สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ ถ้าผิดพลาดตรงไหนต้องขออภัยด้วยค่ะ กระทู้แรกในชีวิตก็ดราม่าเลยค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟนเพิ่งจบการศึกษา (ป.ตรี) ทั้งคู่ ตอนนี้ก็ต่างตนต่างมีงานทำค่ะ เริ่มงานพร้อมกันเมื่อ 17 ส.ค 58 ที่ผ่านมา
แต่ปัญหามีอยู่ว่า เรากับแฟน ตัวอยู่ห่างกันค่ะ ตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว เราคบกับแฟนตั้งแต่ ม.5 จนกระทั่งจะจบ ม.6 เราก็ต้องแยกย้ายกันเข้ามหาวิทยาลัย เราแอดมิชช้นติด ม.ในพิษณุโลก ส่วนแฟนเรานิหลายที่เลย ทั้ง ม.ช ม.น ม.ธ สุดท้ายเขาก็เลือก ม.ธ ค่ะ จริงๆ เราให้เค้ามาเรียนกับเราได้นะ แต่มันเห็นแก่ตัวเกินไป ให้เขาไปมีอนาคตดีๆ อนาคตเขาดี อนาคตเราก็ดีไปด้วย ก็คบกันมาเรื่อยๆ เคยนอกใจกันคนละหนึ่งรอบ แต่เรื่องนี้ก็สอนให้เรารักกันและหวงกันมากขึ้นค่ะ เพราะเมื่อก่อนที่จะนอกใจเราไว้ใจเขามาก ว่าไม่มีทางนอกใจเราแน่นอน แต่เราคิดผิดค่ะตอนนั้น เริ่มตั้งแต่ปี 1 ตอนปลายๆเลย ตอนนั้นคบกันได้ 2 ปีกว่าๆค่ะ
เราทะเลาะกันก่อน และบอกเลิกเค้าไป และไม่ได้คุยกันเลย เป็นเวลา 1 อาทิตย์ (ปกติเราจะงอนกัน ทะเลาะกันไม่เกิน 1-2 วันจะโทรมาเคลียร์แล้วค่ะ) เราเริ่มโทรหาเพื่อนรูมเมทเค้าว่าเค้าเป็นยังไงบ้าง เพื่อนก็บอกว่าไม่เห็นมีอะไร ไม่ได้เล่าอะไรให้ฟัง เราทนไม่ไหวเลยตัดสินใจโทรหาเค้าค่ะ ประโยคแรกที่เค้าพูดคือ ''โทรมาทำไม อยู่ได้ไม่ใช่หรอ'' ใช่ค่ะ ! คำพูดที่เราประชดเค้าวันนั้น ย้อนกลับมาหาเราค่ะ เราร้องไห้หนักมาก แฟนเราเงียบไม่พูดอะไรเลย เราทั้งร้อง ทั้งฟูมฟาย จนเค้าคงทนไม่ไหว ก็เลย ปลอบๆ เพื่อให้เราไปนอน จนวันนึงเรากลับบ้าน มีข้อความว่า 'เราเลิกกันเถอะ' ช็อคเลยค่ะ เดินตัวชา พ่อแม่เราคืดว่าโดนคนป้ายยามา ตกใจใหญ่เลย เราเลยบอกว่าเค้าทิ้งหนูไปแล้ว คืนนั้นพ่อกับแม่รีบตามเรามาดูที่ห้อง มาแอบลูบหัวเรา เป็นครั้งแรกนั่นแหละที่รู้ว่าลูกสาวมีแฟน เพราะเราไม่เคยบอกพ่อแม่เลย ฮี่ๆ ต่อที่เรื่องแฟน--- เค้าบอกว่าเค้ามีคนอื่น แต่ไม่บอกว่าใครอะไรยังไง ส่วนเราไม่ปักใจเชื่อค่ะ คิดว่าเค้าคงพูดเพื่อให้เราตัดใจ ตอนนั้นคิดว่าเค้าคงเบื่อเราแน่ๆ เพราะเราเป็นคนเอาแต่ใจค่ะ ขี้โวยวาย งองแงมากๆ โทษตัวเองมาตลอด เราวาดอนาคตไว้กับคนนี้มาก เสียใจมาก ยอมทุกอย่าง ยอมคบกัน 3 คนก็ได้ เราเคยบอกเค้าอย่างนั้น เรายอมเค้ามาประมาณ ครึ่งปีค่ะ ยอมทุกอย่าง พูดเพราะขึ้น ไม่เอาแต่ใจ ไม่งองแงไม่โทรหา รอให้เค้าโทรมา เพราะเค้าเคยบอกว่าไม่ต้องโทรมานะ ถ้าอยากคุยเดี๋ยวโทรไปเอง เรานี่สะอึกเลย ช่วงนั้นเรานอนฟังเสียงคุยที่เคยบันทึกไว้สมัยยังดีๆกันอยู่ค่ะ แทนเสียงของเค้าตอนเราคิดถึงค่ะ ฟังไปน้ำตาไหลไป
ครึ่งปีที่เราทนนั้น แฟนเราเลวลงมาก กินเหล้ากับเพื่อนเกือบทุกวัน ขอตังค์เรา ดูเป็นคนเ-ี้ย มากๆเลยตอนนั้น ซึ่งต่างจากแฟนเราคนเดิมทุกอย่าง เราคิดอย่างเดียวว่ายอมยังไงก็ได้ให้เค้ากลับมา เล่นคุณไสย เอาคาถามาท่อง บนบานวิ่งรอบลานสมเด็จ 99 รอบ จนวันนึงเราลองเข้าfacebook ค่ะ ที่เคยขอพาสเวิร์ดกันไว้ เราไม่เคยเข้าไปเช็คเลย แบบว่าไว้ใจมากๆ ค่อนข้างลืมพาสเวิร์ด ก็ลองเอาเบอร์ต่างๆมาลองเข้า ปรากฏว่าได้เฉยเลย ........
ช็อคค่ะ!!เห็นข้อความเรากับผูหญิงคนหนึ่งคุยกันหนุงหนิงมาก จะไปส่งกันไปตึกเรียน ชวนกันไปวิ่งตอนเย็น เราอ่านไปนี่สั่นและน้ำตาไหลไป โกธรปนเสียใจ โทรไปหาผู้หญิงคนนั้นขอให้เค้าเลิกยุ่งกับแฟนเรา ผู้หญิงคนนั้นก็ดีนะ เราไม่ได้โทษผู้หญิงหรอก เพราะแฟนเรามันไปเริ่มก่อนเอง ตอนนั้นเราใช้ BB ค่ะ นั่ง ครอปแชทเฟส ทุกประโยค หน้านึงได้แค่ 3-4 บรรทัด เพลียยย อดทนไปค่ะ หลักฐานชิ้นสำคัญ
แล้วก็โทรไปหาแฟนค่ะ ถามว่าคนชื่อ .... เป็นใคร นางก็ช็อคค่ะ ที่เราเคยบอกว่าคบ 3 คนก็ได้ พอถึงเวลา เราทำไม่ได้อย่างที่พูดค่ะ เลยให้เค้าเลือกว่าจะเอายังไง มันก็รีบเลือกเราเลย เราก็ใจดีนะ ไม่โกธรเค้าหรอก ยอมคืนดีเดี๋ยวนั้น ไม่เล่นตัวมาก เพราะที่ผ่านมาเราก็ทำทุกวิถีทางเพื่อให้เค้ากลับมาไง หลังจบเรื่องนั้นแฟนเราก็กลับมาเป็นคนเดิมนะ น่ารักเหมือนเดิม เหมือนนิสัยเดิมที่คบกันมาค่ะ หลังจากจบเรื่องนั้นเราระแวงประมาณ ปีกว่าๆค่ะ แต่เวลาพูดถึงก็จะตลกๆมากกว่าว่า เคยนอกใจกูหรอออ!!! สึส แต่ก็แค้นนะบางที แต่เราก็ขี้เกียจขุดให้เป็นชนวนทะเลาะกัน ก็จบแล้วจบเลย เราก็คบกันมาเรื่อยๆค่ะ มีคนเข้ามาคุยกับเราตลอด แต่เราก็ไม่สนใจนะคะ เฉยๆ เป็นเพื่อน เป็นพี่ไป เพราะตัวเราเองก็เรียนหนักอยู่พอควร จนกระทั่งครั้งหนึ่งเมื่อปลายปี 3 เราก็นอกใจแฟน (ในระดับแค่ไปกินข้าว กินกาแฟกับพี่คนนั้นค่ะ คุยไลน์ คุยแชท โทรหากันบ้างค่ะ คือพูดง่ายๆค่ะ คือรู้สึกดีกับพี่คนนี้มากๆค่ะ ) แต่พี่เค้าก็ถอยไปค่ะ เพราะรู้ว่าไม่ถูกต้อง เราเองก็สบายใจขึ้นค่ะ เป็นแค่พี่น้องกันดีกว่า หลังจากนั้นเราก็ปิดตัวเองค่ะ ว่าจะไม่รู้สึกแบบนี้กับใครอีกแล้ว จะซื่อสัตย์ให้มากขึ้นค่ะ และเราสองคนก็ไม่เคยนอกใจกันอีกเลยค่ะ ครั้งเดียวก็เกินพอ
เกริ่นนำสมัยเรียนไปแล้ว มาปัจจุบันบ้างค่ะ ตอนนี้เราก็ไม่ได้ทำงานที่จังหวัดเดียวกันอีกแล้วค่ะ เพราะวิศวะต้องทำงานในโรงงาน นิคมไรงี้ค่ะ ถึงจะเติบโตเนาะ เราคิดอย่างนั้นนะคะ ให้เค้าไปหาประสบการณ์ก่อน เก็บเงิน เก็บประสบการณ์ได้ ค่อยโยกย้ายกลับบ้านเรา เราอยู่ห่างกันมาประมาณ 4 ปีกว่าๆแล้วค่ะ จากตอนมัธยมอยู่ห้องเดียวกัน เจอทุกวัน เจอตลอด เพราะนั่งโต๊ะติดกันหน้าหลัง ...ส-อา ก็เรียนพิเศษด้วยกันอีก ตกดึก ก็โทรเหมา 9 บาท ยันตี1-2 ตลอด 7.00 น. ก็มารับไป ร.ร วนเวียนอยู่แบบนี้ จนกระทั่งเข้ามหาวิทยาลัย กลับบ้าน 1-2 เดือนกลับที เจอกันครั้งนึงก็แค่วันสองวัน ยิ่งตอนนี้ต่างคนต่างทำงานแบบนี้ยิ่งไปใหญ่เลยค่ะ แฟนเราประสบปัญหา ปรับตัวไม่ค่อยได้ เครียดกับงาน เพราะนั่งหน้าจอตลอด พักเป็นเวลา นางชอบแบบออก site งานค่ะ ไม่ชอบงานเอกสาร คงเป็นเพราะเริ่มแรกด้วยล่ะคะ เค้ายังทำอะไรไม่เป็น ก็เลยเครียด เราก็เข้าใจเค้านะคะ โทรไปคุยด้วย เหมื่อน 4 ปีที่ผ่านมา อยู่ไหน ทำอะไร กินข้าวยัง เหนื่อยมั้ย วันนี้ทำอะไรบ้าง แต่แบบ....เค้าเหนื่อยไง ถามคำตอบคำ ลากเสียงยาวๆ คือน้ำเสียงนี่คือเหมือนรำคาญเราไง เราขอวาง(ประชด) ก็ให้วาง คือมันไม่รู้ว่าเรางอนไง ทำไมโง่อย่างนี้วะ วางสายไป เราก็ได้แต่น้ำตาไหลคนเดียว คือเราก็เหนื่อยป่ะ ลงเวรมาก็กว่าจะกินข้าว อาบน้ำ อ่านหนังสืออีก (เป็นน้องใหม่ การบ้านเลยเยอะ) เรายังมีเวลาให้เลย อีกอย่างนึง คือนางชอบพูดว่า งานนางยาก เราง่ายกว่า เพราะเราเคยฝึกมาตั้งแต่ ปี 2 แล้ว (ง่ายพร่องงงง ไม่เหนื่อยพร่องงงง ดิ้ จบมาก็เริ่มใหม่หมดป่าววะ กูไม่ใช่อัจริยะข้ามโลกนะโว้ย)เป็นอย่างนี้มา 2 wk ละ นางก็ขอเวลาปรับตัวนะ บอกว่าเครียด กลับห้องก็อยากนอน ไม่อยากคุย ไม่อยากทะเลาะกับใคร ก็เข้าใจทุกอย่างนะ แต่มันอดน้อยใจไม่ได้จริงๆอ่ะ ตัวห่างแล้วขอแค่วันนึงได้ยินเสียงกันบ้าง ไลน์มาหากันบ้างก็ยังดี เราเริ่มท้อแล้วอ่ะ เหตุการณ์ที่นอยด์สุด พีคสุดก็วันนี้ค่ะ เราคุยโทรศัพท์กับพ่อ พ่อก็ถามว่ามีแฟนยัง เราก็เลยสารภาพไปเลย ว่ามีแล้ว คนนั้นแหละที่พ่อเคยจ้างไปล้างจานเมื่อตอนอยู่ ม.6 ที่มันทำหนูอกหักเมื่อ 3-4 ปีที่แล้ว )พ่อก็ไม่ได้ว่าอะไร บอกให้เข้าตามตรอกออกตามประตู บอกว่าต้องแต่งนะเว้ย คือพ่อจริงจังมาก กลัวเราจะอยู่ด้วยกันก่อนแต่ง หารู้ไม่ว่าได้เจอกันบ่อยซะที่ไหน เราดีใจไง โล่งอกที่ได้บอกความจริงพ่อไป เพราะเราเรียนจบแล้ว ทำงานแล้วไง ก็เลยอยากโทรไปเล่าให้ฟัง แต่พอโทรไป นางอยู่ร้านเหล้าแถวมอจ้า แรดจากอยุธยา ไป ธรรมศาสตร์ไง เรานี่น้อยใจมาก ไหนบอกเหนื่อยงาน กลับมาห้อง อยากนอน อยากดูทีวี ไม่อยากคุยกับใคร หรอออออ !!! โพร่งงงง สิ แค่จิ้มเบอร์เราบอกเหนื่อย ทีพี่รับไปกินเหล้า
รีบเลย ศรีจะไม่ทนค่ะ !! สึสสสส!!!! ทุกวันนี้เหมือนโสดมากๆ ไปไหนมาไหนคนเดียว เหงาสัสรัสเซีย นั่งอิจฉาคนอื่นไปดิ่
แต่เราก็จะพยายามทำให้ดีที่สุดค่ะ จะได้ไม่เสียใจว่าเราดูแลกันไม่ดีค่ะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เราทำใจไว้บ้างละ เราแค่อยากมาระบายค่ะ ถ้าอ่านจบก็ขอบคุณมากนะคะ >////<
ใครเป็นบ้างคะ รักแท้เริ่มจะแพ้ระยะทาง ห่างกันตั้งแต่มหาลัย ยันวัยทำงาน เริ่มท้อแล้วค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟนเพิ่งจบการศึกษา (ป.ตรี) ทั้งคู่ ตอนนี้ก็ต่างตนต่างมีงานทำค่ะ เริ่มงานพร้อมกันเมื่อ 17 ส.ค 58 ที่ผ่านมา
แต่ปัญหามีอยู่ว่า เรากับแฟน ตัวอยู่ห่างกันค่ะ ตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว เราคบกับแฟนตั้งแต่ ม.5 จนกระทั่งจะจบ ม.6 เราก็ต้องแยกย้ายกันเข้ามหาวิทยาลัย เราแอดมิชช้นติด ม.ในพิษณุโลก ส่วนแฟนเรานิหลายที่เลย ทั้ง ม.ช ม.น ม.ธ สุดท้ายเขาก็เลือก ม.ธ ค่ะ จริงๆ เราให้เค้ามาเรียนกับเราได้นะ แต่มันเห็นแก่ตัวเกินไป ให้เขาไปมีอนาคตดีๆ อนาคตเขาดี อนาคตเราก็ดีไปด้วย ก็คบกันมาเรื่อยๆ เคยนอกใจกันคนละหนึ่งรอบ แต่เรื่องนี้ก็สอนให้เรารักกันและหวงกันมากขึ้นค่ะ เพราะเมื่อก่อนที่จะนอกใจเราไว้ใจเขามาก ว่าไม่มีทางนอกใจเราแน่นอน แต่เราคิดผิดค่ะตอนนั้น เริ่มตั้งแต่ปี 1 ตอนปลายๆเลย ตอนนั้นคบกันได้ 2 ปีกว่าๆค่ะ
เราทะเลาะกันก่อน และบอกเลิกเค้าไป และไม่ได้คุยกันเลย เป็นเวลา 1 อาทิตย์ (ปกติเราจะงอนกัน ทะเลาะกันไม่เกิน 1-2 วันจะโทรมาเคลียร์แล้วค่ะ) เราเริ่มโทรหาเพื่อนรูมเมทเค้าว่าเค้าเป็นยังไงบ้าง เพื่อนก็บอกว่าไม่เห็นมีอะไร ไม่ได้เล่าอะไรให้ฟัง เราทนไม่ไหวเลยตัดสินใจโทรหาเค้าค่ะ ประโยคแรกที่เค้าพูดคือ ''โทรมาทำไม อยู่ได้ไม่ใช่หรอ'' ใช่ค่ะ ! คำพูดที่เราประชดเค้าวันนั้น ย้อนกลับมาหาเราค่ะ เราร้องไห้หนักมาก แฟนเราเงียบไม่พูดอะไรเลย เราทั้งร้อง ทั้งฟูมฟาย จนเค้าคงทนไม่ไหว ก็เลย ปลอบๆ เพื่อให้เราไปนอน จนวันนึงเรากลับบ้าน มีข้อความว่า 'เราเลิกกันเถอะ' ช็อคเลยค่ะ เดินตัวชา พ่อแม่เราคืดว่าโดนคนป้ายยามา ตกใจใหญ่เลย เราเลยบอกว่าเค้าทิ้งหนูไปแล้ว คืนนั้นพ่อกับแม่รีบตามเรามาดูที่ห้อง มาแอบลูบหัวเรา เป็นครั้งแรกนั่นแหละที่รู้ว่าลูกสาวมีแฟน เพราะเราไม่เคยบอกพ่อแม่เลย ฮี่ๆ ต่อที่เรื่องแฟน--- เค้าบอกว่าเค้ามีคนอื่น แต่ไม่บอกว่าใครอะไรยังไง ส่วนเราไม่ปักใจเชื่อค่ะ คิดว่าเค้าคงพูดเพื่อให้เราตัดใจ ตอนนั้นคิดว่าเค้าคงเบื่อเราแน่ๆ เพราะเราเป็นคนเอาแต่ใจค่ะ ขี้โวยวาย งองแงมากๆ โทษตัวเองมาตลอด เราวาดอนาคตไว้กับคนนี้มาก เสียใจมาก ยอมทุกอย่าง ยอมคบกัน 3 คนก็ได้ เราเคยบอกเค้าอย่างนั้น เรายอมเค้ามาประมาณ ครึ่งปีค่ะ ยอมทุกอย่าง พูดเพราะขึ้น ไม่เอาแต่ใจ ไม่งองแงไม่โทรหา รอให้เค้าโทรมา เพราะเค้าเคยบอกว่าไม่ต้องโทรมานะ ถ้าอยากคุยเดี๋ยวโทรไปเอง เรานี่สะอึกเลย ช่วงนั้นเรานอนฟังเสียงคุยที่เคยบันทึกไว้สมัยยังดีๆกันอยู่ค่ะ แทนเสียงของเค้าตอนเราคิดถึงค่ะ ฟังไปน้ำตาไหลไป
เกริ่นนำสมัยเรียนไปแล้ว มาปัจจุบันบ้างค่ะ ตอนนี้เราก็ไม่ได้ทำงานที่จังหวัดเดียวกันอีกแล้วค่ะ เพราะวิศวะต้องทำงานในโรงงาน นิคมไรงี้ค่ะ ถึงจะเติบโตเนาะ เราคิดอย่างนั้นนะคะ ให้เค้าไปหาประสบการณ์ก่อน เก็บเงิน เก็บประสบการณ์ได้ ค่อยโยกย้ายกลับบ้านเรา เราอยู่ห่างกันมาประมาณ 4 ปีกว่าๆแล้วค่ะ จากตอนมัธยมอยู่ห้องเดียวกัน เจอทุกวัน เจอตลอด เพราะนั่งโต๊ะติดกันหน้าหลัง ...ส-อา ก็เรียนพิเศษด้วยกันอีก ตกดึก ก็โทรเหมา 9 บาท ยันตี1-2 ตลอด 7.00 น. ก็มารับไป ร.ร วนเวียนอยู่แบบนี้ จนกระทั่งเข้ามหาวิทยาลัย กลับบ้าน 1-2 เดือนกลับที เจอกันครั้งนึงก็แค่วันสองวัน ยิ่งตอนนี้ต่างคนต่างทำงานแบบนี้ยิ่งไปใหญ่เลยค่ะ แฟนเราประสบปัญหา ปรับตัวไม่ค่อยได้ เครียดกับงาน เพราะนั่งหน้าจอตลอด พักเป็นเวลา นางชอบแบบออก site งานค่ะ ไม่ชอบงานเอกสาร คงเป็นเพราะเริ่มแรกด้วยล่ะคะ เค้ายังทำอะไรไม่เป็น ก็เลยเครียด เราก็เข้าใจเค้านะคะ โทรไปคุยด้วย เหมื่อน 4 ปีที่ผ่านมา อยู่ไหน ทำอะไร กินข้าวยัง เหนื่อยมั้ย วันนี้ทำอะไรบ้าง แต่แบบ....เค้าเหนื่อยไง ถามคำตอบคำ ลากเสียงยาวๆ คือน้ำเสียงนี่คือเหมือนรำคาญเราไง เราขอวาง(ประชด) ก็ให้วาง คือมันไม่รู้ว่าเรางอนไง ทำไมโง่อย่างนี้วะ วางสายไป เราก็ได้แต่น้ำตาไหลคนเดียว คือเราก็เหนื่อยป่ะ ลงเวรมาก็กว่าจะกินข้าว อาบน้ำ อ่านหนังสืออีก (เป็นน้องใหม่ การบ้านเลยเยอะ) เรายังมีเวลาให้เลย อีกอย่างนึง คือนางชอบพูดว่า งานนางยาก เราง่ายกว่า เพราะเราเคยฝึกมาตั้งแต่ ปี 2 แล้ว (ง่ายพร่องงงง ไม่เหนื่อยพร่องงงง ดิ้ จบมาก็เริ่มใหม่หมดป่าววะ กูไม่ใช่อัจริยะข้ามโลกนะโว้ย)เป็นอย่างนี้มา 2 wk ละ นางก็ขอเวลาปรับตัวนะ บอกว่าเครียด กลับห้องก็อยากนอน ไม่อยากคุย ไม่อยากทะเลาะกับใคร ก็เข้าใจทุกอย่างนะ แต่มันอดน้อยใจไม่ได้จริงๆอ่ะ ตัวห่างแล้วขอแค่วันนึงได้ยินเสียงกันบ้าง ไลน์มาหากันบ้างก็ยังดี เราเริ่มท้อแล้วอ่ะ เหตุการณ์ที่นอยด์สุด พีคสุดก็วันนี้ค่ะ เราคุยโทรศัพท์กับพ่อ พ่อก็ถามว่ามีแฟนยัง เราก็เลยสารภาพไปเลย ว่ามีแล้ว คนนั้นแหละที่พ่อเคยจ้างไปล้างจานเมื่อตอนอยู่ ม.6 ที่มันทำหนูอกหักเมื่อ 3-4 ปีที่แล้ว )พ่อก็ไม่ได้ว่าอะไร บอกให้เข้าตามตรอกออกตามประตู บอกว่าต้องแต่งนะเว้ย คือพ่อจริงจังมาก กลัวเราจะอยู่ด้วยกันก่อนแต่ง หารู้ไม่ว่าได้เจอกันบ่อยซะที่ไหน เราดีใจไง โล่งอกที่ได้บอกความจริงพ่อไป เพราะเราเรียนจบแล้ว ทำงานแล้วไง ก็เลยอยากโทรไปเล่าให้ฟัง แต่พอโทรไป นางอยู่ร้านเหล้าแถวมอจ้า แรดจากอยุธยา ไป ธรรมศาสตร์ไง เรานี่น้อยใจมาก ไหนบอกเหนื่อยงาน กลับมาห้อง อยากนอน อยากดูทีวี ไม่อยากคุยกับใคร หรอออออ !!! โพร่งงงง สิ แค่จิ้มเบอร์เราบอกเหนื่อย ทีพี่รับไปกินเหล้า