ชูนิ้วกลาง

ไปดูที่สนามมา  แมทนี้ยิ่งกว่าสงคราม แฟนบอลตะโกนด่านักเตะตลอดทั้งเกม

เมื่อทีมตัวเองได้เปรียบก็เซ็งแซ่โห่ร้องด้วยความดีใจ   ตรงกันข้ามเมื่อทีมตัวเองเสียเปรียบก็ ตะโกนด่าสาบแช่ง ทั้งกรรมการทั้งนักบอล

พอเกมจบ  นักกีฬาที่เล่นกันหนักมาตลอดทั้งเกม  เข้าไปจับไม้จับมือแลกเสื้อกัน เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...อันนี้ผมทึ่ง

ผมไปเชียร์ บรร เดินออกจากสนาม มาพร้อมกับกองเชียร์ฉลามชล...ก็เดินคุยกันมาตลอดทาง จนมาถึงที่จอดรถอดก็กล่าวลากัน ไม่มีอะไรพิเศษมากไปกว่านั้น...พอมาถึงที่จอดรถก็ขยับรถให้กันและกัน ต่างเอื้อเฟื้อต่อกัน....ความรู้สึกมันดีมาก...

จนได้มาอ่านกระทู้นี้...แฟนบอลฉลามชล..บางกลุ่ม..ย้ำ(บางกลุ่มเท่านั้น) ที่ไม่อยากเกมจบในสนาม.....จนลืมคำว่า "สปิริต"