เจอดีที่รีสอร์ตริมทะเล

เรื่องนี้เป็นเรื่องนึงที่เราเคยเจอ เกิดตอนเราประมาณม.4 ก็ปีนึงได้แล้ว แต่เราไม่เคยลืมเลย เรากับครอบครัวไปเที่ยวกันที่ขนอม ไปพักที่รีสอร์ตแห่งนึง ไม่ขอบอกชื่อน่ะ แต่รีสอร์ตนี้อยู่ติดกับทะเลเลย ชายหาดสวยมาก สะอาดสะอ้านเหมือนไม่ค่อยผ่านการรบกวนจากผู้คน ส่วนตัวรีสอร์ตเป็นไม้ ตัวรีสอร์ตยังดูใหม่อยู่เลย ติดกัน2หลังแล้วเว้นข้างๆไว้สำหรับให้จอดรถได้ มีซุ้มไม้ตั้งอยู่หลายหลัง สำหรับนั่งทานข้าวกัน กลางคืนนี่สวยมาก ลมพัดเย็น เงียบ ผู้คนไม่พลุกพล่าน นั่งฟังเสียงคลื่นกินอาหารไปด้วยนี่เพลินไปตามๆกัน ที่ไปกันก็มีเรา แม่ น้า น้าเขย พี่ชายกับพี่สาว แล้วก็ลุงกับป้า ลุงป้าพี่ชายก็พักอยู่หลังนึง น้ากับน้าเขยก็อีกหลังนึง ส่วนเราพักกับแม่แล้วก็พี่สาวพักด้วยกัน ทั้งหมด3หลัง พอบ่ายๆเรากับพี่ก็ไปเล่นน้ำกัน จนถึงเย็น พี่ชายกับพี่สาวยังเล่นน้ำอยู่ เราขี้เกียจเล่นประกอบกับหิวข้าวแล้ว เลยขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องตัวเอง ระหว่างนั้นพวกผู้ใหญ่ก็นั่งเฮฮาสั่งข้าวมากินกันอยู่ที่ซุ้มซึ่งก่ห่างกับตัวรีสอร์ตห้องของเราพอสมควร เราก็อาบน้ำไป ใจนึงก็หวิวๆ รู้สึกว่ามันแปลกๆ แต่ก็พยายามจะไม่คิดอะไรมาก อาจจะเป็นเพราะบรรยากาศก็ได้ ก็อาบต่อไป ซักพักได้ยินเสียงเดินเข้ามา เราก็คิดว่าเป็นพี่สาว คงเล่นน้ำพอแล้ว ก็โผล่หน้าไปดู แต่! ภายในห้องไม่มีใครเลย เราก็เริ่มใจคอไม่ดีละ อะไรวะก็เมื่อกี้ได้ยินนี่หว่า คิดขึ้นมาว่าพี่แกล้งรึเปล่า แต่ไม่น่าเป็นไปได้ เพราะพี่เราตัวเปียกอยู่ ถ้าเข้ามาต้องมีคราบน้ำคราบทราย แต่นี่ มีแค่รอยเท้าเราเดินเข้ามาในห้องน้ำ พออาบน้ำเสร็จก็ออกไปที่ผู้ใหญ่ เห็นพี่ทั้ง2ก็ยังคงเล่นน้ำอยู่ เลยพยายามลืมๆเรื่องนี้ไป เลยนั่งกินข้าวนั่งสั่งอาหารไป จนตกดึก ก็เข้านอนกัน ในหลังนึงจะมี2เตียง วางโต๊ะและโคมไฟกั้นกลางไว้ แม่ก็ชวนเรานอนกับแม่ แต่เราจะนอนเตียงเดียวกับพี่สาวเพราะวัยรุ่นเหมือนกันจะคุยโน่นคุยนี่กันก่อน แม่ก็พยายามคะยั้นคะยอเรา เราก็ไม่เอาๆอย่างเดียว แม่ก็เอองั้นตามใจก็ปิดทีวีปิดไฟ อ้อ แม่เราเป็นคนมีเซ้นส์เรื่องแบบนี้หนักมาก เราก็คล้ายๆกับแม่ ต่อๆ พอคุยกันกับพี่ไปเรื่อยๆก็เริ่มง่วงกัน เลยนอน พี่เราก็หลับสนิท เรามารู้ตัวอีกทีประมาณตี3-ตี4 เราอึดอัด หายใจไม่ออก ก็ลืมตา ..มีผญหน้าตาเละมาก เหี่ยวย่น ผมยุ่งกระเซอะกระเซิงนั่งทับ บีบคอเรา เรานึกบทสวดกี่บท นึกไม่ออกเลย เหมือนในหนังเปี๊ยบ นึกนะโม3จบ ก็นึกออกไม่หมด ท่องไม่ได้ เค้าก็พูดประมาณว่าให้เราออกไปจากที่นี่ มาทำไม เราหันไปหาพี่ข้างๆ พี่ก็นอนหลับไม่รู้เรื่อง เรียกก็ไม่ได้ยิน เค้าหน้าตาน่ากลัวมาก เหมือนโกรธมากๆที่เรามานอน ไม่ยอมปล่อยเลย เรามั่นใจว่ามันไม่ใช่ฝัน มันชัดเจนมากเราเคยล้อคนที่ผีอำว่ามโนไปเองอย่างโน้นอย่างนี้ เจอกับตัวนี่ไม่โอเคเลยจริงๆ พอนึกอะไรไม่ออกเราเลยนึกถึงแม่ น้ำตาไหลเป็นทางเลย แล้วเค้าก็หายไป  เราก็หลุดจากตรงนั้น รีบลุกไปนอนที่เตียงแม่ อยากเล่าแม่ใจจะขาด ร้องไห้น้ำมูกน้ำตาไหล แม่พูดขึ้นมาว่า 'บอกแล้วให้มานอนกับแม่' เท่านั้นแหละ เราตัวสั่นเหมือนจะตาย ทรมานมาก ภาวนาให้มันเช้าเร็วๆ พอรุ่งเช้า ก็เล่าให้ทุกคนฟัง แล้วก็รีบเก็บของกันออกจากรีสอร์ตไป แม่บอกปกติแม่เป็นคนนอนง่าย นอนได้ทุกที่ เราก็เหมือนกัน แต่ที่นี่แม่รู้สึกแปลกๆ หดหู่บอกไม่ถูก น้าเขยจะถามกับพนักงานว่ามันมีอะไรรึเปล่า แต่แม่ห้ามไว้ว่าอย่าไปพูดถึงเลย อีกอย่างเดี๋ยวเค้าจะด่าเอา เลยรีบขับรถออกจากที่นั่นทันที ทุกวันนี้เราก็ไม่รู้ว่าที่นั่นเปลี่ยนไปแค่ไหนบ้าง