อาการเราค่อนข้างหนักเลยค่ะ
ตอนเด็กๆ เห็นแต่ภาพที่พ่อทำร้ายแม่ ใช้ความรุนแรง ไม่พอใจอะไรก็เตะนั่นเตะนี่ เราเคยเอาตัวเข้าบังทั้งตัวของแม่ สุดท้ายเรานี่แหล่ะที่โดนเตะเอง ร้องไห้จนจะเป็นสายเลือดทุกวัน พ่อเป็นหัวหน้าครอบครัวแต่ไม่เคยส่งเสียค่าเทอมให้เราเรียนเลย มิหนำซ้ำพอเราเริ่มทำงานเก็บเงินเอง เงินเดือนเดือนแรกที่ได้กลับเป็นเค้าที่มาตื้อเอาไปหมด
มีน้องชายก็ชอบใช้ความรุนแรงกับสิ่งของ ไม่พอใจอะไรก็ชอบตวาดเสียงดัง เตะหมอน กระทืบเท้า ขึ้นเสียง แม่ชอบสอนเราว่าห้ามเถียงกลับ ให้เงียบใส่ แต่เรารู้สึกว่า ก็เราไม่ผิดอ่ะ ทำไมต้องเงียบ ทำไมต้องยอม
ญาติพี่น้องเรา มีผู้ชายเยอะมาก แต่เกินครึ่ง ทำผู้หญิงท้องตั้งแต่อายุไม่ถึงยี่สิบ พอมีลูก ก็เลี้ยงดูอะไรไม่ได้ เสพยา ถูกจับบ้าง ไม่มีการงานเป็นหลักเป็นแหล่งทั้งๆที่สามสิบกันหมดแล้ว
เราไม่ค่อยมีเพื่อนผู้ชายค่ะ มันเก้ๆกังๆ ยังไงก็ไม่รู้ เราทำตัวไม่ถูก เรารู้สึกอึดอัดเวลาอยู่กับผู้ชาย กลัวๆแปลกๆ เรียกว่าไม่มีเพื่อนผู้ชายเลยซักคนดีกว่าค่ะ
ตอนนี้เราก็ 20 กว่าๆแล้ว บอกตามตรงไม่เคยมีแฟน ไม่เคยคุยกับใคร ไม่กล้าแม้แต่จะมีแฟน กลายเป็นคนที่คิดว่า ผู้ชายไทย ทำไม unreliable จัง
ทั้งๆที่คิดแบบนั้น แต่จริงๆเราโหยหาครอบครัวที่มีความอบอุ่นมากนะคะ เราอยากแต่งงานเร็วๆ กับใครก็ได้มีความเป็นผู้นำ ไม่ทำร้ายร่างกายเรา อยากเลิกอคติกับผู้ชายไทย แต่ทำไม่ได้ซักทีเลยค่ะ
บางทีเพื่อนก็ชอบถามนะคะว่า เมื่อไหร่จะมีแฟนวะ แบบหน้าตาก็ไม่ได้ขี้เหร่เลย เราเป็นดาวเอกค่ะ ก้ได้แต่ตอบเพื่อนแบบติดตลกไปว่า ชอบของนอก ไม่ชอบผู้ชายไทย 555555 เพือนก็จะถามต่อว่าทำไมอ่ะ ก้ได้แต่ตอบไปว่า ไม่ใช่สเปค ทั้งๆที่จริงแล้วเราโดนปลูกฝังเรื่องการใช้ความรุนแรงหรือการที่ไม่มีภาวะผู้นำจนสุดท้ายกลายเป็นกลัวผู้ชายไทยตังหากค่ะ
เคยไหมคะ เกิดมาในสภาพแวดล้อมที่ผู้ชายทุกคนไม่โอเค จนกลายเป็นคนไม่กล้ารักใคร
ตอนเด็กๆ เห็นแต่ภาพที่พ่อทำร้ายแม่ ใช้ความรุนแรง ไม่พอใจอะไรก็เตะนั่นเตะนี่ เราเคยเอาตัวเข้าบังทั้งตัวของแม่ สุดท้ายเรานี่แหล่ะที่โดนเตะเอง ร้องไห้จนจะเป็นสายเลือดทุกวัน พ่อเป็นหัวหน้าครอบครัวแต่ไม่เคยส่งเสียค่าเทอมให้เราเรียนเลย มิหนำซ้ำพอเราเริ่มทำงานเก็บเงินเอง เงินเดือนเดือนแรกที่ได้กลับเป็นเค้าที่มาตื้อเอาไปหมด
มีน้องชายก็ชอบใช้ความรุนแรงกับสิ่งของ ไม่พอใจอะไรก็ชอบตวาดเสียงดัง เตะหมอน กระทืบเท้า ขึ้นเสียง แม่ชอบสอนเราว่าห้ามเถียงกลับ ให้เงียบใส่ แต่เรารู้สึกว่า ก็เราไม่ผิดอ่ะ ทำไมต้องเงียบ ทำไมต้องยอม
ญาติพี่น้องเรา มีผู้ชายเยอะมาก แต่เกินครึ่ง ทำผู้หญิงท้องตั้งแต่อายุไม่ถึงยี่สิบ พอมีลูก ก็เลี้ยงดูอะไรไม่ได้ เสพยา ถูกจับบ้าง ไม่มีการงานเป็นหลักเป็นแหล่งทั้งๆที่สามสิบกันหมดแล้ว
เราไม่ค่อยมีเพื่อนผู้ชายค่ะ มันเก้ๆกังๆ ยังไงก็ไม่รู้ เราทำตัวไม่ถูก เรารู้สึกอึดอัดเวลาอยู่กับผู้ชาย กลัวๆแปลกๆ เรียกว่าไม่มีเพื่อนผู้ชายเลยซักคนดีกว่าค่ะ
ตอนนี้เราก็ 20 กว่าๆแล้ว บอกตามตรงไม่เคยมีแฟน ไม่เคยคุยกับใคร ไม่กล้าแม้แต่จะมีแฟน กลายเป็นคนที่คิดว่า ผู้ชายไทย ทำไม unreliable จัง
ทั้งๆที่คิดแบบนั้น แต่จริงๆเราโหยหาครอบครัวที่มีความอบอุ่นมากนะคะ เราอยากแต่งงานเร็วๆ กับใครก็ได้มีความเป็นผู้นำ ไม่ทำร้ายร่างกายเรา อยากเลิกอคติกับผู้ชายไทย แต่ทำไม่ได้ซักทีเลยค่ะ
บางทีเพื่อนก็ชอบถามนะคะว่า เมื่อไหร่จะมีแฟนวะ แบบหน้าตาก็ไม่ได้ขี้เหร่เลย เราเป็นดาวเอกค่ะ ก้ได้แต่ตอบเพื่อนแบบติดตลกไปว่า ชอบของนอก ไม่ชอบผู้ชายไทย 555555 เพือนก็จะถามต่อว่าทำไมอ่ะ ก้ได้แต่ตอบไปว่า ไม่ใช่สเปค ทั้งๆที่จริงแล้วเราโดนปลูกฝังเรื่องการใช้ความรุนแรงหรือการที่ไม่มีภาวะผู้นำจนสุดท้ายกลายเป็นกลัวผู้ชายไทยตังหากค่ะ