สวัสดีคะ กะทู้นี้เป็นกะทู้แรก หากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยไว้ด้วยนะคะ
เริ่มเลยนะคะ เรื่องมันยาวคะ
ตอนนี้เราอายุ 34 คะ เป็นซิงเกิ้ลมัม ลูก 1
เมื่อ 18 ปี ก่อน ตอนเราอยู่ ม.ปลาย เราแอบชอบเพื่อนข้างห้อง แต่เราไม่เคยทัก ไม่เคยคุย ไม่เคยยิ้มให้ เค้าไม่รู้จักเรา เพราะเราเขิน และเราก็เจียมตัว เพราะเราไม่สวยเอาซะเลย เราได้แต่แอบมอง มองมาตลอด 2 ปี แล้วเราก็เข้ามหาวิทยาลัยก่อนเค้า 1 ปี ซึ่งหมายถึง เราจะไม่เห็นเค้าอีกแล้ว เฮริ์ตมากก
ตอนเข้า ปี 1 เรายังแอบกลับไปที่โรงเรียนในช่วงวันหยุดเผื่อจะเจอเค้าบ้าง แต่ก็ไม่เคยเจอ หลังจากนั้นเค้าก็เข้ามหาวิทยาลัย คนละที่กับเรา เราก็ได้แต่ถามข่าวคราวเค้าจากเพื่อนๆ เค้า ซึ่งช่วงแรกๆ ก็มี หลังๆ มาก็ค่อยๆ หายไปตามกาลเวลา เพราะแต่ละคนก็แยกย้ายกันไปเรียนและทำงานกันหมด แต่เรายังคิดถึงเค้าเสมอ แล้วเราเองก็แต่งงาน มีครอบครัว
เมื่อประมาณสองปีที่แล้ว เราเกิดนึกถึงเค้าขึ้นมาอีก ตอนนั้นเราเป็นซิงเกิ้ลมัมได้ประมาณ 2 ปีแล้ว เราเลยลองเซริ์ทชื่เค้าในเฟสบุ๊ค ปรากฏว่าเจอคะ เราแอทเค้าไป เค้าก็รับ เราเลยลองทักไปเค้าก็คุยดี เราดีใจมาก เขินด้วย แบบคุยไป กรี๊ดไป (ลั่นสำนักงาน 555) เค้ามีแฟนแล้วแต่ยังไม่แต่งงาน เราเลยไม่อยากคุยต่อ ไม่อยากไปเป็นมือที่สามให้เค้ามีปัญหากัน
ผ่านมาสักครึ่งปี เราเหงาๆ เบื่อๆ เหนื่อยๆ เลยลองทักเค้าไปอีก เค้าก็ตอบดีคะ เราก็ถามไปว่าจะแต่งงานยัง เค้าตอบมาว่าเค้าโสดแล้ว เลิกกับแฟนได้สักพัก เราเลยคุยยาวคะสัก 2-3 วัน ตอนนั้นคิดว่า ชีวิตคนเราแสนสั้น ไม่รู้พรุ่งนี้จะตายไหม เมื่อก่อนเราไม่เคยกล้าพูดอะไร เราเสียดายมาก ตอนนี้เราเลยตัดสินใจบอกเค้าไปว่า เราเคยแอบชอบเค้า เท่านั้นแหละคะ เค้าดีใจมาก และเราก็เริ้มคุยกันมาตลอด แต่เราก็บอกเค้าไปว่ามันเป็นความรู้สึกตอนนั้นนะ ตอนนี้ขอเป็นเพื่อนคุยก่อน เค้าก็แห้วๆ นะ ประกอบกับเราอยู่กันคนละจังหวัด ไม่มีโอกาสได้เจอกัน สุดท้ายคุยเฟสไม่สะดวก เลยแลกเบอร์กัน มีไลน์กัน คุยไลน์กัน ทุกอย่างดีมาก ความรู้สึกเพิ่มมากขึ้นทุกวัน เราไม่เคยปิดบังอะไรเค้า ทั้งเรื่องครอบครัวเรา เศรษฐกิจ เรื่องลูก เรื่องสามีเก่าเราเล่าหมดนะ เค้าก็เช่นกัน เราคุยกันทุกวันวันละประมาณ 2 ชม. หลังจากที่เราเอาลูกนอนแล้ว ส่งเพลงให้กันฟังบ้าง เค้า cover เพลงมาให้เราฟังบ้าง เรา cover กลับไปบ้าง คือเราสองคนพอจะเล่นดนตรีได้บ้างคะ แต่เราไม่เคยเจอกันเลย ไม่มีโอกาสได้เจอกัน ไม่กล้าคุยแบบเฟสไม์ด้วย เพราะเราไม่สวย เค้าก็ไม่เคยขอ คุยกันแต่เรื่องดีๆ ปัญหาหรือเรื่องลบๆ ไม่ค่อยเล่าให้ฟัง เราไม่อยากให้เค้าไม่สบายใจ อบากให้เค้ามีความสุขเวลาคุยกับเรา อยากเห็นเค้ายิ้ม อยากได้ยินเสียงหัวเราะของเค้า เป็นอย่างนี้อยู่ประมาณ 4 เดือนคะ อยู่มาวันหนึ่ง เค้าหายไปคะ หายไปเฉยๆ เราโทรไปก็ไม่รับ ไลน์ไปไม่ตอบ บางทีอ่าน บางทีไม่อ่าน เราถามว่าเราทำอะไรผิด ยังอยากคุยกับเราอยู่ไหม หลายวันผ่านไป เค้าก็ตอบกลับมาว่าเราไม่ได้ทำอะไรผิด แต่เค้าไม่ว่าง แล้วก็หายไปอีก เราเฮริ์ทมาก ไม่เข้าใจ คิดว่าเค้าคงเจอคนอื่นที่ดีกว่า ใครจะมาสนใจแม่หม้ายลูกติด จนๆ ไม่สวยอย่างเรา เราก็ทำใจคะ โพสนู้นนี่นั่น ตามประสา ผ่านไปสักครึ่งเดือนเค้าก็กลับมา คุยเหมือนเดิม เราก็ยอมคุยนะ เพราะเราชอบเค้ามาก คุยดีๆ กัน สักสองสัปดาห์ แล้วก็หายไปอีกคะ กระปริดกระปรอย ตอนนี้ทักไป อ่านแต่ไม่ตอบคะ เมื่อวานซืนเค้าส่งสติ๊กเกอร์ยิ้มกลับมา แล้วเห็นหน้าเฟสเค้าโพสเพลงรัก หน้าเฟสแฟนเก่าเค้าก็โพสเพลงที่เค้าเคยฟังด้วยกัน เราเลยคิดว่าเค้าคงกลับไปคบกับแฟนเก่า หรือเค้าอาจจะเจอคนอื่นที่ดีกว่าเรา เราก็คงต้องตัดใจตามระเบียบ ไม่กล้าทักเค้าไปแล้ว กลัวทำเค้าลำบากใจ
แต่ปัญหามันอยู่ที่ เราชอบเค้ามาก เราตัดใจไม่ได้ ทุกครั้งที่หยิบมือถือเราจะต้องส่งหน้าเฟสเค้า ตกวันละประมาณ 10 ครั้ง ส่องไปก็เท่านั้น เค้าไม่อัฟเดทอะไร แต่เราก็อดไม่ได้ แต่ละวันต้องนึกถึงเค้าบ่อยๆ เวลาฟังเพลงก็ฟังเพลงเดิมๆ หรือเปลี่ยนเพลงก็ยังคิดถึงอยู่ คือเราไม่สามารถเดินออกมาจากตรงนั้นได้ คำถามเราคือ
1. เราจะต้องทำอย่างไร ถึงจะหาย ขอเป็นขั้นตอนเลยนะคะ
2. เราจะต้องเลิกเป็นเพื่อนในเฟสเค้าไหม เราถึงจะเลิกส่องเฟสเค้าได้
3. เรายังถือว่าปกติอยู่ไหม เราต้องพบจิตแพทย์ไหม
ขอบคุณทุกเม้นท์นะคะ ตอนนี้อาการแย่มากคะ
แอบชอบเพื่อนเก่าที่บังเอิญได้มาคุยไลน์กันอีกครั้ง
เริ่มเลยนะคะ เรื่องมันยาวคะ
ตอนนี้เราอายุ 34 คะ เป็นซิงเกิ้ลมัม ลูก 1
เมื่อ 18 ปี ก่อน ตอนเราอยู่ ม.ปลาย เราแอบชอบเพื่อนข้างห้อง แต่เราไม่เคยทัก ไม่เคยคุย ไม่เคยยิ้มให้ เค้าไม่รู้จักเรา เพราะเราเขิน และเราก็เจียมตัว เพราะเราไม่สวยเอาซะเลย เราได้แต่แอบมอง มองมาตลอด 2 ปี แล้วเราก็เข้ามหาวิทยาลัยก่อนเค้า 1 ปี ซึ่งหมายถึง เราจะไม่เห็นเค้าอีกแล้ว เฮริ์ตมากก
ตอนเข้า ปี 1 เรายังแอบกลับไปที่โรงเรียนในช่วงวันหยุดเผื่อจะเจอเค้าบ้าง แต่ก็ไม่เคยเจอ หลังจากนั้นเค้าก็เข้ามหาวิทยาลัย คนละที่กับเรา เราก็ได้แต่ถามข่าวคราวเค้าจากเพื่อนๆ เค้า ซึ่งช่วงแรกๆ ก็มี หลังๆ มาก็ค่อยๆ หายไปตามกาลเวลา เพราะแต่ละคนก็แยกย้ายกันไปเรียนและทำงานกันหมด แต่เรายังคิดถึงเค้าเสมอ แล้วเราเองก็แต่งงาน มีครอบครัว
เมื่อประมาณสองปีที่แล้ว เราเกิดนึกถึงเค้าขึ้นมาอีก ตอนนั้นเราเป็นซิงเกิ้ลมัมได้ประมาณ 2 ปีแล้ว เราเลยลองเซริ์ทชื่เค้าในเฟสบุ๊ค ปรากฏว่าเจอคะ เราแอทเค้าไป เค้าก็รับ เราเลยลองทักไปเค้าก็คุยดี เราดีใจมาก เขินด้วย แบบคุยไป กรี๊ดไป (ลั่นสำนักงาน 555) เค้ามีแฟนแล้วแต่ยังไม่แต่งงาน เราเลยไม่อยากคุยต่อ ไม่อยากไปเป็นมือที่สามให้เค้ามีปัญหากัน
ผ่านมาสักครึ่งปี เราเหงาๆ เบื่อๆ เหนื่อยๆ เลยลองทักเค้าไปอีก เค้าก็ตอบดีคะ เราก็ถามไปว่าจะแต่งงานยัง เค้าตอบมาว่าเค้าโสดแล้ว เลิกกับแฟนได้สักพัก เราเลยคุยยาวคะสัก 2-3 วัน ตอนนั้นคิดว่า ชีวิตคนเราแสนสั้น ไม่รู้พรุ่งนี้จะตายไหม เมื่อก่อนเราไม่เคยกล้าพูดอะไร เราเสียดายมาก ตอนนี้เราเลยตัดสินใจบอกเค้าไปว่า เราเคยแอบชอบเค้า เท่านั้นแหละคะ เค้าดีใจมาก และเราก็เริ้มคุยกันมาตลอด แต่เราก็บอกเค้าไปว่ามันเป็นความรู้สึกตอนนั้นนะ ตอนนี้ขอเป็นเพื่อนคุยก่อน เค้าก็แห้วๆ นะ ประกอบกับเราอยู่กันคนละจังหวัด ไม่มีโอกาสได้เจอกัน สุดท้ายคุยเฟสไม่สะดวก เลยแลกเบอร์กัน มีไลน์กัน คุยไลน์กัน ทุกอย่างดีมาก ความรู้สึกเพิ่มมากขึ้นทุกวัน เราไม่เคยปิดบังอะไรเค้า ทั้งเรื่องครอบครัวเรา เศรษฐกิจ เรื่องลูก เรื่องสามีเก่าเราเล่าหมดนะ เค้าก็เช่นกัน เราคุยกันทุกวันวันละประมาณ 2 ชม. หลังจากที่เราเอาลูกนอนแล้ว ส่งเพลงให้กันฟังบ้าง เค้า cover เพลงมาให้เราฟังบ้าง เรา cover กลับไปบ้าง คือเราสองคนพอจะเล่นดนตรีได้บ้างคะ แต่เราไม่เคยเจอกันเลย ไม่มีโอกาสได้เจอกัน ไม่กล้าคุยแบบเฟสไม์ด้วย เพราะเราไม่สวย เค้าก็ไม่เคยขอ คุยกันแต่เรื่องดีๆ ปัญหาหรือเรื่องลบๆ ไม่ค่อยเล่าให้ฟัง เราไม่อยากให้เค้าไม่สบายใจ อบากให้เค้ามีความสุขเวลาคุยกับเรา อยากเห็นเค้ายิ้ม อยากได้ยินเสียงหัวเราะของเค้า เป็นอย่างนี้อยู่ประมาณ 4 เดือนคะ อยู่มาวันหนึ่ง เค้าหายไปคะ หายไปเฉยๆ เราโทรไปก็ไม่รับ ไลน์ไปไม่ตอบ บางทีอ่าน บางทีไม่อ่าน เราถามว่าเราทำอะไรผิด ยังอยากคุยกับเราอยู่ไหม หลายวันผ่านไป เค้าก็ตอบกลับมาว่าเราไม่ได้ทำอะไรผิด แต่เค้าไม่ว่าง แล้วก็หายไปอีก เราเฮริ์ทมาก ไม่เข้าใจ คิดว่าเค้าคงเจอคนอื่นที่ดีกว่า ใครจะมาสนใจแม่หม้ายลูกติด จนๆ ไม่สวยอย่างเรา เราก็ทำใจคะ โพสนู้นนี่นั่น ตามประสา ผ่านไปสักครึ่งเดือนเค้าก็กลับมา คุยเหมือนเดิม เราก็ยอมคุยนะ เพราะเราชอบเค้ามาก คุยดีๆ กัน สักสองสัปดาห์ แล้วก็หายไปอีกคะ กระปริดกระปรอย ตอนนี้ทักไป อ่านแต่ไม่ตอบคะ เมื่อวานซืนเค้าส่งสติ๊กเกอร์ยิ้มกลับมา แล้วเห็นหน้าเฟสเค้าโพสเพลงรัก หน้าเฟสแฟนเก่าเค้าก็โพสเพลงที่เค้าเคยฟังด้วยกัน เราเลยคิดว่าเค้าคงกลับไปคบกับแฟนเก่า หรือเค้าอาจจะเจอคนอื่นที่ดีกว่าเรา เราก็คงต้องตัดใจตามระเบียบ ไม่กล้าทักเค้าไปแล้ว กลัวทำเค้าลำบากใจ
แต่ปัญหามันอยู่ที่ เราชอบเค้ามาก เราตัดใจไม่ได้ ทุกครั้งที่หยิบมือถือเราจะต้องส่งหน้าเฟสเค้า ตกวันละประมาณ 10 ครั้ง ส่องไปก็เท่านั้น เค้าไม่อัฟเดทอะไร แต่เราก็อดไม่ได้ แต่ละวันต้องนึกถึงเค้าบ่อยๆ เวลาฟังเพลงก็ฟังเพลงเดิมๆ หรือเปลี่ยนเพลงก็ยังคิดถึงอยู่ คือเราไม่สามารถเดินออกมาจากตรงนั้นได้ คำถามเราคือ
1. เราจะต้องทำอย่างไร ถึงจะหาย ขอเป็นขั้นตอนเลยนะคะ
2. เราจะต้องเลิกเป็นเพื่อนในเฟสเค้าไหม เราถึงจะเลิกส่องเฟสเค้าได้
3. เรายังถือว่าปกติอยู่ไหม เราต้องพบจิตแพทย์ไหม
ขอบคุณทุกเม้นท์นะคะ ตอนนี้อาการแย่มากคะ