คือเราเองที่เป็นคนเดินออกมาจากตรงนั้น เราเองที่โง่ เราทำให้คนที่รักเรามากที่สุดเจ็บปวดหัวใจ
ที่ผ่านมายอมรับเลยค่ะตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน เขาเทคแคร์เราดีมากคอยเป็นห่วง คอยดูแลไม่เคยห่างไปไหน
คนโง่ก็คือเราเองค่ะ เราเลือกที่จะทิ้งเขามา ทิ้งให้เขาต้องร้องไห้ แต่ตอนนี้เองกลับเป็นเราที่ต้องมานั่งเสียใจ
ตอนนี้เวลาคิดถึงก็ทำได้แค่นั่งมองรูปเก่าๆใบเดิม ที่มีอยู่ไม่กี่รูป เพราะเราอีกเหมือนกันค่ะที่ตอนนั้นไม่อยากจะถ่ายรูปกับเขา เราคิดว่ามานั่งดูแล้วจะหายคิดถึง แต่ไม่ใช่เลย มันกลับทำให้เราคิดถึงมากกว่าเดิมซะอีก มองแล้วก็คิดว่าเมื่อก่อนเขาเคยรักเรามากๆ แต่ต่อนนี้เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง ตอนนี้เราแทบจะกลายเป็นคนที่ไม่รู้จักกันแล้ว
และทุกๆครั้งที่เราเจอกับเขา เราก็จะคิดตลอดว่า ถ้าทุกๆวันนี้ยังเป็นเหมือนตอนนั้นก็คงจะดี
ตอนเรานั่งเหงาๆคนเดียวเราคิดว่าตอนนี้ถ้ายังเหมือนเดิมเขาคงมานั่งคุยเป็นเพื่อนเราแล้ว
ตอนที่เขาแข่งกีฬาถ้ายังคบกับอยู่เราคงได้ไปดูแลใกล้ๆ ไม่ใช่มาแอบมองเขาอยู่แบบนี้
พอเจอกันเราสบตากับเขาแทบจะเหมือนคนไม่รู้จักกัน ถ้าไม่เขาก็เราเองนี่แหล่ะที่เป็นคนหลบตาก่อน
จนเราจำไม่ได้แล้วว่าเรากับเขายิ้มให้กันครั้งสุดท้ายมันนานแค่ไหนแล้ว ส่วนที่เราไม่กล้าสบตา เพราะเรารู้สึกผิด รู้สึกผิดที่เคยไปทำร้ายคนดีดีคนหนึ่งที่ทุ่มเทให้เราหมดหัวใจ แต่ที่เขาหลบสายตาเรา คงเป็นเพราะเขาอาจจะเกลียดเราแล้วก็ได้
เราเคยคิดว่าถ้าเป็นไปได้เราก็อยากจะได้โอกาสอีกสักครั้ง อยากให้เขาลองเริ่มต้นใหม่กับเรา
แต่ไม่ว่าเราจะพยายามกี่ครั้งต่องกี่ครั้ง มันก็ไม่มีผลต่อใจเขาเลย เขาเฉยชากับเรามาก เขาไม่สนใจเราเลย
แต่ก็อย่างว่าแหล่ะ ความเฉยชาของเขามันก็แค่ทำให้เราเสียใจ แต่มันไม่เคยทำให้เราคิดเปลี่ยนใจเลยสักครั้ง
เรารู้แค่ว่าเราเจ็บ เจ็บจนร้องไห้ไม่ออก มันก็คงเหมือนเขาตอนนั้น ตอนที่เราทิ้งเขามา เรามันแย่เนอะ
เขาสมควรจะไปเจอคนดีดีคนที่ควรคู่กับเขา ไม่ควรจะมาจมปลักกับอดีตที่แย่ๆแบบเรา
ทุกวันนี้เราก็ทำได้แค่ไปกดไลค์โพสต์ของเขา อย่างน้อยก็ได้ทำให้เขารู้ว่าเราเห็นน เรายังคอยอยู่ข้างๆเขาเสมอ
แต่เราก็จะพยายามนะ จะพยายามให้ถึงที่สุดหน้าด้านทักเขาไป สักวันเขาคงใจอ่อน
หากถ้าวันไหนเขาบอกให้เราพอ บอกให้เราหยุด บอกว่าสิ่งที่เราทำทุกอย่างไม่มีผลกับใจเขาเลย เราก็พร้อมจะหยุด
แต่ความรักของเรา มันหยุดทุ่มเทให้ไม่ได้หรอกนะ
เราขอคืนดีเขามาปีกว่าๆแล้ว แต่เขาก็ไม่สนใจเลย เขาใจแข็งมาก ก็เราทำเขาเองนี่เนอะ
ตอนที่เลิกกันไปต่างคนก็มีแฟนใหม่นะ เราต้องเห็นเขาอยู่ด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน เราเจ็บมาก
ส่วนเรา เราก็มีคนใหม่เข้ามาเหมือนกัน แต่ทุกครั้งก็จะจบแบบเดิมๆ คือเมื่อเรารู้สึกคิดถึงเขาขึ้นมา เราก็จะบอกคนใหม่ว่าเรายังลืมคนเก่าไม่ได้ สุดท้ายมันก็จบแบบเดิมตลอด จนเราคิดว่าเราคงมีใครไม่ได้ ลองเปิดใจกับใครคนไหนก็ไม่รอดซักราย
เราว่า ถ้ามีใหม่แล้วมันดีได้ไม่เท่าคนเดิม ก็ไม่รู้จะมีไปทำไม
เราอยากให้เขาเข้ามาอ่าน เข้ามาเห็นความรู้สึกดีดีที่เรามีให้เขา......
ปล. ขอโทษสำหรับเรื่องที่ผ่านมาทุกอย่าง มันก็ผ่านมา1ปี5เดือนละนะ ลืมมันไปแล้วเริ่มต้นกันใหม่ได้มั้ย
ลองให้โอกาสเราสักครั้งนะ รักเสมอ ♡อ
ใครเคยคิดถึงความทรงจำดีดีกับคนดีๆบ้างคะ
ที่ผ่านมายอมรับเลยค่ะตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน เขาเทคแคร์เราดีมากคอยเป็นห่วง คอยดูแลไม่เคยห่างไปไหน
คนโง่ก็คือเราเองค่ะ เราเลือกที่จะทิ้งเขามา ทิ้งให้เขาต้องร้องไห้ แต่ตอนนี้เองกลับเป็นเราที่ต้องมานั่งเสียใจ
ตอนนี้เวลาคิดถึงก็ทำได้แค่นั่งมองรูปเก่าๆใบเดิม ที่มีอยู่ไม่กี่รูป เพราะเราอีกเหมือนกันค่ะที่ตอนนั้นไม่อยากจะถ่ายรูปกับเขา เราคิดว่ามานั่งดูแล้วจะหายคิดถึง แต่ไม่ใช่เลย มันกลับทำให้เราคิดถึงมากกว่าเดิมซะอีก มองแล้วก็คิดว่าเมื่อก่อนเขาเคยรักเรามากๆ แต่ต่อนนี้เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง ตอนนี้เราแทบจะกลายเป็นคนที่ไม่รู้จักกันแล้ว
และทุกๆครั้งที่เราเจอกับเขา เราก็จะคิดตลอดว่า ถ้าทุกๆวันนี้ยังเป็นเหมือนตอนนั้นก็คงจะดี
ตอนเรานั่งเหงาๆคนเดียวเราคิดว่าตอนนี้ถ้ายังเหมือนเดิมเขาคงมานั่งคุยเป็นเพื่อนเราแล้ว
ตอนที่เขาแข่งกีฬาถ้ายังคบกับอยู่เราคงได้ไปดูแลใกล้ๆ ไม่ใช่มาแอบมองเขาอยู่แบบนี้
พอเจอกันเราสบตากับเขาแทบจะเหมือนคนไม่รู้จักกัน ถ้าไม่เขาก็เราเองนี่แหล่ะที่เป็นคนหลบตาก่อน
จนเราจำไม่ได้แล้วว่าเรากับเขายิ้มให้กันครั้งสุดท้ายมันนานแค่ไหนแล้ว ส่วนที่เราไม่กล้าสบตา เพราะเรารู้สึกผิด รู้สึกผิดที่เคยไปทำร้ายคนดีดีคนหนึ่งที่ทุ่มเทให้เราหมดหัวใจ แต่ที่เขาหลบสายตาเรา คงเป็นเพราะเขาอาจจะเกลียดเราแล้วก็ได้
เราเคยคิดว่าถ้าเป็นไปได้เราก็อยากจะได้โอกาสอีกสักครั้ง อยากให้เขาลองเริ่มต้นใหม่กับเรา
แต่ไม่ว่าเราจะพยายามกี่ครั้งต่องกี่ครั้ง มันก็ไม่มีผลต่อใจเขาเลย เขาเฉยชากับเรามาก เขาไม่สนใจเราเลย
แต่ก็อย่างว่าแหล่ะ ความเฉยชาของเขามันก็แค่ทำให้เราเสียใจ แต่มันไม่เคยทำให้เราคิดเปลี่ยนใจเลยสักครั้ง
เรารู้แค่ว่าเราเจ็บ เจ็บจนร้องไห้ไม่ออก มันก็คงเหมือนเขาตอนนั้น ตอนที่เราทิ้งเขามา เรามันแย่เนอะ
เขาสมควรจะไปเจอคนดีดีคนที่ควรคู่กับเขา ไม่ควรจะมาจมปลักกับอดีตที่แย่ๆแบบเรา
ทุกวันนี้เราก็ทำได้แค่ไปกดไลค์โพสต์ของเขา อย่างน้อยก็ได้ทำให้เขารู้ว่าเราเห็นน เรายังคอยอยู่ข้างๆเขาเสมอ
แต่เราก็จะพยายามนะ จะพยายามให้ถึงที่สุดหน้าด้านทักเขาไป สักวันเขาคงใจอ่อน
หากถ้าวันไหนเขาบอกให้เราพอ บอกให้เราหยุด บอกว่าสิ่งที่เราทำทุกอย่างไม่มีผลกับใจเขาเลย เราก็พร้อมจะหยุด
แต่ความรักของเรา มันหยุดทุ่มเทให้ไม่ได้หรอกนะ
เราขอคืนดีเขามาปีกว่าๆแล้ว แต่เขาก็ไม่สนใจเลย เขาใจแข็งมาก ก็เราทำเขาเองนี่เนอะ
ตอนที่เลิกกันไปต่างคนก็มีแฟนใหม่นะ เราต้องเห็นเขาอยู่ด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน เราเจ็บมาก
ส่วนเรา เราก็มีคนใหม่เข้ามาเหมือนกัน แต่ทุกครั้งก็จะจบแบบเดิมๆ คือเมื่อเรารู้สึกคิดถึงเขาขึ้นมา เราก็จะบอกคนใหม่ว่าเรายังลืมคนเก่าไม่ได้ สุดท้ายมันก็จบแบบเดิมตลอด จนเราคิดว่าเราคงมีใครไม่ได้ ลองเปิดใจกับใครคนไหนก็ไม่รอดซักราย
เราว่า ถ้ามีใหม่แล้วมันดีได้ไม่เท่าคนเดิม ก็ไม่รู้จะมีไปทำไม
เราอยากให้เขาเข้ามาอ่าน เข้ามาเห็นความรู้สึกดีดีที่เรามีให้เขา......
ปล. ขอโทษสำหรับเรื่องที่ผ่านมาทุกอย่าง มันก็ผ่านมา1ปี5เดือนละนะ ลืมมันไปแล้วเริ่มต้นกันใหม่ได้มั้ย
ลองให้โอกาสเราสักครั้งนะ รักเสมอ ♡อ