โลกไม่ให้ช้ำ ธรรมไม่ให้ขุ่น = เหยียบเรือสองแคม

ทุกวันนี้ทั้งคนสอน คนเรียน มักง่ายในธรรม จะมาดึงสติกันหน่อย 1.จิตมีการเดินทาง การเดินทางย่อมมีภาวนาที่ตรงทาง ผลจึงจะถูกต้อง แต่“จาน” จำไร จะบอกว่า ให้ข้ามจิต พ้นจิต จำไรแท้!! 2. ไม่เห็นก

คนไม่ศึกษาพระพุทธศาสนา ส่วนมากหลงยึด รูป (กาย) เป็นเรา นักท่องตำรา ยึดเอาจิตเป็นวิญญาณขันธ์ยึดจิตเป็นขันธ์ 5 ผู้ปฏิบัติจนเห็นธรรม จิตแยกออกจากขันธ์ 5 แต่เป็นอมตธาตุหรือธรรมธาตุรวมกับความว่างบริสุทธิ

ช่วงฝึกแรกฟุ้ง 3 ปี พอหันมาดูความคิดเลิกฟุ้งหยุดคิด 3 ด.พอมา 3 วันนี้พอคิดอะไร ยังไม่ทันดูความคิดจิตมันตัดมาอยู่ที่ลมหายใจเข้าออกอย่างเดียว เรียกว่าอะไรคะ สภาวะอะไร

การดับสูญ คือทางเดียว ที่จะหลุดพ้นจากทุกข์ เป้าหมายสูงสุดแห่งสัจธรรม นั้นก็คือ ดับสูญ ​นั่นเอง ข้อควรวิเคราะห์ ​ ดับสูญ คือประมาณว่า ​ดับแล้วสูญ และการตายไม่ใช่การดับเสมอไป ตายแล้วไม่ดับก็มี เพราะฉะ

ทางโลก ก็ยังจะต้องยุ่ง สุงสิงอยู่ ครั้นจะมุ่งสู่ทางธรรม ซะทีเดียว ก็ไม่ได้อีก เพราะ ติดขัดในเหตุ บางประการ รู้สึกว่าตนเอง กำลังเหยียบเรือสองแคมอยู่ ณ ตอนนี้ ทำยังไงดี ครึ่งๆ กลางๆ สุกๆ ดิบๆ รู้สึกแย่

ถ้าเหยียบทีละแคม เรือก็จะเอียงจนคว่ำ .. ถ้าจะเหยียบเรือไม่ให้คว่ำ ต้องกระโดดเหยียบพร้อมกันทั้งสองแคมในเวลาเดียวกัน หรือเหยียบกลางๆลำเรือ.. ที่ผ่านมาเหยียบสาฝั่งเดียว เรือเหล็กคว่ำไม่ถึงท่า... เริ่ม

ทำไมเมื่อลองภาวนาโดยการกำหนดรู้สภาวะของธาตุทั้งหลายว่ามีความเสมอกัน จิตก็แล่นไปตามธรรมและตามเห็นการดับ ที่ถูกต้องตามรูปแบบ เย็น ร้อน อ่อน แข็ง ตึงไหว อยากรู้ว่าการพินาความเสมอกันของธาตุทั้งหลายเป็นกร

ผมอยากศึกษาพระธรรมอย่างจริงจังแบบที่ฆารวาสควรรู้ เริ่มฟังธรรมในเน็ตบ้าง นั่งสมาธิบ้าง เวลาหาข้อมูลพระธรรมในเน็ตมันเยอะมาก จับหลักไม่ได้ ไม่รู้ว่าควรเริ่มอย่างไร ให้เป็นไปตามขั้นตอนรับ อีกคำถามครับ