สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 8
พี่สาวคนนั้นอาจจะมีภาวะซึมเศร้าค่ะ
อันนี้ไม่ฟันธงว่าเป็นนะ เพราะตามกฏหมายคนที่สามารถบอกว่าใครเป็นโรคจิตเวทอะไร ต้องเป็นหมอเท่านั้น ไม่งั้นโดนฟ้องหมิ่นประมาทได้
สาเหตุหลักคือ
ทำอะไรก็ไม่มีใครเห็นคุณค่าในตัวเขา ทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจสักอย่าง พอทำพลาดก็ด่าจนเละไม้เป็นชิ้นที เขาก็เลยไม่ทำอะไรแมงเลย
หรือพ่อแม่เป็นคนอีโก้สูงพูดอะไรก็ไม่ฟังไหม? แบบเลี้ยงดูไม่เหมาะสมกับวัย เช่นอายุ 20 บรรลุนิติภาวะแล้ว แต่พ่อแม่ยังปฏิบัติกับเขาเหมือนยังเป็นเด็กหรือเปล่าล่ะ?
ปัญหานี้มันสะสมมาตั้งแต่เด็กค่ะ คนในครอบครัวทำแบบนี้กับพี่สาวหรือเปล่า?
ไม่รู้ว่ายังไง ต้องไปหาจิตแพทย์ให้เขาตรวจน่ะค่ะ แต่ปัญหาของผู้ป่วยก็คือไม่ยอมรับว่ามีอาการป่วยแล้วรับการรักษาค่ะ
แถมค่านิยมคนสมัยนี้เขาคิดยังไงกับคนมีประวัติเข้ารับรักษาจิตเวท ก็ไม่รู้เหมือนกัน บางคนรู้ตัวว่าป่วยแต่ก็ไม่กล้าไปรักษาก็เพราะเหตุผลนี้ด้วย
อันนี้ไม่ฟันธงว่าเป็นนะ เพราะตามกฏหมายคนที่สามารถบอกว่าใครเป็นโรคจิตเวทอะไร ต้องเป็นหมอเท่านั้น ไม่งั้นโดนฟ้องหมิ่นประมาทได้
สาเหตุหลักคือ
ทำอะไรก็ไม่มีใครเห็นคุณค่าในตัวเขา ทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจสักอย่าง พอทำพลาดก็ด่าจนเละไม้เป็นชิ้นที เขาก็เลยไม่ทำอะไรแมงเลย
หรือพ่อแม่เป็นคนอีโก้สูงพูดอะไรก็ไม่ฟังไหม? แบบเลี้ยงดูไม่เหมาะสมกับวัย เช่นอายุ 20 บรรลุนิติภาวะแล้ว แต่พ่อแม่ยังปฏิบัติกับเขาเหมือนยังเป็นเด็กหรือเปล่าล่ะ?
ปัญหานี้มันสะสมมาตั้งแต่เด็กค่ะ คนในครอบครัวทำแบบนี้กับพี่สาวหรือเปล่า?
ไม่รู้ว่ายังไง ต้องไปหาจิตแพทย์ให้เขาตรวจน่ะค่ะ แต่ปัญหาของผู้ป่วยก็คือไม่ยอมรับว่ามีอาการป่วยแล้วรับการรักษาค่ะ
แถมค่านิยมคนสมัยนี้เขาคิดยังไงกับคนมีประวัติเข้ารับรักษาจิตเวท ก็ไม่รู้เหมือนกัน บางคนรู้ตัวว่าป่วยแต่ก็ไม่กล้าไปรักษาก็เพราะเหตุผลนี้ด้วย
ภาคี ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 741390 ถูกใจ, It is a life ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2658974 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1163523 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1512709 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3044111 ถูกใจ, เสียงลมหนาว ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2032254 ถูกใจ, ฉันคือวิญญาณผู้ทุกข์ทรมาน ถูกใจรวมถึงอีก 32 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 23
ลองให้เขามาคุยกับเราไหม
เราเคยผ่านจุดนั้นมาแล้ว
เราเคยผ่านจุดนั้นมาแล้ว
สมาชิกหมายเลข 2815887 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1512709 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1723331 ทึ่ง, สมาชิกหมายเลข 2198057 ถูกใจ, moopeepink ถูกใจ, watree ถูกใจ, IT Indy ทึ่ง, สมาชิกหมายเลข 2106553 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1169785 ถูกใจ, for a long time ถูกใจรวมถึงอีก 13 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 3
มาระบายจริงด้วย หุหุ
ถึงหาสามีได้ ไม่นานเค้าคงพากลับมาส่ง ถ้านิสัยแบบที่เล่ามา
พ่อแม่ต้องใจแข็งค่ะ ถ้าท่านไม่เอากะเรา ยังเลี้ยงดูให้ข้าวให้ที่พัก
เค้าก็เป็นอย่างนี้เรื่อยไปค่ะ
ขนาดเรามีแต่ลูกชาย เราใช้งานทุกอย่าง ให้ทำขนมไปขายดรงเรียนบางครั้งด้วย
บางทีก็สอนลูกหยาบๆ บอกลูกว่า หัดทำเอาไว้ อย่านอนใจว่าพ่อแม่เลี้ยงได้
****กูตายเป็นนะ****
ถึงหาสามีได้ ไม่นานเค้าคงพากลับมาส่ง ถ้านิสัยแบบที่เล่ามา
พ่อแม่ต้องใจแข็งค่ะ ถ้าท่านไม่เอากะเรา ยังเลี้ยงดูให้ข้าวให้ที่พัก
เค้าก็เป็นอย่างนี้เรื่อยไปค่ะ
ขนาดเรามีแต่ลูกชาย เราใช้งานทุกอย่าง ให้ทำขนมไปขายดรงเรียนบางครั้งด้วย
บางทีก็สอนลูกหยาบๆ บอกลูกว่า หัดทำเอาไว้ อย่านอนใจว่าพ่อแม่เลี้ยงได้
****กูตายเป็นนะ****
ภาคี ถูกใจ, Anata ga iru kara ซึ้ง, poringsanta ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2851153 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2656760 ถูกใจ, moopeepink ถูกใจ, เจ็ดวันอาบน้ำหนเดียว ถูกใจ, sorahoshii ถูกใจ, ukurlamap ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 748434 ขำกลิ้งรวมถึงอีก 38 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 13
ผมแนะนำให้พาไปหา จิตแพทย์ครับ
ภาวะที่ไม่อยากทำอะไร เอาแต่กิน ๆ แล้วก็นอน ๆ อารมณ์ไม่แน่นอน
อาจเป็นโรคซึมเศร้าก็ได้น่ะครับ (เป็นโรคที่เกิดจากสารเคมีในสมองผิดปกติ)
ถ้าป่วย ส่วนใหญ่หมอจะรักษาด้วยยา
พอรักษาหายแล้วเหมือนได้ชีวิตใหม่เลยล่ะครับ
----------
อันนี้เป็นข้อมูลของโรคซึมเศร้า ลักษณะอาการ
จากเว็บไซต์ กรมสุขภาพจิตครับ
http://www.dmh.go.th/depression/depress1.asp
ภาวะที่ไม่อยากทำอะไร เอาแต่กิน ๆ แล้วก็นอน ๆ อารมณ์ไม่แน่นอน
อาจเป็นโรคซึมเศร้าก็ได้น่ะครับ (เป็นโรคที่เกิดจากสารเคมีในสมองผิดปกติ)
ถ้าป่วย ส่วนใหญ่หมอจะรักษาด้วยยา
พอรักษาหายแล้วเหมือนได้ชีวิตใหม่เลยล่ะครับ
----------
อันนี้เป็นข้อมูลของโรคซึมเศร้า ลักษณะอาการ
จากเว็บไซต์ กรมสุขภาพจิตครับ
http://www.dmh.go.th/depression/depress1.asp
ภาคี ถูกใจ, เสียงลมหนาว ถูกใจ, moopeepink ถูกใจ, Blockbuster ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2881936 ถูกใจ, RINRIN_KATE ถูกใจ, Baby Lady ถูกใจ, กอดกันกอดกัน ถูกใจ, TPhetB ถูกใจ, Stryder ถูกใจรวมถึงอีก 1 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
พี่สาวอายุสามสิบกว่า ไม่ทำมาหากิน อ้างแต่จะสอบราชการ ทำยังไงให้มันไปทำมาหากินดีครับ
อายุค่อนข้างเยอะแล้ว ราวๆ 30 กลางๆเข้าช่วงปลายแล้วมั้งไม่แน่ใจ
รูปร่างอ้วน ตัวเตี้ย หน้าตาบ้านๆ
ทำงานที่ไหนก็เข้ากับคนที่ทำงานไม่ได้ หาว่าโดนรังแก โดนกลั่นแกล้ง
คาดว่าเพราะมันเป็นคนอีโก้สูง แต่อีคิวต่ำ ควบคุมอารมณ์ไม่เป็นเข้ากับคนไม่ค่อยได้
จนลาออกมาอยู่เฉยๆ
ตอนนี้ไม่ทำมาหากิน วันๆเอาแต่กินแล้วก็นอน นับถึงตอนนี้ ก็ร่วมสองปีแล้วครับ
อ้างว่า ต้องอ่านหนังสือ เพื่อสอบ กพ. (หรืออะไรสักอย่าง) และ อีกหลายๆอย่างเพื่อการเข้าทำงานราชการ
บอกให้ไปทำงานพาร์ทไทม์เพื่ออย่างน้อยก็ให้มีเงินหาซื้อของกินให้ตัวเอง แบ่งเบาภาระให้ที่บ้านบ้าง
ก็จะด่ากลับทันที
ที่บ้านลำบากใจมาก เพราะ หนี้ กยศ. โทรมาทวงเงินเช้าเย็น จนตอนนี้ มีทนายโทรมาฟ้องเรียกร้องให้พ่อแม่ชดใช้เงินส่วนนี้แทน
ซึ่งยอดเงินไม่ใช่น้อยๆ เนื่องจากมันกู้กยส.ตั้งแต่เรียนม.ปลาย ตลอดจนจบมหาวิทยาลัย (ซึ่งเป็นมหาลัยเอกชนราคาแพงย่านรังสิตอีก ยอดเลยสูงปรี๊ด)
ใครที่พยายามเตือน พยายามสอน ก็จะด่ากลับ ด่าทุกคนที่คิดไม่ตรงกับมัน
ไม่เว้นแม้แต่พ่อกับแม่
จนตอนนี้ ไม่มีใครคุยกับมันแล้วครับ
ทำยังไงให้มันสำนึกตัว แล้วช่วยเหลือตัวเองได้บ้างดีครับ
อย่างน้อย ก็อยากให้มันไปทำงานหาเงินมาใช้หนี้ กยศ. ที่มันก่อไว้ก็ยังดี
เคยใช้วิธีคุยดีๆด้วยแล้ว ผลที่ได้คือโดนด่า โดนขึ้นเสียงใส่ ทำลายข้าวของ ไม่เว้นแม้แต่แม่ที่คลอดมันมา
ผมเคยเสนอกับแม่ว่า ให้หักดิบ ไม่ต้องทำกับข้าวให้มันกิน
โดยบอกแม่ว่า "ตราบเท่าที่ ยังมีให้มันอยู่ ให้มันกิน มันก็ไม่กระตือรือร้น หางานทำหรอก"
แม่ก็ตอบด้วยความเป็นแม่ว่า "ยังไงก็ลูก ก็อดห่วงไม่ได้"
ได้ยินคำนี้แล้ว ยิ่งสงสารแม่
.... ที่จริงกระทู้นี้เหมือนกับการตั้งคำถาม แต่ที่จริงแล้วอาจจะเป็นแค่การระบายมากกว่า
เพราะไม่ว่าจะทำอะไร มันก็ไม่เคยฟังดีๆเลยสักครั้ง
ขอบคุณทุกเข้ามารับฟังคำระบายครับ
ปล. หากผมโพสผิดห้อง หรือว่า แท็กผิดกลุ่ม ขออภัยด้วยครับ ไม่เคยตั้งกระทู้ด้วยตัวเองเลยครับ