รู้สึกไม่ดีกับเพื่อนสนิทเลย

คือ เพื่อนคนนี้สนิทกันมากถึงมากที่สุดเลยค่ะ มีปัณหาก็ช่วยเหลือกัน หัวเราะด้วยกัน สนุกด้วยกัน แต่เราจะอยู่ด้วยกันเฉพาะตอนเรียนนะคะ กินข้าวหรือพักเที่ยงเค้าจะมีเพื่อนอีกกลุ่มค่ะ รู้จักกันมาหนึ่งปีเกือบสองปีนิสัยใจคอก็พอรู้ๆกันอยู่ คือรักเพื่อนคนนี้มากไม่ว่าอะไรจะไม่มีวันทำลายมิตรภาพของเราได้เลยจริงๆ เรื่องมีอยู่ว่าเราชอบผู้ชายในห้องคนหนึ่ง แต่เราก็ไม่ได้บอกใครออกไป แต่เพื่อนนี้เค้ารู้ค่ะ เค้ารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเราถึงเราจะไม่บอกเค้าก็ตาม เค้ารู้ว่าเราชอบผู้ชายตนนั้น ผู้ชายคนเอ่ออ...หล่อมากกก สาวในห้องชอบบรึมเลยย เมื่อก่อนก็รู้สึกว่าผู้ชายคนนั้นเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งไม่ได้คิดว่าจะชอบมากขนาดนี้เลยจริงๆ ขอยํ้านะคะว่านางรู้ว่าเราชอบไม่ได้มโนว่านางรู้เองนะ เพราะนางยังแซวอยู่เลย พอเราชอบผู้ชายคนนั้นแบบจริงจังก็เห็นนางจะชอบคุยกับคนที่เราชอบบ่อยขึ้น บ่อยขึ้นจริงๆไม่มโน  แต่นางก็ไม่ผิดหรอกเพราะเรายังไม่ได้พูดออกไปตรงๆเลย ตอนเปลี่ยนคาบเรียนใหม่ก็เห็นเปลี่ยนที่ไปนั่งไกล้ๆกับผู้ชายคนนั้น แต่เจ็บสุดคือเราเห็นผู้ชายคนนั้นหันมาคุยกับเพื่อนเรานี่สิ เจ็บมาก บอกเลยว่านางสวยน้ะแต่เราก็หหน้าตาพอสู้กับนางได้ นางอวบนิดๆไง ถ้านางผอมละก็ หนูคงแพ้ขาดTT วันนั้นเราก็เข้าไปนั่งข้างๆโต๊ะนางเข้าไปเองไม่มีใครชวน แต่นางก็ยิ้มเราก็ยิ้มตอบบอกเลยฝืนยิ้มมากตอนนั้นจะร้องไห้อยู่แล้ว เรียนไปซักพักเพื่อนของคนที่เราชอบก็ชวนเราคุย นั่งติดกันเลย เรานั่งหน้าเพื่อนสนิทเรา ข้างๆเราก็เป็นเพื่อนของคนที่เราชอบ แล้วคนที่เราชอบก็นั่งอยู่ข้างๆกับเพื่อนเราข้างหลังด้วยกันไง สลับคู่มากไอ้เพื่อนของคนที่เราชอบมันชอบเพื่อนเราแต่มันชวนเราคุย คุยนู่นคุยนี่อยู่นั่นตอนนั้นนี่ไม่มีอารมณ์คุยเลย เราชอบผู้ชายคนนั้นเพราะว่าเขาเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยยุ่งกับผู้หญิงเท่าไหร่ ฉลาดไม่เกเรแล้วก็...หล่อมาก แต่ แต่!! วันนั้นเราเห็นมันชานเพื่อนเราคุย เฮ้ยยยย!! ชวน? ปกตินายไม่เคยชวนนี่ เห็นคุยกันเยอะมาก ดีน้ะ นั่งหน้าถ้านั่งหลังมันคงเห็นนํ้าตาเราแล้วนํ้าตาจะไหลจริงๆ พอบรรยากาศมันเริ่มกดดันเราเลยหันไปคุบกับเพื่อนของคนที่เราชอบ มันพูดอะไรไม่รู้แต่มันทำให้เราขำมากก ความรู้สึกแย่ๆมันเลยหายไปได้ชั่วขณะ TT ขอบใจมันมากจร ิงๆ เราก็ไม่เข้าใจว่านางรู้ว่าเราชอบแต่ทำไมทำแบบนี้ เวลาไม่เข้าใจการบ้านนางก็หันไปถามแต่คนที่เราชอบ นางต้องการอะไร แต่ถามว่าเรามีสิทธิ์ไปด่านางไม่ ตอบเลย ไม่ เราไม่มีสิทธิ์ เรารู้ว่าเราไม่มีสิทธิ์แต่ความรู้สึกเราละ! ห้ามได้หรอ มีวันนึงเหมือนนางจะจับอาการเราได้ นางก็พยายามมาพูดกับเราน้ะ เราพยามทำตัวให้ปกติที่สุด ยํ้า ว่าที่สุดพยายามฝืนยิ้มเวลานางเล่นมุก บอกเลยไม่ขำ ถ้ามุกนางแป้กเราก็จะแซวว่าทำไมเล่นมุกแป้กจัง แต่ตอนนี้ไม่ว่านางจะเล่นมุกขำไม่ขำเราหัวเราะหมด- - ก็พยายามทำตัวให้ปกติไง เหมือนเสแสร้งเลยป้ะ? จะให้ทำยังไงได้ล่ะทุกวันน้รู้สึกว่าไม่สนิทกับนางเเหมือนเมื่อ เราคุยกับนางน้อยลง นั่งห่างนางด้วย หัวก็บอกว่าเราไม่มีสิทธิ์ไปทำอะไรนี่ ถ้าเขาจะชอบกัน แต่ความรู้สึกมันดันเราออกมาจากนางจริงๆ จะมองหน้านางก็แสนจะยากเย็นมองหน้าคนที่เราชอบก็มองไม่ติดเหมือนกัน เราควรทำไงดี ความสัมพันธิ์ของเรากับเพื่อนมันเหมือนมีรอยร้าว ทำยังไงดี เมื่อก่อนเคยเชื่อมั่นในพลังของมิตรภาพแท้ๆ แต่บอกเลยเหตุการณ์นี้ใครไม่เจอกับตัวไม่เข้าใจความรู้สึกหรอก