หรือเราเหมาะที่จะอยู่คนเดียว

เราเป็นคนหนึ่งที่ไม่มีเพื่อนสนิท ไม่มีเพื่อนที่จะกล้าเล่าความทุกข์ใจ ไม่กล้าแชร์ความเดือดร้อนให้เขาฟัง เพราะเคยเล่าเรื่องส่วนตัวไป แล้วเขาเอาไปเล่าต่อ เรื่องส่วนตัวของเราก็ไม่ใช่เรื่องส่วนตัวอีกต่อไป บางทีเห็นคนอื่นเขามีเพื่อนสนิทก็ได้แต่อิจฉา ไม่ใช่ว่าเพื่อนที่เรามีตอนนี้ไม่ดี แต่บางที เหมือนเราทำอะไรไปก็จะมีคำพูดที่คอย-ดันเรา จนบางทีเราก็เหนื่อยกับคำพูดพวกนั้น เวลาขอความช่วยเหลือจากเรา ก็พูดดีกับเรา แต่ลับหลังเราพูดให้เราไม่ดีซักอย่าง บางครั้งเราก็เหนื่อยจนแทบไม่อยากจะมีเพื่อน  เราทำให้เพื่อนเต็มร้อย แต่ผลตอบแทนกลับมา มันแทบจะไม่มี ไม่ใช่ว่าเราทำไปเพราะหวังผลตอบแทน แต่บางทีก็แอบนอยด์  เราอยากมีเพื่อนที่คอยให้กำลังใจ ไม่ใช้เพื่อนที่คอยกีดกันซึ่งกันและกัน เพราะกลัวคนอื่นได้ดีกว่า  หรือบางทีก็แอบคิดว่าอาจจะเป็นเพราะเราเองที่ไม่ควรเป็นเพื่อนเขา หรือบางทีเราก็ไม่ควรที่จะมีเพื่อนเลย😭