เชื่อว่าหลายๆ คนคงมี "เพื่อนบ้าน" หรือถ้าเป็นคอนโด อพาร์ทเม้น
ก็ย่อมมีเพื่อนร่วมชั้น ร่วมอาคาร...เคยคิดมั้ยคะ
หากวันหนึ่ง พวกเขาเสียชีวิตไป แล้วจะเป็นยังไง
เสียดาย คนตายไม่ได้เล่า 7 :
"เพื่อนข้างบ้าน"
ทำยังไง หากพวกเขา ไม่ใช่คนเป็นอีกแล้ว...
#ผี #สยองขวัญ #เสียดายคนตายไม่ได้เล่า
วันนี้จะมาเล่าเรื่องราวของเพื่อนข้างบ้านค่ะ...
จริงๆ ไม่ใช่ข้างบ้านหรอก หลังบ้านมากกว่า
สมัยหลิวอยู่ม.ปลาย หลังบ้านที่ติดกั้นเพียงรั้วกั้น
จะมีคุณยายท่านหนึ่งอาศัยอยู่
คุณยายชอบไปขายขนมที่ตลาด
และถ้าเจอระหว่างทาง ก็จะรับกลับมาด้วยกันตลอดค่ะ
เวลาคุณยายทำขนม แกก็จะชอบเรียกให้หลิวไปเอา
โดยหลิวจะเดินไปที่รั้วหลังบ้าน
แล้วแกก็จะยื่นขนมมาให้ตลอด
ขนมที่คุณยายทำอร่อยมากเลยค่ะ
แต่หลิวไม่รู้เรียกว่าอะไร ข้างในเป็นไส้ถั่ว
บางวันข้างนอกก็เคลือบน้ำตาล
บางวันก็ไม่ได้เคลือบ...
คุณยายให้ขนมเกือบทุกวันที่ไปขายของ
เงินแกก็ไม่ยอมเอา...
หลังเลยชอบซื้อนมผง หรือของบำรุงร่างกายไปแลกกับแกแทนค่ะ
คุณยายอาศัยอยู่ที่บ้านนั้นคนเดียว
เพราะหลานซื้อไว้ให้ กลับมาอาทิตย์ละครั้ง
พอหลิวเข้ามหาวิทยาลัย
ต้องอยู่หอใน
ก็เลยไม่ค่อยได้กลับบ้านอีกเลย
จนวันหนึ่ง หลิวก็กลับมาที่บ้านค่ะ
วันนั้นถึงบ้านดึกมาก เกือบเที่ยงคืนแล้ว
หลิวก็เดินเข้าบ้านปกติ
ระหว่างที่เดินขึ้นบ้าน
ก็เห็นคุณยายค่ะ
คุณยายยืนอยู่หลังรั้ว
โดยบ้านของคุณยายมืดสนิท ไม่ได้เปิดไฟอะไรเลยค่ะ
"หนูๆ มาเอาขนม ยายทำไว้ให้"
คุณยายตะโกนบอกแบบนี้ค่ะ
ภาพที่หลิวเห็นคือคุณยายคนเดิม
ใส่เสื้อคอกระเช้าเหมือนที่แกชอบใส่
และน้ำเสียงที่ใจดีไม่ต่างจากเดิม
ตอนนั้นเห็นหน้าคุณยายไม่ชัดค่ะ
เพราะมันมืดมาก แต่หลิวก็ไม่ได้เดินเข้าไป
เพราะหลิวเป็นคนกลัวงู แล้วบ้านหลิวต้นไม้เยอะ
หลิวเลยบอกคุณยายว่า
ดึกแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้หลิวค่อยมาเอาตอนเช้า ฝากคุณยายเก็บไว้ก่อน
คุณยายก็ถาม ไม่มาเอาตอนนี้เหรอ
หลิวก็บอกยายค่ะ หลิวไม่กล้าไป หลิวกลัวงู
ยายก็บอกว่า งั้นเดี๋ยวคุณยายวางไว้ตรงนี้นะ พรุ่งนี้เช้าให้แวะมาเอา
หลิวก็งงๆ ค่ะ ทำไมคุณยายไม่เก็บไปก่อน
แต่ไม่อยากถามเยอะ เลยบอกลาคุณยายแล้วขึ้นบ้านไป
เช้าวันต่อมาหลิวก็ตื่นแต่เช้าค่ะ
ลงไปเอาขนม ซึ่งไม่มี
เลยตะโกนเรียกคุณยายค่ะ (อารมณ์กลัวคนแก่น้อยใจ ไม่ได้เห็นแก่กินนะ อิอิ)
สักพักแม่ก็เดินลงมาค่ะ
ถามว่า เรียกหาใคร
เลยบอกแม่ว่าถามหายายหลังบ้าน
"แกเสียไปปีกว่าแล้ว"
อึ้งเลยค่ะ ...เล่าให้แม่ฟังว่า
เมื่อคืนยังเจออยู่เลย ยายมาเรียกไปเอาขนม
แม่เลยถามว่า เมื่อคืนไม่สงสัยเหรอว่ายายเค้ารู้ได้ไงว่าเราจะกลับมา
ไม่ได้กลับมาตั้งนานแล้ว
เก็บมาคิดก็จริง อย่างที่แม่ว่าจริงๆด้วยค่ะ
แต่ตั้งแต่วันนั้น ก็ไม่ได้เจอยายอีกเลยค่ะ
คิดว่าแกคงเป็นห่วงเรา แกเลยยังไม่ไปไหน
พอได้เจอ เห็นว่าเรามา แกเลยแวะมาหา
แล้วหายห่วง ก็ไปค่ะ
เพราะจากวันนั้น ไม่เจอยายอีกเลยค่ะ
นี่เป็นอีกความผูกพันธ์หนึ่งของคนที่เสียชีวิตไปค่ะ
ถามว่ารู้สึกยังไง ก็รู้สึกดีใจที่ได้เจอคุณยายค่ะ
ได้บอกลา...
คิดว่าแกคงมีความสุข
จริงๆ หลังจากนั้นแอบมองไปหลังบ้านทุกวัน
ตั้งใจว่าจะบอกลาแบบเป็นทางการ
แต่แกไม่เคยมาอีกเลย จนมีคนมาเช่าบ้านใหม่
เลยคิดว่าแกคงไปแล้วจริงๆ ค่ะ
++++ขอแถมอีก 1 เรื่องสั้นๆ +++
จริงๆ แถวบ้านหลิวคนแก่เยอะค่ะ
ที่นี้มีอีกหลังหนึ่งที่เสียชีวิต
เป็นคุณลุง คุณลุงแกเป็นคนจีน
จะชอบเดินออกกำลังกายช่วงเช้า
ห้องหลิวใกล้ถนน ก็จะได้ยินแกร้องเพลงจีนๆ ของแกตลอด
หลังจากแกเสียไป คนในหมู่บ้านก็บอกว่าแกไม่ได้ไปไหน...
เพราะแกห่วงหมา แกมีหมาที่แกรักมากอยู่ตัวนึงค่ะ
จริงๆ เป็นหมาบ้านหลิวนี่แหละ แต่แกชอบ...
สุดท้ายมันเลย อยู่ทุกบ้านเลย
มันชื่อไจแอ้นท์
วันที่แกเสียไป ไจแอ้นท์มันหอนทั้งวันเลยค่ะ
จนกระทั่งวันเผา
ด้วยความที่เป็นหมู่บ้าน ก็จะมีวัด
ไจแอ้นท์ก็ไปเฝ้าแกวันเผาค่ะ
แต่โดนมาเจ้าถิ่นไล่กัด...
พ่อหลิวต้องไปเอามันกลับมาค่ะ แต่มันไม่ยอมเลย
มันรักลุงมาก กว่าจะเอากลับได้ ไจแอ้นท์เยินไปทั้งตัวค่ะ
ต้องไปหาหมอเลย....เป็นหมาที่รักเจ้าของมากเลยค่ะ
จากนั้นไจแอ้นท์ก็โกรธพ่อหลิวไปเป็นเดือนเลยค่ะ ไม่ยอมเข้าใกล้...
หลังจากจากวันเผา...
ไจแอ้นท์กลับมาร่าเริงเหมือนเดิมค่ะ
มันชอบวิ่งเหมือนกับเล่นกับใครอยู่ แต่ไม่มีใคร
มันชอบเดินไปรอบหมู่บ้าน เหมือนเดินไปเป็นเพื่อนใครสักคน แต่ไม่มีใคร
จนน่าจะประมาณวันที่ 3 ค่ะ หลิวเริ่มได้ยินเสียงคุณลุงร้องเพลง
เหมือนตอนแกมีชีวิต ถึงไม่มีใคร
เป็นแบบนั้นตลอดจนกระทั่งวันที่ 7
วันที่ 7 เป็นวันสุดท้ายที่ได้ยินแกร้องเพลง
เป็นวันที่ไจแอ้นท์ หอนอยู่ทั้งวัน
จากนั้นก็เงียบไปเลยค่ะ
หลังจากนั้น ไจแอนท์จะหอนเฉพาะวันพระเท่านั้นค่ะ
หลิวไม่รู้เหมือนกันว่าโลกหลังความตายเป็นยังไง
แต่หลิวว่าความผูกพันธ์ มันไม่ได้จำกัดแค่คนเป็นเท่านั้น
มันยังมีเรื่องราวของคนที่เสียชีวิตไปค่ะ
หากเค้ายังมีความผูกพันธ์กับเราอยู่
เห็นมั้ยคะว่าวิญญาณก็ไม่ต่างจากเราเลย...
ถ้าเค้าเสียชีวิตอย่างสงบ...
แต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ...เค้าจะเป็นแบบไหน ติดตามต่อในตอนหน้า
เสียดาย คนตายไม่ได้เล่า 8 : เพื่อนข้างห้อง
เรื่องทุกเรื่องที่หลิวเขียน อาจจะอัพ Pantip ล่าช้าไปสักนิดนะคะ ส่วนใหญ่หลิวจะอัพในบล็อก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://storylunch.blogspot.com/
เสียดายคนตายไม่ได้เล่าตั้งแต่ตอนที่ 1- ตอนล่าสุด ติดตามที่ เพจ "โลกสวยไปวันวัน"
++กำหนดการ...อัพนิยายในบล็อกของหลิว storylunch.blogspot.com +++
หลังจาก"เสียดายคนตายไม่ได้เล่า" จบ...
ซีรี่ย์ต่อไปที่หลิวจะอัพ มีดังนี้ค่ะ....
1. หมวดสยองขวัญ :"วิญญาณ ในออฟฟิส" (ชื่ออย่างไม่เป็นทางการ)
2. หมวดนิยายรัก "อุบัติรักซุปเปอร์สตาร์"
3. หมวดแฟนตาซี "Star Fantasia มหันตภัยในแอนโดมีดร้า"
4. หมวดทั่วไป "รัตติกาล รุ่งทิวา"
จะอัพพร้อมๆ กันนะคะ สลับกันไป เพื่อให้ผู้อ่นได้อ่านอะไรที่หลากหายมากขึ้นค่ะ วันอัพเรื่อง จะคอยอัพเดตในเพจ #โลกสวยไปวันวัน นะคะ
เสียดาย คนตายไม่ได้เล่า 7 : เพื่อนข้างบ้าน
ก็ย่อมมีเพื่อนร่วมชั้น ร่วมอาคาร...เคยคิดมั้ยคะ
หากวันหนึ่ง พวกเขาเสียชีวิตไป แล้วจะเป็นยังไง
เสียดาย คนตายไม่ได้เล่า 7 :
"เพื่อนข้างบ้าน"
ทำยังไง หากพวกเขา ไม่ใช่คนเป็นอีกแล้ว...
#ผี #สยองขวัญ #เสียดายคนตายไม่ได้เล่า
วันนี้จะมาเล่าเรื่องราวของเพื่อนข้างบ้านค่ะ...
จริงๆ ไม่ใช่ข้างบ้านหรอก หลังบ้านมากกว่า
สมัยหลิวอยู่ม.ปลาย หลังบ้านที่ติดกั้นเพียงรั้วกั้น
จะมีคุณยายท่านหนึ่งอาศัยอยู่
คุณยายชอบไปขายขนมที่ตลาด
และถ้าเจอระหว่างทาง ก็จะรับกลับมาด้วยกันตลอดค่ะ
เวลาคุณยายทำขนม แกก็จะชอบเรียกให้หลิวไปเอา
โดยหลิวจะเดินไปที่รั้วหลังบ้าน
แล้วแกก็จะยื่นขนมมาให้ตลอด
ขนมที่คุณยายทำอร่อยมากเลยค่ะ
แต่หลิวไม่รู้เรียกว่าอะไร ข้างในเป็นไส้ถั่ว
บางวันข้างนอกก็เคลือบน้ำตาล
บางวันก็ไม่ได้เคลือบ...
คุณยายให้ขนมเกือบทุกวันที่ไปขายของ
เงินแกก็ไม่ยอมเอา...
หลังเลยชอบซื้อนมผง หรือของบำรุงร่างกายไปแลกกับแกแทนค่ะ
คุณยายอาศัยอยู่ที่บ้านนั้นคนเดียว
เพราะหลานซื้อไว้ให้ กลับมาอาทิตย์ละครั้ง
พอหลิวเข้ามหาวิทยาลัย
ต้องอยู่หอใน
ก็เลยไม่ค่อยได้กลับบ้านอีกเลย
จนวันหนึ่ง หลิวก็กลับมาที่บ้านค่ะ
วันนั้นถึงบ้านดึกมาก เกือบเที่ยงคืนแล้ว
หลิวก็เดินเข้าบ้านปกติ
ระหว่างที่เดินขึ้นบ้าน
ก็เห็นคุณยายค่ะ
คุณยายยืนอยู่หลังรั้ว
โดยบ้านของคุณยายมืดสนิท ไม่ได้เปิดไฟอะไรเลยค่ะ
"หนูๆ มาเอาขนม ยายทำไว้ให้"
คุณยายตะโกนบอกแบบนี้ค่ะ
ภาพที่หลิวเห็นคือคุณยายคนเดิม
ใส่เสื้อคอกระเช้าเหมือนที่แกชอบใส่
และน้ำเสียงที่ใจดีไม่ต่างจากเดิม
ตอนนั้นเห็นหน้าคุณยายไม่ชัดค่ะ
เพราะมันมืดมาก แต่หลิวก็ไม่ได้เดินเข้าไป
เพราะหลิวเป็นคนกลัวงู แล้วบ้านหลิวต้นไม้เยอะ
หลิวเลยบอกคุณยายว่า
ดึกแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้หลิวค่อยมาเอาตอนเช้า ฝากคุณยายเก็บไว้ก่อน
คุณยายก็ถาม ไม่มาเอาตอนนี้เหรอ
หลิวก็บอกยายค่ะ หลิวไม่กล้าไป หลิวกลัวงู
ยายก็บอกว่า งั้นเดี๋ยวคุณยายวางไว้ตรงนี้นะ พรุ่งนี้เช้าให้แวะมาเอา
หลิวก็งงๆ ค่ะ ทำไมคุณยายไม่เก็บไปก่อน
แต่ไม่อยากถามเยอะ เลยบอกลาคุณยายแล้วขึ้นบ้านไป
เช้าวันต่อมาหลิวก็ตื่นแต่เช้าค่ะ
ลงไปเอาขนม ซึ่งไม่มี
เลยตะโกนเรียกคุณยายค่ะ (อารมณ์กลัวคนแก่น้อยใจ ไม่ได้เห็นแก่กินนะ อิอิ)
สักพักแม่ก็เดินลงมาค่ะ
ถามว่า เรียกหาใคร
เลยบอกแม่ว่าถามหายายหลังบ้าน
"แกเสียไปปีกว่าแล้ว"
อึ้งเลยค่ะ ...เล่าให้แม่ฟังว่า
เมื่อคืนยังเจออยู่เลย ยายมาเรียกไปเอาขนม
แม่เลยถามว่า เมื่อคืนไม่สงสัยเหรอว่ายายเค้ารู้ได้ไงว่าเราจะกลับมา
ไม่ได้กลับมาตั้งนานแล้ว
เก็บมาคิดก็จริง อย่างที่แม่ว่าจริงๆด้วยค่ะ
แต่ตั้งแต่วันนั้น ก็ไม่ได้เจอยายอีกเลยค่ะ
คิดว่าแกคงเป็นห่วงเรา แกเลยยังไม่ไปไหน
พอได้เจอ เห็นว่าเรามา แกเลยแวะมาหา
แล้วหายห่วง ก็ไปค่ะ
เพราะจากวันนั้น ไม่เจอยายอีกเลยค่ะ
นี่เป็นอีกความผูกพันธ์หนึ่งของคนที่เสียชีวิตไปค่ะ
ถามว่ารู้สึกยังไง ก็รู้สึกดีใจที่ได้เจอคุณยายค่ะ
ได้บอกลา...
คิดว่าแกคงมีความสุข
จริงๆ หลังจากนั้นแอบมองไปหลังบ้านทุกวัน
ตั้งใจว่าจะบอกลาแบบเป็นทางการ
แต่แกไม่เคยมาอีกเลย จนมีคนมาเช่าบ้านใหม่
เลยคิดว่าแกคงไปแล้วจริงๆ ค่ะ
++++ขอแถมอีก 1 เรื่องสั้นๆ +++
จริงๆ แถวบ้านหลิวคนแก่เยอะค่ะ
ที่นี้มีอีกหลังหนึ่งที่เสียชีวิต
เป็นคุณลุง คุณลุงแกเป็นคนจีน
จะชอบเดินออกกำลังกายช่วงเช้า
ห้องหลิวใกล้ถนน ก็จะได้ยินแกร้องเพลงจีนๆ ของแกตลอด
หลังจากแกเสียไป คนในหมู่บ้านก็บอกว่าแกไม่ได้ไปไหน...
เพราะแกห่วงหมา แกมีหมาที่แกรักมากอยู่ตัวนึงค่ะ
จริงๆ เป็นหมาบ้านหลิวนี่แหละ แต่แกชอบ...
สุดท้ายมันเลย อยู่ทุกบ้านเลย
มันชื่อไจแอ้นท์
วันที่แกเสียไป ไจแอ้นท์มันหอนทั้งวันเลยค่ะ
จนกระทั่งวันเผา
ด้วยความที่เป็นหมู่บ้าน ก็จะมีวัด
ไจแอ้นท์ก็ไปเฝ้าแกวันเผาค่ะ
แต่โดนมาเจ้าถิ่นไล่กัด...
พ่อหลิวต้องไปเอามันกลับมาค่ะ แต่มันไม่ยอมเลย
มันรักลุงมาก กว่าจะเอากลับได้ ไจแอ้นท์เยินไปทั้งตัวค่ะ
ต้องไปหาหมอเลย....เป็นหมาที่รักเจ้าของมากเลยค่ะ
จากนั้นไจแอ้นท์ก็โกรธพ่อหลิวไปเป็นเดือนเลยค่ะ ไม่ยอมเข้าใกล้...
หลังจากจากวันเผา...
ไจแอ้นท์กลับมาร่าเริงเหมือนเดิมค่ะ
มันชอบวิ่งเหมือนกับเล่นกับใครอยู่ แต่ไม่มีใคร
มันชอบเดินไปรอบหมู่บ้าน เหมือนเดินไปเป็นเพื่อนใครสักคน แต่ไม่มีใคร
จนน่าจะประมาณวันที่ 3 ค่ะ หลิวเริ่มได้ยินเสียงคุณลุงร้องเพลง
เหมือนตอนแกมีชีวิต ถึงไม่มีใคร
เป็นแบบนั้นตลอดจนกระทั่งวันที่ 7
วันที่ 7 เป็นวันสุดท้ายที่ได้ยินแกร้องเพลง
เป็นวันที่ไจแอ้นท์ หอนอยู่ทั้งวัน
จากนั้นก็เงียบไปเลยค่ะ
หลังจากนั้น ไจแอนท์จะหอนเฉพาะวันพระเท่านั้นค่ะ
หลิวไม่รู้เหมือนกันว่าโลกหลังความตายเป็นยังไง
แต่หลิวว่าความผูกพันธ์ มันไม่ได้จำกัดแค่คนเป็นเท่านั้น
มันยังมีเรื่องราวของคนที่เสียชีวิตไปค่ะ
หากเค้ายังมีความผูกพันธ์กับเราอยู่
เห็นมั้ยคะว่าวิญญาณก็ไม่ต่างจากเราเลย...
ถ้าเค้าเสียชีวิตอย่างสงบ...
แต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ...เค้าจะเป็นแบบไหน ติดตามต่อในตอนหน้า
เสียดาย คนตายไม่ได้เล่า 8 : เพื่อนข้างห้อง
เรื่องทุกเรื่องที่หลิวเขียน อาจจะอัพ Pantip ล่าช้าไปสักนิดนะคะ ส่วนใหญ่หลิวจะอัพในบล็อก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เสียดายคนตายไม่ได้เล่าตั้งแต่ตอนที่ 1- ตอนล่าสุด ติดตามที่ เพจ "โลกสวยไปวันวัน"
++กำหนดการ...อัพนิยายในบล็อกของหลิว storylunch.blogspot.com +++
หลังจาก"เสียดายคนตายไม่ได้เล่า" จบ...
ซีรี่ย์ต่อไปที่หลิวจะอัพ มีดังนี้ค่ะ....
1. หมวดสยองขวัญ :"วิญญาณ ในออฟฟิส" (ชื่ออย่างไม่เป็นทางการ)
2. หมวดนิยายรัก "อุบัติรักซุปเปอร์สตาร์"
3. หมวดแฟนตาซี "Star Fantasia มหันตภัยในแอนโดมีดร้า"
4. หมวดทั่วไป "รัตติกาล รุ่งทิวา"
จะอัพพร้อมๆ กันนะคะ สลับกันไป เพื่อให้ผู้อ่นได้อ่านอะไรที่หลากหายมากขึ้นค่ะ วันอัพเรื่อง จะคอยอัพเดตในเพจ #โลกสวยไปวันวัน นะคะ