่เหมือนเดิม เรายอมรับเลย ว่าเราหึงเค้ายุเหมือนกัน เหมือนหลังจากวันที่มีเรื่อง ผญ เรื่องวันเกิด เราเริ่มหมดความเชื่อใจ เหมือนไม่เหมือนเดิมถึงจะรักยุก้ตาม ต่อจากนี้เค้าต้องไปเรียนที่ต่างประเทศ มันก็มีวันที่เราได้เจอกันอิกครั้งหลังจากไม่ได้เจอกันนาน มันเป็นวันนึงที่เราไปดูหนังกัน ไปเที่ยวกัน ไปไหว้พระ เหมือนทุกๆครั้งงง แค่ตอนเย็นเรา2คนก้ไปทานอาหารกับแม่เรา พอทานเสร็จเรานึกถึงก๋วยเตี๋ยวหมูมะนาวพอดี เพราะเรา2คนชอบไปกินร้านนั้น แล้วด้วยความที่เราไม่ได้ไปนานแล้วเราเลยพูดขึ้นมา เสร็จปุ๊ปเค้าก้บอกว่าจะไปซื้อให้ให้รอยุที่นี่ แล้วเค้าก้ลุกไปซื้อให้ คือเราก้ดีใจนะที่เค้าพยายามใส่ใจเราแบบนี้ ก้ปลื้มใจยุเหมือนกัน เพราะที่ร้านนั้นมันก้ไกลนิดนึงยุ พอกลับมาเค้าก้ไปส่งเราเข้าที่พัก (พอดีแม่เรามาเที่ยวด้วยนอนโรงแรม) เราคุยกันแล้วก้คิดว่าเราไม่อยากให้เค้ากลับเลย เราจำได้วันนั้นเราคุยกันดึกมาก กว่าเค้าจะกลับ..
ถึงวันที่เค้าต้องไปต่างงประเทศจริงๆแล้วสินะ เค้าบอกเราตลอดในไลน์ ว่าถึงไหนแล้ว ทำอะไรบ้าง ......พอถึงที่นั้นถึงที่พักเค้าก้ส่งรูปมาให้ พยายามติดต่อกัน เพราะว่าช่วงนั้นเราก้เรียน เวลาเค้ากับเราก้ไม่ได้ตรงกัน แล้วเราก้ไม่ค่อยได้คุยกันจนถึงวันที่เค้ากลับมา.. นั้นแหละค่ะ เราโทไป เค้าไม่รับเลย
ใช้เบออื่นโทไปเค้ารับแต่พอได้ยินเสียงเราเค้ากลับวางสาย เรางงมากว่ามันเกิดอะไรขึ้น คือเราก้พยายามไม่คิดอะไรคิดว่าเค้าคงงานเยอะ แต่พอเวลาผ่านไปมันไม่ใช่ เค้าไม่รับโทสับเราเลย แม่เราไลน์ไปเค้าอ่านแต่ไม่ตอบคือ....ขนาดแม่เรา ยังไม่ตอบเลยอ่อ เราสับสนมาก จนกระทั่งเราไปถามเพื่อนที่ยุกับเค้าคนนึงว่าช่วงนี้เค้าเปนไงบ้าง เราขอเบอเพื่อนเค้ามาคุย ประมาณ2 3วันได้ เพื่อนเค้าก้คงหนักใจยุเหมือนกัน ...สุดท้าย วันที่เราได้คุยกับเพื่อนเค้าแล้วได้ใจความคือ เพื่อนเค้าบอกว่า คิดยุนานเหมือนกันแต่เราไม่อยากโกหกเทออะ ( บอกก่อนเลยว่าแฟนเรายุกับเมท ) วันนั้น กอ (เมทแฟน) มันลืมรองเท้าไว้ในห้องมันจะไปเตะบอลแล้วมันกลับไปเปลี่ยน พอมันเคาะประตู แฟนเราเปิดมา กับน้องคนนึงผญนุ่งผ้าเช็ดตัวยุ โห่วววว ....คือแบบ หูอื้อเลยทีเดียว คือเราก้ถามไปว่าเค้ามาขอเข้าห้องน้ำรึป่าว ดูเราดิอยากจะด่าว่ายังโลกสวยยุอิกเนอะ ฮ่าๆ นึกแล้วก้ตลก พอ เราได้ยินแล้วถามไปเพื่อนคนนั้นก้บอกมา หลังจากนั้นเราพยายามโทหาเค้า เค้าก้ไม่รับ แล้วเฟสเค้าก้บลอกเรา คือขาดการติดต่อไปเลย จากนั้นเราก้มานั่งคิดว่าเราทำอะไรผิด เรางงมาก คือเข้าใจอารมป่ะว่าก่อนหน้านั้นยังดีดี ดูหนังทานข้าวกันยุเลย แล้ววันนี้คือเค้าหายไป เราเศร้าหนักมาก ก้อย่างว่าเนอะ คนแรกที่คุยแบบจิงจัง .......
เราแค่คิดว่าถ้าจะเลิกก้บอกกันตรงๆ ไม่ต้องหายไปหรอก มันเหมือนคำบอกเลิก เลิกทั้งๆที่ไม่บอกเลิก บอกลาทั้งๆที่ไม่มีเสียง มันเจ็บมากนะ กับวันนี้ที่เรายังรักกันยุดีดี แล้วพุ่งนี้เรากลายเปนคนโดนทิ้งซะงั้น แต่ก้อิกแหละ เราอาจจะไม่ดีก้ได้ ใครจะไปรู้ว่าวันนั้นจะเป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้ยุด้วยกัน ได้เล่นด้วยกันได้ทำอะไรๆที่คนเป็นแฟนเค้าทำกัน นึกแล้วก้ใจหายเนอะ จากวันที่เลิกมาถึงวันนี้ก้เกือบ 2 ปีแล้ว เรายังคิดถึงเสมอนะความทรงจำ ช่วงเวลาที่เรายุด้วยกันถึงแม้จะไม่หวือหวาแต่เราไม่เคยเสียใจเลยที่เราได้รักกัน ที่เราได้เจอเทอ .....
สุดท้ายเราก้ฟังธรรมะแล้วก้พยายามไม่คิด แล้วก้แผ่ส่วนกุศลให้เค้า คิดว่า ก็คนมันไม่ใช่ มันก้ไม่ใช่ยุดี ...มันต้องมีสักคนแหละที่เกิดมาเพื่อคู่กับเรา...
เราว่าการแผ่ส่วนกุศลได้ผลนะ หลังจากแผ่แล้วอโหสิกรรม ก้ตัดได้เลย เราก้ใช้ชีวิตเป็นปกติสุข จนถึงวันนี้
แต่มาถึงวันนี้เราได้คำตอบแล้วนะ ว่าทำไมเค้าถึงหายไป.....แล้วเราก้มีรักครั้งใหม่แล้ว เด่วมีเวลาจะมาระบายอิกนะพันทิพ
ใครจะไปรู้ว่าวันนั้นจะเป็นวันสุดท้ายที่เราได้เจอกัน....คำบอกลาที่ไม่มีเสียง.....
มีเรื่องอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมาได้เกือบจะ 5 ปีแล้ว ความรักเดินทางมาด้วยความบังเอิญ เราเจอกันเพราะมีเพื่อนคนนึงชอบไปเล่นเกมส์ที่บ้านเค้า แล้วช่วงนั้นเราก็เหงาๆ ไม่มีใครคุยพอดี เราก้เป็นคนขี้เล่นก้แหย่ๆเพื่อนไปว่า คนนั้นชื่ออะไร.. แล้วในซอยบ้านลุงก้จะมีเพื่อนที่เป็นญาติกัน แล้วอิเพื่อนญาติคนนี้นี่แหละค่ะ ที่เป็นคนติดต่อ....
อืมม เราจะบอกก่อนเลยว่าเราเรียนยุที่นั่นมาแล้วประมาณ 2 ปีแล้วถึงรู้จักเค้าทั้งๆที่บ้านเค้ายุแค่หน้าปากซอยบ้านลุง เราเดินผ่านบ่อยมาก แต่ไม่มีโอกาสได้เจอ เราได้มีโอกาสได้คุยกันทางโทรศัพท์บ้าง ทาง MSN บ้างคุยกันไปคุยกันมา คิดว่าตอนนั้นมันดีมากเลยนะ แต่เรายังไม่ได้เจอกันนะค่ะแค่คุยกันทางโทรศัพท์ และMSN ช่วงนั้น เวลาผ่านไปทำให้เราได้มีโอกาสได้เจอกัน เพราะว่าเราชอบไปนั่งเล่นบ้านเพื่อนที่เปนญาติแล้ววันนั้นเค้าก้มากะเพื่อนด้วย .. เค้าโทบอกจะเข้ามาหานะ คือเราก็เขินมากอะ ทำอะไรไม่ถูก จำความรู้สึกตอนนั้นได้เลย เรานั่งยุในบ้านใส่กางเกงสีฟ้าๆ นั่งยุแล้วเค้าเดินเข้ามามองหน้าแล้วก้ยิ้ม แล้วบอกเราว่าจะเอามือปิดหน้าทำไม 555 เราเขินมาก นี่ถือเป็นคนคุยคนแรกเลยมั่ง ที่เราคุยแล้วรู้สึกดี หลังจากวันนั้นเราก้ได้คุยกันมากขึ้นคุยกันทุกวัน แล้วก้ถึงวันที่เราต้องย้ายกลับไปเรียนที่บ้าน .....เราก้ได้แต่คุยโทรศัพท์ทุกวัน เค้าโทรมาหาเราทุกวัน ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่โท แต่ถึงแม้ว่าเรายุคนละจังหวัดแล้วแต่เราก้มีโอกาสได้เจอกันยุนะค่ะ เวลาที่แม่เราไปหาญาติเราก้จะได้เจอบ้าง ก่อนอื่นบอกก่อนว่าพ่อแม่เราทั้ง 2 ฝ่ายรู้ว่าเราคบกัน เราก้ไปเที่ยวกันตามประสา ไปวัดบ้าง ไปทานข้าวบ้าง ไปเที่ยวงานถนนคนเดินตอนกลางคืนบ้าง ไปห้างบ้าง ก็แล้วแต่ว่าเราจะไปไหนตามเทศกาลอะค่ะ ตอนนั้นเราที่เราคุยกันเรารุ้สึกว่ามันไม่ได้หวือหวาอะไรมากมาย แต่มันกลับรู้สึกดีที่ได้คุยกัน รุ้ว่าทุกครั้งที่ยุด้วยกันมีค่ามาก ทุกครั้งที่ได้ไปเที่ยวมันมีความสุข ความรักของเราก้ดำเนินไปเรื่อยๆ คุยกันทุกๆวัน เค้าเป็นคนโทรมาเสมอ คุยกันนก่อนนอนทุกคืน แล้วก้เราเปนคนที่ชอบตุ๊กตามารีมากก เค้าก้จะรู้ เค้าก้จะหาให้เรา ตลอดเป็นเซตเครื่องเขียน สมุด หมอน ทุกอย่าง มีวันนึงเราอยากได้มารีตัวใหญ่ๆ เราก้เปรยๆกับเค้าว่า ป๊า อยากได้ตุ๊กตามารีตัวใหญ่ เค้าก้หาให้ ไปเดินเซนทรัลนั่นนี่ เค้าไม่เคยขัดเราเลย แล้วเรื่องผญก้ไม่มีให้ขุ่นใจเลยสักนิด เพราะเค้าเรียน กลับบ้านเรียน กลับบ้านตลอด.... แล้วเราก็ไม่ค่อยทะเลาะกันเลยค่ะ แทบจะไม่เลยด้วยซ้ำ จะมีเราเองที่บางทีก้ตะคอกใส่เค้าบ้าง แต่เค้าก้เลือกที่จะเงียบแล้วคุยด้วยเหตุผลเสมอ
จนมาวันนึงที่เค้าต้องย้ายที่เรียนไปเรียนต่างจังหวัด พอเข้าไปปีแรกเค้าแปลกๆเริ่มเปลี่ยนไป เค้ามีเพื่อน ผญ คนนึงค่ะ ที่ย้ายไปด้วยกัน แล้วเราเนี่ยก้เห็นจากรูปในเฟสบุคบ้าง ที่มีคนแทกมาให้ คือเรามีรหัสเฟสเค้านะค่ะ ช่วงนั้นเราก้ไม่ค่อยได้เล่น เราสองคนไม่ได้ตั้งขึ้นสถานะกันด้วยซ้ำไม่ค่อยโพสหากัน แต่แล้วมันก้มีวันนึงที่เราเห็นรุปเค้ากับ ผญ คนนั้น ผญ คนนั้นเค้านั่งตักแฟนเรา..... คือ เราช็อกมากเพราะที่ผ่านมาแฟนเราไม่เคยมีเรื่องผญ เลย เราก้อึ้งมากแล้วก้ไปถามเค้าว่านี่คืออะไรหรอ เค้าก้บอกเราว่าก้เพื่อนมันนั่ง ไม่มีอะไร คือเราก้อืม เชื่อใจ ไม่มีก้คือไม่มี เสร็จแล้วเวลาผ่านไปมันไม่จบแค่นั้นสิค่ะ
รุปมันมีมาเรื่อยๆ เรายอมรับเลยนะว่าเราจิตตกมาก เลยถือวิสาสะเช็คแชทเค้า ก้มีถามไปไหนมาไหนกันบ้าง จนกระทั่งวันที่เราได้เจอกันเค้ามาหาที่บ้าน มันมีรหัสอะไรสักอย่างตอนนั้นเราจำม่ค่อยได้น่าจะเป็นชื่อของเน็ตที่แชรมาจากโทรศัพท์เค้า มันเป็นชื่อของ ผญ คนนั้น คือเราก้แบบบ คนนี้อิกแล้วหรอ ไหนบอกเป็นเพื่อนกันไง (คิดในใจนะ) แล้วเราก้เรียกเค้ามาคุย เค้าก้บอกว่า ผญ คนนั้นมันเอาไปเล่นไม่มีอะไร มันตั้งชื่อ หลังจากกนั้นมาก้ทะเลาะกันบ่อยขึ้นๆ เรื่อยๆ จากที่เราไม่เคยร้องไห้เพราะเค้า เราก้ร้องมาเรื่อยๆมันต้องมีเรื่องให้ทะเลาะกันตลอด หลังจากที่เค้ากลับจากบ้านเราไปเค้าก้บอกว่ามีธุระนั้นนี่เป็นประธานนั้นนี่ตลอดๆ ต้องคอยดูแล เด่วแข่งนั่นนี่ และแล้วก้มาถึงช่วงที่แย่ที่สุด จากความรักที่เคยหวานหอม กลับกลายเปนความเศร้ามีแต่น้ำตา ช่วงนั้นเราแย่มากอะ ทะเลาะกัน หลังจากที่ทะเลาะกันมายุแล้วก้ทะเลาะขึ้นเรื่อยๆ
วันนึงเราโทไปหาเค้า เค้าไม่รับเว้ย มันเป็นวันที่
จากที่เราโทไปหลายสายแล้วเค้าไม่รับ เราเลยให้เพื่อนเราลองโทไป เราโทไปหาเค้า เราถามว่าเค้ายุไหน เค้าบอกยุร้านคาราโอแกะมาร้องเพลงกับเพื่อน เราเลยถามเค้าว่าทำไมไม่รับสาย เราถามเมื่อไหร่จะกลับ เค้าก้บอกอิกสักพัก คือเราเลยถามเค้าเว้ยว่ารุ้ไหมวันนี้วันอะไร......เค้าบอกว่า ก้ วันอังคารไงคือแบบ ถามเราว่าแล้ววันนี้วันนอะไร คือนี่หรอคำตอบที่เรารอคอย (คือวันนี้มันวันเกิดเราเว้ย) เรารออะเนอะ รอว่าคนที่เรารักจะมีเซอไพร์ไหม หรือส่งข้อความไรมาแต่แล้วมันไม่มีไงอืมหลังจากที่เค้าบอกว่าวันนี้วันอะไร เราก้บอกไปว่า วันนี้วันเกิดเค้าไง จำไม่ได้หรอ? คำตอบที่เค้าบอกว่าไรรู้ไหม อ้าววันเกิดเราไม่ใช่วันที่ 15 มีนาหรอ คือ น้ำตาไหลพรากมาก ตอนนั้นคิดว่าเราก้คบกันมาหลายปี ทุกปียังส่งข้อความมา ร้องเพลงตอนเที่ยงคืนให้เรา แล้วนี่คืออะไร มันเกิดอะไรขึ้น ตอนนนั้นร้องไห้หนักมาก คือคุยกับเพื่อนร้องไห้เป็นชั่วโมง เราบอกกับเค้าว่า ไม่ต้องการอะไรหรอก แค่คนที่เรารักอวยพรก้เป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว คือจำไม่ได้เราพอจะเข้าใจ แต่ยังแถว่าไม่ใช่วันนั้นนี่หรอ เรารับไม่ได้ เคยป่ะ เชื่อใจคนนึง แล้วยุๆมันกลับพัง ทุกอย่างที่เราคาดหวังมันพังไปด้วย จุดๆนั้น ณ ตอนนั้นมันบอกไม่ถูก เสียใจมาก เหมือนยืนดูผนังน้ำแข็งที่สวยงามอยู่ๆมันกลับพังพินาศซะงั้น ....นี่เป็นรักเเรกของเราเลยนะ เรามีเค้าเปนแฟนคนแรก แล้วเค้าพึ่งเคยคบกับกับเราคนแรกเหมือนกัน .........
แต่ทั้งนี่ทั้งนั้นเราก้ยังไม่เลิกกันนะค่ะ เราก้ยังคุยกับเค้า เค้าก้ยังโทรมาแต่ไม่เหมือนเดิม เรายอมรับเลย ว่าเราหึงเค้ายุเหมือนกัน เหมือนหลังจากวันที่มีเรื่อง ผญ เรื่องวันเกิด เราเริ่มหมดความเชื่อใจ เหมือนไม่เหมือนเดิมถึงจะรักยุก้ตาม ต่อจากนี้เค้าต้องไปเรียนที่ต่างประเทศ มันก็มีวันที่เราได้เจอกันอิกครั้งหลังจากไม่ได้เจอกันนาน มันเป็นวันนึงที่เราไปดูหนังกัน ไปเที่ยวกัน ไปไหว้พระ เหมือนทุกๆครั้งงง แค่ตอนเย็นเรา2คนก้ไปทานอาหารกับแม่เรา พอทานเสร็จเรานึกถึงก๋วยเตี๋ยวหมูมะนาวพอดี เพราะเรา2คนชอบไปกินร้านนั้น แล้วด้วยความที่เราไม่ได้ไปนานแล้วเราเลยพูดขึ้นมา เสร็จปุ๊ปเค้าก้บอกว่าจะไปซื้อให้ให้รอยุที่นี่ แล้วเค้าก้ลุกไปซื้อให้ คือเราก้ดีใจนะที่เค้าพยายามใส่ใจเราแบบนี้ ก้ปลื้มใจยุเหมือนกัน เพราะที่ร้านนั้นมันก้ไกลนิดนึงยุ พอกลับมาเค้าก้ไปส่งเราเข้าที่พัก (พอดีแม่เรามาเที่ยวด้วยนอนโรงแรม) เราคุยกันแล้วก้คิดว่าเราไม่อยากให้เค้ากลับเลย เราจำได้วันนั้นเราคุยกันดึกมาก กว่าเค้าจะกลับ..
ถึงวันที่เค้าต้องไปต่างงประเทศจริงๆแล้วสินะ เค้าบอกเราตลอดในไลน์ ว่าถึงไหนแล้ว ทำอะไรบ้าง ......พอถึงที่นั้นถึงที่พักเค้าก้ส่งรูปมาให้ พยายามติดต่อกัน เพราะว่าช่วงนั้นเราก้เรียน เวลาเค้ากับเราก้ไม่ได้ตรงกัน แล้วเราก้ไม่ค่อยได้คุยกันจนถึงวันที่เค้ากลับมา.. นั้นแหละค่ะ เราโทไป เค้าไม่รับเลย
ใช้เบออื่นโทไปเค้ารับแต่พอได้ยินเสียงเราเค้ากลับวางสาย เรางงมากว่ามันเกิดอะไรขึ้น คือเราก้พยายามไม่คิดอะไรคิดว่าเค้าคงงานเยอะ แต่พอเวลาผ่านไปมันไม่ใช่ เค้าไม่รับโทสับเราเลย แม่เราไลน์ไปเค้าอ่านแต่ไม่ตอบคือ....ขนาดแม่เรา ยังไม่ตอบเลยอ่อ เราสับสนมาก จนกระทั่งเราไปถามเพื่อนที่ยุกับเค้าคนนึงว่าช่วงนี้เค้าเปนไงบ้าง เราขอเบอเพื่อนเค้ามาคุย ประมาณ2 3วันได้ เพื่อนเค้าก้คงหนักใจยุเหมือนกัน ...สุดท้าย วันที่เราได้คุยกับเพื่อนเค้าแล้วได้ใจความคือ เพื่อนเค้าบอกว่า คิดยุนานเหมือนกันแต่เราไม่อยากโกหกเทออะ ( บอกก่อนเลยว่าแฟนเรายุกับเมท ) วันนั้น กอ (เมทแฟน) มันลืมรองเท้าไว้ในห้องมันจะไปเตะบอลแล้วมันกลับไปเปลี่ยน พอมันเคาะประตู แฟนเราเปิดมา กับน้องคนนึงผญนุ่งผ้าเช็ดตัวยุ โห่วววว ....คือแบบ หูอื้อเลยทีเดียว คือเราก้ถามไปว่าเค้ามาขอเข้าห้องน้ำรึป่าว ดูเราดิอยากจะด่าว่ายังโลกสวยยุอิกเนอะ ฮ่าๆ นึกแล้วก้ตลก พอ เราได้ยินแล้วถามไปเพื่อนคนนั้นก้บอกมา หลังจากนั้นเราพยายามโทหาเค้า เค้าก้ไม่รับ แล้วเฟสเค้าก้บลอกเรา คือขาดการติดต่อไปเลย จากนั้นเราก้มานั่งคิดว่าเราทำอะไรผิด เรางงมาก คือเข้าใจอารมป่ะว่าก่อนหน้านั้นยังดีดี ดูหนังทานข้าวกันยุเลย แล้ววันนี้คือเค้าหายไป เราเศร้าหนักมาก ก้อย่างว่าเนอะ คนแรกที่คุยแบบจิงจัง .......
เราแค่คิดว่าถ้าจะเลิกก้บอกกันตรงๆ ไม่ต้องหายไปหรอก มันเหมือนคำบอกเลิก เลิกทั้งๆที่ไม่บอกเลิก บอกลาทั้งๆที่ไม่มีเสียง มันเจ็บมากนะ กับวันนี้ที่เรายังรักกันยุดีดี แล้วพุ่งนี้เรากลายเปนคนโดนทิ้งซะงั้น แต่ก้อิกแหละ เราอาจจะไม่ดีก้ได้ ใครจะไปรู้ว่าวันนั้นจะเป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้ยุด้วยกัน ได้เล่นด้วยกันได้ทำอะไรๆที่คนเป็นแฟนเค้าทำกัน นึกแล้วก้ใจหายเนอะ จากวันที่เลิกมาถึงวันนี้ก้เกือบ 2 ปีแล้ว เรายังคิดถึงเสมอนะความทรงจำ ช่วงเวลาที่เรายุด้วยกันถึงแม้จะไม่หวือหวาแต่เราไม่เคยเสียใจเลยที่เราได้รักกัน ที่เราได้เจอเทอ .....
สุดท้ายเราก้ฟังธรรมะแล้วก้พยายามไม่คิด แล้วก้แผ่ส่วนกุศลให้เค้า คิดว่า ก็คนมันไม่ใช่ มันก้ไม่ใช่ยุดี ...มันต้องมีสักคนแหละที่เกิดมาเพื่อคู่กับเรา...
เราว่าการแผ่ส่วนกุศลได้ผลนะ หลังจากแผ่แล้วอโหสิกรรม ก้ตัดได้เลย เราก้ใช้ชีวิตเป็นปกติสุข จนถึงวันนี้
แต่มาถึงวันนี้เราได้คำตอบแล้วนะ ว่าทำไมเค้าถึงหายไป.....แล้วเราก้มีรักครั้งใหม่แล้ว เด่วมีเวลาจะมาระบายอิกนะพันทิพ