เชื่อว่าช่วงนี้หลายๆคนคงไม่มีอารมณ์อยากมามุ้งมิ้งกิงก่องแก้วอะไรกันเท่าไหร่อะเนอะจากเหตุการณ์เมื่อวานตอนค่ำ
แต่ก็มีเรื่องอยากจะแชร์นิดหน่อยค่ะ ถือว่าขอมาตีแผ่ความมีน้ำใจเล็กๆน้อยๆของเหล่าทาสแมวในโซเชี่ยวลละกัน
เผื่อใครผ่านมาแวะอ่าน อาจจมีรอยยิ้มขั้นมาบ้างในสถานการณ์คร่ำเครียดอย่างนี้
ขอข้ามช๊อตฉากเศร้าในข่าวไปละกันนะคะ
พอกลับถึงห้องและรายงานตัวกับเพื่อนพ้องครอบครัวว่า ปลอดภัยหายห่วงถึงห้องเรียบร้อย
ก็ตามสเตปก็เปิดคอมติดตามความคืบหน้าข่าว
ระหว่างนั้นก็ได้ยินเสียง เงี้ยวๆๆๆๆ ลอยมาตามลม ตอนแรกก็นึกว่าคงแมวจรแถวหลังหอตามปกติ
แต่พอลองเงี่ยหูฟังดีๆ เสียงมันชักไม่ใช่ เพราะมันดังใกล้มากกกก มากแบบเหมือนอยู่หน้าห้อง
ไอเราก็พะว้าพะวงตามประสาทาสแมวแบบลับๆ ไง ก็เลยเดินออกมาตามหา ว่าดังมาจากไหนกันแน่
สำรวจซ้ายขวาบันไดหนีไฟก็ไม่เห็น ก็เลยคิดว่าอาจจะมีห้องไหนเอามาเลี้ยง
เลยลองส่งเสียง เงี้ยวๆๆๆ ไป น้องตอบกลับมาจ้ะดังมากกก แต่เสียงคือใกล้แต่ไม่ใช่ห้องไหนเลย
เดินไปเรื่อยๆๆ วนไปวนมา จนจับได้ว่า เห้ยย มันหน้าห้องเราเลยย แล้วมีแต่เสียง ตัวไปไหน
(ให้เพื่อนๆนึกภาพตามนะคะ ไม่ได้ถ่ายรูปมา) หน้าห้องเราจะมีช่องค่ะ เป็นช่องท่อประปาที่ต่อเชื่อมกันตั้งแต่ชั้น 8 ถึงชั้น 1
ละก็มีประตูปิดเอาไว้ แต่ช่องของห้องข้างเราประตูพังค่ะ ปิดไม่ได้
เราก็เลยไปส่องดู เสียงดังมากค่ะ แต่ก็ยังไม่เจอตัว
ก็เลยกลั้นใจเปิดประตูช่องท่อห้องตัวเอง เต็มๆเลยค่ะ
นอนพะงาบๆ อยู่ริมขอบซีเมนต์ที่อีกไม่เกิน 2 เซนต์ถ้าดีดดิ้นนิดเดียว ร่วงลงไปชั้น 1 แน่ๆ
เรารีบล้วงลงไปเอาตัวน้องขึ้นมาเลยค่ะ กลัวกระดิกนิดเดียวแล้วจะร่วงตูมหายลงไปชั้น 1 เลยยยย
วินาทีแรกพบสบตา น้องตัวเล็กนิดเดียวค่ะตาพึ่งแตกเลยยย แต่พลังว๊ากเยอะมากไม่รู้ติดอยู่ตรงนี้มานานแค่ไหนแล้ว
รีบพาเข้าห้องเลยค่ะ เอาผ้ามาให้ซุก เพราะน้องตัวสั่นมาก ไม่รู้ว่าผวาหาแม่ กลัว หรือหิว
ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกเลยค่ะ สติสตังหายหมด เจอมิ้วน้อยตัวเท่าฝามือที่ร้องอย่างบ้าคลั่ง
อย่างแรกที่นึกออกคือนมเลยค่ะ น้องต้องหิวแน่ แต่ในตู้เย็นเราก็มีแต่นมวัว กับ น้ำเต้าหู้ ซึ่งเอาให้น้องทานไม่ได้
ก็เลยเอาน้องแปะไว้กับเพื่อนเมทที่น้ำมูกเริ่มย้อยตาเริ่มตุ่ยเนื่องจากนางแพ้แมว
ส่วนเรารีบวิ่งออกมาหาพี่วินให้พาไปโลตัสอย่างเร่งด่วน เพื่อหานมแพะให้น้องทาน
โลตัสเวลา 21.30 น. ในคืนที่มีสถานการณ์คนแทบจะร้างแล้วค่ะ
เรารีบเดินหาเชลท์นมสดก็ไม่มีนมแพะเลยยย จึงเดินไปหาพี่พนักงานเค้าก็แนะนำให้ไปดูนมผงเด็กชั้น 2
ก็รีบวิ่งเลยค่ะกว่าจะเจอปรากฏกระป๋องถูกสุด 400 กว่าบาท แต่ทั้งเนื้อทั้งตัวเราคว้ามาแค่ 300 จ๋อยรับประทานค่ะ
เลยลงมาเดินตามหาเผื่อจะเจอนมแพะพลาสเจอไรท์แบบขวด แต่ไม่มีเลยค่ะ
จึงตัดใจจากโลตัส และออกเดินทางสู่แฟมมิลี่มาร์ทร้านโตหลังโลตัส และก็เหมือนเดิมค่ะ ไม่มีเช่นกัน
ไม่ได้ค่ะเราต้องไม่ท้อ ระหว่างทางกลับหอยังมีอีก 2 เซเว่น และ 1 แฟม มันต้องมีนมแพะบ้างแหละ
แต่จนแล้วจนรอดเราก็หานมแพะให้น้องไม่ได้ค่ะ
ตอนนั้นมืดมนมาก หานมไม่ได้รีบไลน์หาเพื่อน นางก็บอกว่างั้นก็ต้องยอมให้กินนมวัวละแหละ
น้องเป็นแมวไทย น้องน่าจะมีความอดทน
เราก็ได้แต่ยืนตึงเครียดอยู่ตรงนั้น ก็เลยเดินไปร้านขายยาแล้วซื้อสลิ้งมา
เอาว่ะ นมวัวก็นมวัว ขอให้อิ่มก่อนละกัน ระหว่างนั้นก็ไลน์ขอความช่วยเหลือไปทั่วเลยค่ะ
เมื่อกลับมาถึงห้อง สภาพแมวและเมทพอกันเลยค่ะ เมทนี่ตาตุ่ยจมูกแดงและจามไม่หยุด แต่ในมือก็ยังอุ้มมิ้วน้อยที่ยังว๊ากไม่หมดแรงซะที
พอบอกเพื่อนว่าไม่มีนม นางก็สลดเลยค่ะ มานั่งจับเข่ากันอีกรอบว่าจะเอานมวัวให้กินดีมั้ย
สุดท้ายก็ลงมือค่ะ เอาสลิ้งสูบนมขึ้นมาเตรียมพร้อม
(ระหว่างเราตามหานมนางก็รีเสิร์ชเรียบร้อยว่า มิ้วน้อยต้องให้นม 2 CC อะเมซซิ่งมากสำหรับมนุษย์ที่แพ้แมวแต่ทำเพื่อแมว 5555 อวยนางนิด)
แล้วก็มาสู่พิธิการสำคัญค่ะ จับน้องขึ้นมาแล้วเอาสลิ้งจ่อ แต่ทุกอย่างไม่ได้จบลงอย่างง่ายดาย
น้องดีดดิ้นอย่างถึงที่สุด และโวยวายราวกับรู้ว่า "นี่นมวัวนะเฟ้ยยย ช้านกินไม่ได้"
จนในที่สุด 2 มนุษย์ก็พ่ายแพ้ค่ะ เราไม่สามารถบังคับจิตใจให้น้องท่อ (หลังจากอยู่ด้วยกันมา 2 ชั่วโมง น้องก็ได้ชื่อมาละคะ) กินนมวัวได้
ตอนนี้เข้าตาจนอย่างถึงที่สุดแล้วค่ะ คว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเฟสรีบเลื่อนหน้านิวฟีดหาเพจแมวเพจไหนก็ได้
เพราะตอนนั้นคือเราไม่ไหวแล้วค่ะ เราสงสารน้องมากกกกก ในหัวมีแต่ถ้าท่อยังอยู่กับเราท่อต้องตายแน่ๆ
และเราก็เจอค่ะ เพจแมวแรกที่เด้งมาในหน้าฟีด คือ เพจแถวนี้แมวเกลื่อน บอกตรง ๆ ไม่รักจริงอยู่ไม่ได้
เราก็รีบอินบ๊อกไปเลยค่ะ ตอนนั้นไม่มีสติแล้ว พิมพ์แค่ช่วยด้วยค่ะช่วยด้วย หนูเก็บแมวได้ น้องไม่ยอมทานอะไรเลยค่ะ
แอดมินตอบรับเร็วมากกกกกกกกก เค้าก็ช่วยปลอบช่วยให้คำแนะนำ และเค้ายังช่วยโพสข้อความช่วยเหลือหน้าเพจอีกด้วย
ต้องขอบคุณแอดมิน เพจแถวนี้แมวเกลื่อน บอกตรง ๆ ไม่รักจริงอยู่ไม่ได้ และเพื่อนๆแฟนเพจมากจริงๆค่ะ
ระหว่างกำลังสติแตก และอ่านข้อมูลจากแฟนเพจอย่างบ้าคลั่ง ก็มีเสียงสวรรค์จากเพื่อนของเราที่เป็นทาสแมวชนิด VIP ทักมาค่ะ
"แกแอดเฟสพี่คนนี้ไป พี่เค้ากำลังประกาศหาแม่นมให้อยู่"
เรานี่ไม่รอช้ารีบตะครุบแสงสว่างน้อยๆที่ปลายอุโมงค์นี้เลยค่ะ แอดไปอย่างไวว่องและอินบ๊อกซ์ไปตั้งแต่เค้ายังไม่รับแอดเลย 5555
พี่ 2 ท่านนนั้น คือพี่เปิ้ลและพี่วิทค่ะ พี่เค้าให้คำแนะนำดีมาก และประสานงานให้เราอย่างรวดเร็ว เพื่อช่วยหาแม่นมให้ท่อก่อนที่น้องอาจจะจากเราไป
ระหว่างนั้น ท่อก็ไฮเปอร์อย่างถึงขีดสุดค่ะ เดินไปทั่วและร้องไม่หยุด
พอจับมาอุ้มไว้ท่อก็เลื้อยหนีค่ะ และด้วยความที่คงจะหิวมาก น้องดูดเราใหญ่เลยค่ะ ทั้งขาทั้งแขนสบตรงไหนก็ดูดตรงนั้น
ตอนนั้นเรากำลังจะสติแตกแล้วค่ะ ส่วนเมทเรานางเนรเทศตัวเองออกไปอยู่ระเบียงและรับยาแก้แพ้ไปเรียบร้อย
ยิ่งเห็นน้องมาดูดแขน ดูดขาเรายิ่งสงสาร เลยแชทหาพี่เปิ้ลแบบรัวๆเลยค่ะ "หนูจะร้องไห้แล้ว ทำไงดีๆๆๆๆๆ"
และด้วยความน้ำใจงามอย่างหาที่สุดไม่ได้ของพี่เปิ้ลและพี่วิท ขณะเวลา 00.20 น. พี่เปิ้ลและพี่วิทก็ขับรถเอานมมาให้ท่อถึงหอเราเลยค่ะ
นมแมว 1 กระป๋องอ้วนๆ พร้อมสลิ้งไซส์ที่ถูกต้อง และตะกร้าวางผ้ารอง มาหาเราถึงหอ
เราแบบซึ้งมากกกกกกกกกกกกกกกก มาก ก.ไก่ล้านตัวก็ไม่พอ
ในสถานการณ์บ้านเมืองที่ไม่ปกติ พี่ทั้ง 2 คนยอมขับรถจากบ้านมาเพื่อน้องมิ้วส้มตาพึ่งแตกอย่างท่อ
ตอนพี่เค้ามาถึงเรานี่น้ำตาไหลรอเลยค่ะ พี่เค้ามาช่วยให้นม เช็ดก้น ฝากฝังข้าวของไว้ให้ ขอขอบคุณพี่ๆมากจริงๆค่ะ
พร้อมกันนี้พี่เปิ้ลและพี่วิทก็ได้ลงประกาศหาแม่นมให้ท่อในเฟสบุคส่วนตัว
และแล้วในที่สุด เราก็ได้แม่นมอาสาช่วยเยียวยาพุงน้อยๆของท่อให้มีนมมาเติมเต็มค่ะ
เราดีใจมากกกกกกก นั่งร้องไห้เลยยยยยย ในที่สุดก็มีที่ไปแล้วว ขอให้รอดคืนนี้นะท่อนะ
เมื่อได้นมพร้อม สลิ้งพร้อม ก็เป็นภารกิจสำคัญของเราอีกครั้งกับการให้นม
เราและเมทเตรียมพร้อม จับท่อขึ้นมาโดยดึงหนังที่คอตามที่พี่เปิ้ลสอน และเอาสลิ้งค่อยๆหยอดเข้าไป
นึกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยแล้วสำหรับคืนนี้ เปล่าค่ะ ชีวิตทาสแมวสมัครเล่นไม่ได้สวยงามขนาดนั้น
ตัวลีบๆของท่อยังคงดีดดิ้น และว๊ากไม่ยอมหยุด จนสุดท้ายนมนั้นที่พี่เปิ้ลอุตส่าห์ขับรถมาส่งก็ไม่ได้ลงสู่กระเพาะท่อเลย
ตี 2 เข้าไปแล้วค่ะ ท่อก็ค่อยๆหมดแรงและเลื้อยไปมาในกองผ้าห่ม ส่วนเมทเราเสียสละตนเองลงมานอนข้างล่างเตียงเรียบร้อย
เรานั่งมองท่อในกองผ้าที่ค่อยๆนิ่งไป เมื่อเห็นว่าสงบแล้ว ก็ค่อยๆอุ้มน้องเข้ามาใส่ตะกร้าที่รองผ้าเอาไว้แล้ว และเอาผ้าห่มโอบไว้อีกชั้น
เมื่อ 2 ชีวิตผู้อิดโรยหลับไหลไปเรียบร้อย เราก็มาเตรียมของเพราะพรุ่งนี้เราต้องอพยพท่อแต่เช้า เพื่อไปหาคุณแม่นมผู้ใจดี
พี่ยิ้มเป็นทาสแมวอีกท่านหนึ่งที่เป็นเพื่อนเฟสบุคกับพี่เปิ้ล
เมื่อพี่เปิ้ลประกาศขอความช่วยเหลือพี่ยิ้มก็เข้ามาอาสาทันทีเนื่องด้วย นุ่มนิ่ม คุณแม่แมววัยใสของพี่ยิ้มกำลังมีน้องอยู่ 1 ครอกพอดี
ภารกิจของเราพรุ่งนี้คือ พาท่อไปส่งที่บ้านพี่ยิ้ม ก่อนเที่ยง และค่อยมาลุ้นกันอีกครั้ง ว่านุ่มนิ่มจะเห็นดีเห็นงามกับการปฏิบัติการแม่นมครั้งนี้หรือไม่
และแล้วค่ำคืนที่แสนยาวนานก็จบลงโดยที่เราแทบไม่ได้นอนเลยค่ะ ท่อร้องแทบจะทุกชั่วโมงต้องคอยโอ๋กันไป ด้วยกลัวข้างห้องอาจโมโหเอาได้
นาฬิกาปลุกครวญครางตอน 6 โมงเช้า หนังตาเราสามัคคีกันยิ่งกว่าอะไร แทบไม่อยากลุกออจากเตียง
แต่ท่านท่อก็เริ่มบรรเลงเพลงอีกครั้ง เรางี้ตาสว่างเลยค่ะ
เนื่องจากเรามีประชุมตอน 9 ครึ่ง ดังนั้นเราต้องเผื่อเวลาให้ไปถึงและให้เหล่ามวลแมวของเราทำความคุ้นเคยกันก่อน
เราจึงนัดกับพี่ยิ้มว่าจะถึงบ้านพี่ยิ้มก่อน 8 โมง
แน่นอนค่ะ เรามาสู่วินาทีลุ้นระทึกกันอีกครั้ง เพราะจากหอเราไปบ้านพี่ยิ้มนั้นเป็นเส้นทางที่เหล่าพี่แท๊ก(ซี่) อาจจะไม่ค่อยพึ่งปรารถนาเท่าไหร่
3 คันผ่านไป เราก็ยังไม่ได้ออกเดินทาง เวลาก็คืบไปเรื่อยๆ จนมาถึงพี่แท๊กคันที่ 4 ฟ้ามาโปรดค่ะ อัศวินขับม้าชมพูมาช่วยเราแล้ววว
ในที่สุดเราก็ได้ออกเดินทาง ตามประสาพลขับที่ดี พี่เค้าก็ชวนคุยมากมายก่ายกอง และเมื่อรู้ว่าท่อของเรากำลังต้องการนมอย่างเร่งด่วน
พี่เค้าจัดการเหยียบคันเร่งจนฉิวเลยค่ะ เรามาถึงหน้าบ้านพี่ยิ้ม 07.58 น. โหวววววว รอดดดด!!
พี่ยิ้มรอเราอยู่แล้วที่ร้านข้าวหน้าปากซอย ทำความรู้จักทักทายกันตามประสาคนแปลกหน้าอะเนอะ
จริงๆ เราซึ้งในน้ำใจพี่ยิ้มมากนะ ที่พี่เค้ามีเมตตาต่อท่อมาก ถึงขนาดให้เราที่เป็นคนแปลกหน้าเข้ามาถึงบ้านเค้าขนาดนี้
ต้องขอบคุณมากจริงๆค่ะในความมีน้ำใจของพี่ครั้งนี้
เมื่อเข้ามาถึงอาณาจักรแมวของพี่ยิ้ม ผู้มีประชากรถึง 35 ตัว พี่ยิ้มก็จัดแจงพาท่อไปทำความรู้จักกับพี่ๆ ที่กำลังจะกลายมาเป็นญาติสมมติ
เด็กๆตัวขนาดใกล้เคียงกันมากค่ะ แต่ท่อเล็กกว่านิดหน่อย ส่วนเรื่องเสียงนี่ไม่แพ้ใครเลยยยย
แล้วเราก็ได้เจอ คนสำคัญของปฏิบัติการแม่นมเอื้ออาทรครั้งนี้ น้องนุ่มนิ่ม คุณแม่วัยใสของเรา (ขออนุญาตแอบจิ๊กรูปมาจากเฟสพี่ยิ้มนะคะไม่ทันได้ถ่าย)
วันนี้โชคช่างไม่เข้าข้าง นุ่มนิ่มมีอาการเหวี่ยงค่ะ ไม่เข้าหาลูกเลย แม้แต่ลูกตัวเอง
พี่ยิ้มจึงจับขังรวมเลยค่ะ เพื่อให้นางสนใจลูกๆแต่น้องนางก็ปีนออกมาค่ะ เรานึกว่าทุกอย่างคงจบแค่นี้คงต้องไปหาแม่นมตัวใหม่
พี่ยิ้มก็คอยให้กำลังใจตลอดค่ะ คอยอุ้มท่อเข้าหาพี่ๆ อุ้มท่อหานุ่มนิ่ม จนแล้วจนรอดก็ยังไม่สำเร็จ
พี่ยิ้มแนะนำให้ปล่อย นุ่มนิ่ม ไปก่อน นางอาจจะงง ว่าเรามามุงดูอะไรกัน
คุณหนูนุ่มนิ่มก็ค่อยๆนวดนาด ไปชามอาหารเม็ด แล้วก็ย้ายมาชามน้ำ ก่อนจะนอนแหมะตีพุงบิดขี้เกียจ
พี่ยิ้มเห็นโอกาสการพิชิตภารกิจแล้วค่ะ พี่ยิ้มรีบอุ้มท่อไปส่งถึงเต้านมคุณแม่นม
และแล้วท่อเราก็ได้สัมผัสน้ำนมจากอกแม่แล้วค่ะ
แต่แล้วทุกอย่างก็เกิดขึ้นเร็วมาก ลมพัดเบาๆ 1 ที นุ่มนิ่มก็ผละจากท่อไป ท่อน้อยของเราก็ตะเกียกตะกายหาเต้านม
น่าสงสารมากรู้เอ้ยยย สู้ๆหน่อยยย ให้แม่นุ่มนิ่มเห็นใจหน่อยลูกกกก
แล้วนุ่มนิ่มก็วนไปหาชามอาหารเม็ด และวนกลับมาชามน้ำอีกครั้ง
และตามสเตปเดิมค่ะ คุณนุ่มนิ่มค่อยๆเดินไปนอนผึ่งพุงล่อตาล่อใจเราและพี่ยิ้มอีกครั้ง
ไม่รอช้า จับน้องหนูท่อของเรายัดเต้าทันที เย้ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
คราวนี้ทั้งเราทั้งพี่ยิ้มขัดขวางอุปสรรคทุกอย่างเลยค่ะ เหล่าแมวแมวทั้งหลายที่สนใจน้องใหม่พากันแวะเวียนมาดูน้องท่อไม่ขาดสาย
พี่ยิ้มจึงจัดการด้วยการขุดตำแยแมวมาล่อเลยค่ะ 5555555 จึงหันเหความสนใจไปได้
นุ่มนิ่มกระตุกที ก็เกาคางที หันหน้าขยับตัวที ก็ลูบหัวที
จนในที่สุดพุงกลมๆของท่อก็เต็มไปด้วยนมแม่ ปล่อยปากจากเต้านมและนอนเผละผึ่งพุงไม่แคร์สายตาใครอีกต่อไป
เราค่อยๆไปอุ้มท่อและเอาไปวางรวมกับพี่ๆบุญธรรมของน้อง
ภารกิจวันนี้ สำเร็จ ค้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา !!!!! เย้!
กระทู้ขอบคุณน้ำใจเหล่าทาสแมวในโลกโซเชี่ยลค่ะ
แต่ก็มีเรื่องอยากจะแชร์นิดหน่อยค่ะ ถือว่าขอมาตีแผ่ความมีน้ำใจเล็กๆน้อยๆของเหล่าทาสแมวในโซเชี่ยวลละกัน
เผื่อใครผ่านมาแวะอ่าน อาจจมีรอยยิ้มขั้นมาบ้างในสถานการณ์คร่ำเครียดอย่างนี้
ขอข้ามช๊อตฉากเศร้าในข่าวไปละกันนะคะ
พอกลับถึงห้องและรายงานตัวกับเพื่อนพ้องครอบครัวว่า ปลอดภัยหายห่วงถึงห้องเรียบร้อย
ก็ตามสเตปก็เปิดคอมติดตามความคืบหน้าข่าว
ระหว่างนั้นก็ได้ยินเสียง เงี้ยวๆๆๆๆ ลอยมาตามลม ตอนแรกก็นึกว่าคงแมวจรแถวหลังหอตามปกติ
แต่พอลองเงี่ยหูฟังดีๆ เสียงมันชักไม่ใช่ เพราะมันดังใกล้มากกกก มากแบบเหมือนอยู่หน้าห้อง
ไอเราก็พะว้าพะวงตามประสาทาสแมวแบบลับๆ ไง ก็เลยเดินออกมาตามหา ว่าดังมาจากไหนกันแน่
สำรวจซ้ายขวาบันไดหนีไฟก็ไม่เห็น ก็เลยคิดว่าอาจจะมีห้องไหนเอามาเลี้ยง
เลยลองส่งเสียง เงี้ยวๆๆๆ ไป น้องตอบกลับมาจ้ะดังมากกก แต่เสียงคือใกล้แต่ไม่ใช่ห้องไหนเลย
เดินไปเรื่อยๆๆ วนไปวนมา จนจับได้ว่า เห้ยย มันหน้าห้องเราเลยย แล้วมีแต่เสียง ตัวไปไหน
(ให้เพื่อนๆนึกภาพตามนะคะ ไม่ได้ถ่ายรูปมา) หน้าห้องเราจะมีช่องค่ะ เป็นช่องท่อประปาที่ต่อเชื่อมกันตั้งแต่ชั้น 8 ถึงชั้น 1
ละก็มีประตูปิดเอาไว้ แต่ช่องของห้องข้างเราประตูพังค่ะ ปิดไม่ได้
เราก็เลยไปส่องดู เสียงดังมากค่ะ แต่ก็ยังไม่เจอตัว
ก็เลยกลั้นใจเปิดประตูช่องท่อห้องตัวเอง เต็มๆเลยค่ะ
นอนพะงาบๆ อยู่ริมขอบซีเมนต์ที่อีกไม่เกิน 2 เซนต์ถ้าดีดดิ้นนิดเดียว ร่วงลงไปชั้น 1 แน่ๆ
เรารีบล้วงลงไปเอาตัวน้องขึ้นมาเลยค่ะ กลัวกระดิกนิดเดียวแล้วจะร่วงตูมหายลงไปชั้น 1 เลยยยย
วินาทีแรกพบสบตา น้องตัวเล็กนิดเดียวค่ะตาพึ่งแตกเลยยย แต่พลังว๊ากเยอะมากไม่รู้ติดอยู่ตรงนี้มานานแค่ไหนแล้ว
รีบพาเข้าห้องเลยค่ะ เอาผ้ามาให้ซุก เพราะน้องตัวสั่นมาก ไม่รู้ว่าผวาหาแม่ กลัว หรือหิว
ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกเลยค่ะ สติสตังหายหมด เจอมิ้วน้อยตัวเท่าฝามือที่ร้องอย่างบ้าคลั่ง
อย่างแรกที่นึกออกคือนมเลยค่ะ น้องต้องหิวแน่ แต่ในตู้เย็นเราก็มีแต่นมวัว กับ น้ำเต้าหู้ ซึ่งเอาให้น้องทานไม่ได้
ก็เลยเอาน้องแปะไว้กับเพื่อนเมทที่น้ำมูกเริ่มย้อยตาเริ่มตุ่ยเนื่องจากนางแพ้แมว
ส่วนเรารีบวิ่งออกมาหาพี่วินให้พาไปโลตัสอย่างเร่งด่วน เพื่อหานมแพะให้น้องทาน
โลตัสเวลา 21.30 น. ในคืนที่มีสถานการณ์คนแทบจะร้างแล้วค่ะ
เรารีบเดินหาเชลท์นมสดก็ไม่มีนมแพะเลยยย จึงเดินไปหาพี่พนักงานเค้าก็แนะนำให้ไปดูนมผงเด็กชั้น 2
ก็รีบวิ่งเลยค่ะกว่าจะเจอปรากฏกระป๋องถูกสุด 400 กว่าบาท แต่ทั้งเนื้อทั้งตัวเราคว้ามาแค่ 300 จ๋อยรับประทานค่ะ
เลยลงมาเดินตามหาเผื่อจะเจอนมแพะพลาสเจอไรท์แบบขวด แต่ไม่มีเลยค่ะ
จึงตัดใจจากโลตัส และออกเดินทางสู่แฟมมิลี่มาร์ทร้านโตหลังโลตัส และก็เหมือนเดิมค่ะ ไม่มีเช่นกัน
ไม่ได้ค่ะเราต้องไม่ท้อ ระหว่างทางกลับหอยังมีอีก 2 เซเว่น และ 1 แฟม มันต้องมีนมแพะบ้างแหละ
แต่จนแล้วจนรอดเราก็หานมแพะให้น้องไม่ได้ค่ะ
ตอนนั้นมืดมนมาก หานมไม่ได้รีบไลน์หาเพื่อน นางก็บอกว่างั้นก็ต้องยอมให้กินนมวัวละแหละ
น้องเป็นแมวไทย น้องน่าจะมีความอดทน
เราก็ได้แต่ยืนตึงเครียดอยู่ตรงนั้น ก็เลยเดินไปร้านขายยาแล้วซื้อสลิ้งมา
เอาว่ะ นมวัวก็นมวัว ขอให้อิ่มก่อนละกัน ระหว่างนั้นก็ไลน์ขอความช่วยเหลือไปทั่วเลยค่ะ
เมื่อกลับมาถึงห้อง สภาพแมวและเมทพอกันเลยค่ะ เมทนี่ตาตุ่ยจมูกแดงและจามไม่หยุด แต่ในมือก็ยังอุ้มมิ้วน้อยที่ยังว๊ากไม่หมดแรงซะที
พอบอกเพื่อนว่าไม่มีนม นางก็สลดเลยค่ะ มานั่งจับเข่ากันอีกรอบว่าจะเอานมวัวให้กินดีมั้ย
สุดท้ายก็ลงมือค่ะ เอาสลิ้งสูบนมขึ้นมาเตรียมพร้อม
(ระหว่างเราตามหานมนางก็รีเสิร์ชเรียบร้อยว่า มิ้วน้อยต้องให้นม 2 CC อะเมซซิ่งมากสำหรับมนุษย์ที่แพ้แมวแต่ทำเพื่อแมว 5555 อวยนางนิด)
แล้วก็มาสู่พิธิการสำคัญค่ะ จับน้องขึ้นมาแล้วเอาสลิ้งจ่อ แต่ทุกอย่างไม่ได้จบลงอย่างง่ายดาย
น้องดีดดิ้นอย่างถึงที่สุด และโวยวายราวกับรู้ว่า "นี่นมวัวนะเฟ้ยยย ช้านกินไม่ได้"
จนในที่สุด 2 มนุษย์ก็พ่ายแพ้ค่ะ เราไม่สามารถบังคับจิตใจให้น้องท่อ (หลังจากอยู่ด้วยกันมา 2 ชั่วโมง น้องก็ได้ชื่อมาละคะ) กินนมวัวได้
ตอนนี้เข้าตาจนอย่างถึงที่สุดแล้วค่ะ คว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเฟสรีบเลื่อนหน้านิวฟีดหาเพจแมวเพจไหนก็ได้
เพราะตอนนั้นคือเราไม่ไหวแล้วค่ะ เราสงสารน้องมากกกกก ในหัวมีแต่ถ้าท่อยังอยู่กับเราท่อต้องตายแน่ๆ
และเราก็เจอค่ะ เพจแมวแรกที่เด้งมาในหน้าฟีด คือ เพจแถวนี้แมวเกลื่อน บอกตรง ๆ ไม่รักจริงอยู่ไม่ได้
เราก็รีบอินบ๊อกไปเลยค่ะ ตอนนั้นไม่มีสติแล้ว พิมพ์แค่ช่วยด้วยค่ะช่วยด้วย หนูเก็บแมวได้ น้องไม่ยอมทานอะไรเลยค่ะ
แอดมินตอบรับเร็วมากกกกกกกกก เค้าก็ช่วยปลอบช่วยให้คำแนะนำ และเค้ายังช่วยโพสข้อความช่วยเหลือหน้าเพจอีกด้วย
ต้องขอบคุณแอดมิน เพจแถวนี้แมวเกลื่อน บอกตรง ๆ ไม่รักจริงอยู่ไม่ได้ และเพื่อนๆแฟนเพจมากจริงๆค่ะ
ระหว่างกำลังสติแตก และอ่านข้อมูลจากแฟนเพจอย่างบ้าคลั่ง ก็มีเสียงสวรรค์จากเพื่อนของเราที่เป็นทาสแมวชนิด VIP ทักมาค่ะ
"แกแอดเฟสพี่คนนี้ไป พี่เค้ากำลังประกาศหาแม่นมให้อยู่"
เรานี่ไม่รอช้ารีบตะครุบแสงสว่างน้อยๆที่ปลายอุโมงค์นี้เลยค่ะ แอดไปอย่างไวว่องและอินบ๊อกซ์ไปตั้งแต่เค้ายังไม่รับแอดเลย 5555
พี่ 2 ท่านนนั้น คือพี่เปิ้ลและพี่วิทค่ะ พี่เค้าให้คำแนะนำดีมาก และประสานงานให้เราอย่างรวดเร็ว เพื่อช่วยหาแม่นมให้ท่อก่อนที่น้องอาจจะจากเราไป
ระหว่างนั้น ท่อก็ไฮเปอร์อย่างถึงขีดสุดค่ะ เดินไปทั่วและร้องไม่หยุด
พอจับมาอุ้มไว้ท่อก็เลื้อยหนีค่ะ และด้วยความที่คงจะหิวมาก น้องดูดเราใหญ่เลยค่ะ ทั้งขาทั้งแขนสบตรงไหนก็ดูดตรงนั้น
ตอนนั้นเรากำลังจะสติแตกแล้วค่ะ ส่วนเมทเรานางเนรเทศตัวเองออกไปอยู่ระเบียงและรับยาแก้แพ้ไปเรียบร้อย
ยิ่งเห็นน้องมาดูดแขน ดูดขาเรายิ่งสงสาร เลยแชทหาพี่เปิ้ลแบบรัวๆเลยค่ะ "หนูจะร้องไห้แล้ว ทำไงดีๆๆๆๆๆ"
และด้วยความน้ำใจงามอย่างหาที่สุดไม่ได้ของพี่เปิ้ลและพี่วิท ขณะเวลา 00.20 น. พี่เปิ้ลและพี่วิทก็ขับรถเอานมมาให้ท่อถึงหอเราเลยค่ะ
นมแมว 1 กระป๋องอ้วนๆ พร้อมสลิ้งไซส์ที่ถูกต้อง และตะกร้าวางผ้ารอง มาหาเราถึงหอ
เราแบบซึ้งมากกกกกกกกกกกกกกกก มาก ก.ไก่ล้านตัวก็ไม่พอ
ในสถานการณ์บ้านเมืองที่ไม่ปกติ พี่ทั้ง 2 คนยอมขับรถจากบ้านมาเพื่อน้องมิ้วส้มตาพึ่งแตกอย่างท่อ
ตอนพี่เค้ามาถึงเรานี่น้ำตาไหลรอเลยค่ะ พี่เค้ามาช่วยให้นม เช็ดก้น ฝากฝังข้าวของไว้ให้ ขอขอบคุณพี่ๆมากจริงๆค่ะ
พร้อมกันนี้พี่เปิ้ลและพี่วิทก็ได้ลงประกาศหาแม่นมให้ท่อในเฟสบุคส่วนตัว
และแล้วในที่สุด เราก็ได้แม่นมอาสาช่วยเยียวยาพุงน้อยๆของท่อให้มีนมมาเติมเต็มค่ะ
เราดีใจมากกกกกกก นั่งร้องไห้เลยยยยยย ในที่สุดก็มีที่ไปแล้วว ขอให้รอดคืนนี้นะท่อนะ
เมื่อได้นมพร้อม สลิ้งพร้อม ก็เป็นภารกิจสำคัญของเราอีกครั้งกับการให้นม
เราและเมทเตรียมพร้อม จับท่อขึ้นมาโดยดึงหนังที่คอตามที่พี่เปิ้ลสอน และเอาสลิ้งค่อยๆหยอดเข้าไป
นึกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยแล้วสำหรับคืนนี้ เปล่าค่ะ ชีวิตทาสแมวสมัครเล่นไม่ได้สวยงามขนาดนั้น
ตัวลีบๆของท่อยังคงดีดดิ้น และว๊ากไม่ยอมหยุด จนสุดท้ายนมนั้นที่พี่เปิ้ลอุตส่าห์ขับรถมาส่งก็ไม่ได้ลงสู่กระเพาะท่อเลย
ตี 2 เข้าไปแล้วค่ะ ท่อก็ค่อยๆหมดแรงและเลื้อยไปมาในกองผ้าห่ม ส่วนเมทเราเสียสละตนเองลงมานอนข้างล่างเตียงเรียบร้อย
เรานั่งมองท่อในกองผ้าที่ค่อยๆนิ่งไป เมื่อเห็นว่าสงบแล้ว ก็ค่อยๆอุ้มน้องเข้ามาใส่ตะกร้าที่รองผ้าเอาไว้แล้ว และเอาผ้าห่มโอบไว้อีกชั้น
เมื่อ 2 ชีวิตผู้อิดโรยหลับไหลไปเรียบร้อย เราก็มาเตรียมของเพราะพรุ่งนี้เราต้องอพยพท่อแต่เช้า เพื่อไปหาคุณแม่นมผู้ใจดี
พี่ยิ้มเป็นทาสแมวอีกท่านหนึ่งที่เป็นเพื่อนเฟสบุคกับพี่เปิ้ล
เมื่อพี่เปิ้ลประกาศขอความช่วยเหลือพี่ยิ้มก็เข้ามาอาสาทันทีเนื่องด้วย นุ่มนิ่ม คุณแม่แมววัยใสของพี่ยิ้มกำลังมีน้องอยู่ 1 ครอกพอดี
ภารกิจของเราพรุ่งนี้คือ พาท่อไปส่งที่บ้านพี่ยิ้ม ก่อนเที่ยง และค่อยมาลุ้นกันอีกครั้ง ว่านุ่มนิ่มจะเห็นดีเห็นงามกับการปฏิบัติการแม่นมครั้งนี้หรือไม่
และแล้วค่ำคืนที่แสนยาวนานก็จบลงโดยที่เราแทบไม่ได้นอนเลยค่ะ ท่อร้องแทบจะทุกชั่วโมงต้องคอยโอ๋กันไป ด้วยกลัวข้างห้องอาจโมโหเอาได้
นาฬิกาปลุกครวญครางตอน 6 โมงเช้า หนังตาเราสามัคคีกันยิ่งกว่าอะไร แทบไม่อยากลุกออจากเตียง
แต่ท่านท่อก็เริ่มบรรเลงเพลงอีกครั้ง เรางี้ตาสว่างเลยค่ะ
เนื่องจากเรามีประชุมตอน 9 ครึ่ง ดังนั้นเราต้องเผื่อเวลาให้ไปถึงและให้เหล่ามวลแมวของเราทำความคุ้นเคยกันก่อน
เราจึงนัดกับพี่ยิ้มว่าจะถึงบ้านพี่ยิ้มก่อน 8 โมง
แน่นอนค่ะ เรามาสู่วินาทีลุ้นระทึกกันอีกครั้ง เพราะจากหอเราไปบ้านพี่ยิ้มนั้นเป็นเส้นทางที่เหล่าพี่แท๊ก(ซี่) อาจจะไม่ค่อยพึ่งปรารถนาเท่าไหร่
3 คันผ่านไป เราก็ยังไม่ได้ออกเดินทาง เวลาก็คืบไปเรื่อยๆ จนมาถึงพี่แท๊กคันที่ 4 ฟ้ามาโปรดค่ะ อัศวินขับม้าชมพูมาช่วยเราแล้ววว
ในที่สุดเราก็ได้ออกเดินทาง ตามประสาพลขับที่ดี พี่เค้าก็ชวนคุยมากมายก่ายกอง และเมื่อรู้ว่าท่อของเรากำลังต้องการนมอย่างเร่งด่วน
พี่เค้าจัดการเหยียบคันเร่งจนฉิวเลยค่ะ เรามาถึงหน้าบ้านพี่ยิ้ม 07.58 น. โหวววววว รอดดดด!!
พี่ยิ้มรอเราอยู่แล้วที่ร้านข้าวหน้าปากซอย ทำความรู้จักทักทายกันตามประสาคนแปลกหน้าอะเนอะ
จริงๆ เราซึ้งในน้ำใจพี่ยิ้มมากนะ ที่พี่เค้ามีเมตตาต่อท่อมาก ถึงขนาดให้เราที่เป็นคนแปลกหน้าเข้ามาถึงบ้านเค้าขนาดนี้
ต้องขอบคุณมากจริงๆค่ะในความมีน้ำใจของพี่ครั้งนี้
เมื่อเข้ามาถึงอาณาจักรแมวของพี่ยิ้ม ผู้มีประชากรถึง 35 ตัว พี่ยิ้มก็จัดแจงพาท่อไปทำความรู้จักกับพี่ๆ ที่กำลังจะกลายมาเป็นญาติสมมติ
เด็กๆตัวขนาดใกล้เคียงกันมากค่ะ แต่ท่อเล็กกว่านิดหน่อย ส่วนเรื่องเสียงนี่ไม่แพ้ใครเลยยยย
แล้วเราก็ได้เจอ คนสำคัญของปฏิบัติการแม่นมเอื้ออาทรครั้งนี้ น้องนุ่มนิ่ม คุณแม่วัยใสของเรา (ขออนุญาตแอบจิ๊กรูปมาจากเฟสพี่ยิ้มนะคะไม่ทันได้ถ่าย)
วันนี้โชคช่างไม่เข้าข้าง นุ่มนิ่มมีอาการเหวี่ยงค่ะ ไม่เข้าหาลูกเลย แม้แต่ลูกตัวเอง
พี่ยิ้มจึงจับขังรวมเลยค่ะ เพื่อให้นางสนใจลูกๆแต่น้องนางก็ปีนออกมาค่ะ เรานึกว่าทุกอย่างคงจบแค่นี้คงต้องไปหาแม่นมตัวใหม่
พี่ยิ้มก็คอยให้กำลังใจตลอดค่ะ คอยอุ้มท่อเข้าหาพี่ๆ อุ้มท่อหานุ่มนิ่ม จนแล้วจนรอดก็ยังไม่สำเร็จ
พี่ยิ้มแนะนำให้ปล่อย นุ่มนิ่ม ไปก่อน นางอาจจะงง ว่าเรามามุงดูอะไรกัน
คุณหนูนุ่มนิ่มก็ค่อยๆนวดนาด ไปชามอาหารเม็ด แล้วก็ย้ายมาชามน้ำ ก่อนจะนอนแหมะตีพุงบิดขี้เกียจ
พี่ยิ้มเห็นโอกาสการพิชิตภารกิจแล้วค่ะ พี่ยิ้มรีบอุ้มท่อไปส่งถึงเต้านมคุณแม่นม
และแล้วท่อเราก็ได้สัมผัสน้ำนมจากอกแม่แล้วค่ะ
แต่แล้วทุกอย่างก็เกิดขึ้นเร็วมาก ลมพัดเบาๆ 1 ที นุ่มนิ่มก็ผละจากท่อไป ท่อน้อยของเราก็ตะเกียกตะกายหาเต้านม
น่าสงสารมากรู้เอ้ยยย สู้ๆหน่อยยย ให้แม่นุ่มนิ่มเห็นใจหน่อยลูกกกก
แล้วนุ่มนิ่มก็วนไปหาชามอาหารเม็ด และวนกลับมาชามน้ำอีกครั้ง
และตามสเตปเดิมค่ะ คุณนุ่มนิ่มค่อยๆเดินไปนอนผึ่งพุงล่อตาล่อใจเราและพี่ยิ้มอีกครั้ง
ไม่รอช้า จับน้องหนูท่อของเรายัดเต้าทันที เย้ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
คราวนี้ทั้งเราทั้งพี่ยิ้มขัดขวางอุปสรรคทุกอย่างเลยค่ะ เหล่าแมวแมวทั้งหลายที่สนใจน้องใหม่พากันแวะเวียนมาดูน้องท่อไม่ขาดสาย
พี่ยิ้มจึงจัดการด้วยการขุดตำแยแมวมาล่อเลยค่ะ 5555555 จึงหันเหความสนใจไปได้
นุ่มนิ่มกระตุกที ก็เกาคางที หันหน้าขยับตัวที ก็ลูบหัวที
จนในที่สุดพุงกลมๆของท่อก็เต็มไปด้วยนมแม่ ปล่อยปากจากเต้านมและนอนเผละผึ่งพุงไม่แคร์สายตาใครอีกต่อไป
เราค่อยๆไปอุ้มท่อและเอาไปวางรวมกับพี่ๆบุญธรรมของน้อง
ภารกิจวันนี้ สำเร็จ ค้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา !!!!! เย้!