วันนี้อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ ความรัก ของเราให้เพื่อนๆได้ฟังกัน
ปัจจุบัน เรามีคุยกับผู้ชายคนนึงอยู่ (จริงๆเป็นแฟนเก่าที่เลิกกันไปสองเดือนที่แล้ว แต่ทำทุกอย่างเหมือนเดิม) แต่ก่อนเขาเป็นคนดีมาก คอยเทคแคร์ ไปรับไปส่ง (ขับรถไม่ได้แต่นั่งแท็กซี่ไปส่งตลอด) โทรหาทุกวัน ไลน์หาตลอด ไปไหนบอกตลอด แม้แต่กินข้าวกับอะไรยังบอกเลย ไปมาหาสู่เราตลอด ถึงแม้บ้านจะค่อนข้างไกลกัน และที่สำคัญเขาไม่เคยนอกใจเรามาก่อน ซึ่งเป็นแบบนี้ได้ประมาณ 1 ปี จนเพื่อนๆของเราหลายๆคนต่างพากันอิจฉาเรา
แต่พอเริ่มเข้าสู่ช่วงมหาวิทยาลัย เราสองคนก็ได้มีสังคมใหม่ๆ (ได้เรียนคนละมหาวิทยาลัย) ก็ทะเลาะกันเรื่องไม่มีเวลาให้กันบ้าง เรื่องเพื่อนบ้าง เป็นปกติของคู่รักทั่วๆไป ซึ่งเรายอมรับได้ในจุดนั้น และไม่คิดติดใจว่ามันเป็นปัญหาใหญ่อะไร จนนานวันเข้า เขาก็เริ่ม ไม่โทรหา ไปไหนไม่บอก เริ่มโกหก หนีไปกินเหล้า เปลี่ยนไป จากหน้ามือเป็นหลังมือ เป็นแบบนี้มาประมาณ 10 เดือน
สำหรับใครหลายๆคนคงนี่เป็นสาเหตุที่ทำให้เลิกรากัน แต่เราไม่เลิก เราเลือกที่จะทน และคิดว่าเขาจะปรับตัวให้ทุกอย่างลงตัวได้ดีกว่านี้ จนกระทั่งวันนึงที่เขาโดนไล่ออกจากมหาวิทยาลัยเนื่องจากเกรดเฉลี่ยสะสมไม่ถึงเกณฑ์ จึงต้องอยู่ว่างๆไปก่อน เราเองก็แอบผิดหวังในตัวเขาเล็กๆ แต่ก็พยายามให้กำลังใจเขาเสมอมา จนปัจจุบัน ที่เราจะเรียนจบอยู่แล้ว เขาก็ยังไม่มีที่เรียน และทำตัวเรื่อยเปื่อยไปวันๆ
แต่ไหนแต่ไรเราอยู่ข้างเขา และคอยจัดการเรื่องต่างๆให้ตลอด เช่น เราขับรถให้เขานั่งตลอดเพราะเขาขับรถไม่เป็น เราคอยโทรปลุก "ทุกวัน" เพราะเขาไม่สามารถตื่นด้วยนาฬิกาปลุกได้ เขาขี้เซามากๆ นอนวันนึงประมาณ 16 ชม. (ซึ่งเราเบื่อมาก)
วันเกิดเรา เขาไม่มีของขวัญ ไม่มีการ์ด ไม่พาไปกินข้าว ไม่มีอะไรทั้งนั้น จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเราอายุเท่าไหร่
วันครบรอบ เขาก็จำไม่ได้
เวลามีปัญหากัน ทะเลาะกัน สิ่งที่เขาทำเสมอก็คือ "เงียบ"
เวลาเราถามเขาก็จะตอบแต่ "ไม่รู้"
เขาสามารถบอกเลิกเราได้ง่ายๆ โดยไม่ชั่งใจหรืออะไรเลย
เราพูดเคลียกันกี่ทีๆ ทุกอย่างก็เหมือนเดิมมาตลอด
10 เดือนหลังมานี้ที่เราอดทนมา เราได้รับแต่ความเงียบ เจอกันน้อยลงทุกวัน (เดือนละ 3-4 วัน) คุยกันน้อยลงทุกวันๆ
เราถามเขาว่าทำไมไม่ขอเราคืนดี เขาก็เอาแต่เงียบ
เราเคยถามเขา ว่ายังรักเราอยู่มั้ย เขาตอบว่า มากขึ้นทุกวัน
แต่เรารู้สึกว่าเราเริ่มรักเขาน้อยลงทุกวันๆ
ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อยกับความรักนี้มากๆ แต่จะให้เดินออกมา ก็ยังไม่พร้อมจริงๆค่ะ
ควรพอหรือรอต่อไป
ปัจจุบัน เรามีคุยกับผู้ชายคนนึงอยู่ (จริงๆเป็นแฟนเก่าที่เลิกกันไปสองเดือนที่แล้ว แต่ทำทุกอย่างเหมือนเดิม) แต่ก่อนเขาเป็นคนดีมาก คอยเทคแคร์ ไปรับไปส่ง (ขับรถไม่ได้แต่นั่งแท็กซี่ไปส่งตลอด) โทรหาทุกวัน ไลน์หาตลอด ไปไหนบอกตลอด แม้แต่กินข้าวกับอะไรยังบอกเลย ไปมาหาสู่เราตลอด ถึงแม้บ้านจะค่อนข้างไกลกัน และที่สำคัญเขาไม่เคยนอกใจเรามาก่อน ซึ่งเป็นแบบนี้ได้ประมาณ 1 ปี จนเพื่อนๆของเราหลายๆคนต่างพากันอิจฉาเรา
แต่พอเริ่มเข้าสู่ช่วงมหาวิทยาลัย เราสองคนก็ได้มีสังคมใหม่ๆ (ได้เรียนคนละมหาวิทยาลัย) ก็ทะเลาะกันเรื่องไม่มีเวลาให้กันบ้าง เรื่องเพื่อนบ้าง เป็นปกติของคู่รักทั่วๆไป ซึ่งเรายอมรับได้ในจุดนั้น และไม่คิดติดใจว่ามันเป็นปัญหาใหญ่อะไร จนนานวันเข้า เขาก็เริ่ม ไม่โทรหา ไปไหนไม่บอก เริ่มโกหก หนีไปกินเหล้า เปลี่ยนไป จากหน้ามือเป็นหลังมือ เป็นแบบนี้มาประมาณ 10 เดือน
สำหรับใครหลายๆคนคงนี่เป็นสาเหตุที่ทำให้เลิกรากัน แต่เราไม่เลิก เราเลือกที่จะทน และคิดว่าเขาจะปรับตัวให้ทุกอย่างลงตัวได้ดีกว่านี้ จนกระทั่งวันนึงที่เขาโดนไล่ออกจากมหาวิทยาลัยเนื่องจากเกรดเฉลี่ยสะสมไม่ถึงเกณฑ์ จึงต้องอยู่ว่างๆไปก่อน เราเองก็แอบผิดหวังในตัวเขาเล็กๆ แต่ก็พยายามให้กำลังใจเขาเสมอมา จนปัจจุบัน ที่เราจะเรียนจบอยู่แล้ว เขาก็ยังไม่มีที่เรียน และทำตัวเรื่อยเปื่อยไปวันๆ
แต่ไหนแต่ไรเราอยู่ข้างเขา และคอยจัดการเรื่องต่างๆให้ตลอด เช่น เราขับรถให้เขานั่งตลอดเพราะเขาขับรถไม่เป็น เราคอยโทรปลุก "ทุกวัน" เพราะเขาไม่สามารถตื่นด้วยนาฬิกาปลุกได้ เขาขี้เซามากๆ นอนวันนึงประมาณ 16 ชม. (ซึ่งเราเบื่อมาก)
วันเกิดเรา เขาไม่มีของขวัญ ไม่มีการ์ด ไม่พาไปกินข้าว ไม่มีอะไรทั้งนั้น จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเราอายุเท่าไหร่
วันครบรอบ เขาก็จำไม่ได้
เวลามีปัญหากัน ทะเลาะกัน สิ่งที่เขาทำเสมอก็คือ "เงียบ"
เวลาเราถามเขาก็จะตอบแต่ "ไม่รู้"
เขาสามารถบอกเลิกเราได้ง่ายๆ โดยไม่ชั่งใจหรืออะไรเลย
เราพูดเคลียกันกี่ทีๆ ทุกอย่างก็เหมือนเดิมมาตลอด
10 เดือนหลังมานี้ที่เราอดทนมา เราได้รับแต่ความเงียบ เจอกันน้อยลงทุกวัน (เดือนละ 3-4 วัน) คุยกันน้อยลงทุกวันๆ
เราถามเขาว่าทำไมไม่ขอเราคืนดี เขาก็เอาแต่เงียบ
เราเคยถามเขา ว่ายังรักเราอยู่มั้ย เขาตอบว่า มากขึ้นทุกวัน
แต่เรารู้สึกว่าเราเริ่มรักเขาน้อยลงทุกวันๆ
ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อยกับความรักนี้มากๆ แต่จะให้เดินออกมา ก็ยังไม่พร้อมจริงๆค่ะ