จะจำไว้เป็นบทเรียนว่า บางทีคำพูดก็สำคัญไม่แพ้การกระทำ

ก่อนหน้านี้เราคุยกับคนๆนึง ในสถานะ เพื่อนพิเศษ คนคุยๆกันอยู่

ซึ่งเราไม่เคยมาตกอยู่ในสถานะทำตัวไม่ถูกแบบนี้เราเลยทะเลาะกันบ่อยเพราะเค้าเป็นพวกคุยทีละหลายคนหากยังไม่เลือกใครเป็นแฟน

เราเลยเช็คสถานะกันบ่อยๆ ลองใจ และหึงเค้าบ่อย ซึ่งพอเราหึง เค้าก็ว่าเราว่าเราล้ำเส้น เราไม่มีสิทธิ์ แต่ก็ปลอบสุดท้ายก็จบดีๆทุกครั้ง

แต่ก้อทะเลาะกันบ่อย จนเราก็เบื่อ เค้าก็เบื่อ...

สิ่งที่เค้าทำตอนเราคุยๆกัน ก็อย่างไลน์คุยกันทั้งวัน เช้าจนถึงก่อนนอน หยอดบ้างแต่น้อยมากๆ เป็นห่วงความรู้สึกเรา

เราเคยเหนื่อยกับการก้าวผ่านจุดนี้ไปเป็นแฟน เลยบอกเค้าว่าเราชัดเจนที่จะเป็นเพื่อนกันเถอะ คุยแบบเพื่อน ทรีตแบบเพื่อน

เค้าก็ไม่เลือก...ซึ่งเรากลัวว่าเค้าจะทำเพราะสงสารเรา เลยบอกไปว่าอย่าฝืนเลย ทำแบบที่เค้าก็อยากทำเถอะ เค้าก็ยืนยันว่าเค้าทำเพื่อตัวเอง ไม่อยากเสียคนดีๆแบบเราไป

สุดท้ายมันก็วนมาที่ทะเลาะๆ จนเราจับได้ว่าเค้าคุยกะคนๆนึงที่เค้าเคยจีบ แต่เค้าโกหก

เราเลยหยุดทุกอย่างไว้แค่นี้ ขอเลิกคุย...เราเจ็บมากที่เค้าโกหก แต่เจ็บกว่าคือแกล้งบอกว่าคิดกับเราเกินเพื่อน

ถ้าไม่จบแบบนี้ ถ้าเลือกเราเป็นเพื่อนอย่างชัดเจนแต่แรก เรายอมรับว่าเราก็เสียใจ แต่ไม่ได้เสียความรู้สึกมากขนาดเป็นเพื่อนไม่ได้

เราก็คงแค่เงียบๆไปสักพักและกลับมาอยู่ข้างเค้าแบบเพื่อนไปได้ตลอด

แต่พอเป็นแบบนี้...เพื่อนเราก็ขอไม่เป็น...ขอโทษนะและขอบคุณสำหรับทุกอย่าง

ที่ตั้งกระทู้เพราะเราก็อยากเก็บไว้เป็นบทเรียน เตือนตัวเอง ต่อไปใครเข้ามาก็อย่าจริงจังจนเกินไป อย่าคิดเข้าข้างตัวเอง อย่าหลงเชื่อใจใครง่ายๆ

ถ้ามีแต่การกระทำไม่ได้ยืนยันด้วยคำพูดก็คือไม่ใช่ มีแต่คำพูดการกระทำไม่ชัดเจนก็อย่าไปเก็บมาใส่ใจ

เคสนี้เราเชื่อใจมากว่าเค้าจะไม่เอาความรู้สึกใครมาทำร้ายได้เพราะเค้าก็เพิ่งเจ็บหนักมา แต่ก็ทำกันได้ลงคอ

และอยากเตือนคนที่กำลังทำในลักษณะเดียวกันกับที่เค้าทำกับเรา

ไม่รักก็เจ็บมากแล้ว...แกล้งรัก เจ็บมากกว่านะคะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่