นี่เป็นกระทู้แรกของผม แท็กผิดขออภัยด้วยนะครับ ผมไม่เคยเล่นพันทิปแต่น้องที่ทำงานแนะนำให้มาปรึกษาคนในนี้
ยังไงผมขอคำชี้แนะนะครับ จะด่าก็ไม่ว่ากัน ผมจะเล่าโดยละเอียด และความในใจทั้งหมด

ผมไม่รู้ว่าผมได้ยินประโยคนี้จากที่ไหน แต่ผมเคยได้ยินว่า
คนที่ดีบางทีเราก็ไม่ได้รัก ส่วนคนที่รักไม่จำเป็นต้องดีเสมอไปแต่เราก็ยังรัก
และความรักมันก็มักไม่มีเหตุผลเอาซะเลย เหมือน ณ ตอนนี้ที่โชคชะตากำลังเล่นตลกกับผู้ชายอย่างผม

แต่ทำไมในหัวผมมันยังแว่วคิดถึงคำพูดของย่าผมก่อนที่ท่านจะจากผมไปสวรรค์เมื่อ 10 ปีก่อน
ถ้าวันนึงเอ็งรักใคร ก็ให้รักคนที่เค้ารักเอ็ง
ที่เค้าดีกะเอ็ง ให้มอบใจของเราให้ถูกคน
เอ็งจะรู้ว่าชีวิตที่เรารักเค้าแล้วเค้าเองก็รักและซื่อสัตย์กับเรามันมีความสุขแค่ไหน

ผมแต่งงานกับผู้หญิงคนนึงเมื่อสามปีก่อน ตอนที่ผมจะแต่งงาน ให้ตายเถอะ
ผมยอมรับว่าเห็นแก่ตัวมากๆ ผมไม่รู้เลยว่าผมรักเธอมากพอจริงๆรึเปล่า
ผมไม่รู้เลยว่าถ้ามีอุปสรรคในวันข้างหน้า ผมจะเป็นลูกผู้ชายพอที่จะปกป้องเธอได้มั๊ย
แต่สิ่งที่ผมปฏิเสธไม่ได้ก็คือ ผมเอ็นดูเธอมากๆ เพราะเธอเป็นเด็กดี ใช่ครับ
ผมแต่งงานเพราะผมเห็นว่าเธอเหมาะสมที่จะเป็นแม่ของลูกผม ผมมองไม่เห็นใคร
ในชีวิตที่จะรักและใยดีกับผมได้เท่าเธอแล้ว เธอดีกับผมทุกอย่าง เริ่มเรื่องของผมก็คือว่า

ผมเคยเห็นเธอตั้งแต่ยังเด็ก เป็นเด็กพูดมาก ร่าเริงและยิ้มแย้มดี ตอนที่ผมไปเที่ยวบ้านเพื่อนที่อยู่ ตจว
พี่ชายเธอเป็นเพื่อนซี้กับผม เราเรียนมัธยม มหาลัยและทำงานที่เดียวกัน
จนมาเจออีกทีเธอโตเป็นสาว เรียนมหาลัยใกล้จบแล้ว หน้าตาเธอธรรมดาไม่ได้สะดุดตาอะไร
แต่ก็ไม่ขี้เหร่ เธอมีเสน่ห์เวลายิ้มและพูดคุย เพราะเธอเป็นคนเข้ากับคนอื่นได้ง่าย ผู้ใหญ่มักจะหลงรักเธอ
รวมทั้งคนในครอบครัวผมด้วย เธอมีน้ำใจกับทุกคน และมักจะอาสาช่วยคนอื่นเสมอ  

ก่อนหน้านี้ ผมได้ยินกิตติศัพท์ถึงเรื่องราวความฉลาดเฉลียว การเรียนเก่งและความขยันของเธอ
จากเพื่อนผมอยู่บ่อยครั้ง แต่ตอนนั้นผมยังไม่รู้สึกอะไรและเธอเองก็มีแฟนเรียนมหาลัยเดียวกัน
ผมเองก็มีแฟน ผมเรียนจบแล้วและทำงานบริษัทเดียวกับเพื่อนผม
จนกระทั่ง มีเหตุให้เราใกล้ชิดกัน ตอนนั้น ผมเพิ่งเลิกกะแฟนหมาดๆ (มันเป็นเรื่องปกติมาก)
ผมมักจะคบกับผู้หญิงคนไหนได้ไม่นาน เพราะผมไม่ค่อยเข้าใจผู้หญิงเท่าไหร่
ผมไม่โรแมนติค พูดหวานไม่เป็น ไม่คุยโทรศัพท์นานๆ และไม่เคยเอาใจใครทั้งนั้น ช่วงนั้นผมกำลังเบื่อๆเซ็งๆชีวิต

เธอก็ดันเข้ามาในชีวิตผมพอดี เธออกหัก แฟนเธอนอกใจเธอไปมีผู้หญิงคนอื่นถึงขั้นทำร้ายร่างกายเธอหลายครั้ง
แต่เธอไม่เคยปริปากบอกที่บ้าน(อันนี้เธอบอกผมหลังจากคบกันทีหลัง)เธออดทนเพราะไม่อยากรักคนอื่น
เธอบอกแฟนเธอดีกับเธอมาก ยกเว้นเวลาโมโหเค้าจะโมโหร้าย เธอทนได้แต่เธอทนไม่ได้เรื่องมือที่สาม

เพื่อนผมมันเป็นห่วงน้องมันกลัวเธอจะคิดสั้น เพราะเธอเป็นคนไม่เจ้าชู้ รักใครรักจริงและทุ่มเท ค่อนข้างหัวเก่า
เธอกินไม่ได้นอนไม่หลับ แฟนเธอตามรังความเพื่อง้อขอคืนดี แต่เธอใจแข็งตัดเป็นตัด เธอรับคนเจ้าชู้ไม่ได้
ข้อเสียเธอคือ เธอเรียนเก่งก็จริงแต่เธอไม่เก่งเรื่องความรัก ผมว่าเธอซื่อและมองโลกในแง่ดีเกินไป
เธอเลยตกหลุมพรางของผู้ชายเลวๆแบบผมอีกครั้ง
ตอนแรก ผมก็เห็นเธอเหมือนน้องเล็กๆ คนนึงเลยเทคแคร์เธอ พาเธอไปเที่ยวพาไปกิน ปรากฏว่าเธอเริ่มติดผมแจ
ความใกล้ชิด ทำให้เธอตกหลุมรักผมแล้ว ผมดูออกตามประสบการณ์คนที่ผ่านผู้หญิงมาเยอะอย่างผม
ถึงเธอไม่พูดตรงๆ แต่การกระทำและแววตาเธอมันฟ้อง

เธอไม่ได้ตกหลุมรักใครเพราะใกล้ชิดทุกคนหรอกนะ เพราะมีผู้ชายประมาณสามสี่คนมาจีบเธอแต่เธอไม่สนใจ
ผมมองผู้ชายพวกนั้นออกว่าล้วนจริงใจและดีกับเธอทั้งนั้น มีอยู่คนนึงหลงรักเธอมาเกือบสิบปี และเป็นคนดีด้วย
เป็นเพื่อนสนิทเธอเอง แต่เธอก็ไม่เอาไม่ใจอ่อน เพราะเธอมีจุดยืนในเรื่องความรัก เธอบอกเธอรักผม
ไม่ใช่เพราะใกล้ชิด แต่เธอรู้สึกรักจริงๆเหมือนรักมานานและไม่มีวันรักใครอีก ผมวางแผนไปเผด็จศึกเธอไกลถึงเกาะช้าง
ครั้งนี้เป็นครั้งที่ผมลงทุนกับผู้หญิงมากที่สุด อาจเพราะอยากให้ไกลหูไกลตาเพื่อนผมด้วย ผมไม่อยากให้ความเป็นเพื่อนเราจบกัน
ยอมรับว่าผมเองก็แอบหวั่นใจ แต่ความต้องการในเรื่องผู้หญิงมีมากกว่าผมเลยทำเรื่องที่ไม่น่าให้อภัย
อีกอย่างผมอยากเอาชนะพวกผู้ชายพวกนั้นที่มาจีบเธอ แต่ละคนโปรไฟล์ดีๆทั้งนั้น และผมก็อยากรู้ว่าเด็กเรียน
ลีลาบนเตียงจะเป็นยังไง ที่ผ่านๆมาผมเจอผู้หญิงที่ล้วนแล้วแต่ไม่แคร์เรื่องแบบนี้ทั้งนั้นหรือไม่ผมก็ซื้อกินกับเพื่อนๆผม


แล้วผมก็หลอกฟันเธอสำเร็จสมใจ ด้วยความเต็มใจ เด็กอย่างเธอ(อ่อนกว่าผม 6 ปี) จะไปรู้เดียงสาอะไร กะว่ายังไงก็เอาไว้ก่อนวะ
ดีไม่ดีค่อยเลิกกันทีหลัง ยังไงก็ปล่อยให้หลุดไปไม่ได้ ผมเองก็ยังไม่เคยมีประสบการณ์นอนกับคนที่เด็กกว่าหลายปี
เพราะผมพอจะดูนิสัยเธอออกว่ามีเหตุผลพอ และไม่ฟ้องเพื่อนผมแน่นอน(อันนี้ยอมรับผมแอบเลว)ตามประสาผู้ชาย
ผมรู้ว่าถึงเวลานั้นผมมีวิธีที่จะเขี่ยเธอออกไปจากชีวิตยังไง

ผิดกับเธอโลกทั้งโลกของเธอเป็นสีชมพู และเธอหายใจเข้าออกเป็นผมคนเดียว เธอตามใจผมว่านอนสอนง่าย
เธอเริ่มหัดทำกับข้าว บีบนวดเวลาผมกลับจากทำงานเหนื่อยๆ
ผมแอบจับตามองพฤติกรรมของเธอเงียบๆ โดยที่เธอไม่รู้ เธอนึกว่าผมเป็นคนไม่ค่อยคิดอะไร ใจดีและอ่อนโยนกับเธอ
เพราะปกติผมเป็นคนพูดน้อย วางตัวขรึมๆ เธอเลิกกับแฟนเธอเด็ดขาด ตัดการติดต่อแฟนเธอทุกทาง เธอบอกผมว่าเธอเป็นของผมแล้ว
เธอจะซื่อสัตย์และภักดีต่อผม ไม่มองใครอีกแล้วพอแล้ว