การเปลี่ยนนิสัยให้เข้ากับงาน ต้องทำอย่างไร

ผมเป็นคนขี้อาย พูดไม่เก่ง ไม่ชอบเข้าสังคม ถ้าต้องอยู่หรือร่วมกิจกรรมกับคนที่ไม่สนิทจะรู้สึกอึดอัด ว้าเหว่ และเหงา แต่ถ้าได้อยู่คนเดียวกลับไม่เหงาเลย เพราะชอบความสงบ อิสรเสรี ไม่วุ่นวาย รู้ดีว่าเป็นนิสัยที่ต้องแก้ไข เพราะมนุษย์เป็นสัตว์สังคม แต่รู้สึกฝืนและลำบากใจทุกครั้งที่ทำ

                ส่วนชีวิตนักศึกษาที่หลายคนบอกว่าเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุดนั้น ตัวผมไม่เคยสัมผัสความรู้สึกนั้นเลย (ช่วงที่เป็นความทรงจำของผมกลับเป็นสมัยประถมและมัธยม) เพราะผมเข้าเรียนมหาวิทยาลัยเปิด ขณะนั้นก็ตั้งใจเรียน ทำงาน อ่านหนังสือตลอด ไม่มีโอกาสร่วมชมรมหรือกิจกรรมใดๆ กระทั่งสำเร็จการศึกษาและได้งาน

                “ต้องประสานงานให้ดีกว่านี้นะ” , “ถ้ามีรุ่นน้องจะสอนงานกันยังไง?” , “อีกหน่อยเป็นหัวหน้าจะปกครองลูกน้องได้ไง?” ฯลฯ หลายคำพูดประดังเข้ามาให้ครุ่นคิด พร้อมกับความจริงในหน้าที่การงาน  ซึ่งต้องอดทนในความคับและหนักศีรษะจากการสวมหัวโขน โชคดีที่ครอบครัวคอยให้กำลังใจอยู่หลังฉาก ทำให้ผ่านพ้นแต่ละบทบาทไปได้ แต่ก็ต้องสู้ต่อไปอีกเรื่อยๆ

                นอกจากนั้นแล้ว ยังมีการร่วมพิธีการ หรืองานเลี้ยงต่างๆ ซึ่งเป็นความเคยชินแบบจำยอม ที่คนไม่คุ้นเคย(บางคน) จะไม่ชอบและมองว่าผมหยิ่ง ทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจ เพียงแต่ประหม่าและไม่มั่นใจถ้าต้องยิ้มหรือพูดคุยกับคนไม่สนิท ยืนยันว่าไม่มีเจตนาจองหอง กลับเห็นใจเขาที่ต้องทนกับคนพูดไม่เป็นอย่างผม

                สิ่งเหล่านี้ผมไม่จำเป็นต้องสนใจเลย หากจะนับแต่การใช้ชีวิตส่วนตัว แต่ต้องยอมรับว่า “งาน” เป็นสิ่งสำคัญในการดำรงชีพ ไม่มีใครไม่ต้องทำงาน  และไม่มีงานใดในโลกที่ทำได้คนเดียวโดยไม่พึ่งพาใคร มันหลีกเลี่ยงไม่ได้เลยที่จะต้องปรับปรุงและพัฒนาตน

                การเปลี่ยนนิสัยต้องทำอย่างไร? ต้องใช้วิธีการ หรือหลักธรรมอะไรบ้าง? ขอความกรุณาช่วยให้คำตอบด้วยครับ...