มนุษย์กับความเป็นธรรมชาติ

ความสุขที่แท้จริง คือ
การได้มองต้นไม้ พริ้วไหวตามสายลม
แสงแดดทอแสงในเช้าของแต่ละวัน
การได้ยินนก ส่งเสียง ขับร้อง ในยามเช้า
การได้กลิ่นดอกไม้ที่ส่งกลิ่นมาจากที่ใกล้ๆ
ความเป็นธรรมชาติมันอยู่ในตัวเรา ขึ้นอยู่กับสิ่งที่เรามอง ฟัง รับรู้ สัมผัส

ความเป็นคนก็เช่นกัน ความสุขที่แท้จริง คือการเป็นธรรมชาติ หรือเทียบเคียงธรรมชาติ ให้ได้มากที่สุด เป็นตัวของตัวเอง แต่อย่าให้แตกต่างจากความเป็นคนดีๆ ที่คนส่วนมากเป็นก็คงเพียงพอ แล้ว ไม่ต้องดีจนใครมาเยินยอ แต่ดีโดยธรรมชาติ ดีมาจากเนื้อแท้ ของความดี ชีวิตเราก็จะพบความสุข เหมือนกับได้มองธรรมชาติในตัวเราเอง
  อย่าฝืนธรรมชาติ เพราะมันจะทำให้เราดู เสแสร้ง
   อย่าหลงไหลกับธรรมชาติมากไป เพราะเราจะกลายเป็นคน ไม่ทันคน
  ถ้ารู้ตัวว่าเราไม่ใช่คนดีๆ ก็จงเลียนแบบธรรมชาติในทุกๆวัน สักวันเราก็จะกลมกลืนตัวเองให้เข้ากับมัน

จงมองธรรมชาติและคน ด้วยความเป็นปกติ
จงมองธรรมชาติและคน ด้วยความเป็นธรรมดาของโลก เราจะมองเห็นความดีของมัน โดยไม่ต้องคิดในทางลบเลย นี่ละคือความสุขที่แท้จริง...