เราเปนแม่วัยรุ่น ไม่เข้าใจคำว่าการใช้ชีวิตครอบครัวต้องทำแบบไหนถึงจะออกมาดี

คือเรามีลูกกับเค้า 1 คน ทางบ้านเรายังไม่รุ้ว่าเรามีลูกแล้ว ตอนนี้เราอยู่กับแฟน แฟนเราชอบกลับบ้านดึก ปล่อยให้เราอยู่กับลูกแค่ 2 คนบ่อยมาก เราอยากกลับบ้านแต่กลับไม่ได้เพราะยังเรียนไม่จบ กลัวทางบ้านเสียใจ เลยอยู่กับแฟนแบบนี้จนเรียนจบไปก่อน ค่อยเข้าบ้าน แต่ปัญหาคือ เราไม่เคยอยู่กับพ่อแม่เราเข้าใจว่าการที่ขาดพ่อแม่เปนอย่างไร เราเลยไม่อยากให้ลูกต้องมาเปนแบบเรา เราคิดว่าทำไมการใช้ชีวิตครอบครัวมันดูยากเหลือเกิน ทั้งๆที่ก้อผ่านเรื่องมาเยอะ แต่ครั้งนี้หนักสุด ดันมามีลูกตอนเรียน (ป.ตรี) เราไม่หยุดเรียน และไม่คิดทำแท้งนะ เราผ่าคลอดได้ 2 อาทิดเราก้อไปเรียน ตอนนี้ลูกเราได้1 ขวบแล้ว บางครั้งเราก้อเอาเค้าไปเรียนที่มหาลัยด้วย ก้อมีคนมองหลายแบบ ทั้งให้กำลังและดูถูก แต่เราไม่สนใจ เพราะเราต้องทำหน้าที่ตรงนี้จิงๆ แต่ประเด็นคือ เราเหมือนจะอยู่กับแฟนไม่ได้ เพราะคิดว่าเหมือนทนอยู่ ชอบกลับบ้านดึกๆ ปล่อยให้อยู่กับลูก2คนบ่อย เราทำทุกอย่างเลยนะ ไม่ว่าจะงานบ้าน เลี้บงลูก ไหนเรียนอีก แต่เค้าไม่เคยคิดจะแคร์จะสนใจเราเลย เค้าขอไปบ้านเพื่อนหาเพื่อน บางทีเราก้อไม่อยากให้ไปหรอก ทีเราละ อยากไปเที่ยวกับเพื่อนยังทำไม่ได้ ไปไม่ได้เลย พอเราโทรถามก้อหาว่าเราโทรตาม  ทิ้งเราอยู่บ้านโดยไม่สนเลยว่าเมียจะกินข้าวรึยัง ลูกหลับรึยัง เราอยากกลับบ้าน คือเค้าเคยพูดกับเราว่าเค้าเปนวัยรุ่นอยู่ก้อต้องเท่ยวบ้างดิ(เห้ย แต่คุนมีลูกแล้วป่ะ มันก้อหมดชีวิตวัยรุ่นไปส่วนนึงแล้ว ครอบครัวต้องมาก่อนดิ)แฟนมีอารายหลายอย่างที่เราไม่อยากทนแล้ว แต่ที่ทนก้อเพราะลูก เรากลัวลูกขาดพ่อ ถามว่าเราสามารถทำหน้าที่แทนพ่อได้ไหม เราทำได้นะ แต่เราไม่อยากให้ลูกเปนแบบเรา แต่การที่เราทนมันดูเหมือนทำร้ายจิตใจตัวเอง ต้องมานั่งร้องไห้เสียใจกับพฤตืกรรมของเค้า เราควรทำไงดี หรือการใช้ชีวิตครอบครัว มันเปนแบบนี้ เราไม่เข้าใจ ต้องทำแบบไหนเหรอ เราต้องวางตัวยังไง เราไม่เข้าใจ เพราะดูทำอารายไปมันก้อไม่ดีขึ้นเลย