[…ร่ายสุภาพ…]

๏ ศรีภพศุภมงคล-------------------ยลเยี่ยมยิ่งเมืองแมน
งามกว่าแดนใดเทียบ---------------เปรียบดั่งแดนชาวฟ้า
เพริศแพร้วหล้าไพศาล-------------ก่องตระการอุกฤษฏ์
รังสฤษฏ์ดุจอินทร์สร้าง-------------เลอสล้างกระจ่างหน
ธีรชนดื่นเดียรดาษ------------------พุทธศาสน์ระบือศก
ภูมินทร์ปกคุ้มไผท------------------ยศวิไลกว่าพันแสง
ทั่วเขตแขวงสยามศานต์-----------ชนชื่นบานยิ่งยะย้าว
อกอะคร้าวอะเคื้อสุข----------------ราบร้างทุกข์มานเกษม
ราษฎร์ปรีดิ์เปรมทั่วหล้า------------ย่องเกียรติพระผ่านฟ้า
เกริกก้องเกรียงไกร     โสตเทอญ ๚ะ๛

[…โคลงสี่สุภาพ…]

๑ อยุธยายศเยี่ยมเพี้ยง------------ภูมิสวรรค์
ฤๅศักเรนทร์สรรค์-------------------เสกด้าว
ฤๅบุพกษัตริย์บัน--------------------ดาลฤทธิ์
เรืองรุ่งนครอะคร้าว-----------------ครึกครื้นนิกรเขษม ๚

๒ เหมปรางค์พระธาตุแก้ว----------ก่องสกล
ไตรรัตน์เรืองเวหน-------------------แห่งห้อง
ไล่มืดกิเลสชน-----------------------ชวนสู่ วิมุติแฮ
บังอกุศลป้อง-------------------------ปิดกั้นภูมิอบาย ๚

๓ แพรวพรายปราสาทไท้-----------ธรณิศ
กุก่องวรรณวิจิตร----------------------เจิดจ้า
รัตน์ฉลุเฉลาพิศ-----------------------งามผ่อง
ราวจักอวดยศท้า---------------------ทิพชั้นเมืองอมร ๚

๔ บวรวังแลวัดรั้ว---------------------รายเรียง รอบแฮ
พระพุทธศาสน์เคียง-----------------คู่บ้าน
ภูมินทร์นบธรรมเกรียง---------------ไกรเกริก นครเฮย
แผ้วจิตชนสะอ้าน--------------------สะอาดด้วยธรรมกถา ๚

๕ อยุธยายศล่มแล้ว-----------------เลยสมัย
เคลื่อนราชธานีไป--------------------สู่พื้น
ฟากบางกอกพิไล--------------------เลอเลิศ ภพเนอ
ยอรัตนโกสินทร์ฟื้น-------------------เฟื่องฟุ้งกรุงไกร ๚