ชีวิตผมตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยปี 1 ป.ตรี ก็มีเหงาบ้าง แต่โชคดีมั้งที่เพื่อนเลือกให้เป็นประธานรุ่นเลยต้อวิ่งทำกิจกรรมหลายอย่าง ร็จักคนเยอะขึ้น แต่พอมาเรียนป.โท ร็สึกเพื่อนไม่ค่อยมี เจอแต่คนแปลกๆ ขนาดเรียนอ.เปลี่ยนห้องยังไม่มีการบอกกล่าวกันการบ้านไม่ต้องพูดถึงไม่เคยเอื้อเฟื้อ สอนกันเหมือนชีวิตม.ปลายรึป.ตรี ผมคิดว่าแค่การบ้าน มันไม่มีเกียรตินิยมป่ะ แข่งอะไรกันไปหนักหนา พอกลับมาถึงห้อง ก็อยากมีใครสักคนคุยด้วยอยากมีคนดูแล ผมเคยมีแฟนนะ แต่ก็อีกแหละ คนเราหาคนดีดียาก คนที่รู้จักพอ ดีพอ และ พอดี ถึงไม่มีแฟนถ้ามีเพื่อนดีก็ดี แต่ตอนนี้ผมไม่มีใครเลย คอยปรึกษา คอยพูดคุย เครียดมาก เซงมากครับ ใครเคยเป็นอย่างผมบ้างไหม
ปล. ผมมาต่อต่างประเทศครับ ไกลบ้าน ไกลเพื่อนเก่า ยิ่งเหงาไปใหญ่ เรียนหนัก กดดันมากครับ ทุกคนคาดหวังกับเราสูง
มีใครเคยใช้ชีวิตอยู่คนเดียว ที่ไม่มีแฟน แล้วไม่เหงาบ้างไหมครับ
ปล. ผมมาต่อต่างประเทศครับ ไกลบ้าน ไกลเพื่อนเก่า ยิ่งเหงาไปใหญ่ เรียนหนัก กดดันมากครับ ทุกคนคาดหวังกับเราสูง