สวัสดีแม่ๆห้องชานเรือนค่ะ ขอแทนตัวเองว่าช้อยนะค่ะ วันนี้ช้อยจะมาแชร์ปสก.คลอดลูกแบบธรรมชาติ มันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดเลย ช้อยท้องแรกด้วย แรกๆแอบกลัว แต่พอผ่านมันมาแล้ว คือมันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด
ก่อนอื่นขอให้กำลังใจคุณแม่ๆที่ใกล้จะคลอดและคิดที่จะคลอดเองนะค่ะ ช้อยว่าคลอดเองดีกว่าผ่า เพราะข้างบ้านช้อยที่เขาผ่า เขาบอกปวดแผลมากกกกกก!!
เริ่มจากวันครบกำหนดคลอดของตัวเล็กได้วันที่ 30 ก.ค. 58 หมอคำนวณเก่งมากฮุฮุ เริ่มจากวันที่30 ก.ค. 58 ช้อยเริ่มมีอาการปวดท้องแต่ยังไม่รุนแรง ก้ยังใช้ชีวิตปกติลั้ลลากินขนมดูทีวี จนเริ่มตกเย็นก็ปวดมากขึ้นแต่ยังทนได้อยู่ ก้ยังไม่ไปรพ.นะ ยังใจเย็นอยู่ไรงี้ ช้อยก็ยังทำตัวปกติอาลน่ำสระผมเตรียมตัวเข้านอน แต่ยังไม่ทันได้นอนระหว่างที่กำลังนอนดูทีวีในห้องอยู่นั้น ในท้องก็เกิดเสียงดังตุ้บ!! ในใจคิดว่าตัวเล็กดิ้นหรือป่าวนะ แต่มีความรู้สึกว่าช่วงล่างแฉะมากกก
พอลุกขึ้นมานั่งก้มดูช่วงล่างปรากฎว่าน้ำนองเต็มที่นอนเลยค่ะแล้วก้ไหลออกมาแบบอั้นไม่อยู่ ในใจตอนนั้นคิดว่าน้ำเดินแล้วละเลยตะโกนเรียสะมีให้ไปสตาร์ทรถด่วนน้ำเดินแล้วนะ (แต่ช้อยไม่แนะนำให้ใจเย็นเหมือนช้อยนะค่ะอาจเกิดอันตรายกับตัวเล็กได้ ปวดท้องคือให้รีบไปรพ.เลย) สะมีที่กำลังอาบน้ำอยู่รีบร้อนไปเอารถออก ระหว่างทางที่เดินทางไปรพ.นั้นมันเริ่มปวกท้องมากขึ้นๆ ไม่ถึง15 นาที ช้อยก้มาถึงรพ. ถูกเข็นเข้าห้องคลอดแบบรวดเร็ว
พอมาถึงห้องคลอดตอนเวลา 4ทุ่มกว่าๆหมอก็ทำการวัดปากมดลูกเปิดแล้ว5 เซน ติดเครื่องฟังเสียงหัวใจตัวเล็ก ซักประวัติ เจาะใส่น้ำเกลือ แล้วก็ให้นอนรอ ตอนนอนรอคือบอกได้คำเดียวว่าปวดมาก กัดฟันจับขอบเตียงทุกครั้งเวลามันปวด พยาบาลก็เข้ามารุมมาบีบมานวดให้ เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่าปวดท้องมากปวดเหมือนปวดท้องอึ๊ เราก็บอกพยาบาลว่าปวดอึ๊ค่ะ พยาบาลบอกไม่ใช่มั้งค่ะ แล้วนางก็หายไปสักพักแล้วก็กลับมาพร้อมหมอ
พอหมอมาหมอก็ทำการตรวจวัดมดลูกอีก ทีนี้เราก็ตกใจเพราะหมอตะโกนบอกพยาบาลว่า"เตรียมห้องคลอด" แล้วก็มีพยาบาลเอารถเข็นมาเข็นเราเข้าห้องคลอด พอขึ้นขาหยั่งปุ๊ปอารมณ์อยากเบ่งมาปั๊ป พยาบาลก็ช่วยเชียร์ ฮึ๊บๆ ไม่เกิน 4 ที ก็ได้ยินเสียงตัวเล็กออกมาลืมตาดูโลกแล้ว ในเวลาตี 4 ของวันที่ 31 ก.ค. 58 หลังจากคลอดตัวเล็กเสร็จแล้วพยาบาลก็อุ้มเอามาให้ชื่นชม หู้วววววว ดีใจจนน้ำตาไหลเลยค่าาา ดีใจเกินเหตุจนไม่รู้สึกเลยว่าพยาบาลกำลังเย็บแผล จนพยาบาลมาบอกว่าเสร็จแล้วนะค่ะพักฟื้นอีก2ชั่วโมงถึงจะออกจากห้องคลอดได้
คืออยากจะบอกแม่ๆที่ใกล้จะคลอดว่ามันไม่มีอะไรน่ากลัวเลย ปวดท้องอยู่เหนือสิ่งอื่นใด ตอนปวดเบ่งคือคิดในใจเมื่อไหร่จะออก ออกสักที โอ้ยปวดท้องไปหมด พอลูกคลอดออกมาแล้วบอกได้คำเดียวเลยว่า"โล่งค่ะ" ตอนหมอกรีดฝีเย็บก็ไม่เจ็บนะค่ะไม่รู้สึกเลยด้วยซ้ำเพราะปวดท้อง
สุดท้ายนี้อยากฝากแม่ๆที่ใกล้คลอดว่าสู้ๆนะค่ะ ตัวเล็กรอจะเจอคุณแม่และคุณแม่ก็รอที่จะเจอเขาอยู่ อิอิ
แชร์ ปสก. คลอดธรรมชาติ (ไม่น่ากลัวอย่างที่คิด)
ก่อนอื่นขอให้กำลังใจคุณแม่ๆที่ใกล้จะคลอดและคิดที่จะคลอดเองนะค่ะ ช้อยว่าคลอดเองดีกว่าผ่า เพราะข้างบ้านช้อยที่เขาผ่า เขาบอกปวดแผลมากกกกกก!!
เริ่มจากวันครบกำหนดคลอดของตัวเล็กได้วันที่ 30 ก.ค. 58 หมอคำนวณเก่งมากฮุฮุ เริ่มจากวันที่30 ก.ค. 58 ช้อยเริ่มมีอาการปวดท้องแต่ยังไม่รุนแรง ก้ยังใช้ชีวิตปกติลั้ลลากินขนมดูทีวี จนเริ่มตกเย็นก็ปวดมากขึ้นแต่ยังทนได้อยู่ ก้ยังไม่ไปรพ.นะ ยังใจเย็นอยู่ไรงี้ ช้อยก็ยังทำตัวปกติอาลน่ำสระผมเตรียมตัวเข้านอน แต่ยังไม่ทันได้นอนระหว่างที่กำลังนอนดูทีวีในห้องอยู่นั้น ในท้องก็เกิดเสียงดังตุ้บ!! ในใจคิดว่าตัวเล็กดิ้นหรือป่าวนะ แต่มีความรู้สึกว่าช่วงล่างแฉะมากกก
พอลุกขึ้นมานั่งก้มดูช่วงล่างปรากฎว่าน้ำนองเต็มที่นอนเลยค่ะแล้วก้ไหลออกมาแบบอั้นไม่อยู่ ในใจตอนนั้นคิดว่าน้ำเดินแล้วละเลยตะโกนเรียสะมีให้ไปสตาร์ทรถด่วนน้ำเดินแล้วนะ (แต่ช้อยไม่แนะนำให้ใจเย็นเหมือนช้อยนะค่ะอาจเกิดอันตรายกับตัวเล็กได้ ปวดท้องคือให้รีบไปรพ.เลย) สะมีที่กำลังอาบน้ำอยู่รีบร้อนไปเอารถออก ระหว่างทางที่เดินทางไปรพ.นั้นมันเริ่มปวกท้องมากขึ้นๆ ไม่ถึง15 นาที ช้อยก้มาถึงรพ. ถูกเข็นเข้าห้องคลอดแบบรวดเร็ว
พอมาถึงห้องคลอดตอนเวลา 4ทุ่มกว่าๆหมอก็ทำการวัดปากมดลูกเปิดแล้ว5 เซน ติดเครื่องฟังเสียงหัวใจตัวเล็ก ซักประวัติ เจาะใส่น้ำเกลือ แล้วก็ให้นอนรอ ตอนนอนรอคือบอกได้คำเดียวว่าปวดมาก กัดฟันจับขอบเตียงทุกครั้งเวลามันปวด พยาบาลก็เข้ามารุมมาบีบมานวดให้ เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่าปวดท้องมากปวดเหมือนปวดท้องอึ๊ เราก็บอกพยาบาลว่าปวดอึ๊ค่ะ พยาบาลบอกไม่ใช่มั้งค่ะ แล้วนางก็หายไปสักพักแล้วก็กลับมาพร้อมหมอ
พอหมอมาหมอก็ทำการตรวจวัดมดลูกอีก ทีนี้เราก็ตกใจเพราะหมอตะโกนบอกพยาบาลว่า"เตรียมห้องคลอด" แล้วก็มีพยาบาลเอารถเข็นมาเข็นเราเข้าห้องคลอด พอขึ้นขาหยั่งปุ๊ปอารมณ์อยากเบ่งมาปั๊ป พยาบาลก็ช่วยเชียร์ ฮึ๊บๆ ไม่เกิน 4 ที ก็ได้ยินเสียงตัวเล็กออกมาลืมตาดูโลกแล้ว ในเวลาตี 4 ของวันที่ 31 ก.ค. 58 หลังจากคลอดตัวเล็กเสร็จแล้วพยาบาลก็อุ้มเอามาให้ชื่นชม หู้วววววว ดีใจจนน้ำตาไหลเลยค่าาา ดีใจเกินเหตุจนไม่รู้สึกเลยว่าพยาบาลกำลังเย็บแผล จนพยาบาลมาบอกว่าเสร็จแล้วนะค่ะพักฟื้นอีก2ชั่วโมงถึงจะออกจากห้องคลอดได้
คืออยากจะบอกแม่ๆที่ใกล้จะคลอดว่ามันไม่มีอะไรน่ากลัวเลย ปวดท้องอยู่เหนือสิ่งอื่นใด ตอนปวดเบ่งคือคิดในใจเมื่อไหร่จะออก ออกสักที โอ้ยปวดท้องไปหมด พอลูกคลอดออกมาแล้วบอกได้คำเดียวเลยว่า"โล่งค่ะ" ตอนหมอกรีดฝีเย็บก็ไม่เจ็บนะค่ะไม่รู้สึกเลยด้วยซ้ำเพราะปวดท้อง
สุดท้ายนี้อยากฝากแม่ๆที่ใกล้คลอดว่าสู้ๆนะค่ะ ตัวเล็กรอจะเจอคุณแม่และคุณแม่ก็รอที่จะเจอเขาอยู่ อิอิ