เวลาคุยเรามีความสุข แต่เวลาเค้าหายเราก็คิดถึง เราให้ความสำคัญกับเค้ามากขึ้นแต่ว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วเราก็รู้ว่าเค้าคุยกับคนอื่นด้วยแต่ไม่รู้ว่าใคร พยามจะไม่ไปใส่ใจไม่สนใจพยามจะอยู่ในส่วนของเรา รู้เรื่องของเค้ามาดไปก็เจ็บเราไม่ควรชอบเค้าเลยกว่าจะรู้ว่าชอบมันก็มาไกลขนาดนี้แล้ว หลายคนบอกว่าเค้านิสัยดีเราเชื่อนะ แต่ไม่ชอบเลยเวลามีใครมาแซวเค้าว่าทำไมไม่มีแฟนซะที เค้าก็ตอบว่า ยังไม่เจอซะที เราเห็นทีไรน้ำตาไหลตลอดเลยคำถามผุดขึ้นมาเลยแล้วเราละ เคยเห็นกันบ้างมั้ย รู้มั้ยว่าเรามีตัวตน เรามันแย่จนเค้ามองข้ามกันขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมมันเจ็บแบบนี้จะถอยออกมามันก็ไม่ง่าย จะเดินต่อไปก็ไม่มีแรงแล้ว
ทรมานสุดใจ